Σε αυτή τη ζωή κάθε παιδί έχει δικαίωμα στο όνειρο... Δικαιούται σεβασμό, κατανόηση και ίσες ευκαιρίες, άσχετα αν είναι λίγο«διαφορετικό»από τους άλλους. Όλοι είμαστε διαφορετικοί σαν τα πολύχρωμα λουλούδια σε μια ανοιξιάτικη πεδιάδα. Αυτό όμως είναι που μας κάνει και μοναδικούς και φυσικά κάνει την πεδιάδα ακόμη πιο όμορφη. 

 Ένα τραγούδι που θέλει να αναδείξει την μοναδικότητα του κάθε παιδιού και να δείξει σε όλους ότι δεν έχουν σημασία οι ορατές ή πολλές φορές οι αόρατες ιδιαιτερότητες που έχουμε μεταξύ μας, φτάνει να ζούμε σε ένα κόσμο που μας παρέχει τις ίδιες ευκαιρίες και τα ίδια δικαιώματα. Και αν κάποτε «οι λέξεις δεν βγαίνουν με ευκολία»η ευτυχία μπορεί να κρύβεται στα μάτια μας καθώς τραγουδάμε…

«Αν τύχει και με δεις μην με κρίνεις, μην με συγκρίνεις»μας λέει ο ήρωας του τραγουδιού που αφηγείται την ιστορία του. Δεν είναι τόσο σημαντικό πώς ή γιατί γεννήθηκε κάποιος με ορισμένες ιδιαιτερότητες αλλά πώς τον εντάσσουμε ομαλά στο κοινωνικό σύνολο σαν κάτι ίσο και όμοιο με εμάς. Στο τέλος της μέρας λίγη σημασία έχει αν ένα παιδί δεν μπορεί να περπατήσει, δυσκολεύεται να ακούσει, δεν βλέπει, είναι αυτιστικό, έχει εγκεφαλική παράλυση ή σύνδρομο Down. Είναι και παραμένει ένα παιδί σαν όλα τα άλλα που «αγαπάει, γελάει, στεναχωριέται, ποτέ όμως δεν σταματάει να ονειρεύεται».

«Ακούστε με που τραγουδώ» λοιπόν, σαν ένα συνηθισμένο παιδί όπως όλα τ’ άλλα και «η φωνή μου φτάνει στο Θεό». Ένα μήνυμα στο Θεό από τους μικρούς επίγειους αγγέλους, στην ψυχή των οποίων καθρεφτίζεται η ανιδιοτελής αγάπη. Ένα ευχαριστώ που τους έφερε σε αυτό τον κόσμο, δίνοντας τους την ευκαιρία να δείξουν πως ξέρουν και αυτά «αληθινά να αγαπούν».

Όταν η Κρίστια έγραψε τους στίχους γι’ αυτό το αγόρι και μου ζήτησε να βάλω μουσική, η έμπνευση ήταν στιγμιαία. Λόγω και της δουλειάς μου ως εκπαιδευτικός, αλλά και ως πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού, βλέπω πολλά τέτοια παιδιά να μένουν στο περιθώριο και πολλές φορές να στερούνται τις ευκαιρίες που πραγματικά αξίζουν. Θεώρησα λοιπόν ότι το τραγούδι ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να προσφέρουμε μια εμπειρία ζωής στο αγόρι, αλλά ταυτόχρονα να περάσουμε και πάρα πολλά μηνύματα στον υπόλοιπο κόσμο. Είμαι σίγουρος ότι πολλές οικογένειες θα ταυτιστούν με το τραγούδι και θα ακούσουν μέσα τους τη φωνή του παιδιού τους να ρωτάει: «πιστεύετε πως υστερώ;Η απάντηση βέβαια είναι όχι. Όταν κάποιος πιστέψει πραγματικά στον εαυτό του μπορεί να πετύχει τα πάντα!

Στέλιος Μιχαηλίδης – Συνθέτης του τραγουδιού (Εκπαιδευτικός)

«Για σένα που η φωνή σου μπορεί να ακουμπήσει ψυχές που το τραγούδι σου μπορεί να μαλακώσει καρδιές»! Κρίστια Χρίστου, 22/6/2019

 

Στις 22/6/2019 μια μέρα που πλέον τα συναισθήματα και οι σκέψεις μου έψαχναν τρόπο να εκφραστούν, τα χέρια μου υπάκουσαν στην ψυχή μου για να γράψω αυτούς τους στίχους και αυτή την αφιέρωση στο τέλος, για σένα. Η φωνή σου όταν τραγουδάς ακουμπά τις ψυχές και η ύπαρξη σου μαλακώνει τις καρδιές, όλων όσων βρίσκονται κοντά σου. Η μουσική ήταν πάντα η αγάπη σου, το τραγούδι έβγαινε και βγαίνει πάντα καθαρά από το στόμα σου ακόμη και αν οι λέξεις δεν βγαίνουν με ευκολία, ούτε με σειρά…όταν τραγουδάς μπορείς να λες πολλά. 

Μέσα από τη διαφορετικότητα σου κατάφερες και καταφέρνεις καθημερινά να μας δείξεις ότι η πίστη, ο σεβασμός, η αγάπη και η αποδοχή αποτελούν τις κινητήριες δυνάμεις. Αποτελούν τον φάρο που φωτίζει την σκέψη μας για να μην ‘παραλείπουμε’ να σου δίνουμε ευκαιρίες για τα ταλέντα σου, και να μην να εστιάζουμε μόνο στις προκλήσεις που αντιμετωπίζεις. 

Ονομάζομαι Κρίστια Χρίστου λοιπόν και δεν είμαι στιχουργός, δεν είμαι συγγραφέας, δεν έχω κάποιο ταλέντο στη μουσική. Είμαι μια απλή Εργοθεραπεύτρια η οποία για 21 πλέον χρόνια υποστηρίζει παιδιά με αναπτυξιακές προκλήσεις, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και κύριο τομέα κλινικής πρακτικής τον αυτισμό. Από αυτά τα 21 χρόνια, τα 11 είναι δίπλα σου και μαζί με όλα τα άλλα υπέροχα αυτιστικά «παιδιά μου» έχω μάθει τόσα πολλά από εσένα, από εσάς. Από όταν ήσουν μικρός έφτιαχνα μια νοερή εικόνα στο μυαλό μου και φανταζόμουν το μυαλό σου γεμάτος νότες, μουσική, τραγούδια. Το παιδί που δεν μίλαγε αλλά τραγουδούσε, και τραγουδούσε τραγούδια με νόημα και εγώ έμενα πάντα έκπληκτη και συγκινημένη ακούγοντας σε. Δεν μπορεί να σβήσει από την μνήμη μου η πρώτη φορά που σε άκουσα να τραγουδάς τον «Παλιάτσο» και να ακούω από τα χείλη σου να βγαίνουν οι στίχοι «τραγούδι λέω δυνατά να ακούσουν όλα τα παιδιά να ακούσει η πολιτεία…». Και έλεγες τους στίχους αυτούς δυνατά όταν ακόμη καλά-καλά δεν είχες πει ακόμη για πρώτη φορά «μαμά» ή «μπαμπά». Και εγώ σκεφτόμουν «είναι δυνατόν, ένα παιδί που δεν μιλάει να τραγουδάει στίχους που να λένε αυτά τα λόγια;». Ήταν λες και αυτές οι σκέψεις και τα συναισθήματα δημιουργούσαν το έδαφος σε βάθος χρόνου για να έρθει η στιγμή να τραγουδήσεις δυνατά να ακούσουν όλα τα παιδιά, να ακούσει η πολιτεία…

 Γράφτηκε κάπου στο υποσυνείδητο μου μάλλον όλο αυτό το συναίσθημα μέχρι που βρήκε τον δρόμο και βγήκε σε ένα πληκτρολόγιο εκείνη την καλοκαιρινή μέρα. Θυμάμαι ότι όταν έγραφα τους στίχους έκανα εικόνες στο μυαλό μου, το είχα φανταστεί, σκέφτηκα αυτοί οι στίχοι πρέπει να γίνουν τραγούδι και αυτό το τραγούδι να το τραγουδήσει ο ίδιος στην τελική γιορτή του σχολείου όταν θα αποφοιτήσει από το δημοτικό. Το δικό μου όνειρο ήταν αυτό, να αποχαιρετήσεις το δημοτικό με μια δυνατή εμπειρία, κατά την οποία θα σε άκουγαν όλοι να τραγουδάς και θα σε χειροκροτούσαν δυνατά. Τόσο δυνατά που αυτό το χειροκρότημα θα σε συντρόφευε για την μετάβαση σου στο γυμνάσιο. Σκεφτόμουν ότι θα κάνει «θεαματική έξοδο» από το δημοτικό και θα νιώθει περήφανος για τον εαυτό του, αλλά από την άλλη θα αφήσει και ανεξίτηλα μηνύματα και συναισθήματα σε όλους όσους θα έχουν την τύχη να τον ακούσουν. 

Οι στίχοι αυτοί παρέμειναν χωρίς μουσική για μεγάλο διάστημα, μέχρι που σε μια τυχαία συζήτηση πριν περίπου ένα χρόνο ανέφερα στον Στέλιο «ξέρεις έγραψα ένα τραγούδι για ένα ‘παιδί μου’ το οποίο ονειρεύτηκα να τραγουδήσει όταν θα αποφοιτά από το δημοτικό αλλά δεν έχει μουσική». «Στείλε μου το να το δω και να δοκιμάσω» μου είπε! Δοκίμασε…την ίδια μέρα, τα δάκρυα συγκίνησης δεν σταματούσαν. Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα το όνειρο άλλαζε, «μπορούμε να το γράψουμε σε στούντιο» να λέει ο Στέλιος και οι γονείς του αλλά και εγώ να σκεφτόμαστε θα πάρει στα χέρια του ένα δικό του CD, για τα οποία έχει τεράστια αγάπη και τεράστια συλλογή. Το ένα έφερε το άλλο και τελικά σήμερα η φωνή του θα ταξιδέψει και θα επισκεφτεί πολλά σπίτια, ακούστε τον λοιπόν…ακούστε τον όχι μόνο με τα αυτιά σας αλλά με την ψυχή σας….

Κρίστια Χρίστου – Στιχουργός του Τραγουδιού (Εργοθεραπεύτρια) 

"Ακούστε με που τραγουδώ, πιστεύετε πως υστερώ;". Όχι καλέ μου φίλε. Η δύναμη της ψυχής σου αλλά και της μουσικής, μας κάνει όλους εμάς να αισθανόμαστε πως υστερούμε...  

ΓιώργοςΣύννος(My concert recording studio)- ΕνορχήστρωσητουΤραγουδιού

Συντελεστές του τραγουδιού:

Ερμηνευτής: Ορέστης (Αυτιστικός 13 ½ ετών)

Μουσική: Στέλιος Μιχαηλίδης

Στίχοι: Κρίστια Χρίστου

Ενορχήστρωση – Ηχογράφηση - Παραγωγή: Γιώργος Σύννος - MyConcertRecordingStudio

Final master: High end studio R-mic Athens

ΠαραγωγήΒιντεοκλίπ:Funraising&FunraisingBlue

Φωνητικά:ΦωνητικόΣύνολοαπόDiamantidouSchoolofMusic, Dance&Drama

Επίσημος υποστηρικτής:Funraising&FunraisingBlue