Φωτίου για πεσόντες Δερύνειας: «Οφείλουμε απέραντο σεβασμό
«Με βαθιά συγκίνηση και απέραντο σεβασμό προς όσους αγωνίσθηκαν και θυσιάστηκαν για την προάσπιση της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της ιδιαίτερης μας πατρίδας, προσήλθαμε σήμερα στον ιερό αυτό χώρο, για να τιμήσουμε με τις προσήκουσες τιμές τους ήρωες, τους πεσόντες, δολοφονηθέντες και αγνοούμενους της κοινότητας της Δερύνειας»
Αυτά τόνισε στον επιμνημόσυνο λόγο του ο Επίτροπος Προεδρίας Φώτης Φωτίου για τους μνημονευομένους σήμερα, πεσόντες στις μάχες με τον Αττίλαπου είναι οι: Παναγιώτης Πασχάλη Παναγιώτου, ο Γεώργιος Παντελή Κολάνη, ο Κωστάκης Λαμπρία, ο Λοΐζος Ανδρέα Χρίστου (Χριστούδια), ο Κυριάκος Χρίστου Γεωργίου, ο Θέμης Χαριλάου Δημητριάδη, ο Στέλιος Ανδρέα Πέτρου και ο Πιερής Γεωργίου Βερέη.
Όπως είπε:«Σήμερα, που το νησί μας αντιμετωπίζει νέες δύσκολες προκλήσεις, οφείλουμε περισσότερο από ποτέ άλλοτε αυτή την τιμή στους νεκρούς μάρτυρες και ήρωες μας. Τιμούμε τη μνήμη και κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ σε όσους με ηρωισμό και αυτοθυσία επιτέλεσαν το εθνικό τους χρέος και αποτελούν παράδειγμα για όλους εμάς να διατηρήσουμε υψηλό το φρόνημα μας και να μην καμφθούμε από τις όποιες δυσκολίες, αλλά με αποφασιστικότητα και υπευθυνότητα να υπερασπιστούμε τα δίκαια μας.
Η Δερύνεια πλήρωσε βαρύ τίμημα και οι ήρωες που τιμούμε σήμερα έγραψαν το όνομα τους με χρυσά γράμματα στο Πάνθεον των Αθανάτων μας, αγωνιζόμενοι για την υπεράσπιση της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητάς μας.
Η κάθε περίπτωσή τους αναδεικνύει το δράμα που έζησε ο λαός μας και τις θυσίες που υπέστη το 1974 αντιμετωπίζοντας μετά από το προδοτικό πραξικόπημα την εισβολή μιας σαφώς υπέρτερης σε αριθμό και εξοπλισμό στρατιωτικής δύναμης, με δεδομένη, τότε, την αποδιοργάνωση και αποδυνάμωση της Εθνικής Φρουράς συνεπεία του πραξικοπήματος.
Αυτό, όμως, κάθε άλλο παρά μειώνει την προσφορά των ηρωικώς αγωνισαμένων συμπατριωτών μας που θεώρησαν ηθικό τους χρέος να προσφέρουν το άπαν των δυνάμεων τους για την απόκρουση της τουρκικής εισβολής, έχοντας πλήρη συναίσθηση των δεδομένων που επικρατούσαν τότε. Από τους μνημονευομένους σήμερα, πεσόντες στις μάχες με τον Αττίλα είναι ο Παναγιώτης Πασχάλη Παναγιώτου, ο Γεώργιος Παντελή Κολάνη, ο Κωστάκης Λαμπρία, ο Λοΐζος Ανδρέα Χρίστου (Χριστούδια), ο Κυριάκος Χρίστου Γεωργίου, ο Θέμης Χαριλάου Δημητριάδη, ο Στέλιος Ανδρέα Πέτρου και ο Πιερής Γεωργίου Βερέη. Όλοι τους πολέμησαν γενναία και ανταποκρίθηκαν με θάρρος και ενθουσιασμό στο κάλεσμα της πατρίδας για την απόκρουση των ορδών του βάρβαρου Αττίλα και πρόσφεραν ό,τι πολυτιμότερο είχαν για την προάσπιση της ελευθερίας της.
Μαζί τους τιμούμε ακόμη τρεις Δερυνιώτες που δολοφονήθηκαν βάναυσα από τους Τούρκους εισβολείς τον Αύγουστο του 1974:
-Την Ελένη Θωμά, τον Μιχάλη Καλλή και τον Πιερή Αδάμου Λάμπρου.
Το βαρύ φόρο αίματος που πλήρωσε η Δερύνεια όταν ο βάρβαρος Αττίλας μαγάρισε την Κύπρο, συμπληρώνουν οι τέσσερις παραμένοντες αγνοούμενοι της για τους οποίους απευθύνουμε σήμερα δέηση για τη διακρίβωση της τύχης τους.
Ο Σταύρος Κωνσταντίνου Χριστοφόρου ήταν 31 χρονών, νυμφευμένος, πατέρας δύο παιδιών. Κατατάχτηκε ως έφεδρος στρατιώτης στο Πυροβολικό στις 20 Ιουλίου 1974 και επάνδρωνε φυλάκιο στην περιοχή Αγίου Χρυσοστόμου στον Πενταδάκτυλο. Τα ίχνη του χάθηκαν κατά την οπισθοχώρηση της μονάδας του κατά τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής τον Αύγουστο του 1974. Τραγικές φιγούρες στο μακρύ κατάλογο των Αγνοουμένων ο 5χρονος Ανδρέας και τα τρίχρονα δίδυμα κοριτσάκια Μαρίακαι Κίκα, παιδιά των Χριστάκη και Χρυστάλλας Κυριάκου από την Κάτω Δερύνεια που συνελήφθηκαν μαζί με τη μητέρα τους και άλλα μέλη της οικογένειας στην περιοχή Κάτω Δερύνειας στις 18 Αυγούστου 1974 και έκτοτε αγνοείται η τύχη τους.
Ως Πολιτεία και κοινωνία έχουμε όλοι ταχθεί και θα επιμένουμε πεισματικά στην πλήρη διακρίβωση της τύχης του κάθε αγνοούμενου μας. Η τραγωδία των αγνοουμένων και των οικογενειών τους, μια τραγωδία που προκαλεί καθημερινά τόσο πόνο και δυστυχία για σχεδόν μισό αιώνα, πρέπει επιτέλους να τερματιστεί και να δοθούν οι απαντήσεις που δικαιούνται οι οικογένειες για την τύχη των αγαπημένων τους προσώπων. Είναι απαράδεκτο και απάνθρωπο 47 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, να υπάρχουν περίπου 800 οικογένειες συμπατριωτών μας, οι οποίες βιώνουν καθημερινά την αβεβαιότητα της τύχης των δικών τους.
Η Τουρκία ως υπαίτιος, όχι μόνο για τη δημιουργία της τραγωδίας των αγνοουμένων αλλά και τη μέχρι σήμερα διαιώνισή της, έχει ευθύνες και υποχρεώσεις, τις οποίες και πρέπει να αναλάβει άμεσα εάν η χώρα αυτή θέλει να περιλαμβάνεται στις πολιτισμένες χώρες της ανθρωπότητας.
Δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχιστεί η ανοχή της διεθνούς κοινότητας, των Ηνωμένων Εθνών αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στους τακτικισμούς και στα προσκόμματα της κατοχικής δύναμης. Από πλευράς μας, δεν απεμπολούμε ούτε και θα απεμπολήσουμε τα αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα των οικογενειών των αγνοουμένων. Εργαζόμαστε και αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες και ενέργειες, παρά τις δυσκολίες, ώστε να γίνει κατορθωτό να καμφθεί η τουρκική αδιαλλαξία και άρνηση της κατοχικής δύναμης να συνεργαστεί για επίλυση της ανθρωπιστικής πτυχής της τραγωδίας των αγνοουμένων. Στο πλαίσιο των προσπαθειών μας επαναλαμβάνω, με την ευκαιρία που μου δίνετε σήμερα, την έκκλησή μου προς όλους, που γνωρίζουν πληροφορίες για την τύχη αγνοουμένων Ελληνοκυπρίων αλλά και Τουρκοκυπρίων ή γνωρίζουν άτομα που είναι σε θέση να βοηθήσουν τις προσπάθειές μας να το πράξουν άμεσα. Ο χρόνος είναι αδυσώπητος και κάθε μέρα που περνά είναι μια μέρα πόνου και αγωνίας των 800 περίπου οικογενειών των αγνοουμένων μας που αναμένουν απαντήσεις. Συμπατριώτες, συμπατριώτισσες,
Οι πληγές από τις μαύρες εκείνες μέρες του 1974 παραμένουν ανοικτές και η πατρίδα μας συνεχίζει να ανεβαίνει το Γολγοθά της αναζητώντας τα δίκαιά της. Θλιβερός ο απολογισμός της προδοσίας του πραξικοπήματος και της καταστροφής που επέφερε ο Αττίλας. Χιλιάδες οι νεκροί, οι αγνοούμενοι, οι αιχμάλωτοι, οι εγκλωβισμένοι, οι πρόσφυγες και οι άλλοι παθόντες. Η πατρίδα μας μοιρασμένη, τα ιερά και τα όσια μας βεβηλωμένα, με την κατοχική δύναμη να επιχειρεί τον πλήρη εκτουρκισμό των κατεχομένων μας εδαφών παραγράφοντας την ιστορία και τις παραδόσεις μας. Αυτές τις πληγές αγωνιζόμαστε να επουλώσουμε μέσα από τη λύτρωση και τη δικαίωση, μέσα από τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση της πατρίδας μας. Διερχόμαστε δυστυχώς μια περίοδο μεγάλης κλιμάκωσης της τουρκικής αδιαλλαξίας. Η ηγεσία της κατοχικής δύναμης, όπως και η Τουρκοκυπριακή, θέτουν τώρα ως προϋπόθεση την αναγνώριση του ψευδοκράτους και την αποδοχή της λεγόμενης κυριαρχικής ισότητας. Αν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή η προκλητική αυτή θέση, όπως και η άλλη μεγάλη πρόκληση του ανοίγματος ενός τμήματος των Βαρωσίων για απόδοση δήθεν των περιουσιών στους ιδιοκτήτες τους.
Αν αυτή ήταν η έγνοια τους, όπως παρατήρησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, και είχαν πράγματι πρόθεση να επιστρέψουν στους Αμμοχωστιανούς τις περιουσίες τους, τότε θα μπορούσαν να συμμορφωθούν με τα Ψηφίσματα 550 και 789 του Συμβουλίου Ασφαλείας τα οποία προνοούν την παράδοση της πόλης στα Ηνωμένα Έθνη και την επιστροφή των δικαιούχων στις περιουσίες τους υπό συνθήκες ασφαλείας. Στόχος μας είναι να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για επανέναρξη των συνομιλιών. Δεν παραιτούμαστε από τις προσπάθειες μας. Έχουμε χρέος να συνεχίσουμε το αγώνα μας καταργώντας τις γραμμές της διχοτόμησης και επανενώνοντας το νησί μας, χωρίς στρατούς κατοχής και ξένες εγγυήσεις, και με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες να είναι κατοχυρωμένα για όλους τους νόμιμους κατοίκους του.
Μνημονεύοντας τους ήρωες μας, μένουμε σταθεροί στους στόχους μας και οφείλουμε να μην αποδειχθούμε επιλήσμονες και κατώτεροι. Με ενότητα, σύνεση και υπευθυνότητα θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας, αναγνωρίζοντας ότι αυτό είναι το προαπαιτούμενο για την επιτυχή έκβαση των προσπαθειών μας. Δόξα και τιμή στους ήρωες της Δερύνειας, δόξα και τιμή σε όλους τους ήρωες των αγώνων μας».
