Νέες λεπτομέρειες που αφορούν το σκάνδαλο «Qatargate» βρίσκουν αντίκτυπο στον ιταλικό Τύπο, την ώρα που ο αγγλόφωνος Τύπος ασκεί κριτική στην Προεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με το σκεπτικό ότι δεν αντιμετωπίζει με αποτελεσματικό τρόπο το φαινόμενο της διαφθοράς στις τάξεις του. 

«Το δίκτυο Qatargate: Παρεμβάσεις σε άλλα θεσμικά όργανα της ΕΕ» είναι ο τίτλος του δημοσιεύματος της ιταλικής εφημερίδας «Corriere Della Sera», στο οποίο ξεχωρίζει η άποψη ότι «"ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα"  έχουν υποστεί την παρέμβαση του Μαρόκου και του Κατάρ μέσω ενός δικτύου σημαντικών προσωπικοτήτων που παρεμβάλλονται σε αποφασιστικές διασταυρώσεις». Στο ιταλικό δημοσίευμα αναφέρονται τα εξής: «Ο δικαστής Michel Claise εξηγεί ότι η έρευνα, η οποία ξεκίνησε με μια επιχείρηση των βελγικών μυστικών υπηρεσιών και "άλλων ευρωπαϊκών υπηρεσιών ασφαλείας", αφορά "πράξεις παρέμβασης εντός των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης" από το Μαρόκο και το Κατάρ "μέσω της διαφθοράς προσώπων που παρεμβάλλονται στην κορυφή του ευρωπαϊκού θεσμικού κόσμου". Το Μαρόκο ήταν το πρώτο που στράφηκε να καλλιεργήσει τα πολλαπλά συμφέροντά του μέσω του πράκτορα Mohamed Belharace, αξιωματικό της DGED, της μυστικής υπηρεσίας του Ραμπάτ. Ο Belharace φέρεται να ενήργησε μέσω του πρεσβευτή του Μαρόκου στην Πολωνία Abderrahim Atmoun, ο οποίος "συνεργαζόταν στενά με τις μαροκινές μυστικές υπηρεσίες". Η δε, δραστηριότητα για το Κατάρ ενορχηστρώθηκε υπό τις διαταγές του υπουργού Εργασίας Ali ben Samikh Al Marri. Στην περίπτωση της χώρας του Κόλπου, τα μετρητά χρησιμοποιήθηκαν για να βελτιωθεί "η εικόνα της όσον αφορά τα δικαιώματα των εργαζομένων, η οποία έχει επιδεινωθεί λόγω αναφορών που καταγγέλλουν καταχρήσεις στα εργοτάξια του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 2022".

Η ιταλική εφημερίδα ««Il Giornale» σε δημοσίευμα με τίτλο «Έτσι η Εύα Καϊλή προσπάθησε να εξαφανίσει τα στοιχεία» αναφέρει ότι «πυρπολημένη από τους ερευνητές, η Καϊλη επικεντρώθηκε στη χιονοστιβάδα χρημάτων που βρέθηκε στο σπίτι της. Ειδικά από τη στιγμή που ζήτησε από τον πατέρα της να τα κρύψει. "Μετά τη σύλληψη της συντρόφου μου μπήκα στο γραφείο του. Κοίταξα μέσα από τα υπάρχοντά του για να δω γιατί συνελήφθη". Μόνο τότε η πολιτικός της Θεσσαλονίκης βρίσκει τη βαλίτσα, μαζί με έναν υπολογιστή και ένα κινητό τηλέφωνο. "Έτσι τηλεφώνησα στον πατέρα μου, που ήταν με το παιδί. Του ζήτησα να έρθει να πάρει τη βαλίτσα". Η Καϊλή παραδέχτηκε επίσης, ότι προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον Παντζέρι - χωρίς επιτυχία –». Στη συνέχεια του δημοσιεύματος ξεχωρίζουν τα εξής: «Στη μακρά της ανάκριση, η Καϊλή μίλησε για το έργο της στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο σε σχέση με τα συμφέροντα του Κατάρ. Ο φάκελος της 44χρονης πολιτικού αφορούσε τη Μέση Ανατολή. Επιστρέφοντας στον ιταλικό άξονα του σκανδάλου του Κατάρ, η Καϊλή παραδέχτηκε ότι δεν είχε εμπιστευτεί ποτέ τις σχέσεις του συντρόφου της».

Μια άλλη ιταλική εφημερίδα, η «Il Messagero» σε δημοσίευμα με τίτλο «Qatargate, τώρα ο Giorgi εμπλέκει τη συνεργάτιδα Εύα Καϊλή: Ήξερε για τις δωροδοκίες» αναφέρει τα εξής: «Τώρα είναι ο Francesco Giorgi, ο οποίοςαποκαλύπτει τα πάντα, κατονομάζοντας ονόματα, απεικονίζοντας τον "τιμοκατάλογο". Η Ελληνίδα πολιτικός "γνώριζε την προέλευση των χρημάτων" που διατηρούσε ο σύντροφός της. Οι προνομιακές σχέσεις με το Κατάρ χρονολογούνται από το 2018, όταν, στα τελευταία στάδια της προηγούμενης ευρωπαϊκής νομοθετικής περιόδου, ο Pier Antonia Panzeri ήταν πρόεδρος της υποεπιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Υπό αυτή την ιδιότητα, ο πρώην συνδικαλιστής συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον Ali ben Samikh Al Marri, πρώην πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Κατάρ και νυν υπουργό Εργασίας. Ο εκπρόσωπος του Κατάρ λέγεται ότι προσέγγισε τον Panzeri με συγκεκριμένο στόχο να χρησιμοποιήσει το δίκτυο γνωριμιών του Ιταλού για να διεκδικήσει τα συμφέροντα της Ντόχα στα παλάτια της ΕΕ. Ήταν στις αρχές του επόμενου έτους που οι δύο συμφώνησαν και η συνεργασία ξεκίνησε». 

Η αγγλόφωνη ιστοσελίδα «Politico» με τίτλο «Ο νομπελίστας Mukwege λέει ότι «δεν πληρώθηκε ποτέ» από ΜΚΟ στο επίκεντρο της έρευνας του Qatargate» μετέδωσε την είδηση ότι «Ο διάσημος Κονγκολέζος γιατρός και νομπελίστας Denis Mukwege υποβάθμισε τον ρόλο του σε μία από τις ΜΚΟ που παγιδεύτηκαν στο σκάνδαλο άσκησης πίεσης στις Βρυξέλλες με φερόμενες δωροδοκίες από το Κατάρ και το Μαρόκο». Το δημοσίευμα αναφέρει τα εξής: «Ο Mukwege, διάσημος για τη θεραπεία επιζώντων σεξουαλικής βίας στο νοσοκομείο Panzi στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, συμμετείχε στο τιμητικό διοικητικό συμβούλιο της ομάδας ανθρωπίνων δικαιωμάτων Fight Impunity, που ιδρύθηκε το 2019 από τον πρώην Ιταλό σοσιαλιστή ευρωβουλευτή Pier Antonio Panzeri, ο οποίος βρίσκεται τώρα στη φυλακή εν αναμονή της δίκης του σε σχέση με το σκάνδαλο. Ο Mukwege είναι ένας από τις πολλές διακεκριμένες προσωπικότητες που ο Panzeri έπεισε να ενταχθούν στο συμβούλιο, προσδίδοντας στη ΜΚΟ μια αύρα αξιοπρέπειας παρά το γεγονός ότι δεν καταχωρήθηκε ποτέ στο ημερολόγιο διαφάνειας της ΕΕ. Ο πρώην επίτροπος της ΕΕ Δημήτρης Αβραμόπουλος, για παράδειγμα, παραδέχθηκε ότι έλαβε 60.000 ευρώ για τον ρόλο του στο τιμητικό συμβούλιο».

Κριτική στην ΕΕ

Η αγγλόφωνη ιστοσελίδα «EU Observer» εστιάζοντας στις τελευταίες αποκαλύψεις που αφορούν το σκάνδαλο «Qatargate», σε άρθρο γνώμης του Nikolaj Nielsen με τίτλο «Qatargate; Η κουλτούρα ατιμωρησίας του Κοινοβουλίου της ΕΕ είναι δικό του δημιούργημα» αναφέρει τα εξής: «Στον απόηχο του μεγαλύτερου σκανδάλου διαφθοράς που έπληξε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εδώ και πάνω από μια δεκαετία, η πρόεδρός κατηγόρησε "κακόβουλους παράγοντες που συνδέονται με αυταρχικές τρίτες χώρες". Αλλά το Κοινοβούλιο, και ιδιαίτερα το Προεδρείο του, έχει εδώ και χρόνια σπείρει μια κουλτούρα ατιμωρησίας, όπου οι ευρωβουλευτές και οι βοηθοί του μπορούν να ξεφύγουν σχεδόν με τα πάντα. Στο επίκεντρο αυτής της ατιμωρησίας βρίσκεται το Προεδρείο, ένα πολιτικό όργανο που αποτελείται από τον πρόεδρο, τους 14 αντιπροέδρους του και πέντε ευρωβουλευτές που είναι υπεύθυνοι για τα εσωτερικά θέματα του Κοινοβουλίου». Στη συνέχεια του άρθρου αναφέρονται και τα εξής: «(Η Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου) Γνωρίζει ότι οι ευρωβουλευτές δημιουργούν εδώ και χρόνια τις λεγόμενες ομάδες φιλίας για να παρακάμπτουν τον δημόσιο έλεγχο όταν συναλλάσσονται με ξένα καθεστώτα και κυβερνήσεις. Ανεξέλεγκτες, οι ομάδες αυτές έχουν πολλαπλασιαστεί δίνοντας σε σκοτεινά κυβερνητικά στελέχη ένα πολύτιμο στήριγμα άσκησης πίεσης μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το EUobsever απέκτησε έναν κατάλογο με περίπου 40 ομάδες το 2018, οι οποίες κυμαίνονται από κυβερνήσεις-παρίες στο Αζερμπαϊτζάν έως την δεσποτική απολυταρχία στην Τουρκία. Σήμερα, το κοινοβούλιο προσπαθεί να μεταθέσει την ευθύνη για τις δικές του ελλιπείς παραλείψεις, ισχυριζόμενο ότι περιμένει την πρόταση της Επιτροπής για πάνω από ένα χρόνο. Αλλά το κοινοβούλιο δεν χρειάζεται την επιτροπή για να καθαρίσει τα δικά του πεπραγμένα. Το Προεδρείο μπορεί να προτείνει κανόνες για την αναθεώρηση του κώδικα δεοντολογίας, την αυστηροποίηση της επιτροπής εποπτείας δεοντολογίας και τη βελτίωση των εσωτερικών κανόνων προστασίας των πληροφοριοδοτών».

ΚΥΠΕ