Ο δεύτερος Αττίλας είναι μία από τις πολλές αποδείξεις ότι η Τουρκία πέραν από επιθετική και βάρβαρη είναι ταυτόχρονα μια αναξιόπιστη χώρα και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται.  

Στο βωμό της επεκτατικής πάγιας στρατηγικής της, τον Αύγουστο του 1974, παραβίασε τη συμφωνία για κατάπαυση του πυρός και εξαπέλυσε τη δεύτερη φάση της εισβολής κατακτώντας συνολικά το 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οι σχεδιασμοί της Τουρκίας διαμορφώνονται αναλόγως των ευκαιριών που βρίσκει μπροστά της και των λαθών όσων βρίσκονται απέναντί της αλλά η επεκτατική πολιτική και ο επιθετικός άξονας πάνω στον οποίο κινείται παραμένουν τα ίδια.

Η πρόσφατη και απαράδεκτη επιμονή της για εποικισμό της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου, αποδεικνύουν ότι ούτε οι στόχοι ούτε οι μέθοδοι της έχουν αλλάξει.

Είναι και για αυτούς τους λόγους, που μια συμφωνία για λύση του κυπριακού πρέπει να έχει ως αντικείμενο την πραγματική απελευθέρωση. Πρέπει να προνοεί ρητά την πλήρη αποχώρηση του κατοχικού στρατού και την κατάργηση των αναχρονιστικών εγγυήσεων, πριν την έναρξη της ισχύος της συμφωνίας.

Μόνο έτσι ολόκληρος ο κυπριακός λαός μπορεί να νιώσει ασφαλής σε κλίμα ειρήνης και σταθερότητας. Με την πλήρη απαλλαγή του αποσταθεροποιητικού και πειρατικού παράγοντα της ευρύτερης περιοχής που λέγεται Τουρκία.

Η κατάσταση πρέπει να αξιολογείται σωστά και κάποιοι, τόσο εντός όσο και εκτός, οφείλουν να πάψουν να αναπαράγουν τη δικαιολογία ότι η Τουρκία θέλει ρόλο στην Κύπρο δήθεν για να προστατεύσει τους Τουρκοκυπρίους. Αυτό άλλωστε το έχει καταρρίψει η ίδια, εξαπολύοντας το δεύτερο Αττίλα.

Σαρανταέξι χρόνια μετά, η νομιμότητα, το δίκαιο και η ιστορική αλήθεια, πρέπει να υπερνικούν την τουρκική προπαγάνδα και όχι αντίστροφα.