Με την Προεδρία του Νίκου Χριστοδουλίδη υπάρχει ένα επιπλέον μομέντουμ. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης κατάφερε να βάλει κάτω από την ομπρέλα του τα κόμματα του κεντρώου χώρου ΔΗΚΟ, ΔΗΠΑ και ΕΔΕΚ, τα οποία συμφωνούν πλήρως με τη θέση του για ΔΔΟ και επανέναρξη από το πλαίσιο Γκουτέρες… 

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ / Twitter: @tsangarisp -Στα βαθιά από νωρίς αναμένεται να εισέλθει ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας αφού όπως προμηνύονται τα πράματα αμέσως μετά τις εκλογές σε Τουρκία και Ελλάδα αναμένονται σοβαρές εξελίξεις στο Κυπριακό. 

Οι λόγοι που αναμένονται εξελίξεις είναι κυρίως δυο: 1/ Η νέα προσέγγιση φιλίας Ελλάδας – Τουρκίας που άρχισε με αφορμή τους σεισμούς σε Τουρκία και κορυφώνεται με την ανταλλαγή υποστήριξης με την Άγκυρα να στηρίζει την Αθήνα για το Συμβούλιο Ασφαλείας και την δεύτερη να στηρίζει την πρώτη για την θέση του Γενικού Γραμματέα του Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας (ΙΜΟ). Η ‘προσέγγιση φιλίας’ των δυο χωρών εκτιμάται ότι θα συνεχίσει και θα εντείνεται και μετά τις εκλογές στις δυο χώρες. Αναπόφευκτα, παρά τα όσα λέγονται ή γράφονται ότι δηλαδή στην Αθήνα υπάρχουν φωνές που δεν θέλουν εμπλοκή του κυπριακού σε αυτή την ‘νέα εποχή Ελλάδας – Τουρκίας’ (που όντως υπάρχουν τέτοιες φωνές) οι σχέσεις των δυο χωρών δεν πρόκειται ποτέ να σφυρηλατιθούν χωρίς την επίλυση του κυπριακού. 2/ Οι διεθνείς εξελίξεις και οι γεωστρατηγικές μετατοπίσεις δημιουργούν νέα δεδομένα, με τα συμφέροντα των ΗΠΑ να διασφαλίζονται στην περιοχή μόνο μέσα από κλίμα φιλίας και συνεργασίας στην ευρύτερη περιοχή, στην οποία περιοχή, οι Αμερικανοί εντάσσουν, πέραν από την Ελλάδα, Τουρκία, Αίγυπτο, Ισραήλ, και την Κύπρο. Και αυτά τα συμφέροντα δεν αφορούν μόνο τα ενεργειακά, τα οποία διαδραματίζουν κορυφαίο ρόλο, αλλά και ευρύτερα πολιτικά έναντι του ‘ανατολικού τόξου’ που σχηματίζεται με την προσέγγιση Ρωσίας – Κίνας. Οι πρόσφατες εξελίξεις με Σαουδική Αραβία και Ιράν, οι οποίες διέκοψαν τις διπλωματικές τους σχέσεις το 2016 και τώρα με εμπλοκή του Πεκίνου τις αποκαθιστούν, θορύβησαν την Ουάσιγκτον, η οποία βλέπει παραδοσιακούς συμμάχους της (Σ. Αραβία) να φλερτάρουν με το ‘ανατολικό τόξο Μόσχας – Πεκίνου’. 

Όλα αυτά δημιουργούν τις προϋποθέσεις για έναρξη διαδικασίας επίλυσης του Κυπριακού, μια διαδικασία, η οποία, όπως εκτιμάται δεν θα είναι ‘ανοικτού τέλους’. Αυτή τη φορά ο ξένος παράγοντας είναι αποφασισμένος να υπάρξει κατάληξη. 

Με την Προεδρία του Νίκου Χριστοδουλίδη υπάρχει επιπλέον ένα μομέντουμ. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης κατάφερε να βάλει κάτω από την ομπρέλα του τα κόμματα του κεντρώου χώρου ΔΗΚΟ, ΔΗΠΑ και ΕΔΕΚ, τα οποία διαχρονικά ήταν και τα κόμματα που αντιδρούσαν για λύση τύπου ΔΔΟ ή καλύτερα ήταν τα κόμματα που δεν εμπιστεύονταν την ε/κ ηγεσία ιδιαίτερα ενόσω δεν ήταν τα ίδια εμπλεκόμενα ως κυβέρνηση. Ωστόσο οι θέσεις του Νίκου Χριστοδουλίδη στο Κυπριακό βρήκαν πλήρη απήχηση σε αυτά τα κόμματα κάτι που καταγράφεται και ως ένα ‘συν’ στα των επερχόμενων εξελίξεων. 

Πιο συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων ο κ. Χριστοδουλίδης έγραφε στο Προεκλογικό του Πρόγραμμα ως προς το Κυπριακό: «Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω, πρωταρχικός στόχος και ύψιστη προτεραιότητά μας, είναι η επανέναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων µε στόχο την επίλυση του Κυπριακού. Τα ψηφίσματα των ΗΕ, οι Συμφωνίες Yψηλού Επιπέδου, το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, αποτελούν το πλαίσιο διαπραγμάτευσης όταν επαναρχίσουν οι συνομιλίες. Κατανοώντας πως ό,τι έχει τεθεί στο τραπέζι των συνομιλιών από τον Γενικό Γραμματέα των ΗΕ παραμένει, το πλαίσιο Γκουτέρες, με τα θετικά και τα αρνητικά του, ως εκ τούτου, θα αποτελεί και αυτό μέρος του πλαίσιού της διαπραγμάτευσης. Στόχος είναι μια λύση χωρίς στρατεύματα κατοχής, ξένες εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα, που θα αποκαθιστά την ενότητα της πατρίδας µας, του εδάφους της, του λαού της και των θεσμών της σε ένα Δικοινοτικό, Διζωνικό, Ομοσπονδιακό κράτος, ένα κανονικό δημοκρατικό κράτος, εντός της ΕΕ όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ασφάλεια των πολιτών του, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμενίων και Λατίνων, θα κατοχυρώνονται και θα τυγχάνουν πλήρους σεβασμού».

Πέραν δηλαδή της ενεργότερης εμπλοκής της ΕΕ ή όχι, ανεξαρτήτως της κατάληξης αυτής της προσπάθειας του Νίκου Χριστοδουλίδη, είναι ξεκάθαρο πως η όποια προσπάθεια επαναρχίσει, θέση και του Νίκου Χριστοδουλίδη είναι όπως αυτή να έχει ως αφετηρία της το Πλαίσιο Γκουτέρες. Με λίγα λόγια μια από τα ίδια… θα συζητούμε σε ένα μοντέλο λύσης το οποίο μάλλον πεπαλαιωμένο είναι παρά σύγχρονο που θα σέβεται όλους τους πολίτες του ανεξαρτήτως εθνοτικής προέλευσης. 

Το μείζον ωστόσο ερώτημα είναι άλλο. Τα τρία κόμματα που στηρίζουν τον Νίκο Χριστοδουλίδη θα συνεχίσουν να τον στηρίζουν και όταν αρχίσουν οι συνομιλίες στο Κυπριακό;