Πώς εξηγείται το γεγονός ότι κάποιοι μαθητές, όχι ιδιαίτερα ταλαντούχοι ή έξυπνοι πέτυχαν στη ζωή τους ενώ κάποιοι άλλοι που υπήρξαν λαμπρά παραδείγματα ευφυίας δεν τα κατάφεραν;

Ακούγεται αρκετά δύσκολο να προβλέψει κάποιος ποιο παιδί μέσα σε μια τάξη θα έχει μια εντυπωσιακή επαγγελματική πορεία ως ενήλικας. Η ομάδα της δασκάλας Angela Lee Duckwort στη Νέα Υόρκη αποφάσισε να ερευνήσει τόσο παιδιά όσο και ενήλικες για να εξηγήσει το φαινόμενο αυτό. 

Όπως εξήγησε στην ομιλία της στο TED, ερευνώντας άτομα σε μεγάλες εταιρείες και μαθητές σχολείων σε περιοχές χαμηλού εισοδήματος, προέκυψε ότι ένα χαρακτηριστικό που μοιράζονταν οι πιο επιτυχημένοι -περισσότερο από τα υπόλοιπα- ήταν η απάντηση στο ερώτημα.  

Το χαρακτηριστικό που προέκυψε ως εξαιρετικό προγνωστικό για την επιτυχία δεν ήταν το IQ. Δεν ήταν η νοημοσύνη, ούτε η καλή εμφάνιση, η σωματική υγεία ή η κοινωνικοοικονομική κατάσταση.

Τι ήταν;

Όπως το ορίζει η ίδια η ερευνήτρια είναι «το πάθος και η επιμονή για μακροπρόθεσμα πρότζεκτ και η σκληρή δουλειά για να τα πραγματοποιήσουν». 

Με άλλα λόγια, το θάρρος είναι η δυνατότητα να παραμείνετε πιστοί σε έναν στόχο, ακόμη και όταν ο στόχος είναι μακροπρόθεσμος ή υπάρχουν αποτυχίες.

Πώς μπορούμε όμως να εμφυσήσουμε στα παιδιά μας αυτό το θάρρος; Εάν είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία, πώς θα το διδάξουμε;

Τα παιδιά τείνουν να σταματούν να προσπαθούν όταν έχουν κάνει κάποιο λάθος, φοβούμενα την αποτυχία. Αυτό τα πηγαίνει πίσω.

Διδάξτε στα παιδιά σας ότι πρέπει πάντα να προσπαθούν και ας κάνουν λάθος. Κάθε πρόκληση τα κάνει πιο δυνατά. 

Δεν έχει σημασία αν έχει κάποιος την σωστή απάντηση -έχει σημασία μόνο να προσπαθήσει και να συνεχίσει να προσπαθεί.