…τώρα που τους έπιασε ο πόνος και για τους πειρατές Χούθι εκτός από τον ISIS της Γάζας, δεν θα πρέπει να αναμένουμε λογικά να δούμε στην επόμενη πορεία τον γ.γ. του ΑΚΕΛ με υεμενίτικη κελεμπία και με τις κλασικές παντόφλες, τα τσιαρίκκια που λέμε και στην διάλεκτό μας;
Είναι γεγονός ότι, κάποιες στιγμές, η ανακούφιση του μέσου (του νοήμονα μέσου) πολίτη αυτής της χώρας για το ότι το ΑΚΕΛ δεν βρίσκεται πια στην εξουσία φαίνεται σε κάποιους από εμάς λογική μεν αλλά κάπως υπερβολική.
Το εμάς αναφέρεται σε εκείνους οι οποίοι χωρίς να υποτιμούν την καταστροφή που επέφερε η πενταετία Χριστόφια στην οικονομία, όπως και τo Μαρί και όλα τα υπόλοιπα, είχαν και έχουν, έχουμε, μια ένσταση για τα όσα φορτώθηκαν βολικά στον μακαρίτη, δηλαδή τα πάντα, ενώ δεν ήταν δική του ευθύνη. Όπως βέβαια και για την υπόλοιπη ισοπέδωση της πενταετίας του.
Ωστόσο, αυτές τις μέρες και χωρίς να αναιρώ τα πιο πάνω, νομίζω πως η ανακούφιση των νοημόνων πολιτών, εδώ των ενημερωμένων επίσης, για τη μη διοίκηση της χώρας μας από το ΑΚΕΛ θα πρέπει να φτάνει σε ύψη δυσθεώρητα καθώς το κόμμα κινδυνεύει να ξεπεράσει πλέον σε γραφικότητα και το ΚΚΕ.
Και είναι και μία άκρως επικίνδυνη για τον τόπο γραφικότητα, όταν όλοι εδώ και άλλου ανησυχούν για τις συνέπειες που έχει και στη δική μας οικονομία η πειρατεία των πραξικοπηματιών Χούθι -καλοί υποθέτω πραξικοπηματίες, όχι σαν τους δικούς μας που ήταν άτακτοι…- στη ναυσιπλοΐα στον Περσικό Κόλπο. Όμως το ΑΚΕΛ παραδομένο όσο ποτέ άλλοτε στον αρρωστημένο του αντιδυτικισμό σπεύδει να πάρει το μέρος των Χούθι, δηλαδή του Ιράν και του υπόλοιπου άξονα των νέων αγαπημένων δικτατοριών του κόμματος, υπό τον Πατερούλη Β’, Πούτιν.
Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε πως, την ώρα που οι γυναίκες και οι νέοι στο Ιράν είχαν ξεσηκωθεί ενάντια στο παρανοϊκό και απάνθρωπο αυτό καθεστώς ζητώντας τίποτα περισσότερο από βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και οι μουλάδες ως απάντηση δολοφονούσαν εν ψυχρώ στους δρόμους και κρέμμαζαν στις πλατείες ακόμα και ανήλικους διαδηλωτές, το ΑΚΕΛ όχι μόνο έπαιζεν πελλόν μήπως και δυσαρεστηθούν οι νέοι του φίλοι αλλά το τερμάτιζε κιόλας: ο γ.γ. του, Στέφανος Στεφάνου δεχόταν με κάθε επισημότητα στο γραφείο του τον Πρέσβη του Ιράν!
Τι συζήτησαν δεν το γνωρίζω αλλά, φαντάζομαι ότι θα είχαν πολλά να πουν ιδιαίτερα με δεδομένο ότι η συνάντηση έγινε και κάνα μήνα μετά τις κτηνωδίες της Χαμάς στο Ισραήλ την 7η Οκτωβρίου - με το ρόλο του Ιράν να είναι και φανερός και γνωστός.
Η πάγια και σχεδόν καθολική ανακούφιση, λοιπόν, η οποία ομολογείται από το 2013 στο νησί είναι κάτι περισσότερο από λογική, όταν βλέπει κανείς μια πολιτική δύναμη να είναι όχι μόνο τόσο ανεύθυνη προτάσσοντας τις ιδεολογικές της αγκυλώσεις αντί το συμφέρον του τόπου αλλά και τόσο αλλεργική στη δημοκρατία και τις ελευθερίες που και εκείνη απολαμβάνει.
Παράλληλα δε να γοητεύεται ακόμα τόσο από τον ολοκληρωτισμό, φτάνοντας στο σημείο να συναγελάζεται με ότι πιο φασιστικό, αντιδημοκρατικό και αρρωστημένο υπάρχει στον πλανήτη.
Ανακαλώντας παράλληλα στη μνήμη την αξέχαστη εκείνη εμφάνιση του Στέφανου Στεφάνου με την παλαιστινιακή κεφίγιε στην πορεία λεύκανσης της τρομοκρατίας της Χαμάς στη Λευκωσία, στις επιφυλάξεις που εκφράζονται κατά καιρούς για το τι πραγματικά πρεσβεύει σήμερα το ΑΚΕΛ θα προσέθετα και την εξής απορία: τώρα που τους έπιασε ο πόνος και για τους πειρατές Χούθι εκτός από τον ISIS της Γάζας, δεν θα πρέπει να αναμένουμε λογικά να δούμε στην επόμενη πορεία τον γ.γ. του ΑΚΕΛ με υεμενίτικη κελεμπία και με τις κλασικές παντόφλες, τα τσιαρίκκια που λέμε και στην διάλεκτό μας;
Όπου να ΄σαι άλλωστε, θα ανοίξει και το Τριώδιο.
