Πριν από είκοσι χρόνια, ο Νικ Μάρσον και η Νταιάν Κίρσκε ήταν δυο άγνωστοι-μεταξύ τους- επιβάτες της πτήσης 5 της Continental Airlines, η οποία ταξίδευε από το Γκάντγουικ του Λονδίνου στο Χιούστον του Τέξας.

Τέσσερις ώρες περίπου μετά την απογείωση, ο πιλότος ανακοίνωσε ότι το αεροπλάνο θα έκανε μια εκτροπή προς τη Νέα Γη του Καναδά.

«Υπάρχουν προβλήματα στον εναέριο χώρο των ΗΠΑ», είπε ο κυβερνήτης, χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες.

>>> H offsite τώρα και στο Google News - Ακολουθείστε μας

Ο Νικ ήταν ένας Βρετανός επιχειρηματίας γύρω στα 50 που εργαζόταν στη βιομηχανία πετρελαίου. Κατευθυνόταν προς το Τέξας για δουλειά και δεν είχε ιδέα πού βρισκόταν η Νέα Γη.

«Κοίταξα έξω από το παράθυρο γιατί σκέφτηκα ότι μπορεί να μην μας έλεγε την αλήθεια ο πιλότος και ότι ίσως ένας κινητήρας να είχε πάρει φωτιά», λέει σήμερα ο Νικ στο CNN Travel.

Στην άλλη άκρη του αεροσκάφους, η Νταϊάν, μια διαζευγμένη γυναίκα που μόλις είχε κλείσει τα 60, επέστρεφε από επίσκεψη στον γιο της, ο οποίος υπηρετούσε στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ και ήταν σταθμευμένος στην Αγγλία.

Ήταν 11 Σεπτεμβρίου, 2001. Μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον, ο εναέριος χώρος των ΗΠΑ έκλεισε και, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας που ονομάστηκε «Επιχείρηση Κίτρινη Κορδέλα», περισσότερα από διακόσια εμπορικά αεροσκάφη που κατευθύνονταν προς τις ΗΠΑ, εκτράπηκαν προς τον Καναδά.

Η πτήση του Νικ και της Νταϊάν άλλαξε πορεία και κατευθύνθηκε στο Γκάντερ, μια αγροτική πόλη με πληθυσμό μόλις 10.000 κατοίκων, όπου βρίσκεται ένα αεροδρόμιο, το οποίο, λόγω της ιστορίας του ως σημείο ανεφοδιασμού αεροσκαφών με προ-τζετ κινητήρες, διαθέτει διαδρόμους προσγείωσης και απογείωσης που ανταγωνίζονται πολύ μεγαλύτερες πόλεις.

Καθώς η πτήση πλησίαζε στη Νέα Γη, ο Νικ είδε δεκάδες αεροπλάνα να παρατάσσονται σε σειρές.

«Ήμασταν το 36ο αεροπλάνο από τα 38 που προσγειώθηκαν, άρα προφανώς δεν είχαν όλα τεχνικό πρόβλημα, λέει.

Όταν προσγειώθηκε η πτήση, ο κυβερνήτης είπε στους επιβάτες ότι είχαν γίνει τρομοκρατικές επιθέσεις στις ΗΠΑ και ότι είχαν πέσει αεροπλάνα στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου και στο Πεντάγωνο.

«Παρόλο που αυτό ακούστηκε τρομακτικό, κανείς δεν κατάλαβε πόσο καταστροφικό ήταν μέχρι αργότερα», θυμάται ο Νικ.

Το 2001, κανείς δεν μπορούσε να διαβάσει τις ειδήσεις στο κινητό του τηλέφωνο. Κανείς δεν είχε ίντερνετ στο κινητό του. Κανείς δεν είχε διεθνή κάλυψη. Πολλοί άνθρωποι δεν είχαν καθόλου κινητά τηλέφωνα.

Η Νταϊάν θυμάται ότι ανησυχούσε πολύ για την οικογένειά της στις Ηνωμένες Πολιτείες καθώς δεν μπορούσε να τους διαβεβαιώσει ότι ήταν ασφαλής. Αυτή η κατάσταση αβεβαιότητας διήρκησε για περισσότερο από 24 ώρες.

Ενώ τα αεροπλάνα παρέμεναν ακινητοποιημένα στους διαδρόμους προσγείωσης, εθελοντές σε όλο το Γκάντερ και τις γειτονικές πόλεις, παρέδιδαν τρόφιμα και προμήθειες στους επιβάτες και ετοίμαζαν πρόχειρα καταφύγια σε σχολεία, κολέγια και κοινοτικά κέντρα σε όλη την περιοχή. Περίπου 7.000 άνθρωποι επρόκειτο να φτάσουν εκεί, διπλασιάζοντας σχεδόν τον πληθυσμό του Γκάντερ. Όταν επιτέλους επετράπη στους ταξιδιώτες να αποβιβαστούν, ήταν 12 Σεπτεμβρίου.

Πώς η 11η Σεπτεμβρίου άλλαξε τα ταξίδια για πάντα

Όταν πέρασαν από τον έλεγχο ασφαλείας, τους υποδέχτηκαν με χαμόγελα και καθησυχασμό.

«Ήταν τόσο φιλικοί και ανοιχτοί», λέει η Νταϊάν για τους εθελοντές. «Απλά μας καλωσόρισαν. Δεν τους ένοιαζε ποιος ήσουν, από πού ήρθες, πόσα χρήματα είχες στο πορτοφόλι σου, τι δουλειά έκανες. Χρειαζόμασταν βοήθεια και θα μας την έδιναν».

Ο Νικ μεταφέρθηκε σε ένα μικρό καταφύγιο στο Γκάμπο, περίπου 48 χιλιόμετρα έξω από το Γκάντερ. Ο Σύλλογος Ψαράδων ήταν το μεγαλύτερο οικοδόμημα της πόλης, το οποίο συνήθως προορίζεται για γάμους, βραδιές μπίνγκο ή δημοτικές συνεδριάσεις.

Αρκετές ώρες αργότερα – μετά από μια παράκαμψη προς ένα καταφύγιο στο Γκάντερ που ήταν γεμάτο – και η Νταϊάν κατέληξε εκεί. Στα καταφύγια, οι «άνθρωποι των αεροπλάνων» όπως τους αποκαλούσαν οι κάτοικοι της πόλης, είδαν τα τρομακτικά τηλεοπτικά πλάνα που είχαν κάνει τον γύρο του κόσμου και έμαθαν την πραγματική έκταση των γεγονότων της 11ης Σεπτεμβρίου. Οι εθελοντές είχαν εγκαταστήσει τηλέφωνα και η Νταϊάν επικοινώνησε με την οικογένειά της για να την ενημερώσει ότι ήταν ασφαλής και έμαθε ότι όλοι ήταν καλά.

Οι «άνθρωποι του αεροπλάνου» στήθηκαν στην ουρά για να μαζέψουν κουβέρτες και προμήθειες. Καθώς έδιναν στη Νταϊάν τη δική της, εκείνη είπε δυνατά ότι μύριζε ναφθαλίνη.

«Καμφορά», είπε μια φωνή πίσω της.

Ήταν ο Νικ. Οι δυο τους έπιασαν κουβέντα, αστειεύτηκαν για τις κουβέρτες και μετά συνειδητοποίησαν ότι ήταν και οι δυο στο ίδιο αεροπλάνο.

«Ρώτησα την Νταϊάν αν μπορούσα να πάρω το κρεβάτι δίπλα στο δικό της και μου είπε φυσικά, γιατί όχι», θυμάται ο Νικ. Το επόμενο πρωί, βγήκαν έξω για να πάρουν λίγο καθαρό αέρα. Χρειάζονταν ένα διάλειμμα από τις ειδήσεις.

Στην αρχή τους ακολούθησε ένα άλλο ζευγάρι, το οποίο στη συνέχεια έφυγε. Σύντομα έμειναν μόνο οι δυο τους.

«Κουβεντιάζαμε και προσπαθούσαμε να περάσει η ώρα, απολαμβάνοντας ο ένας την παρέα του άλλου», θυμάται ο Νικ.

Καθ’ οδόν, σταμάτησαν σε ένα ψιλικατζίδικο για να πάρουν αναψυκτικά και κρακεράκια. Ο Νικ προσπάθησε να πληρώσει, αλλά η Νταϊάν τον πρόλαβε.

«Λοιπόν, είχα ένα απώτερο κίνητρο», λέει η Νταϊάν γελώντας. Απολάμβανε τη συντροφιά του Νικ και σκέφτηκε ότι αν πλήρωνε για τα σνακ, θα έμεναν λίγο ακόμη μαζί της.

Τον θεωρούσε ενδιαφέροντα τύπο και πραγματικό τζέντλεμαν. Εκείνος θεωρούσε την Νταϊαν όμορφη και απολάμβανε την κουβέντα μαζί της. Είχαν πολλά να συζητήσουν. Ήτνα και οι δύο χωρισμένοι, με ενήλικα παιδιά και συναισθηματικά κοντά στις οικογένειές τους. Υπήρχαν πολιτισμικές διαφορές, αλλά είχαν κοινές αξίες.

Όταν επέστρεψαν στο καταφύγιο, διαπίστωσαν ότι τα ράντζα είχαν απομακρυνθεί προσωρινά και η βραδινή διασκέδαση ήταν σε εξέλιξη.

Οι εθελοντές από τη Νέα Γη μύησαν τους «ανθρώπους του αεροπλάνου» σε μια τοπική παράδοση γνωστή ως Screech-In-σύμφωνα με την οποία-οι επισκέπτες γίνονται «επίτιμοι κάτοικοι της Νέας Γης».

Το Screech, εξηγεί ο Νικ, έχει γεύση κακής ποιότητας τζαμαϊκανό ρούμι.

Ο Νικ κέρασε την Νταϊάν μια μπύρα και συμμετείχαν στην τελετή.

Όταν ήρθε η σειρά της Νταϊάν, ο τελετάρχης τη ρώτησε από πού κατάγεται. Εκείνη εξήγησε ότι ζούσε στο Τέξας.

Ο τελετάρχης στη συνέχεια ρώτησε τον Νικ.

«Από ποιο μέρος του Τέξας είσαι, φίλε;» ρώτησε.

«Όχι, εγώ είμαι από την Αγγλία», εξήγησε ο Νικ.

«Λοιπόν, πώς γίνεται αυτό;» ρώτησε ο τελετάρχης.

Ο Νικ ένιωσε μπερδεμένος.

«Πώς λειτουργεί ο γάμος σου;» διευκρίνισε ο Καναδός, δείχνοντας την Νταϊάν.

Τότε ο Νικ και η Νταϊάν εξήγησαν ότι δεν ήταν παντρεμένοι όπως νόμιζαν όλοι.

Ο τελετάρχης τότε τους αποκάλυψε ότι ήταν και ειρηνοδίκης. «Θέλετε να παντρευτείτε;» τους ρώτησε.

Η Νταϊάν γέλασε. «Γιατί όχι;» είπε, ελαφρώς ζαλισμένη από το αλκοόλ.

Αναλογιζόμενη αυτή τη στιγμή σήμερα, λέει ότι ένιωσε μια ελευθερία επειδή βρισκόταν σε ένα μέρος όπου κανείς δεν την ήξερε.

«Δεν χρειαζόταν να παίξεις τον συνηθισμένο σου ρόλο», λέει. «Δεν ήμουν η μαμά του παιδιού μου ή η γιαγιά των εγγονών μου. Δεν ήμουν η κυρία της διπλανής πόρτας. Κανείς δεν με ήξερε εκεί. Μπορούσα να γίνω ανόητη αν το ήθελα».

Για το υπόλοιπο της βραδιάς, ο Νικ σκεφτόταν την απάντηση της Νταϊάν.

Όταν συγκρούονται οι ήπειροι

Την επόμενη μέρα, μερικοί από τους ντόπιους πήγαν τους τιμημένους πλέον επιβάτες του αεροπλάνου, μια εκδρομή σε ένα εντυπωσιακό τοπικό παρατηρητήριο, το ρήγμα του Ντόβερ.

«Είναι μια πανέμορφη θέα, περίπου 60 μέτρα πάνω από το σημείο όπου ενώνονται ο ποταμός και ο ωκεανός», λέει η Νταϊάν.

Η περιοχή σχηματίστηκε όταν πριν από εκατομμύρια χρόνια, δύο ήπειροι συγκρούστηκαν και χωρίστηκαν.

Ο Νικ είχε μαζί του μια πρώιμη ψηφιακή φωτογραφική μηχανή. Είχε ήδη τραβήξει μια φωτογραφία από τη στιγμή που οι επιβάτες του Continental 5 είχαν αποβιβαστεί, καθώς και φωτογραφίες από το καταφύγιο με τα αυτοσχέδια κρεβάτια. Αλλά υπήρχε μόνο μια φωτογραφία που ήθελε πραγματικά από αυτή την περιπέτειά του – μια φωτογραφία της Νταϊάν.

«Χρειαζόμουν μια φωτογραφία για να μου θυμίζει ότι δεν τα είχα ονειρευτεί όλα αυτά και ότι αυτές οι μαγικές μέρες συνέβησαν πραγματικά», λέει σήμερα.

Η φωτογραφική του μηχανή δεν είχε λειτουργία ζουμ, οπότε έπρεπε να πλησιάσει αρκετά για να την πετύχει στη φωτογραφία.

«Προσφέρθηκα να φύγω από τη μέση, γιατί νόμιζα ότι ήθελε μια φωτογραφία από αυτό το όμορφο γραφικό σημείο», θυμάται η Νταϊάν.

«Δεν με ενδιέφερε η θέα», λέει ο Νικ.

Της είπε να μην κουνηθεί και ότι η θέα που είχε, ήταν τέλεια.

«Τότε κατάλαβα ότι εκείνος ενδιαφερόταν για μένα και όχι για το τοπίο», λέει η Νταϊάν. «Έτσι, αυτό άλλαξε λίγο τη δυναμική».

Καθώς στέκονταν και θαύμαζαν τη θέα, σκέφτηκαν πόσο απίθανη ήταν η συνάντησή τους.

«Είχα μια τακτοποιημένη ζωή», λέει η Νταϊάν. «Είχα ένα ωραίο μικρό διαμέρισμα, μια δουλειά που μου άρεσε, συναδέλφους και φίλους».

«Κανείς από τους δυο μας δεν μπήκε στο αεροπλάνο αναζητώντας μια ρομαντική γνωριμία», λέει ο Νικ.

Ο αποχαιρετισμός

Πέντε ημέρες αφότου τα αεροπλάνα είχαν προσγειωθεί στο Γκάντερ, ήρθε το τηλεφώνημα ότι τα αεροσκάφη επιτρεπόταν να φύγουν. Λεωφορεία συγκέντρωσαν τους επιβάτες που είχαν διασκορπιστεί στις τοπικές πόλεις. Ένα προς ένα, τα αεροπλάνα αναχώρησαν.

«Επιβιβαστήκαμε στο σχολικό λεωφορείο και έβρεχε», θυμάται η Νταϊάν. «Ήμουν λίγο αναστατωμένη γιατί αφήναμε αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους. Είχα γνωρίσει αυτούς και τα παιδιά τους, ήταν τόσο γλυκοί μαζί μας και ήξερα ότι δεν θα τους ξαναέβλεπα ποτέ. Και πιθανότατα δεν θα έβλεπα ποτέ ξανά ούτε τον Νικ. Γι’ αυτό και δάκρυσα». Ο Νικ, που καθόταν δίπλα στη Νταϊάν, συνειδητοποίησε ότι εκείνη έκλαιγε. Την αγκάλιασε και πήγε να τη φιλήσει στο μέτωπο για να την παρηγορήσει.

«Σκέφτηκα ότι αυτή είναι η ευκαιρία μου», θυμάται η Νταϊάν. «Έτσι τον άρπαξα και του έδωσα ένα ωραίο μεγάλο φιλί».

Στην πτήση τους για το Τέξας, ο Νικ και η Νταϊάν κάθισαν ο ένας δίπλα στον άλλο. Ο Νικ λέει ότι φλέρταραν καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Ο Νικ έμεινε στο Χιούστον για λίγες ημέρες, για να ελέγξει τη δουλειά του εκεί. Τα βράδια, η Νταϊάν τον πήγαινε για φαγητό στα αγαπημένα της εστιατόρια, και πριν φύγει, αντάλλαξαν διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και αριθμούς τηλεφώνου.

«Ήταν πολύ δύσκολο να επιστρέψω στην Αγγλία πετώντας μόνος μου», λέει ο Νικ.

Νέα αρχή

Επιστρέφοντας στις αντίστοιχες χώρες τους, ο Νικ και η Νταϊάν αγωνίστηκαν να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι είχαν ερωτευτεί κάποιον στο πλαίσιο τόσο καταστροφικών γεγονότων. Διατηρούσαν τακτική επαφή, γράφοντας μακροσκελή μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου για το πώς αισθάνονταν και για τις ζωές τους στις αντίθετες πλευρές του Ατλαντικού.

Τον Οκτώβριο του 2001, ο Νικ έπεισε το γραφείο του ότι έπρεπε να επιστρέψει στο Χιούστον για να ελέγξει ένα έργο.

«Έπρεπε να βεβαιωθώ ότι η Νταϊάν ήταν πραγματικά το πρόσωπο που θυμόμουν και ότι δεν είχα ωραιοποιήσει την κατάσταση στο μυαλό μου», λέει.

Αυτή η επίσκεψη τους έκανε να καταλάβουν ότι όντως ήθελαν να είναι μαζί.

Ένα μήνα αργότερα, στις αρχές Νοεμβρίου του 2001, ο Νικ τηλεφώνησε στην Νταϊάν από το αυτοκίνητό του.

«Της είπα ότι είχα γονατίσει», λέει.

Της έκανε πρόταση γάμου.

Η Νταϊάν είπε ενθουσιασμένη το «ναι».

«Νιώθαμε ότι αυτό ήταν γραφτό να γίνει έτσι», λέει σήμερα. «Ποιος θα μπορούσε να πάει κόντρα στη μοίρα;»

Οι δυο τους άρχισαν να σχεδιάζουν το κοινό τους μέλλον. Η Νταϊάν πούλησε το διαμέρισμα της και αγόρασε ένα μεγαλύτερο σπίτι, και εκείνο τον Δεκέμβριο, ο Νικ έπεισε την εταιρεία για την οποία εργαζόταν στην Αγγλία, να τον μεταθέσει στο Χιούστον.

Τον Μάρτιο του 2002, η Νταϊάν γνώρισε τον Νικ στην οικογένειά της και σύμφωνα με τα λεγόμενά της, εκείνοι τον αγάπησαν γρήγορα.

Μετά από αρκετούς μήνες που πέρασαν με τη γραφειοκρατία που συνεπάγεται ο γάμος με κάποιον από άλλη χώρα, τον Σεπτέμβριο του 2002- σχεδόν ακριβώς ένα χρόνο μετά τη γνωριμία τους – το ζευγάρι παντρεύτηκε στο σπίτι του στο Χιούστον.

Όταν ήρθε η ώρα να προγραμματίσουν τον μήνα του μέλιτος, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι θα επέστρεφαν στη Νέα Γη. Το ζευγάρι ήταν ενθουσιασμένο που θα έβλεπε ξανά όμορφες τοποθεσίες, αλλά ήθελε να διοργανώσει και μια μικρή συγκέντρωση για να ευχαριστήσει τους ντόπιους για τη φιλοξενία που τους παρείχε. Είχε μείνει σε επαφή με πολλούς από τους ανθρώπους που είχε γνωρίσει και ένιωθε ότι τους χρωστούσαν πολλά.

«Θα μπορούσαν να μας είχαν αφήσει στο αεροπλάνο. Θα μπορούσαν να μας είχαν αφήσει ακόμα και στο υπόστεγο», λέει ο Νικ.

«Μας έβαλαν στην καρδιά τους και στα σπίτια τους», λέει η Νταϊάν.

Ωστόσο το ζευγάρι υποτίμησε το μέγεθος της φιλοξενίας των ντόπιων.

«Όταν εμφανιστήκαμε, υπήρχε μια κανονική γαμήλια δεξίωση», θυμάται ο Νικ.

«Πλήρης, με μια γαμήλια τούρτα, δώρα, κεριά, σαμπάνια», προσθέτει η Νταϊάν.

Ο δήμαρχος του Γκάμπο είχε γράψει και ένα τραγούδι για το πώς ο Νικ και η Νταϊάν γνωρίστηκαν στη Νέα Γη, ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν και το ερμήνευσε.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της επιστροφής τους σττο 2002, η ιστορία τους μαθεύτηκε. Κάποια μέσα ενημέρωσης επικοινώνησαν με το ζευγάρι αλλά εκείνο δεν επιθυμούσε να μοιραστεί την ιστορία του τότε.

«Υποφέραμε από αυτό που ονομάζεται ενοχή του επιζώντος», λέει ο Νικ. «Δεν νιώθαμε άνετα με αυτό που είχαμε βρει στον απόηχο τόσων καταστροφών».

«Τρεις χιλιάδες οικογένειες έχασαν κάποιον», λέει η Νταϊάν. «Και εδώ είχαμε βρει την ευτυχία».

Τελικά μοιράστηκαν την ιστορία τους το 2009, στο πλαίσιο του ντοκιμαντέρ του Αμερικανού παρουσιαστή ειδήσεων Τομ Μπρόκο για την Επιχείρηση Κίτρινη Κορδέλα.

Μερικά χρόνια αργότερα, στη 10η επέτειο της 11ης Σεπτεμβρίου, ο Νικ και η Νταϊάν επισκέφθηκαν το Γκάντερ όπου γνώρισαν τους συνθέτες και στιχουργούς Αϊρίν Σάνκοφ και τον Ντέιβιντ Χάιν, οι οποίοι τους εξήγησαν ότι είχαν λάβει επιχορήγηση από την καναδική κυβέρνηση για την παραγωγή μιας παράστασης σχετικά με το τι συνέβη στη Νέα Γη μετά την 11η Σεπτεμβρίου.

Κάπως έτσι η ιστορία τους έγινε μία από τις πολλές ιστορίες που συνθέτουν το βραβευμένο με Τόνι και Ολιβιέ μιούζικαλ «Come From Away», στο οποίο 12 ηθοποιοί ερμηνεύουν διάφορους ρόλους, από τους ντόπιους μέχρι τους «ανθρώπους του αεροπλάνου».

Την πρώτη φορά που το ζευγάρι είδε την παράσταση στον Καναδά το 2013, ήταν μια συναισθηματική εμπειρία. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν με πόση ακρίβεια το μιούζικαλ αφηγούνταν την ιστορία τους και πόσο καλά αναπαρήγαγε την ατμόσφαιρα στην πόλη εκείνη την εβδομάδα.

«Είναι απλώς μια μαρτυρία της γενναιοδωρίας και της φιλίας των ανθρώπων της Νέας Γης», λέει η Νταϊάν. «Είναι μια ιστορία για αυτό που ακολούθησε μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, καθώς στις 9/12, κυριάρχησε η αγάπη».

Μια κινηματογραφική εκδοχή του μιούζικαλ θα κάνει διεθνή πρεμιέρα στο Apple TV+ στις 10 Σεπτεμβρίου 2021.

«Έχουμε δει την παράσταση 118 φορές», λέει ο Νικ. «Η Νταϊάν θα σας πει ότι είναι σαν να ανανεώνουμε τους όρκους μας κάθε φορά που τη βλέπουμε».

Αξιοποιήστε στο έπακρο κάθε μέρα

Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών, το ζευγάρι ξεπέρασε τις χιουμοριστικές καταστάσεις που μερικές φορές προκύπτουν από τις πολιτισμικές διαφορές του και στήριξε ο ένας τον άλλον στα σκαμπανεβάσματα της ζωής.

«Ακόμα κι αν είχαμε διαφορές στην κουλτούρα και στους φίλους και σε όλα τα άλλα, υπήρχε ένας πυρήνας αγάπης εκεί και ξέραμε ότι ο ένας προσέχει τον άλλον», λέει η Νταϊάν. «Υπήρχε μεγάλη εμπιστοσύνη μεταξύ μας».

>>> Κατεβάστε τώρα το application της offsite - ΕΔΩ για Android & ΕΔΩ για iOS

Κατά τη διάρκεια των πέντε ημερών που έμειναν εγκλωβισμένοι στη Νέα Γη, ο Νικ και η Νταϊάν αναγκάστηκαν να ζουν στο παρόν. Αυτή η νοοτροπία τους έφερε μαζί και είναι μια κοσμοθεωρία την οποία ασπάζονται ακόμη.

«Εκμεταλλευτείτε την κάθε μέρα, αξιοποιήστε την στο έπακρο», λέει η Νταϊάν. «Γιατί ποιος ξέρει πόσες μέρες έχει ο καθένας».

Πηγή: ertnews.gr