Για 60 και πλέον χρόνια, η Διανέλλειος Τεχνική Σχολή αποτέλεσε στήριγμά της τοπικής κοινωνίας της Λάρνακας μεγαλώνοντας γενιές επαγγελματιών και βοηθώντας άπορους και ορφανούς μαθητές να ορθοποδήσουν δίνοντας τους στέγη και μόρφωση.

Με τους περισσότερους Σκαλιώτες να περνούν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο από τη σχολή, και τις αναμνήσεις να είναι χιλιάδες, η Διανέλλειος άφησε πίσω την παλιά της αίγλη εδώ και λίγα χρόνια και πλέον διανύει άλλη εποχή. Την εποχή της εγκατάλειψης και της κατάντιας.

Με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου 2 Απριλίου 2015, και αφού πλέον η Τεχνική Σχολή Λάρνακας μετεγκαταστάθηκε σε νέο υπερσύγχρονο συγκρότημα κτηρίων,  εγκρίθηκε η διαδικασία κατεδάφισης του κτιρίου της πρώην Διανέλλειου Τεχνικής Σχολής Λάρνακας.  

Με την κατεδάφιση του κτηρίου να αρχίζει λίγους μήνες μετά την απόφαση και πριν δύο χρόνια σαν σήμερα, έκλεινε ένα θέμα που απασχολούσε έντονα τον Δήμο αλλά και τους κατοίκους της περιοχής λόγω της οχληρίας που στο χώρο, αφού μετατράπηκε σε “αλάνα” αλλά και λόγω της άσχημης εικόνας που δημιουργούσε στο χώρο.

Τα σχέδια για ανάπτυξη που έμειναν...βιτρίνα

Το κτιριακό συγκρότημα της Σχολής κατεδαφίστηκε τότε, με το μόνο πράγμα που έμεινε να είναι τα ιστορικά προπύλαια του πρώτου κτηρίου μαζί με την προτομή του ευεργέτη της Σχολής, Δ.Γ. Διανέλλου, βάση απόφασης του προηγούμενου Δημοτικού Συμβουλίου.

Με την κατεδάφιση του κτηρίου ξεκίνησε ο σχεδιασμός για την μελλοντική αξιοποίηση του χώρου με τις προτάσεις να αρχίζουν από δημιουργία ΑΞΙΚ μέχρι και την ανέγερση εμπορικού κέντρου. Διαψεύδοντας όλα τα σενάρια για την αξιοποίηση του χώρου, δύο χρόνια μετά ο χώρος είναι σε χειρότερη κατάσταση από ότι υπήρξε ποτέ με το μέλλον να είναι δυσοίωνο για την εκμετάλλευση του χώρου.

Τα ιστορικά προπύλαια αφέθηκαν έρμαιο οικονομικών  συμφερόντων, να σαπίζουν στο χρόνο με την εικόνα που παρουσιάζουν να είναι ενδεικτική του οποιουδήποτε οράματος που ξεκινά στη πόλη και καταλήγει με ακριβώς τον αντίθετό τρόπο.

Ο διαχειριστής, η Μητρόπολη το κληροδότημα και το ερείπιο

Διαχειριστής της γης της πρώην Διανέλλειου Τεχνικής Σχολής, και αυτός που κρατάει στα χέρια του το μέλλον του χώρου είναι το Ίδρυμα Διανέλειου Σχολής ως κληροδότημα στη Μητρόπολη Λάρνακας (!). Κατ’ ουσίαν διαχειριστής της γης είναι η Μητρόπολη Λάρνακας.

Η προσπάθεια του Δήμου ήταν να δοθεί κρατικό τεμάχιο γης ως αντιπαροχή στο ιδρυμα προκειμένου η γη του Διανέλλειου να περάσει στα χέρια του Δήμου και να αξιοποιηθεί δημιουργία Εκπαιδευτικής Σχολής. Η πολυπόθητη ανταλλαγή δεν έγινε ποτέ αφού οι οικονομικές επαφές δεν “ευδοκίμησαν” μεταξύ Μητρόπολης και Δήμου με το τεμάχιο να παραμένει στα χέρια του Ιδρύματος.

Το κληροδότημα του ευεργέτη Διανέλλου ωστόσο ξεκαθάριζε ότι παραχωρεί τη γη στο Ίδρυμα με όρο τη συνέχιση του εκπαιδευτικού του  χαρακτήρα. Ωστόσο τίποτα δεν μπορεί να περιορίσει τον παρόν διαχειριστή να εκμεταλλευτεί με οποιονδήποτε τρόπο τη γη τροφοδοτώντας με τα κέρδη τα άλλα εκπαιδευτικά προγράμματα της Μητρόπολης.

Το δεδομένο είναι ένα: To όραμα του Διανέλλου για τη συνέχιση του εκπαιδευτικού χαρακτήρα του χώρου τώρα αφέθηκε έρμαιο συμφερόντων. Οι γεμάτες με μαθητές τάξεις και το θέατρο της Σχολής έχουν γεμίσει με μπαζα και τρωκτικά, μα εστίες μόλυνσης και μικροβίων και αποτελεί ντροπή για την ιστορία και το μέλλον της πόλης.