Σε χαιρετισμό του ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Άντρου Κυπριανού στο Διαδικτυακό Συνέδριο της Αριστερής Πτέρυγας  για το Κυπριακό ανέφερε ότι "η εξαγγελία των δύο ηγετών για άνοιγμα από τις 8 Ιουνίου είναι θετική αλλά όχι επαρκής. Χρειάζεται το άνοιγμα να είναι καθολικό"

>>> Τώρα η Offsite και σε app. Κατεβάστε ΕΔΩ για Android και ΕΔΩ για Ios <<<  

Αυτούσια η ομιλία του

Αγαπητοί Φίλοι,

Σας συγχαίρω για τη διοργάνωση αυτού του Συνεδρίου και σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση να το χαιρετίσω.

Πρωτοβουλίες όπως τη δική σας είναι σημαντικές. Η λύση ή μη του Κυπριακού είναι θέμα που έχει να κάνει με την επιβίωση μας στη γη που μας γέννησε. Χρειάζεται να προβληματιστούμε πώς καταφέρνουμε να επανενώσουμε την πατρίδα και το λαό μας σε συνθήκες ασφάλειας και ειρήνης. 

Η πανδημία του κορωνοϊού που έπληξε ολόκληρο τον πλανήτη αναπόφευκτα επηρέασε και τις όποιες προσπάθειες για επανέναρξη της διαπραγματευτικής διαδικασίας για το Κυπριακό. Αυτονόητα σε συνθήκες πανδημίας πρώτιστο καθήκον ήταν η προστασία της υγείας των πολιτών και η αντιμετώπιση των άμεσων αλυσιδωτών συνεπειών. Επιπλέον, η αναβολή της εκλογικής διαδικασίας στην τουρκοκυπριακή κοινότητα δεν αφήνει ρεαλιστικές πιθανότητες για ουσιαστικές εξελίξεις πριν από τον Οκτώβριο.

Η πρωτόγνωρη κατάσταση που αντιμετωπίζουμε απέδειξε με τον πιο δραματικό τρόπο την αδήριτη ανάγκη για συνεργασία μεταξύ των δύο κοινοτήτων με πρώτιστο στόχο την επίλυση του πολιτικού μας προβλήματος. Πλέον επιστρέφουμε σε κανονικούς ρυθμούς και ευελπιστούμε ότι σύντομα η πανδημία θα αποτελεί παρελθόν. Ο Οκτώβριος δεν είναι μακριά και ο χαμένος χρόνος πρέπει να καλυφθεί.

Παρόλες τις τεράστιες δυσκολίες που προκάλεσε η πανδημία το ΑΚΕΛ προσπάθησε να βοηθήσει στην προσπάθεια για συνεργασία μεταξύ των δύο κοινοτήτων με σκοπό την όσο το δυνατό πιο ανώδυνη έξοδο από την κρίση. Πολλά ήταν τα ανθρωπιστικά προβλήματα που προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί  το κλείσιμο των οδοφραγμάτων. Σε πρώτη φάση πρέπει τάχιστα να λυθεί το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν Τουρκοκύπριοι εργαζόμενοι και μαθητές να επιστρέψουν στις δουλειές και τα σχολεία τους. Καθώς χαλάρωσαν τα περιοριστικά μέτρα είναι αναγκαίο να δούμε πώς ανοίγουν ξανά όλα τα οδοφράγματα, με ταυτόχρονη εφαρμογή των αναγκαίων υγειονομικών ελέγχων έτσι που να μην τίθεται σε κίνδυνο η υγεία κανενός. Η εξαγγελία των δύο ηγετών για άνοιγμα από τις 8 Ιουνίου είναι θετική αλλά όχι επαρκής. Χρειάζεται το άνοιγμα να είναι καθολικό. 

Ταυτόχρονα πρέπει να αξιοποιηθεί ο ελάχιστος χρόνος που έχουμε μπροστά μας για προετοιμασία έτσι που να επαναρχίσει η διαπραγματευτική διαδικασία με ρεαλιστική προοπτική σύντομης αίσιας κατάληξης. Μπορεί μέσα στο σημερινό ζοφερό σκηνικό αυτά που λέω να ηχούν ως ευσεβοποθισμός αλλά έχουμε ιστορική ευθύνη να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα που προσφέρεται για αποτροπή της οριστικής διχοτόμησης που πλέον χτυπά την πόρτα μας πιο απειλητικά από ποτέ.

Όπως ακούραστα ζητά σε κάθε έκθεσή του ο Γ.Γ. του ΟΗΕ, θα πρέπει επιτέλους οι δύο ηγέτες να δώσουν πρώτοι το παράδειγμα και να αρχίσουν να καλλιεργούν κουλτούρα λύσης και ειρηνικής συμβίωσης. Να εξηγήσουν στο λαό τα τεράστια πλεονεκτήματα της λύσης και να τερματίσουν το γνωστό εξεζητημένο παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών που το μόνο που επιτυγχάνει είναι να σπέρνει το φόβο και την καχυποψία και να δηλητηριάζει συνειδήσεις.

Ο Γ.Γ. του ΟΗΕ ζητά όπως οι συνομιλίες συνεχιστούν από εκεί που είχαν μείνει στο Κραν Μοντανά με την Κοινή Διακήρυξη του 2014, τις συγκλίσεις και το πλαίσιο Γκουτέρες. Θα μπορούσε εύλογα να διερωτηθεί κανείς, γιατί τρία ολόκληρα χρόνια από το ναυάγιο του Κραν Μοντανά, δεν καθίσταται δυνατή η επανέναρξη της διαπραγματευτικής διαδικασίας ενώ αφήσαμε να μας προλάβει και η πανδημία με αποτέλεσμα όλα πλέον να εξαρτώνται από το αποτέλεσμα της εκλογικής διαδικασίας στα κατεχόμενα; Η απάντηση είναι απλή: Δεν είναι αρκετή η φραστική αποδοχή των εκκλήσεων του κ. Γκουτέρες από τους δύο ηγέτες. Δεν γίνεται από την μια να λέμε ότι είμαστε έτοιμοι να συνεχίσουμε από εκεί που είχαμε μείνει και από την άλλη να υποβάλλουμε «νέες» ιδέες που αναιρούν συγκλίσεις και πυροδοτούν αντιδράσεις της άλλης πλευράς.

Επιβάλλεται, συνεπώς, όταν δηλώνουμε έτοιμοι να συνεχίσουμε από εκεί που είχαμε μείνει, να το εννοούμε κιόλας. Αν όλοι το εννοούμε συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, τότε η διαπραγματευτική διαδικασία θα επαναρχίσει και μάλιστα με προοπτική σύντομης επιτυχούς αυτή τη φορά κατάληξης. Αυτό γιατί στο Κραν Μοντανά είχαμε φθάσει πολύ κοντά, όπως ορθά διαπίστωσε ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ.

Παραμένουν, βέβαια δύο βασανιστικά ερωτήματα: Τι θα γίνει αν στην τουρκοκυπριακή κοινότητα επικρατήσουν τον Οκτώβριο οι δυνάμεις που θέλουν οριστική διχοτόμηση; Τι θα πράξει η ίδια η Τουρκία αν και όταν επαναρχίσει η διαπραγματευτική διαδικασία; Θα δεχθεί όντως να συνεχίσουμε από εκεί που μείναμε, κάτι που μεταξύ άλλων σημαίνει κατάργηση της Συνθήκης Συμμαχίας και των όποιων επεμβατικών δικαιωμάτων καθώς και ταχεία αποχώρηση όλων των κατοχικών στρατευμάτων; Αυτά τα βασανιστικά ερωτήματα δεν είμαστε σε θέση να τα απαντήσουμε αυτή τη στιγμή. Σίγουρα όμως είμαστε σε θέση να αποδεχθούμε έμπρακτα τη συνέχιση των συνομιλιών από εκεί που έμειναν και να αρχίσουμε από τώρα να προετοιμάζουμε το λαό για την προοπτική της λύσης. Τα υπόλοιπα δεν εξαρτώνται από εμάς. Αν ο επόμενος Τουρκοκύπριος ηγέτης θα προωθεί την οριστική διχοτόμηση ή αν η Τουρκία στρεψοδικήσει, τουλάχιστον όλοι θα γνωρίζουν ποιος ευθύνεται. Τουλάχιστον θα απαλλαγούμε από την κατηγορία ότι δεν φταίει η Τουρκία αλλά εμείς. Αυτό δεν είναι καθόλου θεωρητικό, έχει σχέση με όσα θα ακολουθήσουν.

Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει. Δύο είναι οι προσφερόμενες επιλογές. Ή προχωρούμε με αποφασιστικότητα επιδιώκοντας λύση δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας με απαλλαγή από την κατοχή ή συνεχίζουμε με τον αλλοπρόσαλλο τρόπο των τριών τελευταίων χρόνο με αναπόφευκτο αποτέλεσμα την οριστική διχοτόμηση. Όλοι, και ιδιαίτερα ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε την κρισιμότητα των στιγμών, διαφορετικά οι ιστορικές ευθύνες θα είναι βαρύτατες.

Για άλλη μια φορά συγχαίρω τους διοργανωτές για την πρωτοβουλία τους.