Του Γιώργου Μιχαηλίδη

Η απόφαση της Ε.Ε. να κλείσει τους ευρωπαϊκούς αιθέρες για τις ρωσικές αεροπορικές εταιρείες συζητείται εντόνως τις τελευταίες μέρες αφού πέραν της πολιτικής πτυχής προκύπτουν και «παράπλευρες» απώλειες στον οικονομικό τομέα και όχι μόνο. Η Κυπριακή Δημοκρατία εναρμονίστηκε πλήρως με την απόφαση και από τα μεσάνυχτα της Δευτέρας 28 Φεβρουαρίου 2022 εξέδωσε ΝΟΤΑΜ (ειδοποίηση προς πιλότους να μην επισκέπτονται εθνικό εναέριο χώρο) για τις πτήσεις ρωσικών αεροπορικών εταιρειών στο FIR της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ωστόσο, η απόφαση έγινε αποδεκτή με επιφύλαξη λόγω Τουρκίας και της πιθανής πρόκλησης «τετελεσμένων» σε βαρος της Κύπρου από την Τουρκία μέσω κατεχομένων.

Η Offsite καταπιάνεται με το θέμα και σας παραθέτει  τους λόγους για τους οποίους οι Αρχές της Δημοκρατίας μπορούν να αναθεωρήσουν τη στάση τους παραμερίζοντας την απόφαση της Ε.Ε.

>>> Κατεβάστε τώρα το application της offsite - ΕΔΩ για Android & ΕΔΩ για iOS

FIR = Κυριαρχία

Πηγή του ΥΠΕΞ, ανέφερε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορούσε παρά να εναρμονιστεί με την απόφαση για το κλείσιμο του ευρωπαΪκού  FIR για ρωσικές αεροπορικές εταιρείες όμως «δικαίως διατηρούμε την επιφύλαξή μας, αφού το FIR αποτελει κυριαρχία και οι οποιεσδήποτε αποφάσεις ανήκουν στις Κυβερνήσεις των χωρών».

Η ίδια πηγή είπε, ότι «παρακολουθούμε τις κινήσεις της Τουρκίας που δεν πήρε οποιεσδήποτε κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Με δεδομένο αυτό, εάν και εφόσον δούμε ότι η Τουρκία εργαλιοποιεί την κατάσταση και  στέλνει Ρώσους στα κατεχόμενα μέσω του παράνομου Αεροδρομίου της Τύμπου, τότε θα αντιδράσουμε και θα ανοίξουμε τον εναέριο μας χώρο για ρωσικές αεροπορικές εταιρείες. Ερωτηθείσα η ίδια πηγή κατά πόσον θα έχουμε οποιαδήποτε κύρωση από την Ε.Ε. εάν αλλάξουμε τη στάση μας τονίστηκε ότι «ίσως ναι θα έχουμε, αλλά θα δούμε τα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας».  

Καθαρά πολιτική απόφαση

Όπως και να έχει η απόφαση είναι καθαρά πολιτική και θα ληφθεί με τη δέουσα σοβαρότητα. Όπως ανακοινώθηκε χθες Τετάρτη, αύριο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συγκάλεσε σύσκεψη στις 10 το πρωί, για να συζητηθεί ο αντίκτυπος των εξελίξεων στην Ουκρανία. Στη σύσκεψη θα συμμετάσχουν σχεδόν το σύνολο των Υπουργών, Υφυπουργοί και υπηρεσιακοί παράγοντες. Είναι κάτι παραπάνω από πρόδηλο ότι το θέμα του FIR και η στάση της Τουρκίας θα συζητηθεί και ο Πρόεδρος θα «δώσει γραμμή».

Ο συνήθης προκλητικός Τατάρ

Μπροστά σε όλα όσα συμβαίνουν ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ερσίν Τατάρ δεν άλλαξε συνήθειες και μας έστειλε μήνυμα. Όπως μεταδόθηκε από τα κατεχόμενα ο εγκάθετος της Άγκυρας ανέφερε: «Κανείς δεν αγγίζει τον «εναέριο μας χώρο»  η «ε/κ διοίκηση» (όπως αποκάλεσε την ΚΔ) – δεν είναι αρμόδια ούτε υπεύθυνη για να αποφασίζει το κλείσιμο του εναέριου χώρου και για το ψευδοκράτος. Όπως είπε ο κ.Τατάρ,  «είναι απαράδεκτο η «ε/κ διοίκηση» να προσθέτει στον εναέριο χώρο της τον «εθνικό εναέριο χώρο» του ψευδοκράτους και να δημοσιεύει σχετικούς χάρτες. «Αποκλείεται η «ελληνοκυπριακή διοίκηση», όπως αποκάλεσε την Κυπριακή Δημοκρατία, «να κάνει οποιαδήποτε ενέργεια και να λάβει αποφάσεις για λογαριασμό μας ενάντια στην κυριαρχική μας ισότητα, το ισότιμο καθεστώς΄ και τα κατοχυρωμένα δικαιώματα που αποκτήσαμε το 1960 στην «επικράτεια» του ψευδοκράτους και στον «εθνικό εναέριο χώρο».

Τι είναι ο εθνικός εναέριος χώρος

Εθνικός εναέριος χώρος ονομάζεται ο εναέριος χώρος που εκτείνεται πάνω από την επικράτεια ενός κυρίαρχου κράτους. Στη περίπτωση που το κράτος είναι παράλιο, ή νήσος, ή αρχιπελαγικό, καθίσταται σαφές ότι ο όρος περιλαμβάνει και τον υπερκείμενο χώρο της έκτασης των χωρικών του υδάτων, δυνάμενο να επεκταθεί και σε διεθνή.

>>> H offsite τώρα και στο Google News - Ακολουθείστε μας

Ο εθνικός εναέριος χώρος ως όρος του Διεθνούς Δικαίου καθιερώθηκε (αναγνωρίστηκε) επίσημα από τη διεθνή πολυμερή σύμβαση για τη ρύθμιση της εναέριας κυκλοφορίας που υπογράφηκε στο Παρίσι στις 13 Οκτωβρίου του 1919, μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το προσχέδιο της σύμβασης αυτής είχε επεξεργαστεί ειδική αεροναυτική επιτροπή η σύσταση της οποίας είχε προβλεφθεί από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών του 1919. Σύμφωνα με το άρθρο 1 της Σύμβασης των Παρισίων αναγνωρίστηκε ότι τα κράτη μέλη έχουν πλήρη και αποκλειστική κυριαρχία επί του εθνικού τους εναερίου χώρου.

Σημειώνεται όμως ότι λαμβάνοντας υπόψη τις διεθνείς σχέσεις όπως αυτές είχαν διαμορφωθεί μεταξύ των διαφόρων Βασιλείων της Ευρώπης και άλλων ηγεμονιών, στην ουσία το άρθρο 1 της παραπάνω συνθήκης είχε περισσότερο τον χαρακτήρα διακήρυξης μιας αρχής που ίσχυε ήδη, εθιμικά καθιερωμένης.

Συνέχεια της παραπάνω συνθήκης που αποτέλεσε και την αρχή του Διεθνούς Αεροπορικού Δικαίου ακολούθησαν και άλλες συνθήκες και επιμέρους συμφωνίες με κυρίαρχη την διεθνή Συνδιάσκεψη του Σικάγου του 1944.