Μία “πολιορκία”, πέντε βραβεία και ένα φεστιβάλ έφεραν την Δάφνη Αλεξάντερ στο δρόμο μας για να την γνωρίσουμε, να μάθουμε περισσότερα για τη ζωή της, αλλά και να την συγχαρούμε για τις διεθνείς επιτυχίες της. Η Δάφνη Αλεξάντερ, λοιπόν, είναι η πρωταγωνίστρια της κυπριακής, βραβευμένης - με πέντε βραβεία στο 60ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης- ταινίας, “Πολιορκία στην οδό Λιπέρτη”, η οποία υποδύεται τον ρόλο της κυρίας Π και αποτελεί αναμφισβήτητα το πρόσωπο των τελευταίων ημερών. 

“Ονειρευόμουν από παιδί να γίνω ηθοποιός, αλλά το παραδέχθηκα στον εαυτό μου πολύ αργότερα” μας αποκαλύπτει η Δάφνη, η οποία σπούδασε αρχικά νομική, αλλά η τύχη την έφερε στο δρόμο της υποκριτικής. Έχοντας αρκετές σπουδαίες συνεργασίες στο βιογραφικό της η Δάφνη, μοιράζεται μαζί μας τα συναισθήματα της για τα βραβεία που πήρε η ταινία, μας μιλάει για τις όνειρικές συνεργασίες της τους γίγαντες του παγκόσμιου κινηματογράφου και μας διηγείται την περιπέτεια της με το γοβάκι κατά την απονομή των βραβείων. 

*Φώτογραφία: Aliona Adrianova

-Τι πραγματεύεται η ταινία «Πολιορκία στην οδό Λιπέρτη». Πες μας λίγα λόγια για την κυρία Π την οποία υποδύεσαι.

Η Πολιορκία στην Οδό Λιπερτη του Σταύρου Παμπαλλη διαδραματίζεται στην Κύπρο αμέσως μετά από την οικονομική κρίση του 2013, σε ένα παλιό σπίτι στο Καϊμακλί, χτισμένο πάνω στην πράσινη γραμμή, όπου ζει μια συνηθισμένη κυπριακή οικογένεια. Όταν το σπίτι πρόκειται να κατασχεθεί από την τράπεζα, η οικογένεια αρνείται να το εγκαταλείψει και ξεκινάει έτσι  μια κατάσταση αγωνίας και έντασης... την οποία ο Σταύρος γύρισε σε στυλ ουέστερν. 

Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ένας άνεργος Κύπριος αξιωματικός με μετατραυματικό στρες από την έκρηξη στη ναυτική βάση στο Μαρί το 2011. Τον υποδύεται ο Κωνσταντίνος Μαρκουλακης. Εγώ παίζω τη γυναίκα του, η οποία ωθείται σε κάποιες αναγκαστικές ενέργειες για το καλό της οικογένειας της... Δεν θα ήθελα να αποκαλύψω περισσότερες  λεπτομέρειες, εκτός από το να πω πως ήταν ένας υπέροχος, δύσκολος ρόλος με πολύ λεπτές ισορροπίες. Ήταν ένα δώρο για μένα η εμπειρία αυτή και η συνεργασία μου με το Σταύρο Παμπαλλή.

-Τα τελευταία χρόνια ζεις και εργάζεται στο Λονδίνο. Πως προέκυψε η συνεργασία με τον Σταύρο Παμπαλλή και η συμμετοχή στην ταινία;

Μεγάλωσα στην Κύπρο και από το σχολείο γνωριζόμασταν λίγο με το Σταύρο. Τον καιρό που μετακόμισα στο Λονδίνο για να πάω δραματική σχολή, ο Σταυρός επίσης ζούσε Λονδίνο και βρισκόμασταν πού και πού. Μου πρωτομίλησε για την ταινία το 2014 και μου έστειλε το σενάριο, το οποίο διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον και αμέσως μου κέντρισε το μυαλό ο χαρακτήρας της «κυρίας Π», όπως ονομάζεται ο χαρακτήρας στο σενάριο.

-Η ταινία απέσπασε πέντε βραβεία. Ποια είναι τα συστατικά που κατά την άποψη σου κατέκτησαν την επιτυχία; Περιμένατε μια τέτοια θετική εξέλιξη;

Κατ’αρχάς ενθουσιαστηκαμε όταν μάθαμε πως η ταινία μας θα είχε πρεμιέρα στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ήταν τεράστια τιμή. Αν και οι προβολές πήγαν πολύ καλά, σίγουρα δεν περιμέναμε να πάρουμε πέντε βραβεία! Είμαστε πανευτυχείς, πολύ περήφανοι και αφάνταστα ευγνώμονες. Από την άλλη, όμως, δεν παραξενεύομαι που η δουλειά του Σταύρου έχει ξεχωρίσει, διότι είναι ένας σπάνια ταλαντούχος συγγραφέας με μοναδική σκηνοθετική ματιά. Πιστεύω πως η ταινία μας άρεσε διότι το σενάριο σε καθηλώνει μέχρι τέλους και συνδυάζει πολύ επιτυχημένα την αγωνία και την απόγνωση των ηρώων με στοιχεία χιούμορ και πολύ ενδιαφέρουσες καταστάσεις όπως αυτές στις οποίες βρίσκονται οι χαρακτήρες που υποδύονται εξαίρετα ο Ακύλλας Καραζήσης και η Νιόβη Χαραλάμπους.

-Σε συνέντευξη σου δήλωσες ότι η ταινία σημαίνει κάτι για σένα. Ποια ήταν τα συναισθήματα που κυριάρχησαν πριν, μετά, αλλά και κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της;

Όπως ανέφερα και πριν, από την πρώτη στιγμή που μου μίλησε ο Σταύρος για την ταινία αυτή, ήθελα αμέσως να συνεργαστούμε διότι μου άρεσε το σενάριο, με τράβηξε ιδιαίτερα ο ρόλος και διότι ο Σταυρος μου ενέπνευσε αμέσως την εμπιστοσύνη. Και αν και κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων δουλεύαμε όλοι απίστευτα σκληρά, ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία. 

Έφτασα στο σπίτι στο Καϊμακλί κάποιες βδομάδες πριν από τα γυρίσματα για να εξοικειωθώ με το χώρο, έκανα μαθήματα ραπτικής διότι με αυτό ασχολείται ο χαρακτήρας μου, και από την αρχή ένιωσα μεγάλη σύνδεση με το χαρακτήρα μου αλλά και με το περιβάλλον. Επίσης, ήταν εξαίρετη η συνεργασία όχι μόνο με το Σταύρο αλλά και με όλους ανεξαιρέτως τους συντελεστές, οπως με τη Λιζα Τσουλουπα, την έξοχη σκηνογράφο, την Ελένη Νικολαου τη βοηθό σκηνοθέτη, τον Κώστα Πιτσιλλίδη ο οποιος ήταν ο production manager μας και που χωρίς αυτόν δε θα βρίσκαμε το σπίτι στο οποίο έγιναν τα γυρίσματα και το οποίο, όπως θα δείτε, παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία μας. Ολοι οι συντελεστές χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση ήταν ενας κι ενας, καθώς και τα δυο πολύ ταλαντούχα και αξιολάτρευτα παιδάκια, η Αναστασία Φασουλιωτη και ο Χρίστος Κωνσταντίνου.

*Φωτογραφία: Aliona Adrianova

-Η ταινία αναφέρεται στην περίοδο της οικονομικής κρίσης, μια περίοδος που πέρασαν έντονα και η Κύπρος, αλλά και η Ελλάδα. Πιστεύεις ότι σε τέτοιες περιόδους οι άνθρωποι παίρνουν ώθηση να δημιουργήσουν; 

Νομιζω πως ναι. Ο Σταύρος, παραδείγματος χάρη, έγραψε το αρχικό σενάριο της Πολιορκίας σε τρεις μέρες και σε κατάσταση μεγάλης οργής αμέσως μετά από το κούρεμα που έγινε στην Κύπρο το 2013. Πιστεύω πως οι καλλιτέχνες, σε περιόδους οικονομικής και πολιτικής κρίσης, αναγκάζονται να δράσουν με μια άλλη ένταση, νιώθοντας μια επείγουσα ανάγκη που ίσως δε θα βίωναν αλλιώς.

-Στο βιογραφικό σου έχεις συνεργασίες με μεγάλα, διεθνή ονόματα από τον καλλιτεχνικό χώρο. Πως ήταν οι συνεργασίες σου μαζί τους, αλλά και με τον “δικό μας”, Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη;

Ήταν πραγματικά σαν όνειρο που μου δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψω με γίγαντες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ο Πολάνσκι ήταν αυστηρός και τελειομανής, ο Πιρς Μπροσναν είχε φοβερό χιούμορ, η Κιμ Κατραλ ήταν γλυκύτατη. Η Βίκυ Κριπς με την οποία μολις συνεργάστηκα στην ταινία Born to Be Murdered είναι ένα μοναδικό κορίτσι, ταλαντούχο και εντελώς αυθεντικό. Όσο για τον Κωνσταντίνο Μαρκουλακη, ήταν τεράστια τιμή να μοιραστώ την οθόνη μαζί του. Τον θεωρώ εξαίρετο ηθοποιό, σκηνοθέτη, και συμπαθέστατο άνθρωπο, ειλικρινή και ευφυή. Η συνεργασία μας ήταν πολύ όμορφη.

Daphne Alexander Show Reel 2018 from Daphne Alexander on Vimeo.

-Ενώ αρχικά σπούδασες νομική στη συνέχεια σε κέρδισε η υποκριτική. Πως πήρες αυτή τη μεγάλη απόφαση; Το είχες πάντα στο μυαλό σου; 

Απόλαυσα τα χρόνια που πέρασα φοιτήτρια στην Οξφόρδη και οι καλύτεροι μου φίλοι παραμένουν άτομα, τα οποία γνώρισα σε αυτή την περίοδο της ζωής μου. Όταν όμως τελείωσα τις σπουδές μου αντιλήφθηκα ότι θα μου ήταν αδύνατο να εξασκήσω το επάγγελμα της δικηγόρου. Ονειρευόμουν από παιδί να γίνω ηθοποιός, αλλά το παραδέχθηκα στον εαυτό μου πολύ αργότερα, όταν κάποιες τυχερές συγκυρίες δε μου άφησαν πλέον περιθώριο να το αρνηθώ. Και είμαι πολύ ευγνώμων που πήρα αυτό το δρόμο.

*Φωτογραφία: Aliona Adrianova

-Μοιράσου μαζί μας μια “σκηνή” από τη ζωή σου ως ηθοποιός που θα θυμάσαι για πάντα.

Νομιζω θα μοιραστώ μαζί σας την πιο πρόσφατη μου εμπειρία, η οποία σίγουρα θα μου μείνει αξέχαστη! Κυριακή βράδυ στην τελετή λήξης του επετειακού 60ού φεστιβάλ Θεσσαλονίκης λοιπόν, ήμουν η μόνη εκπρόσωπος της ταινίας μας αφού ο Σταύρος Παμπαλλής είχε επιστρέψει Κύπρο για ένα γύρισμα. Εντελώς απροσδόκητα έπρεπε να ανέβω πέντε φορές στο πόντιουμ του Ολύμπιον για τα βραβεία, μια πρωτόγνωρη εμπειρία από μόνη της. Οπως έφευγα από τη σκηνή την πέμπτη φορά, το αριστερό μου τακούνι τρύπησε τη μοκέτα της σκηνής και καρφώθηκε σε μια τρυπίτσα στο ξύλινο πάτωμα. Στεκόμουν για πολλή ώρα φορώντας ένα μόνο παπούτσι, σαν τη Σταχτοπούτα, καθώς οι δυο παρουσιαστές της τελετής, η Μαρισα Τριανταφυλλιδου και ο Θεόδωρος Κουτσογιαννόπουλος, είχαν γονατίσει χάμω προσπαθώντας απεγνωσμένα να το απεγκλωβίσουν... ενώ το κοινό χειροκροτούσε και γελούσε ασταμάτητα!

-Το 2015 πήρες το βραβείο “Ηθοποιός της Χρονιάς” από το Madame Figaro. Πως αισθάνθηκες για την κατάκτηση του βραβείου, αλλά και κατά την απονομή του που έγινε από την Αννίτα Σαντοριναίου; 

Σπουδαίες ηθοποιούς όπως την Αννίτα Σαντοριναίου και τη Δέσποινα Μπεμπεδέλη θαυμάζω από παιδί, και η πορεία τους στο θέατρο με εμπνέει και με τρέφει ως ηθοποιό. Τα όνειρα μου θα γινόντουσαν πραγματικότητα αν έχω μια μέρα την τύχη και η δική μου πορεία να μοιάσει έστω και λίγο με τη δική τους. Όσο για το βραβείο του 2015, το έλαβα με μεγάλη συγκίνηση και ευτυχία από τα χέρια της Αννίτας, και ήταν μεγάλο προνόμιο και τιμή. ´Οπως είπε και η ίδια τελευταίως στα βραβεία του ΘΟΚ: «αυτό το λειτούργημα δεν το ασκούμε για να παίρνουμε βραβεία, όταν έρχονται όμως είναι καλοδεχούμενα.» Επίσης, θέλω να επαναλάβω και κάτι άλλο που είπε εκείνο το βράδυ που με συγκίνησε αφάνταστα και το οποίο είναι απόλυτα αληθινό, ότι «ο πραγματικός πλούτος είναι αυτός που αποκομίζεις από τον πολιτισμό, τις τέχνες. Όχι αυτός που σε υποδουλώνει σε επιφανειακή χλιδή, αλλά αυτός που σε απελευθερώνει, σε εξανθρωπίζει, σε δικαιώνει ως ανθρώπινη ύπαρξη.» Σ’ ευχαριστούμε Αννίτα Σαντοριναίου!

*Φωτογραφία: Aliona Adrianova

-Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Θα σε δούμε ξανά σύντομα σε κυπριακή παραγωγή;

Έχω αυτή τη στιγμή διάφορες πολύ ενδιαφερουσες προτάσεις, τις οποίες δε μπορώ να αποκαλύψω ακόμη. Εύχομαι όμως σε υπέροχες δουλειές πάντα, είτε στο θέατρο είτε στην οθόνη, που να σημαίνουν κάτι για μένα, όπως η Πολιορκία, και που να μπορούν να μιλήσουν και να συγκινήσουν το κοινό.

**Η ταινία «Πολιορκία στην οδό Λιπέρτη» έλαβε τα βραβεία του κοινού για ταινία του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, FIPRESCI, της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ), α' και β' βραβείο της ΕΡΤ.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Σταύρος Παμπαλλής

Σενάριο: Σταύρος Παμπαλλής

Διεύθυνση φωτογραφίας: Δημήτρης Κυριάκου

Μοντάζ: Γιώργος Μαυροψαρίδης

Ήχος: Ντίνος Κίττου

Μουσική: Patrick Jonsson

Ηθοποιοί: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Δάφνη Αλεξάντερ, Ακύλλας Καραζήσης, Νιόβη Χαραλάμπους

Παραγωγή: Αργοναύτες ΑΕ, Green Olive Films

Παραγωγός/Παραγωγοί: Πάνος Παπαχατζής, Σίμος Μαγγανής

Συμπαραγωγή: Faliro House, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου, ΕΚΚ, ΕΡΤ, Iron Box Films

Κοστούμια: Λίζα Τσουλούπα

Σκηνικά: Λίζα Τσουλούπα

Μακιγιάζ: Γιώργος Βαβανός