Κατεβάστε τώρα το application της Offsitenews για Android & για iOS
Group google play
Group app store
mobile app

Π. Προδρόμου στην OffsiteNews: Κανένα μαθησιακό όφελος για 25-33% των μαθητών

Κωνσταντίνα Χατζηανδρέα
- 05.06.2023

Π. Προδρόμου στην OffsiteNews: Κανένα μαθησιακό όφελος για 25-33% των μαθητών

Κάθε χρόνο έχουμε 1,500-2,000 απόφοιτοι χωρίς βασική γνώση Ελληνικών
  • Φέτος συμπληρώθηκαν όλα τα δεδομένα που μαζεύαμε από το 2017 μέσα από τα 4μηνα

  • Κάθε χρόνο 1.500-2.000 μαθητές δεν ξέρουν στοιχειωδώς ελληνικά

  • Κανένα μαθησιακό όφελος για 25-33% των μαθητών

  • Δεν ήταν δική μου επινόηση τα τετράμηνα

Την πρώτη του συνέντευξη λίγους μήνες μετά την αποχώρησή του από το υπουργείο Παιδείας, παραχώρησε στην OffsiteNews ο Πρόδρομος Προδρόμου.

Ο τέως υπουργός, μίλησε για όλα όσα αφορούν την Εκπαίδευση και τόνισε πως «η ουσία είναι τα μαθησιακά αποτελέσματα και η ποιότητα της εκπαίδευσης». Μάλιστα, αναφερόμενους στους μαθητές, ανέφερε πως ένα ποσοστό της τάξης του 25%-33%, κατά τα 12 χρόνια φοίτησης στο σχολείο, δεν αποκομίζει κανένα μαθησιακό όφελος

Σε σχέση με τον θεσμό των εξετάσεων Τετραμήνων, ο Πρόδρομος Προδρόμου δήλωσε πως δεν ήταν δική του επινόηση αλλά «μέρος της πολιτικής της προηγούμενης κυβέρνησης που καθιερώθηκε το 2017 σε γνώση όλων και με την αποδοχή όλων -πλην του ΑΚΕΛ το οποίο ιδεολογικά είναι κατά της αξιολόγησης γενικά-».

Για τις αλλαγές που προωθεί η νέα Κυβέρνηση και η υπουργός Παιδείας Αθηνά Μιχαηλίδου, ανέφερε ότι αναπόφευκτα θα έχει μεγαλύτερη ένταση η μια τελική εξέταση. 

«Βγάζουμε κάθε χρόνο από τα σχολεία μας 1.500-2.000 νέους που δεν ξέρουν στοιχειωδώς ελληνικά! Μην πω για τα μαθηματικά, όπου μάλλον είναι και χαμηλότερα τα μαθησιακά δεδομένα. Δεν είναι εθνικό θέμα; Να μη μαθαίνουμε τη γλώσσα μας;», σημείωσε καταληκτικά. 

Διαβάστε αυτούσια την συνέντευξη του τέως υπουργού Παιδείας, Πρόδρομου Προδρόμου

- Πριν μερικές εβδομάδες δώσατε μια μελέτη με πολλά στοιχεία για την εκπαίδευση και τα μαθησιακά αποτελέσματα, τόσο στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στη διάδοχο σας Υπουργό Παιδείας, όσο και στη δημοσιότητα. Αυτές τις μέρες η κυβέρνηση προχωρά στη Βουλή με αλλαγές για το περίφημο ζήτημα των τετραμήνων και η Υπουργός ανακοίνωσε και κινήσεις για την ύλη. Πώς βλέπετε αυτές τις εξελίξεις;    

Η κυβέρνηση αυτή κάνει βέβαια τις δικές της επιλογές. Μπροστά σε όλα αυτά τα ζητήματα που μας έχουν απασχολήσει υπερβολικά και για πολλή χρόνο με μια διάθεση οργανωμένης αντίστασης στις γραπτές αξιολογήσεις, θα πρέπει να δούμε λίγο πέραν των επιφανειακών. Εγώ θα ήθελα να τονίσω ένα πράγμα. Να αποφύγουμε τα λάθος ερωτήματα και να δούμε πιο πολύ την ουσία. Διότι αν προχωράμε με απαντήσεις σε λάθος ερωτήματα, αυτές εκ των πραγμάτων θα είναι λάθος!   

- Τι εννοείτε με αυτό; Ποια είναι η ουσία που πρέπει να δούμε και ποια τα λάθος ερωτήματα; 

Η ουσία είναι τα μαθησιακά αποτελέσματα και η ποιότητα της εκπαίδευσης. Σήμερα μάλιστα διαθέτουμε για πρώτη φορά τόσα πολλά στοιχεία και τεκμηρίωση για τα μαθησιακά αποτελέσματα. Εάν, υποχωρώντας σε τάσεις λαϊκισμού που επικρατούν και ακούγοντας τι ζητούν κάποιοι, καταλήξουμε να μην έχουμε αξιόπιστο σύστημα αξιολόγησης στο σχολείο δεν θα αλλάξουν τα αποτελέσματα. Ίδια θα είναι, κάπου εκεί θα είναι, απλώς δεν θα τα γνωρίζουμε. Θα προτιμήσουμε δηλαδή να μη φαίνονται άμεσα. 

Όταν πιστέψουμε ότι επίκεντρο είναι οι τεχνικές ρυθμίσεις, είναι σαν να βάζουμε τα λάθος ερωτήματα. Αν δηλαδή θα έχουμε αξιολόγηση κάθε τετράμηνο ή κάθε οκτώ μήνες. Όσος θόρυβος και αν γίνεται σχετικά με τα τετράμηνα, το ζήτημα δεν είναι αν η αξιολόγηση θα γίνεται κάθε τετράμηνο ή στο τέλος του έτους. Μπορεί οι λειτουργικές ρυθμίσεις να έχουν τη σημασία τους, αλλά δεν είναι η ουσία. Η ουσία είναι αν θα υπάρχει αξιόπιστη και έγκυρη αξιολόγηση ή όχι. Και πολύ περισσότερο, το ζήτημα είναι τα αποτελέσματα που φαίνονται μέσα από τις αξιολογήσεις. Τα μαθησιακά αποτελέσματα και εκείνο το οποίο δείχνουν, τι κάνουμε με αυτό; Αυτή είναι η ουσία.  

- Τι εννοείτε ότι δείχνουν τα μαθησιακά αποτελέσματα; 

Πολλά πράγματα, αν έχουμε το θάρρος και την ειλικρίνεια να τα δούμε και να μην τα συγκαλύπτουμε «βολικά». Στο φως όλων αυτών των δεδομένων, που για πρώτη φορά στα χρονικά του διαθέτει το Υπουργείο, φαίνεται πια καθαρά ότι ένα μεγάλο μέρος των μαθητών/μαθητριών (που μπορεί να κυμαίνεται γύρω ή και κάποτε να ξεπερνά το 25%) αφιερώνει 12-13 χρόνια στο σχολείο και στο τέλος φαίνεται να μην έχει αποκομίσει σχεδόν κανένα μαθησιακό όφελος. Φεύγουν από το σχολείο με μαθησιακά αποτελέσματα χαμηλότερα από 5/20, όχι σε ένα, αλλά σε περισσότερα μαθήματα. Σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό στη γλώσσα, στα Νέα Ελληνικά. Και ότι όλοι αυτοί οι νέοι μη γνωρίζοντας στοιχειωδώς τη γλώσσα, έχουν σίγουρα μειονεξία και σε κάθε άλλου είδους γνώση και αντίληψη και αδικούνται για την υπόλοιπη ζωή τους. Η ουσία είναι λοιπόν να δούμε και τα προγράμματα σπουδών. Δεν ακούω όμως να γίνεται λόγος… Τελικά όλη η συζήτηση γίνεται για τις βαθμολογίες.  

- Αλλά για τα τετράμηνα έχει γίνει τόσο μεγάλο θέμα…

Πράγματι. Από τη μια ήταν η πίεση μερίδας γονιών που έβλεπαν τις πολύ ψηλές προφορικές αξιολογήσεις, σκέφτονταν αρκετοί από αυτούς ότι θα υποβάλουν απολυτήριο σε πανεπιστήμια του εξωτερικού και δεν ήταν έτοιμοι να δεχτούν ένα άλλο μέτρο αξιολόγησης με μεγαλύτερη σαφήνεια (και αξιοπιστία) που οδηγούσε όμως «μοιραία» σε χαμηλότερες βαθμολογίες. Από την άλλη είναι και το ότι συλλογικά έχουμε συχνά μια… ικανότητα να απωθούμε την ουσία όταν αυτή μας βάζει δύσκολα και να μένουμε στα εύκολα και τα βολικά. Μπορεί έτσι να εφησυχάζουμε, αλλά δεν οδηγούμαστε πουθενά. 

Τι ήταν το σύστημα γραπτής αξιολόγησης ανά τετράμηνο; Δεν ήταν κάποια δική μου επινόηση.Ήταν μέρος της πολιτικής της προηγούμενης κυβέρνησης που καθιερώθηκε από την πρώτη πενταετία διακυβέρνησης (το 2017), σε γνώση όλων και με την αποδοχή όλων (πλην του ΑΚΕΛ, το οποίο ιδεολογικά είναι κατά της αξιολόγησης γενικά).

Επιδίωκε να δημιουργήσει ένα σύστημα εποπτείας. Στόχος ήταν να υπάρχει η δυνατότητα να ξέρουμε τα αποτελέσματα της διδασκαλίας και της πρακτικής στα σχολεία και, αναλόγως, να λαμβάνονται και μέτρα για να βελτιώσουμε τα μαθησιακά αποτελέσματα. Τώρα, για πρώτη φορά, έχουμε πλήρεις και αξιόπιστες ενδείξεις για τα μαθησιακά δεδομένα. Ξέρουμε δηλαδή τι πράγματι γίνεται και τι μαθαίνουν τα παιδιά και οι νέοι μας στα σχολεία σε συνεχή βάση. Κοιτάξετε όμως γύρω… Σχεδόν κανείς δεν ασχολείται με αυτό! Σαν να προτιμάμε να μην το ξέρουμε; Έλα όμως που εδώ και περίπου 20 χρόνια, κάθε φορά που βγαίνουν τα αποτελέσματα των Παγκυπρίων Εξετάσεων, όλοι θορυβούνται για 2-3 μέρες και βλέπουμε τίτλους στα μέσα ενημέρωσης που λένε «πατώσαμε!», «ναυάγιο!», «η πλειοψηφία κάτω από τη βάση» κοκ. Μετά από 5-6 μέρες ξεχνάμε…

- Ναι, όμως τώρα με την πρόταση που προωθεί η κυβέρνηση, που φαίνεται να ικανοποιεί, δεν θα βελτιωθεί η κατάσταση; 

Κάποιες επιμέρους ρυθμίσεις μπορούν βέβαια να αλλάξουν. Ήδη είχαν γίνει βελτιωτικές αλλαγές και το 2020. Το σημαντικό είναι να έχουμε τελικά αξιόπιστη αξιολόγηση. Όπως παντού χρειάζεται αξιολόγηση, έτσι και μέσα στο σχολείο. Ειδικά στο σχολείο μάλιστα που είναι χώρος γνώσης. Σε όλη τη διάρκεια των σπουδών. 

Τώρα, αν για να ικανοποιηθούν όσοι διαμαρτύρονται, με τις νέες ρυθμίσεις εννοούμε ότι η γραπτή αξιολόγηση αντί να επιμερίζεται (να «σπάζει») στα δυο, θα γίνεται μια φορά, δεν χάθηκε ο κόσμος. Μπορεί να γίνει κι έτσι. Πιστεύω βέβαια ότι θα έχει αναπόφευκτα μεγαλύτερη ένταση η μια τελική εξέταση, αλλά έστω… 

Αν όμως εννοούμε ότι δεν θα έχουμε μια γενική και κοινή εξέταση με αξιοπιστία και ίδιους όρους για όλους, τότε τίθεται ένα ζήτημα. Θα χάσουμε σε όρους εγκυρότητας και αξιοπιστίας. Αν μείνει μόνο η αξιολόγηση που γίνεται ατομικά, από τον κάθε εκπαιδευτικό στο τμήμα, η λεγόμενη «προφορική», τότε υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα. 

- Γιατί θεωρείτε ότι υπάρχει πρόβλημα; Δεν θα πρέπει να είναι οι εκπαιδευτικοί που σε κάθε τάξη θα αξιολογούν την εργασία που γίνεται στο σχολείο;    

Φυσικά και θα πρέπει! Και είναι πολύ σημαντικό. Παρά τον κάπως υποκειμενικό χαρακτήρα και τη δυναμική του κοινωνικού μικρο-περιβάλλοντος της τάξης, που επηρεάζει, αυτή η μορφή αξιολόγησης επιτελεί ένα πολύ σημαντικό έργο, ενσωματωμένη στη διδασκαλία. Από μόνη της όμως δεν αρκεί. Δεν μπορεί να έχουμε μόνο τη λεγόμενη προφορική ή συντρέχουσα αξιολόγηση. Είναι απαραίτητη, αλλά δεν μπορεί να είναι το μόνο μέτρο. 

Ξέρετε γιατί; Ας δούμε τα αποτελέσματα της. Στο Υπόμνημα εκείνο που κατατέθηκε, μια μελέτη σχεδόν 80 σελίδων, υπάρχει ενδελεχής ανάλυση και σύγκριση Προφορικής και Γραπτής Αξιολόγησης τόσο γενικά, όσο και με ενδελεχή αναφορά σε πληθυσμό μαθητών/μαθητριών πέντε λυκείων μιας επαρχίας. Εκεί θα δούμε ότι στην Προφορική Αξιολόγηση σε όλα τα μαθήματα καταγράφεται ποσοστό 40% μέχρι και 50% άριστων επιδόσεων. Έχουμε άραγε ειδικά εμείς εδώ στην Κύπρο και σε αντίθεση με όλες τις χώρες της Ευρώπης 40% -50% αρίστους; 

- Ενοχλεί δηλαδή να βγαίνουν τόσοι πολλοί άριστοι; 

Όχι βέβαια. Γιατί να ενοχλεί αν είναι πραγματικά άριστα τα μαθησιακά αποτελέσματα; Πρέπει όμως να δούμε ότι απέναντι στην εικόνα της Προφορικής με αριστεία 40-50%, η Γραπτή Αξιολόγηση δίνει περίπου 10-15% άριστους. Μάλιστα μια μερίδα με άριστη προφορική βαθμολογία, είχαν στη γραπτή αξιολόγηση επιδόσεις χαμηλότερες και από 10/20. 

Η προφορική ή όπως τη λέμε συντρέχουσα αξιολόγηση είναι βέβαια απαραίτητη, αλλά από μόνη της δεν αρκεί. Χρειάζεται και μια στάθμιση, όπως είναι η γενική γραπτή εξέταση. Ως μέσο όρο βαθμολογίας στα προφορικά έχουμε στα διάφορα μαθήματα 16 και 17/20. Μέσος όρος. Αντίστροφα, μέσος όρος βαθμολογιών στα γραπτά, σε αυτά τα πέντε λύκεια αναφοράς -όπως περίπου και στις Παγκύπριες- είναι 8-10/20. Τελικά όμως σταθμίζοντας τις δυο μεθόδους αξιολόγησης έχουμε μέσους όρους της τάξης του 13-15/20 στα διάφορα μαθήματα, που νομίζω είναι και λογικό και πειστικό… Επομένως, έχει το ρόλο της και χρειάζεται οπωσδήποτε και μια γενική αξιολόγηση, ίδια για όλους, σε παγκύπρια κλίμακα. 

- Γιατί όμως υπήρξε τέτοια αντίσταση στις γραπτές εξετάσεις τετραμήνων και τόσες αντιδράσεις; 

Πέραν της πολιτικής και ιδεολογικής αντίδρασης (και εδώ εννοώ το ΑΚΕΛ), καταλαβαίνω ότι πολλοί γονείς νοιάζονται να εξασφαλίσουν τα παιδιά τους όσο γίνεται πιο ψηλή βαθμολογία. Συχνά είναι και οι προσπάθειες για μια θέση σε κάποια πανεπιστήμια του εξωτερικού (παρά το ότι διαθέτουμε ήδη αρκετές θέσεις στα δημόσια πανεπιστήμια Κύπρου και Ελλάδας, σχεδόν πέντε χιλιάδες). Πέραν αυτού, γενικότερα, είναι κατά κάποιο τρόπο και ένα «κοινωνικό γόητρο». 

Επηρεάζονται από την προφορική αξιολόγηση που εύκολα είναι ψηλή και αντιδρούν όταν δουν να καταγράφονται πραγματικά μαθησιακά αποτελέσματα. Διαμαρτύρονταν γιατί μαθητές με προφορικό 18 ή και 19 μπορούσε να έχουν γραπτό με 5/20. Και δεν διαμαρτύρονταν βέβαια διότι ενώ οι πραγματικές γνώσεις δεν ήταν ικανοποιητικές (όπως στο τέλος θα διαπιστώσουν και στις Παγκύπριες), ο βαθμός στην τάξη έδινε άλλη εντύπωση. Διαμαρτύρονται για το αντίστροφο.

Ναι, αλλά πέραν του ατομικού οφέλους και εκείνου που επιζητούν σε ένα απολυτήριο που θα στείλουν τώρα σε πανεπιστήμια, σίγουρα τίθεται ένα γενικότερο ζήτημα. Εάν προχωρούσαμε με απολυτήρια στη βάση των προφορικών αξιολογήσεων, δηλαδή με 75% των μαθητών να έχουν αξιολόγηση 15-20/20, τότε είναι βέβαιο ότι σύντομα θα εγερθούν αμφιβολίες και ίσως αμφισβήτηση για το Απολυτήριο μας. Κάτι τέτοιο είχε συμβεί και στο παρελθόν, πριν περίπου δύο δεκαετίες. Κάτι τέτοιο θα έβλαπτε όλους τους απόφοιτους, αλλά τελικά και τη χώρα. Πρέπει εδώ να σας πω ότι ήδη συγκεκριμένα πανεπιστήμια και κάποιες χώρες έχουν ζητήσει διευκρινίσεις για το πώς προκύπτουν οι βαθμολογίες μας.

- Είπατε όμως ότι δεν είναι αυτή η ουσία;

Εννοώ ότι υπάρχουν και άλλα πιο σημαντικά ίσως θέματα. Από τα στοιχεία που για πρώτη φορά είναι διαθέσιμα σε τόση έκταση και ανάλυση, διαπιστώνουμε ότι με τα προγράμματα που λειτουργούν στο σχολείο μας ένα σημαντικό μέρος των μαθητών και μαθητριών ουσιαστικά χάνουν το χρόνο τους και δεν αποκομίζουν σχεδόν κανένα μαθησιακό όφελος. Ξέρουμε, τεκμηριώνεται, ότι ένας πληθυσμός ανάμεσα στο ένα τέταρτο και το ένα τρίτο των παιδιών μετά από 12 χρόνια σχολείο δεν αποκομίζουν συνολικά κανένα μαθησιακό όφελος. Όταν γνωρίζουμε πως κάποιοι τελειώνουν και βγαίνουν στην κοινωνία πρακτικά αναλφάβητοι, κάτι πρέπει να γίνει. Θα έπρεπε εδώ να δώσουμε προτεραιότητα. Προφανώς χρειάζονται κάποια νέα και προσαρμοσμένα προγράμματα, κάποιες ευέλικτες «διαδρομές σπουδών».

Να βρούμε τρόπους ούτως ώστε και τα παιδιά εκείνα που συσσωρεύουν ήδη από το Δημοτικό μαθησιακές δυσκολίες, όπως και άλλοι πολλοί που προστίθενται στη συνέχεια, σε κάθε στάδιο, να κερδίζουν κάτι στο σχολείο. Δεν τίθεται βέβαια θέμα αποκλεισμών ή διαφοροποίησης ως προς τα απολυτήρια και τους τίτλους. Όλοι πρακτικά παίρνουν σήμερα απολυτήριο και έτσι μπορεί να συνεχίσει. Να δημιουργηθούν όμως κάποια προγράμματα και διαδρομές σπουδών που να μπορούν να παρακολουθήσουν με κάποιο όφελος. Όχι απλώς να «παρίστανται» σε τάξεις με προγράμματα σπουδών από τα οποία απέχουν τόσο πολύ. Αυτό θεωρώ ότι είναι ένα μέρος της ουσίας που χάνεται. Διότι αφορά ένα τόσο σημαντικό μαθητικό πληθυσμό και ταυτόχρονα αφορά και την εν γένει διδασκαλία και τη λειτουργία των τάξεων στο σχολείο.

Η πρακτική των «τάξεων μικτής ικανότητας» πρέπει βεβαίως να συνεχιστεί. Αλλά να προσέξουμε διότι στο όνομα της «μικτής ικανότητας» τελικά περιθωριοποιείται μια σημαντική ομάδα μαθητών και μαθητριών οι οποίοι παρά την εικονική συμμετοχή τελικά δεν έχουν κάποιο μαθησιακό όφελος. 

- Αυτό ακούγεται ως ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, γιατί δεν έγινε κάτι τα προηγούμενα χρόνια; Από την κυβέρνηση σας;     

Εύλογο ερώτημα. Ήμασταν ακριβώς σε αυτή τη φάση. Με πολλές δυσκολίες φέτος ολοκληρώνεται ο πρώτος κύκλος εφαρμογής του νέου συστήματος αξιολόγησης μαθητών και διαθέτουμε πλέον όλα αυτά τα στοιχεία. Αμέσως μετά θα προχωρούσε η συζήτηση για εναλλακτικά προγράμματα σπουδών. Μάλιστα, ήδη τρέχει, βρίσκεται σε εξέλιξη και ένα σχετικό ερευνητικό πρόγραμμα, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Την ίδια ώρα υπάρχει και στη Βουλή μια πρόταση για κατάργηση της στασιμότητας στο Γυμνάσιο κοκ.

Γενικότερα όμως πολύ σημαντική είναι η επανεξέταση και ενδεχομένως η αναπροσαρμογή και αναδιάταξη των Αναλυτικών Προγραμμάτων. Αυτό κατά την άποψη μου είναι πρώτη προτεραιότητα. Και είναι εργασία που πρέπει να γίνει με επιστημονική προσέγγιση και τεκμηρίωση. Διότι τα Αναλυτικά και η περίφημη «ύλη» έχουν να κάνουν με το ερώτημα «τι είναι εκείνο που χρειάζεται να γνωρίζει ένας νέος και μια νέα 18 χρόνων που βγαίνει από το σχολείο στην κοινωνία;», όπως και το άλλο καθοριστικό ερώτημα «ποιες γνώσεις είναι απαραίτητες για να συνεχίσει σε πανεπιστημιακές σπουδές;». Υπάρχει δηλαδή κάποιο αντικειμενικό μέτρο. Δεν μπορεί ο καθένας εμπειρικά και ορμώμενος από κάποια οπτική γωνία να λέει «είναι πολλή ύλη, αφαιρέστε!». 

Φυσικά, στο επόμενο διάστημα εναπόκειται στη νέα κυβέρνηση να θέσει τις δικές της προτεραιότητες.

- Δηλαδή να καταλάβουμε ότι κατακρίνετε τη νέα κυβέρνηση και τις προθέσεις της;

Όχι κατ’ ανάγκη. Δεν θα κρίνω την κυβέρνηση. Υποθέτω έχουν κάποιο πρόγραμμα. Θέλω όμως να υπογραμμίσω ότι δεν πρέπει να παρασυρθούμε να δώσουμε απαντήσεις σε λάθος ερωτήσεις. Γιατί όποιες απαντήσεις και αν δοθούν σε λάθος ερωτήσεις, θα είναι εξ ορισμού λάθος! Καταλαβαίνω την πίεση των γονιών που εκείνο που βλέπουν και θέλουν είναι καλύτερες βαθμολογίες για τα παιδιά τους, με την προσδοκία ότι έτσι θα προχωρήσουν. Εκεί που δυσκολεύομαι κάποτε να παρακολουθήσω κάποιες τοποθετήσεις είναι όταν παρουσιάζονται οι γονείς με αίτημα τη «μείωση της ύλης». Μα, κανονικά, ως γονείς θα έπρεπε να ζητάμε περισσότερα για τα παιδιά μας στο σχολείο -στο μέτρο βέβαια του λογικού και εφικτού! Όχι λιγότερα… Καταλαβαίνω φυσικά και τους μαθητές που αν είναι δυνατό θα ήθελαν να μην υπάρχει καμία εξέταση και δοκιμασία. Είναι ανθρώπινο, αλλά δεν σημαίνει ότι αυτό πρέπει να γίνεται. 

Έπειτα υπάρχουν και κάποιοι για τους οποίους είναι ιδεολογία: όλα να τα δίνει σε όλους το κράτος, αδιακρίτως, χωρίς εμείς οι άνθρωποι να προσθέτουμε ανταπόδοση ή και κάποια προστιθέμενη αξία. Θέλω όμως να υπενθυμίσω ότι ο φορολογούμενος πολίτης πληρώνει κάθε χρόνο ένα δισεκατομμύριο για τη δημόσια εκπαίδευση (μη λογαριάσουμε και τόσες εκατοντάδες εκατομμύρια που ξοδεύουν οι γονείς σε πρόσθετα ιδιωτικά και «ενισχυτικά» μαθήματα). Όλη αυτή η προσπάθεια πρέπει να αξιολογείται για τα αποτελέσματα της. Κατά μέσο όρο ο φορολογούμενος πληρώνει περίπου 12 χιλιάδες το χρόνο για κάθε μαθητή Μέσης και περισσότερο από 14 χιλιάδες για κάθε μαθητή της Τεχνικής. Οφείλουμε στον πολίτη κάποια λογοδοσία. Τι αποδίδουν αυτές οι δαπάνες; Αξίζουν τα μαθησιακά αποτελέσματα; 

Ξέρετε όμως κάτι ακόμα; Δεν είναι στεγνά θέμα χρημάτων. Κατά κάποιο τρόπο είναι το ίδιο το μέλλον της χώρας. Χωρίς υπερβολή είναι και ένα εθνικό θέμα.

- Πώς επηρεάζεται το μέλλον της χώρας;

Παλεύουμε εδώ και αιώνες, με νύχια και με δόντια και με το τουρκικό αδηφάγο θεριό απέναντι -παλαιότερα και με τις αφελληνιστικές ορέξεις της αγγλικής αποικιοκρατίας. Στόχος; Να κρατήσουμε και να προεκτείνουμε στο μέλλον τον ελληνισμό στην Κύπρο. 

Ε, δεν μπορεί, με όλες τις ανέσεις και διευκολύνσεις που παρέχει η σημερινή εποχή, να βγάζουμε κάθε χρόνο από τα σχολεία μας 1.500 με 2.000 νέους που δεν ξέρουν ούτε στοιχειωδώς ελληνικά! Δεν γίνεται! Μέσα σε μια δεκαετία προχωρούν στην κοινωνία αυτή 15 με 20 χιλιάδες νέοι πολίτες που οι γνώσεις τους στην ελληνική γλώσσα αξιολογούνται όχι κάτω από τη «βάση», αλλά λιγότερο από το μισό της βάσης! Μην πω για τα μαθηματικά, όπου μάλλον είναι και χαμηλότερα τα μαθησιακά δεδομένα.

Δεν είναι εθνικό θέμα; Να μη μαθαίνουμε τη γλώσσα μας; Να μη συμμετέχουμε σε αυτή τη συσσωρευμένη συλλογική σοφία και τον πλούτο της; Βαθύτερα εθνικό και τελικά και διαχρονικά ίσως μεγαλύτερο από άλλα.  

Home