«Πολλαπλά περιστατικά σεξουαλικής βίας με θύματα που υπέστησαν βιασμό ή/και ομαδικό βιασμό και στη συνέχεια σκοτώθηκαν ή σκοτώθηκαν ενώ βιάζονταν». «Μαρτυρίες περιστατικών βιασμού πτωμάτων γυναικών». «Παιδιά κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους υπέστησαν την ίδια σεξουαλική βία». Αποσπάσματα από την έκθεση του ΟΗΕ για τις φρικαλεότητες εις βάρος Ισραηλινών γυναικών από τη Χαμάς. Αυτές τις γυναίκες που δεν κάλυψαν ποτέ οι επιλεκτικές ευαισθησίες «ακτιβιστριών» στη Δύση.
Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σήμερα ενώ, χθες, συμπληρώθηκαν πέντε μήνες από τις σφαγές της 7ης Οκτωβρίου στο Ισραήλ.
Η εβδομάδα που διανύουμε όμως είχε άλλο ένα σημαντικό ορόσημο: την περασμένη Τρίτη 5 Μαρτίου η Πραμίλα Πάτεν, ειδική απεσταλμένη του ΟΗΕ για θέματα σεξουαλικής βίας σε συγκρούσεις, δικαίωσε, μετά από μια μακρά και διπλά βασανιστική εμπειρία, τις γυναίκες που υπέστησαν τέτοια βία στην τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς, μαζί τους και εκείνες οι οποίες δεν έζησαν για να την καταγγείλουν αλλά τα πτώματά τους μαρτυρούσαν το τι είχε συμβεί.
Αδικαίωτες παραμένουν πολλές γυναίκες οι σοροί των οποίων είχαν διαμελιστεί και καεί έτσι που πολλές από αυτές ή τα τμήματά τους δεν έγινε δυνατόν έστω και να αναγνωριστούν.
Πέντε μήνες μετά, υπάρχουν και αυτές. Οι «ελλείπουσες».
Η εμπειρία ήταν διπλά βασανιστική γιατί οι γυναίκες αυτές, οι επιζήσασες τουλάχιστον, βρέθηκαν αντιμέτωπες με κάτι πρωτόγνωρο στα μεταπολεμικά τουλάχιστον χρονικά: τη σοκαριστική αδιαφορία στην καλύτερη και τη χλεύη στη χειρότερη περίπτωση από το μεγάλο μέρος των -αριστερόστροφων ως επί το πλείστον- φεμινιστικών κινημάτων αλλά και από το ίδιο το UN Women, το κομμάτι του ΟΗΕ το οποίο ασχολείται αποκλειστικά, όπως εκείνο διατείνεται τουλάχιστον, με την ισότητα και τα δικαιώματα των γυναικών.
Για αυτές τις Ισραηλινές γυναίκες, ενήλικες και ανήλικες, δεν υπήρχε MeToo. Υπήρξε εξ αρχής δημόσια αμφισβήτηση των όσων μαρτυρούσαν και μάλιστα, το μοναδικό επιχείρημα που ετίθετο ήταν το ότι αυτές οι γυναίκες… δεν υπήρχαν! Διότι δεν έβγαιναν δημόσια να μιλήσουν.
Και αυτό το έλεγαν και εδώ στην Κύπρο δυστυχώς γυναίκες οι οποίες σε όλες τις άλλες περιπτώσεις θα πρότασσαν το αυτονόητο: το τι σημαίνει για μια γυναίκα η οποία υπέστη βιασμό ενίοτε βλέποντας την οικογένειά της να δολοφονείται να μπορέσει να μιλήσει για την εμπειρία. Εδώ, όπως και αλλού, ακόμα και περιπτώσεις όπως εκείνη της αγνοούμενης ακόμη νεαρής Ναάμα Λέβι η οποία παρουσιάστηκε να σύρεται από τρομοκράτες της Χαμάς σε τζιπ με εμφανή αιμορραγία στο σημείο των γεννητικών της οργάνων έγιναν αντικείμενο ειρωνικών σχολίων στα ΜΚΔ.
Δεν θα περίμενε βέβαια κάποιος κάτι καλύτερο όταν ακόμα και τα πόστερ με τα ονόματα και τις φωτογραφίες των απαχθέντων, ανάμεσά τους και νήπια αμφισβητήθηκαν ως… «σιωνιστική προπαγάνδα» ακόμη και μετά την απελευθέρωση κάποιων ομήρων η οποία καταγράφηκε σε πλάνα. Οι κατά τα άλλα λαλίστατες «ακτιβίστριες» της Δύσης έγιναν αίφνης και για πολιτικούς λόγους, κυρίως του διαχρονικού αντισημιτισμού και του χώρου τους, οι καλύτεροι σύμμαχοι των βιαστών και δολοφόνων συχνά αυτών των γυναικών.
Έτσι άλλωστε προέκυψε και το πολύ εύστοχο, καταγγελτικό hashtag #MeTooUnlessYouAreAJew, MeToo εκτός εάν είσαι Εβραία, το οποίο τουλάχιστον μετά το 1945 και την ήττα των ναζί κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα υπήρχε ανάγκη να φτιαχτεί. Πόσω δε μάλλον, να φτιαχτεί για να περιγράψει το ακριβώς αντίθετο πολιτικό άκρο, την άκρα αριστερά, η οποία ισχυρίζεται ότι παλεύει για δικαιώματα και ελευθερίες.
Η ειδική απεσταλμένη του ΟΗΕ η οποία επισκέφθηκε το Ισραήλ και τη Δυτική Όχθη από τις 29 Ιανουαρίου έως τις 14 Φεβρουαρίου με εννεαμελή ομάδα εμπειρογνωμόνων αναφέρει στο πόρισμα της αποστολής της ότι υπάρχουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται ότι η Χαμάς διέπραξε βιασμούς, σεξουαλικά βασανιστήρια και άλλη σκληρή και απάνθρωπη μεταχείριση γυναικών την 7η Οκτωβρίου και ότι οι ίδιοι λόγοι οδηγούν στο συμπέρασμα ότι «η βία αυτή μπορεί να συνεχίζεται», εννοώντας τις γυναίκες και τα κορίτσια ομήρους της Χαμάς.
Η ομάδα του ΟΗΕ μίλησε για «σαφείς και πειστικές μαρτυρίες» ότι ορισμένες γυναίκες αλλά και παιδιά κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους υπέστησαν την ίδια σεξουαλική βία. Η ομάδα Πάτεν διαπίστωσε «ότι ανασύρθηκαν αρκετά εντελώς γυμνά ή μερικώς γυμνά σώματα από τη μέση και κάτω -κυρίως γυναίκες- με δεμένα χέρια και πυροβολημένα πολλές φορές, συχνά στο κεφάλι».
Στο χώρο του μουσικού φεστιβάλ Nova και τη γύρω περιοχή, είπε η ειδική απεσταλμένη του ΟΗΕ, «υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να πιστεύουμε ότι έλαβαν χώρα πολλαπλά περιστατικά σεξουαλικής βίας με θύματα που υπέστησαν βιασμό ή/και ομαδικό βιασμό και στη συνέχεια σκοτώθηκαν ή σκοτώθηκαν ενώ βιάζονταν. Υπάρχουν επιπλέον μαρτυρίες ατόμων που έγιναν μάρτυρες τουλάχιστον δύο περιστατικών βιασμού πτωμάτων γυναικών», πρόσθεσε. Και συνέχισε: «Άλλες αξιόπιστες πηγές στο χώρο του μουσικού φεστιβάλ της Nova περιέγραψαν ότι είδαν πολλαπλά δολοφονημένα άτομα, κυρίως γυναίκες, τα σώματα των οποίων βρέθηκαν γυμνά από τη μέση και κάτω, κάποια εντελώς γυμνά", κάποια πυροβολημένα στο κεφάλι, κάποια δεμένα σε δέντρα ή στύλους με τα χέρια τους δεμένα». Στο δρόμο 232 που οδηγούσε στο χώρο του Festival Nova, είπε η Πάτεν, «βρέθηκαν αρκετά πτώματα με τραύματα στα γεννητικά όργανα, μαζί με τραύματα σε άλλα μέρη του σώματος».
Εξήγησε δε ότι η πραγματική έκταση της σεξουαλικής βίας κατά τη διάρκεια των επιθέσεων της 7ης Οκτωβρίου μπορεί να πάρει μήνες ή χρόνια για να διαφανεί και ίσως να μην γίνει ποτέ πλήρως γνωστή».
Αυτό είναι δυστυχώς η μόνη σίγουρη πρόβλεψη. Μαζί με την υποκρισία και την επιλεκτική αδιαφορία αυτών των “ακτιβιστών” στη Δύση.
