Είτε γιορτάζει την έλευση του καλοκαιριού, είτε εύχεται χρόνια πολλά στον Γουίλιαμ Σέξπιρ, είτε τιμά τον Γεώργιο Παπανικολάου είτε υπενθυμίζει την Παγκόσμια Ημέρα Παιδιών, το Google Doodle το βλέπουν καθημερινά εκατομμύρια μάτια.

Πίσω από κάθε αξιομνημόνευτη μέρα, μεγάλο γεγονός, επετείους ή γενέθλια, υπάρχει το Google Doodle. Με gif ή με φωτογραφίες και βίντεο, το προσωρινό αυτό λογότυπο δίνει τον τόνο σε παγκόσμια κλίμακα. Όμως, ποιος είναι ο ιθύνων νους των μικρών αυτών, αλλά παγκόσμιων ηλεκτρονικών έργων τέχνης;

Ονομάζεται Matt Cruickshank και είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής της ομάδας που επιλέγει και σχεδιάζει τον εκάστοτε υπερσύνδεσμο της Google.

«Αποφασίζουμε πολύ νωρίς αν θα πρόκειται για κινούμενη ή στατική εικονογράφηση, αν θα είναι animation ή κάποιο διαδραστικό παιχνίδι», λέει ο ίδιος μιλώντας στο BBC, προσθέτοντας πως «ξεκινάμε με ένα μικρό σχέδιο, ακόμα και πάνω σε ‘post-it’, μόνο και μόνο για να πάρουμε ιδέες. Γιατί αν μπορούμε να επικοινωνήσουμε με ένα post it σε τόσο μικρή κλίμακα, γνωρίζουμε πως αυτό μπορεί να λειτουργήσει σε μεγαλύτερη κλίμακα όταν σχεδιάσουμε σε μεγαλύτερες διαστάσεις».

Μία «απλή» εικονογράφηση χρειάζεται έως και δέκα μέρες για να δημιουργηθεί ενώ για να ολοκληρωθεί ένα διαδραστικό παιχνίδι απαιτούνται τρεις μήνες δουλειάς.

«Ζωγράφιζα για να βάλει η μαμά μου τα σχέδια στο ψυγείο»

Ο Cruickshank, γεννημένος στο Λονδίνο αλλά μεγαλωμένος στο Μπορνμουθ της Βρετανίας, σπούδασε animation, δούλεψε για λογαριασμό της Warner Bros και της Disney για 15 χρόνια και στη συνέχεια, αποφάσισε να εργαστεί ως ελεύθερος επαγγελματίας σε διαφορετικά εγχειρήματα για εταιρείες στην Ευρώπη.

Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, έκανε ένα ταξίδι στην Καλιφόρνια. Κι όταν επέστρεψε στη Βρετανία, πόσταρε τα σχέδιά του στο μπλογκ του. Κάποιος από την ομάδα της Google Doodle τα είδε και ήρθε σε επαφή μαζί του. Κάπως έτσι, ξεκίνησε το δικό του ταξίδι στον μαγικό κόσμο του παγκόσμιου «γίγαντα» της τεχνολογίας.

Ο ίδιος παραδέχεται πως τα πάντα ξεκίνησαν από το σκληρό «ανταγωνισμό» της παιδικής του ηλικίας: «Θυμάμαι να ζωγραφίζω σαν παιδί. Όμως, οι ζωγραφιές των μεγαλύτερων αδερφών μου ήταν πολύ καλύτερες από τις δικές μου, γι’αυτό και η μαμά μας τις έβαζε στο ψυγείο. Αυτό μου έδωσε νωρίς μία έμπνευση. Ήθελα να μάθω να ζωγραφίζω καλύτερα, ώστε οι ζωγραφιές μου να καταλήγουν στο ψυγείο».