Η δημοσκόπηση αυτή ήταν όχι μόνο πρωτότυπη αλλά και πρωτοφανής. Παγκοσμίως νομίζω. Eίχε ως αντικείμενό της το τι θα ψήφιζε ο κόσμος σήμερα, όχι όμως με βάση τους σημερινούς παίκτες στο πολιτικό σκηνικό - θα ήταν πολύ χρήσιμη άλλωστε μια τέτοια μέτρηση και για την Αννίτα Δημητρίου - αλλά το τι θα ψήφιζε με βάση τους υποψηφίους του 2023!...
Κοίτα να δεις που κάποτε όλα έρχονται βολικά. Αυτό άλλωστε είναι και το μοναδικό που μπορεί να πει κανείς αυτές τις ώρες με σιγουριά. Έστω και σχετική.
Τα δύο μεγάλα κόμματα κρατιούνται, σύμφωνα με την πρώτη δημοσκόπηση του είδους μετά τις Προεδρικές του 2023, με μεγάλες μεν απώλειες αλλά κρατιούνται, στις πρώτες δύο θέσεις. Ισοψηφώντας μάλιστα στο 19%.
Έτσι. Δεν θα έχει τώρα κανείς τους παράπονο. Ελπίζω.
Το μεν ΑΚΕΛ με τον άκρατο, τον επικίνδυνο και μονίμως άνευ οιωνδήποτε προτάσεων λαϊκισμό του, όπως και το συνεχιζόμενο του φλερτ με τα ψέκια της ακροαριστεράς, ο δε ΔΗΣΥ εν μέσω μιας εκστρατείας αποδόμησης, εδώ όχι της καθολικής του Νίκου Χριστοδουλίδη, αλλά της Προέδρου του ΔΗΣΥ από τον Αβέρωφ και τους χθεσινούς της Πινδάρου η οποία έχει βάλει το κόμμα σε νερά αχαρτογράφητα.
Η δημοσκόπηση επιχειρεί να τα χαρτογραφήσει αναδεικνύοντας συμπτωματικά και εδώ τη βολικότητα που λέγαμε πιο πάνω. Ο μεν απαξιωμένος από παντού Αβέρωφ θα περνούσε, λένε τα καταγραφόμενα ευρήματα της, στο Β’ Γύρο των Εκλογών αφήνοντας έξω τον Νίκο Χριστοδουλίδη τον εν δυνάμει μεγάλο αντίπαλο της Αννίτας Δημητρίου στο πολιτικό παιχνίδι, η δε Πρόεδρος του ΔΗΣΥ και της Βουλής εμφανίζεται ακόμη πιο ισχυροποιημένη κάτι που σίγουρα θα την χαροποίησε.
Η δημοσκόπηση αυτή ήταν όχι μόνο πρωτότυπη αλλά και πρωτοφανής και αυτό οφείλει κανείς να το σημειώσει. Ενώ μέχρι σήμερα όλες οι δημοσκοπήσεις του είδους έναν χρόνο μετά τις εκλογές μάλιστα, αφορούσαν τη δημοφιλία του Προέδρου και των πολιτικών αρχηγών ή έστω τη δημοφιλία του Προέδρου και των κυβερνώντων μόνο, η πολύ ιδιαίτερη αυτή δημοσκόπηση είχε ως αντικείμενό της το τι θα ψήφιζε ο κόσμος όχι με βάση τους σημερινούς παίκτες στο πολιτικό σκηνικό - θα ήταν πολύ χρήσιμη και ενδιαφέρουσα άλλωστε μια τέτοια μέτρηση και για την Αννίτα Δημητρίου - αλλά το τι θα ψήφιζαν με βάση τους υποψηφίους του 2023!
Νομίζω πως δεν ξανάγινε παγκοσμίως ξανά κάτι τέτοιο, ίσως και διότι κάποιοι μπορεί να έθεταν ζήτημα ως προς τη λογική και τη σκοπιμότητα, με την καλή έννοια, αλλά και ως προς το γεγονός ότι, επί της ουσίας το ερώτημα θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι ήταν, εάν οι ερωτηθέντες θα άλλαζαν την ψήφο τους συγκριτικά με το 2023.
Και αυτό θα άνοιγε μια συζήτηση περί δεοντολογίας.
Ήταν όντως αλλόκοτο το ερώτημα θα πουν κάποιοι, εγώ όμως επιμένω να το λέω πρωτότυπο. Ο μεν Ανδρέας Μαυρογιάννης δεν έχει κάποιον πολιτικό ρόλο σήμερα και δεν μετέχει πια, ο δε Αβέρωφ ο οποίος οδήγησε τον ΔΗΣΥ στη συντριβή στις Προεδρικές για τις προσωπικές του φιλοδοξίες, παραιτήθηκε από την ηγεσία του ΔΗΣΥ και παραμένει απλώς βουλευτής.
Σίγουρα, ορέγεται την επάνοδο αλλά και τις Προεδρικές του 2028, δεν ζούμε άλλωστε σε μια κανονική χώρα όπου αυτά μετά από τέτοιες συντριβές είναι νομοτέλεια και όχι προσωρινό κόλπο για να ανασυνταχθεί κανείς και να φάει, ελπίζει, τη νέα Πρόεδρο του κόμματος. Όμως, τα περί ορέξεως, ακόμη και σε αυτό το επίπεδο φαντασίας ή φαντασίωσης, είναι αυστηρώς προσωπικά πάθη.
Σίγουρα θα πρέπει να έχουμε και άλλες ανάλογες δημοσκοπήσεις, υποθέτω πιο ορθόδοξες ως προς την προσέγγιση του σήμερα… σήμερα, όχι του σήμερα μέσω του 2023, προκειμένου να κρίνουμε.
Εάν τα αποτελέσματα, ειδικά σε σχέση με τη δημοφιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι αυτά που αποτυπώνονται - και επιτελεία κομμάτων τα σχολίαζαν εδώ και ένα δεκαπενθήμερο, τότε τα άκουσα προσωπικά τουλάχιστον - εάν ευσταθούν δηλαδή, τότε οι πολιτικές δυνάμεις οι οποίες επενδύουν στην αποδόμηση και τη φθορά αντί στην εποικοδόμηση σε ότι έστω διαθέτουμε και στη συνεισφορά για το καλό του τόπου το οποίο μονίμως επικαλούνται, θα έχουν πετύχει μια νίκη.
Μεγάλη μάλιστα. Διότι θα έχει πλέον αποδειχθεί πως με το συνεχές bullying, την ισοπέδωση και την άρνηση η πλειονότητα του κόσμου κινείται με βάση το κουτσομπολιό αντί το τι συμβαίνει γύρω της.
Εγώ δεν το πιστεύω. Εάν λ.χ. η πρώτη κυβέρνηση η οποία έλεγξε επιτέλους το μεταναστευτικό και αντέστρεψε για πρώτη φορά τα δεδομένα λαμβάνει επί του θέματος μόνο 12% θετικές γνώμες ή 7% στο Κυπριακό όπου δεν υπήρξαν εξελίξεις ή… 33% στην υγεία, το μεγαλύτερο θετικό της ποσοστό (!) αλλά πάλι χωρίς εξελίξεις ή 11% θετική αποτίμηση στην οικονομία μετά από αναβαθμίσεις της οικονομίας μας με παράλληλη εισαγωγή μέτρων και παροχών, τότε πάει να πει πως η πλειοψηφία του κόσμου δεν ασχολείται με την ουσία των πραγμάτων και κρίνει απολύτως επιπόλαια.
Δεν πιστεύω ότι ισχύει κάτι τέτοιο.
Αστοχίες υπήρξαν, ουκ ολίγες μάλιστα, αλλά για πρώτη φορά ένας Πρόεδρος και μια κυβέρνηση είχαν εξ αρχής και έχουν ακόμα απέναντί όλα τα έντυπα ΜΜΕ αμέσως μετά τις εκλογές - λέω μετά διότι πριν, ένα τηρούσε ουδετερότητα περιμένοντας τους… επαναδιορισμούς.
ΜΜΕ που αποδομούν τα πάντα, υποβαθμίζουν καθετί το θετικό σε σημείο που πραγματικά διερωτάται κανείς για τα προσχήματα πια και γενικά κράζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ έναν Πρόεδρο και μια κυβέρνηση στον ένα χρόνο της οποίας, πέρα από τα θετικά, δεν έγινε και κάτι το κακό, απεναντίας.
Για το μούσι του, για το εάν έπαιξε μπάσκετ κ.ο.κ.
Εάν λοιπόν αυτό συμβαίνει και μάλιστα σε αυτόν το βαθμό, νομίζω πως ούτε και αυτόν τον Αβέρωφ δεν αξίζαμε τελικά για Πρόεδρο.
Ακόμα και αυτός ήταν μάλλον πολ(λ)ύς μας!
