Κατεβάστε τώρα το application της Offsitenews για Android & για iOS
Group google play
Group app store
mobile app

ΔΟΕ: Σε κίνδυνο εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας

Offsite Team
- 26.03.2020

ΔΟΕ: Σε κίνδυνο εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας

Thumbnail
Λήψη μέτρων κοινωνικής προστασίας ζητάει η ΔΟΕ

Τον κίνδυνο τον οποίο διατρέχουν εκατοντάδες θέσεις εργασίας αλλά και πολίτες που δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας επισημαίνει η Διευθύντρια του Τμήματος Κοινωνικής Προστασίας της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) Σάχρα Ραζαβανί, σημειώνοντας ότι οι Κυβερνήσεις θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν το μομέντουμ που έχει δημιουργηθεί από την κρίση του κορωνοϊού για να πετύχουν ταχεία πρόοδο προς καθολικά συστήματα κοινωνικής προστασίας που θα χρηματοδοτούνται συλλογικά και θα είναι ολοκληρωμένα.

 

Αν η πανδημία του COVID-19 έχει στείλει στον κόσμο ένα μήνυμα, είναι ότι είμαστε όσο ασφαλείς όσο οι πιο ευάλωτοι ανάμεσα μας, αναφέρει η Σάχρα Ραζαβανί, σε σημείωμά της, το οποίο αναρτάται στην επίσημη ιστοσελίδα της οργάνωσης.

«Όσοι αδυνατούν να θέσουν εαυτόν σε καραντίνα ή να λάβουν θεραπεία διακινδυνεύουν τις δικές τους ζωές και τις ζωές άλλων και αν μια χώρα δεν μπορέσει να περιορίσει τον ιό, επακόλουθα θα μολυνθούν και άλλες, ή θα μολυνθούν ξανά», προσθέτει.

Παρά ταύτα, τα συστήματα κοινωνικής προστασίας σε ολόκληρο τον κόσμο αποτυγχάνουν παταγωδώς να προστατέψουν τις ζωές και τη διαβίωση ευάλωτων ομάδων, συμπληρώνει.

Σύμφωνα με την κ. Ραζαβανί, σχεδόν 40% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν έχει ασφάλεια υγείας ή πρόσβαση στις εθνικές υπηρεσίες υγείας.

Περίπου 800 εκατ. άνθρωποι δαπανούν τουλάχιστον το 10% του προϋπολογισμού του νοικοκυριού τους για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κάθε χρόνο και 100 εκατ. άνθρωποι βιώνουν την φτώχεια λόγω των ιατρικών δαπανών τους. Αυτό, σημειώνει, σημαίνει ότι πολλοί απλώς δεν έχουν τους πόρους για να λάβουν θεραπεία όταν είναι άρρωστοι, περιλαμβανομένου όταν έχουν πολύ μεταδοτικές ασθένειες όπως ο COVID-19.

«Το πρόβλημα εντείνεται από το γεγονός ότι μια τεράστια πλειοψηφία εργαζομένων δεν έχουν την οικονομική ασφάλεια να πάρουν άδεια ασθενείας ή να αντεπεξέλθουν με μια απρόοπτη έκτακτη ανάγκη», αναφέρει.

Λόγω του γεγονότος ότι λιγότερο από τα δύο τρίτα όλων των χωρών έχουν σχέδιο κοινωνικής ασφάλισης ή κοινωνικής βοήθειας που παρέχει ωφελήματα ασθενείας, πολύ συχνά οι άρρωστοι αναγκάζονται να επιλέξουν μεταξύ του να διακινδυνεύσουν την προσωπική και δημόσια υγεία και του να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους, προσθέτει.

Δεν εκπλήσσει, που η προστασία για τους ανέργους είναι τόσο σοβαρά ανεπαρκής, παρά τον κρίσιμο ρόλο τους στην υποστήριξη των εσόδων των νοικοκυριών και στην σταθεροποίηση της συλλογικής ζήτησης.

«Ήδη, οι επιχειρήσεις οι οποίες βασίζονται σε προμηθευτές σε περιοχές που επηρεάζονται από την πανδημία ή που αντιμετωπίζουν μειωμένη ζήτηση λόγω της απαγόρευσης κυκλοφορίας και άλλων μέτρων περιορισμού βιώνουν τεράστια πίεση», συνεχίζει η αξιωματούχους της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας.

Προειδοποιεί ότι εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας κινδυνεύουν τώρα, προσθέτοντας ότι ωστόσο, μόνο ένας στους πέντε ανέργους μπορεί να στηριχθεί σε ανεργιακά ωφελήματα.

Σύμφωνα με την ίδια  55% του παγκόσμιου πληθυσμού, γύρω δηλαδή στα τέσσερα δισεκατ. ανθρώπων, δεν απολαμβάνουν καμίας απολύτως κοινωνικής προστασίας, με πολλές χώρες να βασίζονται πάνω στις λύσεις που δίνει η αγορά, τις οποίες μόνο ορισμένοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν, για να καλύψουν τα κενά.

Όπως καταδεικνύει έντονα η πανδημία του COVID-19, αυτό δεν αποτελεί πλήγμα μόνο για τους πιο φτωχούς και ευάλωτους, απειλεί την ευημερία ολόκληρων κοινωνιών και την παγκόσμια κοινότητα συνολικά.

Η κ. Ραζαβανί συνεχίζει υποδεικνύοντας ότι αυτό δεν είναι κάτι το νέο για τους παγκόσμιους ηγέτες. Μετά την τελευταία παγκόσμια καταστροφή, τη χρηματοοικονομική κρίση του 2008, η διεθνής κοινότητα ομόφωνα υιοθέτησε τη Σύσταση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για την μίνιμουμ κοινωνική προστασία, δεσμευόμενη να δημιουργήσει κατώτατα όρια προστασίας που θα αποτελούσαν τη βάση για ολοκληρωμένα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης.

Υπενθυμίζει ότι το 2015 οι παγκόσμιοι ηγέτες έκαναν ακόμη ένα υποσχόμενο βήμα όταν συμφώνησαν την Ατζέντα 2030 για την βιώσιμη ανάπτυξη.  

Αλλά, όπως καταστεί σαφές η κρίση του COVID-19, δεν έχει γίνει επαρκής πρόοδος, σημειώνει.

Αν υπάρχει ένα θετικό από την πανδημία, είναι ότι ελπίζει κανείς ότι θα ωθήσει τις κυβερνήσεις να επεκτείνουν την πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, τα ωφελήματα ασθενείας και την προστασία από την ανεργία, αναφέρει.

Σε σχέση με το ερώτημα του ποιος θα πληρώσει για αυτά, η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας εκτιμά ότι για τις αναπτυσσόμενες οικονομίες το μέσο κενό χρηματοδότησης για την υλοποίηση ενός μίνιμουμ πακέτου επαρκούς κοινωνικής προστασίας ανέρχεται στο 1,6% του εθνικού ΑΕΠ. Για τις χώρες με χαμηλό εισόδημα, το κενό είναι πολύ μεγαλύτερο, γύρω στο 5,6% του ΑΕΠ. Είναι απίθανο να έχουν αρκετό δημοσιονομικό περιθώριο για να καλύψουν το κενό από μόνες τους.

Ωστόσο, αναφέρει, ο κόσμος ποτέ δεν ήταν πλουσιότερος από ό,τι είναι σήμερα. Παρά την ύφεση που προκαλεί η πανδημία «μπορούμε να κινητοποιήσουμε τους απαραίτητους πόρους». Εισηγείται ότι προς αυτό, οι χώρες θα μπορούσαν να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις στην εταιρική φορολόγηση με στόχο να διασφαλίσουν ότι οι πολυεθνικές εταιρείες θα συμβάλουν το μερίδιο τους στα δημόσια ταμεία. Προοδευτικοί φόροι εισοδήματος και πλούτου, καθώς και πολιτικές για μείωση των παράνομων χρηματοοικονομικών ροών, θα βοηθούσαν επίσης, λέει.

Όμως, συνεχίζει η αξιωματούχος της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, θα πάρει χρόνο για να έχουν αυτά τα μέτρα αποτέλεσμα και με την πανδημία να προκαλεί ήδη αναταραχή στην οικονομική δραστηριότητα και να αποδεκατίζει εισοδήματα και ζήτηση, η ταχύτητα είναι κρίσιμης σημασίας.

Εκφράζει τη θέση ότι και οι αναπτυγμένες και οι αναπτυσσόμενες χώρες χρειάζονται άμεσα περισσότερη ευελιξία ως προς την χρηματοδότηση των ελλειμμάτων τους και ευνοϊκό διεθνή δανεισμό για να υποστηρίξουν τις επενδύσεις στα συστήματα κοινωνικής προστασίας.

Πολλές κυβερνήσεις, αναφέρει, ιδιαίτερα σε χώρες όπου τα συστήματα υγείας χρηματοδοτούνται από τις κοινωνικές εισφορές ή τις φορολογίες, ήδη αυξάνουν τις δαπάνες τους έτσι ώστε να διασφαλίσουν την πρόσβαση στις απαραίτητες υπηρεσίες κατά τη διάρκεια της κρίσης του COVID-19, περιλαμβανομένων της ενσωμάτωσης μέτρων πρόληψης, εξέτασης και θεραπείας σε πακέτα ωφελημάτων. Δίνει το παράδειγμα της Νότιας Κορέας η οποία διενεργεί χιλιάδες διαγνωστικές εξετάσεις για τον ιό κάθε μέρα σε διαγνωστικά κέντρα με κυβερνητική χρηματοδότηση.  

Αναφορά κάνει και στο γεγονός ότι αριθμός κυβερνήσεων έχει αυξήσει την οικονομική βοήθεια που δίνεται προς νοικοκυριά και επιχειρήσεις, όπως το Χονγκ Κονγκ, η Ιρλανδία και το ΗΒ που έχουν επεκτείνει τα ωφελήματα άδειας ασθενείας σε εργαζόμενους οι οποίοι είναι σε καραντίνα ή αυτο-περιορισμό.  Η Γερμανία και η Ολλανδία προσφέρουν ανεργιακά ωφελήματα μερικώς σε εργαζόμενους η εργασία των οποίων έχει μειωθεί λόγω της κατακόρυφης πτώσης της ζήτησης. Αναφορά κάνει και στην Κίνα, τη Γαλλία, την Πορτογαλία και τη Ελβετία που έχουν επεκτείνει τους δικαιούχους ανεργιακού σε εργαζόμενους οι επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται έχουν διαταχθεί όπως αναστείλουν προσωρινά τις εργασίες τους και στην Αυστραλία, την Κίνα και την Πορτογαλία που έχουν επεκτείνει την κοινωνική βοήθεια που δίνεται σε ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Πολλές χώρες, προσθέτει, όπως η Κίνα, η Γαλλία και η Ταϊλάνδη έχουν μεταθέσει για αργότερα τις προθεσμίες για πληρωμή υποχρεώσεων κοινωνικών ασφαλίσεων και φόρων.

Όμως, σημειώνει, αυτά τα μέτρα, είναι μόνο ένα πρώτο βήμα.

Οι Κυβερνήσεις θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν το μομέντουμ που έχει δημιουργηθεί από την υφιστάμενη κρίση για να πετύχουν ταχεία πρόοδο προς καθολικά συστήματα κοινωνικής προστασίας που θα χρηματοδοτούνται συλλογικά και θα είναι ολοκληρωμένα. «Μόνο τότε θα μπορέσουν οι κοινωνίες και οι οικονομίες μας να αντέξουν την πανδημία του COVID-19 και τις επόμενες κρίσεις που θα έλθουν», καταλήγει.

ΚΥΠΕ

Home