Κατά την ομιλία του Προέδρου του Δημοκρατικού Κόμματος, Νικόλα Παπαδόπουλου στην Ειδική Συνεδρία της Βουλής των Αντιπροσώπων για καταδίκη του πραξικοπήματος και της εισβολής 15 Ιουλίου 2021, σημειώθηκε ότι έχουμε χρέος να θυμηθούμε και για μια ακόμη φορά να τιμήσουμε τα θύματα της εγκληματικής παρανομίας και τους νεκρούς του πραξικοπήματος και της εισβολής.

Μάλιστα, δήλωσε πως «ούτε δυο κράτη αποδεχόμαστε ως λύση, ούτε λύση με κυριαρχική ισότητα, που παραπέμπει σε συνομοσπονδία. Ούτε δυο «αυτοδιοικούμενες περιοχές», που αναβαθμίζουν το ψευδοκράτος και αποαναγνωρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία».

>>> H offsite τώρα και στο Google News - Ακολουθείστε μας

Αυτούσια η ομιλία του Προέδρου του ΔΗΚΟ:

Κυρία Πρόεδρε

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Συνήλθαμε σήμερα, σ’ αυτή την Ειδική Συνεδρία της Βουλής, για να καταδικάσουμε το εφιαλτικό πραξικόπημα, που τόσο μακάβρια προλόγισε την βάρβαρη τουρκική εισβολή. Ο όλεθρος και η εθνική καταστροφή ήρθαν το πρωί της 15ης Ιουλίου 1974. Τα ερείπια του Προεδρικού Μεγάρου, καταπλάκωσαν την καρδιά της Κύπρου και τα όνειρα του Κυπριακού Ελληνισμού. Η προδοσία του πραξικοπήματος ήταν ο εντεταλμένος προπομπός του εγκλήματος της εισβολής. Και η τουρκική εισβολή ήταν η φυσική συνέπεια της προδοσίας του πραξικοπήματος. Τα δύο φοβερά εγκλήματα είναι αυτάδελφα και το ένα ήταν η αναπόφευκτη συνέπεια του άλλου. Οι σχεδιαστές των δύο εγκλημάτων, γνώριζαν τη διασύνδεση. Κάποιοι, αναφέρονται κατά καιρούς, σε διχασμό και εμφύλιες διαμάχες. Όχι, ούτε διχασμός υπήρξε, ούτε εμφύλια διαμάχη. Προδοσία υπήρξε, συνωμότες και εγκέφαλοι εκτός Κύπρου, ουραγοί και ανεγκέφαλοι εντός Κύπρου. Αυτή είναι η πραγματική αλήθεια· όλα τα άλλα δεν αποτελούν παρά απόπειρα εξαγνισμού και δικαίωσης των ενόχων. 

Σήμερα, όμως, εμείς έχουμε χρέος να θυμηθούμε και για μια ακόμη φορά να τιμήσουμε τους γενναίους υπερασπιστές της δημοκρατίας και της νομιμότητας. Τους ηρωικούς μαχητές της κυπριακής ελευθερίας.  

Έχουμε χρέος να θυμηθούμε και για μια ακόμη φορά να τιμήσουμε τα θύματα της εγκληματικής παρανομίας και τους νεκρούς του πραξικοπήματος και της εισβολής. Αυτούς που με αξιοπρέπεια και εθνική ανάταση αντιστάθηκαν στο πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, γνωρίζοντας ότι η αντίσταση ήταν μεν μάταιη, αλλά η αξιοπρέπεια και το ήθος της αντίστασης επιβεβλημένα. Να θυμηθούμε και να τιμήσουμε, αυτές τις χιλιάδες των αμάχων που εκδιώχθηκαν από τα σπίτια και τις περιουσίες τους. Έχουμε χρέος να θυμηθούμε και για μια ακόμη φορά να τιμήσουμε τον Εθνάρχη Μακάριο, τον Άνθρωπο, τον Αρχιεπίσκοπο και Πρόεδρο, που ενσάρκωνε τις ελπίδες των Ελλήνων Κυπρίων και συμβόλιζε τους πιο ωραίους και αξιοπρεπείς αγώνες της πατρίδας μας. Παραμένει το ανθρώπινο δράμα των αγνοουμένων, προς όνειδος της ανθρωπότητας και του Τούρκου κατακτητή.             

Κυρία Πρόεδρε,

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Το μεγάλο δράμα της Κύπρου, που άρχισε το ξημέρωμα του μαύρου Ιούλη του 1974, συνεχίζεται για 47 ολόκληρα χρόνια. Με ανοιχτές και επώδυνες ακόμη τις πληγές. Με πρόσφυγες, αγνοούμενους και εγκλωβισμένους. Με σκλαβωμένα χωριά και πόλεις μας, με στρατό κατοχής και εποίκους. Με σφετερισμό των περιουσιών μας και καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Με τη μισή Κύπρο να βανδαλοκρατείται αναίσχυντα και την άλλη μισή να απειλείται ασύστολα. Και με ασίγαστη την αγωνία για το αύριο, για το μέλλον του λαού και του τόπου μας. Δηλώνουμε από το επίσημο αυτό βήμα της Βουλής των Αντιπροσώπων, ότι ούτε δυο κράτη αποδεχόμαστε ως λύση, ούτε λύση με κυριαρχική ισότητα, που παραπέμπει σε συνομοσπονδία. Ούτε δυο «αυτοδιοικούμενες περιοχές», που αναβαθμίζουν το ψευδοκράτος και αποαναγνωρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία. Αν κάποιοι έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα της κατοχής και τον κατακτητή, εμείς δεν συμφιλιωνόμαστε. Αν κάποιοι αποδέχονται τα τετελεσμένα, εμείς δεν τα αποδεχόμαστε. Ούτε αποδεχόμαστε το βολικό επιχείρημα, ότι ο χρόνος εργάζεται εναντίον μας και πρέπει να δεχτούμε ό,τι μας δίνεται.  

Αυτή δεν είναι παρά μια έμμεση παρότρυνση να δεχτούμε τα τετελεσμένα της κατοχής, για να αποτρέψουμε, δήθεν, τα χειρότερα. Αλλά τα «χειρότερα» είναι η οποιαδήποτε λύση. Τα χειρότερα είναι μια ετοιμόρροπη διευθέτηση, που θα μας οδηγήσει σε νέες περιπέτειες. Τα χειρότερα είναι η τουρκοποίηση της Κύπρου με δική μας υπογραφή. Ξέρουμε ότι η τελική λύση, λύση ανάγκης και συμβιβασμού, συνεπάγεται ένα τίμημα. Δεν μπορεί, όμως, να καλείται το θύμα να καταβάλει εξ ολοκλήρου το τίμημα και ο θύτης να επιβραβεύεται για το έγκλημά του. Η λύση που ζητούμε και επιδιώκουμε δεν είναι λύση που ωφελεί μόνο εμάς. Θέλουμε μια λύση που θα κατοχυρώνει τα ανθρώπινα δικαιώματα ολόκληρου του κυπριακού λαού, θα ωφελεί και τους συμπατριώτες μας Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι είναι και αυτοί μέρος του λαού μας και θύματα της τουρκικής επεκτατικότητας. Επιδιώκουμε μια λύση σύμφωνα με τις αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου και τα Ψηφίσματα των Η.Ε. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο και μέσα σ’ αυτές τις βάσεις επιζητούμε λύση λειτουργική και βιώσιμη.  Λύση στη βάση της ΔΔΟ με το σωστό όμως περιεχόμενο. Όχι μια λύση συνομοσπονδίας δυο κρατών που απλά θα επιχειρεί να συγκαλύψει την διχοτόμηση της πατρίδας μας. 

Αυτοί οι προσδιορισμοί δεν είναι κενοί, είναι η ουσία του προβλήματος. Γιατί, σίγουρα, μόνο μια λειτουργική και βιώσιμη λύση μπορεί να διασφαλίσει αυτές τις ουσιαστικές προϋποθέσεις. Μια λύση που θα επαναφέρει την επανένωση του χώρου, της κοινωνίας, της οικονομίας, των θεσμών και των ανθρώπων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.  

Κυρία Πρόεδρε,

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Το Κυπριακό βρίσκεται σήμερα εγκλωβισμένο σε αποτυχημένες πολιτικές που οδηγούν στη διχοτόμηση. Ο λαός μας βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση, αγωνιά και διερωτάται «πού πάμε». Δυστυχώς, η απουσία στρατηγικής, επιτείνει τη σύγχυση και συσκοτίζει την κατάσταση. Τονίζεται πως οι αλλοπρόσαλλες υποχωρήσεις στην απουσία στρατηγικής, δεν αποτελούν τακτική, αλλά άτακτη συνθηκολόγηση. Ο λαός αυτός αξίζει μιας καλύτερης τύχης. Δεν σώζεται ένας λαός με την παθητικότητα και μοιρολατρία. Μπορεί, όμως, να σωθεί με τη διαχρονική πάλη. Με την καθολική και αδιάσπαστη ενότητα του λαού. Του ίδιου λαού, που όταν χρειάζεται απαντά και με ένα βροντερό «ΟΧΙ» στα άνομα σχέδια δικών μας και ξένων. Σ’ εμάς εναπόκειται να καθορίσουμε την δική μας πολιτική και να υιοθετήσουμε την αναγκαία στρατηγική επιβίωσης μας. 

Η Τουρκία δεν είναι αήττητη. Και ασφαλώς υπάρχουν δυνατότητες ανακοπής της τουρκικής επέλασης. Αρκεί να πιστεύουμε.

Αρκεί, Λευκωσία και Αθήνα να αξιοποιήσουν όλες τις δυνατότητες που προσφέρονται, να αναζητήσουν και να ενισχύσουν όλα τα ερείσματα ισχύος που διαθέτουν.  

Κυρία Πρόεδρε,

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Το μυαλό μας, η σκέψη μας, το ενδιαφέρον μας, η καρδιά μας στρέφεται αυτές τις μέρες στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, όπου βαριά αναμένεται να πέσει η σκιά του νεοσουλτάνου της Άγκυρας. Η πανηγυρική φιέστα που θα πραγματοποιηθεί ανήμερα της επετείου της βάρβαρης εισβολής, με εξαγγελίες νέων τετελεσμένων, δεν προσβάλλει μόνο εμάς τους Ελληνοκυπρίους, δεν προσβάλλει μόνο τον ανθρώπινο πολιτισμό, προσβάλλει πρωτίστως τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και τον ίδιο τον Γ.Γ. Τον θεματοφύλακα των αρχών και αξιών του διεθνούς οργανισμού, τον εξ ορισμού εκφραστή της τήρησης και εφαρμογής των ψηφισμάτων των Η.Ε.. Αντίθετα, με την πολιτική των ίσων αποστάσεων, συνεχίζει να ενθαρρύνει τον θύτη και να καταδικάζει το θύμα. Προσβάλλει και ταπεινώνει την Ε.Ε. με τις ασθμαίνουσες και υποτονικές παραινέσεις της προς την Τουρκία. Η αλληλεγγύη των λαών της Ευρώπης δεν μπορεί να εξαντλείται σε διακηρύξεις αρχών αλλά πρέπει να συνοδεύεται και με πράξεις συμπαράστασης.  

Κατανοούμε και συμμεριζόμαστε τον πόνο και την πικρία των Αμμοχωστιανών. Δεν πρέπει όμως να επιτρέψουμε στον Ερντογάν να μας διχάσει. Δεν αποδεχόμαστε ότι εκείνος θα αποφασίσει ποιος έχει το δικαίωμα να κατοικεί στην Αμμόχωστο. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στην Τουρκία να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα στην περίκλειστη περιοχή των Βαρωσίων. 

Η απάντηση μας πρέπει να είναι άμεση και αποφασιστική. Πρέπει να εξαντλήσουμε κάθε μέσο στη διάθεση μας έτσι ώστε η απάντηση μας να είναι άμεση και αποφασιστική. Αυτή είναι η ώρα να υπερασπιστούμε επιτέλους τα εθνικά μας δίκαια. Αυτή είναι η ώρα να πονέσει η Τουρκία. Αν όχι τώρα, πότε;

>>> Κατεβάστε τώρα το application της offsite - ΕΔΩ για Android & ΕΔΩ για iOS

Κυρία Πρόεδρε,

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ο Ελληνισμός της Κύπρου κινδυνεύει σήμερα όσον ποτέ προηγουμένως στην τρισχιλιετή ιστορία του. Ο αγώνας είναι δύσκολος. Σ’ αυτό τον αγώνα δεν περισσεύει κανείς. Είμαστε πολύ λίγοι για να αντέχουμε τη διαίρεση και αρκετά πολλοί για να μπορούμε ενωμένοι να επιτύχουμε. Σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες που περνά ο τόπος μας, η επιλογή μας είναι να υποταχθούμε στον κοινό αγώνα. Για να στεριώσει η ελπίδα της δικαίωσης. Για να παλέψουμε για την απελευθέρωση της πατρίδας μας. Για να διασώσουμε τον βασανισμένο λαό μας.  

Ο αγώνας είναι δύσκολος. Ο αγώνας όμως συνεχίζεται. Γιατί ο αγώνας για ελευθερία είναι η μόνη επιλογή που έχουμε μπροστά μας.