Από την άλλη, φαίνεται πως μια δεύτερη δουλειά έξω από τη Βουλή δεν αυξάνει το επίπεδο του στρες τους. Οι ερευνητές επεσήμαναν επίσης το χαμηλό βαθμό ανταπόκρισης των μελών του Κοινοβουλίου στην έρευνα (μόνο 22,5%), πιθανώς επειδή οι βουλευτές -παρά την ανωνυμία- φοβούνται το στίγμα, αλλά και το αυτο-στίγμα της ψυχικής νόσου, και δυσκολεύονται να παραδεχθούν (ακόμη και στον εαυτό τους) την αλήθεια για την ψυχική υγεία τους.

Ένας από τους ερευνητές, ο ψυχίατρος δρ Νταν Πούλτερ, ο οποίος είναι επίσης βουλευτής του Συντηρητικού Κόμματος και πρώην υπουργός Υγείας την περίοδο 2012-15, τόνισε ότι "τα ευρήματα αναδεικνύουν μια ανησυχητική εικόνα για την ψυχική υγεία των βουλευτών". Όπως είπε, η μελέτη "εγείρει σημαντικά ζητήματα για το πώς είναι δυνατό να υποστηριχθούν καλύτερα οι άνθρωποι που φτιάχνουν και ελέγχουν τους νόμους της χώρας και οι οποίοι έχουν κακή ψυχική υγεία".

Πρόσθεσε ότι "το να είναι κανείς βουλευτής, μπορεί να αποδειχθεί μια αρκετά μοναχική απασχόληση, ενώ η ίδια η δουλειά είναι εγγενώς στρεσογόνα". Επιπλέον, επεσήμανε τα μακριά ωράρια εργασίας, καθώς "οι βουλευτές μπορεί να εργάζονται έως 60 ώρες την εβδομάδα στη Βουλή και στις εκλογικές περιφέρειες τους, περνώντας έτσι το μεγαλύτερο μέρος της εβδομάδας μακριά από τα σπίτια τους.

Αυτό θέτει σε κίνδυνο τις σχέσεις τους, ενώ στο τέλος της μέρας δεν μπορούν να προστρέξουν στο υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον του σπιτιού τους". Ο Πούλτερ επεσήμανε επίσης ότι πως είναι ανησυχητικό ότι οι μισοί βουλευτές με πρόβλημα ψυχικής υγείας δηλώνουν ότι δεν θέλουν να το συζητήσουν με κανένα άλλο συνάδελφό τους, ούτε να αναζητήσουν βοήθεια.

Στην έρευνα συμμετείχε και ένας Έλληνας ερευνητής, ο Ιωάννης Μπάκολης του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής, Ψυχολογίας και Νευροεπιστήμης του Κολλεγίου King`s, ο οποίος είναι ειδικός στη βιοστατιστική και επιδημιολογία. Είναι απόφοιτος του Μαθηματικού Τμήματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με διδακτορικό στην στατιστική και επιδημιολογία από το Imperial College του Λονδίνου.