Έπρεπε, λοιπόν, ο θεολόγος να προβάλει το συγκεκριμένο τρίλεπτο βίντεο με την άποψη μητροπολίτη για τους γάμους ατόμων του ίδιου φύλου σε μαθητές ή όχι;

Κάθε συζήτηση είναι χρήσιμη αρκεί να γίνεται ψύχραιμα και με επιχειρήματα. Παρακολουθώντας τον ντόρο με αφορμή την προβολή από θεολόγο, σε τελειόφοιτους μαθητές λυκείου, ενός τρίλεπτου βίντεο με τις απόψεις μητροπολίτη για το ζήτημα του γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, ένα ζήτημα που με αφορά και προσωπικά, αποφάσισα να το ψάξω.

Το «με αφορά και προσωπικά» δεν παραπέμπει στο ότι σκοπεύω να παντρευτώ, έχω μάλιστα και μια ιδιαίτερη άποψη για την ετεροκανονικότητα της εποχής μας και το πού έχει οδηγήσει το ΛΟΑΤΚΙ κίνημα αλλά, στο ότι είμαι γκέι. Η δε όποια συζήτηση ή πράξη στοχοποιεί έμμεσα ή άμεσα την δική μας -ή και την όποια άλλη- κοινωνική ομάδα με επηρεάζει κατιτίς περισσότερο.

Το ζήτημα του γάμου ατόμων του ίδιου φύλου αφορά την ισότητα. 

Θα καταλάβαινα τις αντιδράσεις της ορθόδοξης εκκλησίας και την τεράστια απόσταση που την χωρίζει από την Καθολική και τον Πάπα Φραγκίσκο ο οποίος μόλις τις προάλλες δήλωσε ότι μπορούν να βρεθούν τρόποι ευλογίας των ομόφυλων ζευγαριών, εάν το ζήτημα αφορούσε το θρησκευτικό γάμο. 

Όμως, δεν τον αφορά. 

Κανείς δεν ζήτησε ούτε και ζητά από την ορθόδοξη ή την όποια άλλη εκκλησία να κάνει οτιδήποτε άπτεται των δικών της μυστηρίων και ναι, όσο κι αν διαφωνούμε με τις απόψεις της, οφείλουμε να έχουμε ξεκάθαρη θέση ως προς το πού σταματούν τα όρια της Πολιτείας σε σχέση με τα εσωτερικά ζητήματα της όποιας θρησκευτικής αρχής.

Επιβάλλεται βέβαια εδώ να ρωτήσει κάποιος: και τι γίνεται όταν η όποια θρησκευτική Αρχή, πόσω μάλλον μία με την επιρροή της ορθόδοξης εκκλησίας στον ελληνόφωνο χώρο εκφράζει ομοφοβικές απόψεις και στοχοποιεί τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, ενήλικα ή ανήλικα, εκθέτοντάς τα στο μίσος και την απόρριψη;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι πολύτιμη καθώς οριοθετεί την ουσία των πραγμάτων: η όποια ρατσιστική άποψη, ομοφοβική ή άλλη, δεν θεωρείται και δεν μπορεί να θεωρείται απλώς μια άποψη ούτε βρίσκεται εντός του πλαισίου του δημόσιου διαλόγου. Είναι και ποινικά κολάσιμη καθώς η Πολιτεία έχει κάθε υποχρέωση να προστατεύει όλους τους πολίτες. 

Τις ευάλωτες δε ομάδες πολύ περισσότερο.

Βλέποντας το βίντεο με τον Μητροπολίτη Λαυρεωτικής και Μεσογαίας, το επίμαχο που προκάλεσε τη σύγκρουση και τη συζήτηση και το οποίο βίντεο μπορείτε να το βρείτε στο YouTube, διαπιστώνω κατ’ αρχάς το εξής: το βίντεο δεν παραπέμπει σε κάτι ρατσιστικό και αναφέρεται μόνο στο ζήτημα του γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, όχι στο ζήτημα της ομοφυλόφιλης σεξουαλικής ταυτότητας.

Το πρόβλημα είναι πως κατά την πάγια πρακτική της η ορθόδοξη εκκλησία εμπλέκει σκοπίμως τα επιστημονικά δεδομένα τα οποία είναι ξεκάθαρα στο θέμα αυτό με διάφορες αυθαίρετες και τάχα επιστημονικές θεωρίες, εδώ διάφορα καταγέλαστα περί… συμπληρωμάτων, με τρόπο που πολλοί από όσους τις ακούνε, καλή ώρα ο συνάδελφος και βουλευτής, είτε να θεωρήσουν ότι πρόκειται για επιστημονικές θεωρίες, είτε απλώς να τις χρησιμοποιήσουν για να προπαγανδίσουν στα ευήκοα ώτα των οπαδών τους. Ενάντια στον γάμο ατόμων του ίδιου φύλου.

Ωστόσο, είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτές είναι οι θέσεις της συγκεκριμένης εκκλησίας και θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, εφόσον βέβαια δεν καταλήγουν σε ρατσιστικές αναφορές και δεν περιέχουν τέτοιες, ως προς το πώς τις αντιμετωπίζουμε και ως προς το τι ζητάμε. Ένα είναι να παλεύουμε και πολύ καλά κάναμε και κάνουμε για την προστασία από το ρατσισμό και άλλο να ζητούμε να απαγορευτούν απόψεις ακόμα και γελοίες υπό το βάρος της κοινής λογικής και της επιστήμης, οι οποίες αφορούν την εναντίωση του οποιουδήποτε στην οποιαδήποτε κοινωνική αλλαγή.

Δικαίως και πάλι κάποιος οφείλει να με ρωτήσει: ποια ανάγκη υπάρχει να γίνεται αυτό μέσα σε σχολεία την ώρα του μαθήματος των θρησκευτικών; 

Η απάντηση είναι και πάλι απλή: το μάθημα των θρησκευτικών ενόσω, κατά παράβαση των αποφάσεων θεσμών του κράτους μας έχει τη συγκεκριμένη μορφή που έχει σήμερα, μορφή υποχρεωτικής κατήχησης δηλαδή σε ένα και μόνο δόγμα εις βάρος συχνότατα αλλόθρησκων ή και μη θρησκευόμενων παιδιών, είναι αυτό που είναι. Και με βάση τους κανονισμούς όπως κάθε μάθημα επιτρέπει και ενθαρρύνει τη χρήση οπτικού υλικού για την καλύτερη κατανόηση από τους μαθητές. 

Δεν μας αρέσει; Τότε πρέπει να πιέσουμε για να αλλάξει και να μην ζουν τα σχολεία μας στο μεσαίωνα, έρμαιο στις ορέξεις του οποιουδήποτε, εν έτει 2024. 

Αυτό όμως, δεν θα γίνει με την επιβολή λογοκρισίας και την παρουσίαση των όποιων ακόμη και θλιβερότατων απόψεων ως ρατσισμού με τρόπο μάλιστα που κάποιοι να μπορούν να το μετατρέψουν σε επιχείρημα για να δαιμονοποιούν τις πολύτιμες για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις μετά από πολλές μάχες κερδισμένες ρυθμίσεις στον ποινικό κώδικα ενάντια στον ρατσισμό.

Ή επίσης, τα θύματα ως καταπιεστές.

Τίποτα από όσα κερδήθηκαν δεν είναι δεδομένο. Τίποτα όμως. Χρειάζεται μια απλή ματιά στην Ιστορία αλλά και στο σήμερα για να αντιληφθεί κανείς ότι τα πάντα μπορούν και πάλι να ανατραπούν και πως πολλοί δουλεύουν προς αυτή την κατεύθυνση την ώρα μάλιστα που το ΛΟΑΤΚΙ κίνημα, αντί να ασχολείται με τη διαφύλαξή τους, όσο θα έπρεπε τουλάχιστον, αναλώνεται στην εσωστρέφεια και στην επίπληξη όσων δεν έχουν μάθει καλά τις νεοφανείς κλιτικές αντωνυμίες σε σχέση με τον προσδιορισμό του φύλου.

Κανείς δεν όρισε κανέναν δικαστή των απόψεων των άλλων, πέρα από τα όσα παραβιάζουν τον ποινικό κώδικα και τις ελευθερίες ανθρώπων. Το να πει κάποιος ανοησίες για τα σπερματοζωάρια και τα ωάρια ή να εκφράσει διαφωνία για τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, με τον τρόπο που το έκανε ο συγκεκριμένος Μητροπολίτης, όσο κι αν μας ενοχλεί ή μας προκαλεί, ρατσισμός δεν είναι.

Η ορθόδοξη εκκλησία άλλωστε είναι ειδική στην παραγωγή ρατσιστικών τοποθετήσεων, ειδικά εάν πρόκειται για τη γνωστή εμμονή των κληρικών με την ομοφυλοφιλία. 

Φτάνουν και περισσεύουν για να επιχειρηματολογούμε για χρόνια! 

Κώστας Κωνσταντίνου