O Nίκος Μουτσινάς θα είναι στο εξώφυλλο του Down Town, που θα κυκλοφορήσει την Κυριακή, στο πλαίσιο μιας καμπάνιας ευαισθητοποίησης σε συνεργασία με την ACCEPT ΛΟΑΤΙ ΚΥΠΡΟΥ.

Ο γνωστός παρουσιαστής και ηθοποιός,  έδωσε μια σπάνια συνέντευξη για την προσωπική του ζωή, στον δημοσιογράφο Γιάννη Χατζηγεωργίου.  

Ένα μικρό απόσπασμα της συνέντευξης, μπορείς να διαβάσεις πιο κάτω: 

-Εσύ, πότε ένιωσες «διαφορετικός» σε σχέση με το στερεότυπο του Έλληνα άντρα;

-Στη δική μου οικογένεια, ο παππούς μου ήτανε straight – παραήτανε θα έλεγα, έχει «υποφέρει» πολύ η γιαγιά μου γι’ αυτό (γελάει). Αλλά δεν ήταν καθόλου στο πρότυπο του «βαρύμαγκα», ούτε του «μετρημένου», ούτε του ορθού κοφτού. Ο παππούς μου έμπαινε μέσα στο σπίτι, έβαζε καμιά φορά και τις περούκες της γιαγιάς μου, έκανε πλάκα και γελάγαμε. Το ‘κανα κι εγώ. Γελάγαμε πάλι. Έκανε χιούμορ ο παππούς μου, έκανε πλάκα. Το ίδιο έκανα κι εγώ.

>>> Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από showbiz στο mylife <<<

Εγώ ήθελα να γίνω ηθοποιός από μικρός. Και πώς να σκέφτομαι τι κίνηση θα κάνω, πόσο «χαλαρά» θα μιμηθώ μία φίλη μου ή κάποιον άλλον κι ότι γι’ αυτό μπορεί κάποιος να μου κολλήσει μία ταμπέλα ή μία ρετσινιά; Οπότε δεν ένιωσα ποτέ στη ζωή μου «διαφορετικός». Επειδή αυτό στο σπίτι μου ήταν ok. Δεν είχαμε «θέμα». Κι από όσο μπορώ να θυμηθώ, ούτε στην πορεία της ζωής μου ένιωσα ποτέ «διαφορετικός». Το τι κάνει ο άλλος άλλωστε, πού θα δώσει την αγάπη του, είναι τόσο προσωπικό, δεν αφορά κανέναν.»

Ο δημοσιογράφος Γιάννης Χατζηγεωργίου, δημοσίευσε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram ένα κείμενο βασισμένο στην συνέντευξη που όπως έγραψε και ο ίδιος είναι «μακροσκελές, αλλά οφειλόμενο…» 

«Κάτι -σπάνια- μακροσκελές, αλλά οφειλόμενο…

Αυτό είναι το εξώφυλλο του «Down Town» που θα κυκλοφορήσει την Κυριακή με τον «Φιλελεύθερο», την μεγαλύτερη εφημερίδα της Κύπρου, σε συνεργασία με την LGBTQ+ κοινότητα, την ACCEPT και τον Οργανισμό Νεολαίας – γενναία κίνηση της εφημερίδας, αν σκεφτεί κανείς την μαζικότητά της και το ετερόκλητο κοινό που τη διαβάζει καθημερινά, σε έναν τόσο μικρό τόπο όπου όλοι «γνωριζόμαστε». Σημαντικοί άνθρωποι του Πολιτισμού, όπως η κορυφαία Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο σπουδαίος Χρήστος Χωμενίδης, η Νατάσσα Μποφίλιου, η Σώτη Τριανταφύλλου, η Κάτια Δανδουλάκη, η Αννίτα Σαντοριναίου κ.α μάς κάνουν την τιμή και μιλάνε -χωρίς κανείς τους να συζητήσει για «μαρκίζες»- για «διαφορετικότητα», «διακρίσεις», «αποδοχή», στο πιο «πολύχρωμο» τεύχος της χρονιάς – θεματικό, χωρίς άλλους τίτλους. Και τους ευχαριστούμε πολύ για τον ευθύβολο πάντα Λόγο τους, σε ό,τι κι αν τους έχουμε ζητήσει μέσα στα χρόνια.

Σημασία, όμως, σ’ αυτό το τεύχος που θα κυκλοφορήσει σε τρεις μέρες έχει και το κεντρικό πρόσωπο – στην πιο τολμηρή του συνέντευξη: ο Νίκος Μουτσινάς. Επιλέχθηκε -επίτηδες- ο πιο εμπορικός-mainstream άντρας αυτή τη στιγμή στην ελληνική τηλεόραση, ο «αφρός» της δημοσιότητας, για να «πει» αυτά που δεν θα έπρεπε να μην θεωρούνται αυτονόητα – ή δεδομένα. Ειδικά αυτός! Σε μία στιγμή απρόσμενης εξομολογητικής διάθεσής του -το βράδυ της προηγούμενης Τρίτης- που δεν είχε καμία σχέση με όσες συνεντεύξεις έδωσε μέχρι σήμερα -κι είναι δεκάδες, στα 15 περίπου χρόνια της αναγνωρισιμότητάς του-, ούτε με την υφή της «χαλαρής» καθημερινής του εκπομπής με την μεγάλη τηλεθέαση και το «μαζικό κοινό». Ομολογώ πως στοιχημάτιζα, όταν τον πήρα τηλέφωνο για να του προτείνω αυτή την «διαφορετική» συνέντευξη και το συγκεκριμένο εξώφυλλο-ιδέα του Θανάση, πως θα έλεγε «όχι» (κι άλλα που, λόγω οικειότητας μεταξύ μας, δικαιολογούνται). Ευτυχώς, με διέψευσε. 2576 λέξεις – ούτε μία για «πέταμα».

Κατανοώντας ίσως ο ίδιος, στα 43 του πια, πως αυτά τα «δώρα» που πήρε από μικρός -την αποδοχή και την αγάπη κυρίως- έφτασε η στιγμή, στην καλύτερη και πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής του, να τα «επιστρέψει» μέσω και κάποιων πραγμάτων που αποφάσισε να πει, για πρώτη φορά, για μερικούς νεότερους, που ίσως και να είναι λιγότερο τυχεροί στη ζωή τους σήμερα, στο περιβάλλον που ζουν, στον τόπο που «ανδρώνονται».

Για όλα αυτά τα «μπράβο», τα «ζήτω», αλλά, κυρίως, γι’ αυτά τα «τον βλέπουν και παιδιά!» που ακόμη -δυστυχώς- υπάρχουν και ίσως λεχθούν απ’ τη Δευτέρα από κάποιους (όπως ήταν κάποτε τα: «φαλακρός», «πο@στάρα», «βλάκας», «ηλίθιος», «χωρίς πατέρα», «ατάλαντος», «ποιος νομίζει ότι είναι;», «είναι ή δεν είναι gay;» που «άκουσε» ο ίδιος στο παρελθόν), ένα «Νίκο μου, θα σ’ αγαπώ πάντα!», κι ένα «ευχαριστώ» μέσα απ’ την καρδιά μου για το θάρρος και την τόση εμπιστοσύνη, είναι τα ελάχιστα «χρωστούμενα»…

Mylife.com.cy