Την έντονη αντίδραση της Επιτρόπου Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Μαρίας Στυλιανού Λοττίδη, προκάλεσαν οι δηλώσεις του Μητροπολίτη Μόρφου, Νεόφυτου, για την ομοφυλοφιλία αλλά και την υπόθεση δολοφονιών του κατα συρροήν δολοφόνου Νίκου Μεταξά. 

Μεταξύ άλλων η κα Λοττίδη αναφέρει ότι “οι δηλώσεις συγκεκριµένου Μητροπολίτη  φαίνεται πως αναµφίβολα προσέβαλαν την γυναίκα ,την µητρότητα και την διαφορετικότητα ως προς τη την επιλογή σεξουαλικού προσανατολισµού. 

Αναµφίβολα προσέβαλαν την υπόληψη συγκεκριµένων προσώπων, ενώ συνάµα για µια ακόµη φορά θυµατοποιήθηκε το γυναικείο φύλο, εφόσον µε τις  εν λόγω δηλώσεις  έχει µετακυλιστεί στη γυναίκα το βάρος της ευθύνης της ελεύθερης επιλογής των ανθρώπων ως προς τον σεξουαλικό τους προσανατολισµό. Ιδιαίτερη  δε σηµασία αποκτά η αναφορά για τα πρόσωπα αυτά, οτι αναδύεται από το σώµα τους «µπόχα» η οποία δύναται να γίνει αντιληπτή από τρίτους.  

Μπορεί δε ο συγκεκριµένος λόγος ,να µην προβαίνει σε υποκίνηση για µίσος ή άσκηση βίας εναντίον συγκεκριµένων προσώπων ώστε να δύναται να χαρακτηριστεί ρητορική  που ακούστηκε έφεραν το στοιχείο της υποτίµησης και της απόρριψης δυνάµενα να οδηγήσουν σε αισθήµατα  εχθρότητας και µίσους .   Λαµβάνοντας δε υπόψη ότι, ο ρατσισµός θεωρείται το σύνολο των αντιλήψεων που θεωρούν συγκεκριµένη οµάδα ανθρώπων ως υποτελή και ή κατώτερη στη βάση κάποιων ιδιαίτερων της χαραχτηριστικών, τότε δεν µπορεί παρά ο συγκεκριµένος λόγος να θεωρηθεί  λόγος ρατσιστικός .  

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωµάτων (ΕΔΑΔ), κατά την απόφασή του στην υπόθεση  Vejdeland and others v. Sweden , τόνισε ότι οι διακρίσεις στη  βάση του σεξουαλικού προσανατολισµού είναι εξίσου σοβαρές µε τις διακρίσεις στη βάση της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής και του χρώµατος και δεν προστατεύονται από το δικαίωµα στην έκφραση.  

Το Δικαστήριο έκρινε περαιτέρω ότι ο περιορισµός στην άσκηση του δικαιώµατος αυτού (έκφρασης ) ήταν αναγκαίος σε µια δηµοκρατική κοινωνία για την προστασία της φήµης και των δικαιωµάτων των άλλων.  

Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι ο οµοαρνητισµός , όπως και ο ρατσιστικός λόγος σε καµία περίπτωση δεν προστατεύεται από την ελευθερία της έκφρασης αλλά αντιθέτως , συνιστά παραβίαση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, διαιωνίζει αρνητικά στερεότυπα και υποδαυλίζει βίαιες συµπεριφορές.  

Τέτοιες απόψεις συντηρούν αφενός, προκαταλήψεις και έχθρα σε βάρος των οµοφυλοφίλων ανθρώπων, και από την άλλη, καθιστούν τη γυναίκα ως υπαίτια αυτής της «διαφορετικότητας»,στοχοποιώντας την παράλληλα ,σε σχέση µε τη σεξουαλική της επιθυµία. 

Σήµερα, τα έµφυλα στερεότυπα παραµένουν ισχυρά και συνεχίζουν να συνδέουν συγκεκριµένους ρόλους σε άνδρες και γυναίκες στη βάση των βιολογικών τους διαφορών. Εξακολουθούν να υφίστανται θέσεις όπου διατηρούν το ανδρικό φύλο ως καθολική, αντικειµενική και ουδέτερη σταθερά του ανθρώπινου είδους και το γυναικείο ως κάτι διαφορετικό, µιας παρέκκλισης από τον ανδρικό κανόνα, ενισχύοντας ουσιαστικά σεξιστικές αντιλήψεις που προϋποθέτουν µια γυναίκα «αθώα», χειραγωγίσιµη. Είναι στα ίδια πλαίσια, όπου επιβάλλεται η συµµόρφωση του γυναικείου σώµατος στο µέτρο της αντρικής επιθυµίας και δαιµονοποιείται η σεξουαλική της επιθυµία . 

Ο κάθε ένας µας έχει την ευθύνη του λόγου και των απόψεων του οι οποίες  κρίνονται  από την θέση την οποία κατέχει αλλά και το µέγεθος του διαφορετικού κοινού στο οποίο απευθύνεται. 

Η αναγνώριση της δυνατότητας για τάχιστη αναµετάδοση της είδησης σε πλήθος αποδεκτών, θα πρέπει να λαµβάνεται πάντοτε υπόψη  και ιδιαίτερα όταν εκφράζονται  απόψεις και ιδεές που µπορεί να στιγµατίσουν πρόσωπα και να δηµιουργήσουν εχθρότητα, αναφορικά µε τον σεξουαλικό προσανατολισµό, ο οποίος είναι άµεσα συνδεδεµένος µε την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου . 

Η διαφορετικότητα  είναι δικαίωµα για τους λόγους που ο καθένας επιλέγει, γνωρίζει και ορίζει για το πρόσωπο του και δεν µπορεί να αποτελεί λόγο χλευασµού, υποτίµησης ή εχθρότητας ,καθ’ ότι σε ένα πλαίσιο αλυσιδωτής συµπεριφοράς δύναται  να οδηγήσει στο έγκληµα µίσους, το οποίο αδιαµφισβήτητα είναι από όλους µας  καταδικαστέο.  

Για όλα όσα έχουν αναφερθεί πιο πάνω  η Πολιτεία καλείται  να τηρεί µια συνεπή και συνεκτική στάση καταδικάζοντας δηλώσεις που δύναται να προαγάγουν το µίσος, την εχθρότητα, τις διακρίσεις και τον ρατσισµό”.