Η ρήση περί «ποδοσφαιροποίησης της πολιτικής και πολιτικοποίησης  του ποδοσφαίρου» προφανώς και είναι παγκόσμια πατέντα για την Κύπρο, αφού σε κανένα προηγμένο κράτος του πλανήτη, δεν έχουν τόση και τέτοια σύνδεση τα κόμματα με τις ποδοσφαιρικές ομάδες, έτσι ώστε να εξαρτάται η ψήφος από τις ενέργειες των πολιτικών σε θέματα που απασχολούν το ποδόσφαιρο.

Ωστόσο, λόγω και της γενικότερης απαξίωσης της πολιτικής, αλλά και παράλληλα της θεοποίησης ενός παιχνιδιού όπως είναι το ποδόσφαιρο, όσα σχετίζονται με την ομάδα- που είναι η δεύτερη θρησκεία για πολλούς- αποτελούν τον πρώτο , ίσως και μοναδικό λόγο, κάποιοι να προσέλθουν στις κάλπες για να δώσουν την ψήφο τους. Το εν λόγω φαινόμενο παρατηρείται κυρίως σε νεαρούς , οι οποίοι απέχουν από την πολιτική και την κάλπη μάλλον την βλέπουν σαν νάρκη που δεν θέλουν να πατήσουν. 

Έτσι και στην προκειμένη ότι έχει σχέση με την περιβόητη και περιλάλητη ΚΑΡΤΑ ΦΙΛΑΘΛΟΥ επηρεάζει κατά πρώτο τους οργανωμένους οπαδούς των ομάδων και κατ΄ επέκταση και μεγάλη μερίδα των υπολοίπων που αναγνωρίζουν ότι χωρίς τον παλμό που δίνουν στις κερκίδες οι επονομαζόμενες θύρες( αποκαλούνται και σαν 12ος παίκτης), αφαιρείται δυναμική από την ομάδα τους. 

Φαίνεται, ότι τον μεγαλύτερο πονοκέφαλο θα τον έχουν τα μεγαλύτερα κόμματα , ιδιαίτερα ο ΔΗΣΥ , αφού μεγάλες δεξαμενές ψήφων , όπως είναι οι οργανωμένοι οπαδοί ΑΠΟΕΛ- ΑΠΟΛΛΩΝ- ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, επιρρίπτουν ευθύνες στην Κυβέρνηση και το κυβερνών κόμμα για την υλοποίηση της νομοθεσίας αλλά και την επιμονή τους για απαρέγκλιτη  εφαρμογή της κάρτας φιλάθλου. 

Ακόμη αναφέρονται και στις υποσχέσεις που δόθηκαν από ηγετικά στελέχη του κόμματος, για τροποποίηση της νομοθεσίας που διέπει την κάρτα φιλάθλου, αλλά που δεν υλοποιήθηκαν και επέτειναν την αντίδραση των οπαδών. Χαρακτηριστική είναι προς τούτο και η πρόσφατη ανακοίνωση του ΠΑΝΣΥΦΙ ΑΠΟΕΛ στην οποία καταλογίζονται ευθύνες στον ΔΗΣΥ και επισημαίνουν δίκην απειλής, ότι θα τα πουν στις κάλπες των βουλευτικών εκλογών του 2021, όχι με αποχή αλλά με ψήφο εναντίον τους. 

Και το ΑΚΕΛ αντιμετωπίζει τα δικά του προβλήματα, που δεν φαίνεται να είναι τόσο σοβαρά, αν αναλογιστεί κάποιος την επιστροφή του κόσμου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στα γήπεδα όσο με το εγγενές πρόβλημα με την ΘΥΡΑ 9 και την δημιουργία άλλης ομάδας (ΟΜΟΝΟΙΑ 1948).

Τα υπόλοιπα κόμματα της ΕΛΑΣΣΟΝΟΣ αντιπολίτευσης,  του ΔΗΚΟ  συμπεριλαμβανομένου , μάλλον επωφελούνται από αυτή την κατάσταση και ως εκ τούτου υπόσχονται αλλαγές στον νόμο που διέπει την κάρτα φιλάθλου, αλλά χωρίς περαιτέρω αντιδράσεις και πιέσεις.

Βλέπετε, τα κόμματα πάντα διατηρούν ισοζύγιο στις τοποθετήσεις, γιατί υπάρχουν και φίλαθλοι που θεωρούν ότι η κάρτα πρέπει να εφαρμόζεται για να μην προκαλούνται επεισόδια στα γήπεδα, όπως εξάλλου υποστηρίζουν συμβαίνει από την εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας και εντεύθεν.

Κι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο που τα κόμματα ψάχνουν τις ψήφους σαν άλλοι Διογένηδες, αλλά τα φανάρια τους φαίνεται να μην είναι αναμμένα και φως δεν βλέπουν οι πολίτες.