• Πάγια εισήγηση μας προς την Κύπρο είναι να επενδύσουν σε υποδομές για να μπορούν για παράδειγμα να προσεγγίζουν ελληνικές φρεγάτες
• Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να συντονίσει τις χώρες της να αναπτύξουν την αμυντική τους βιομηχανία - Κοινό πρόγραμμα παραγωγής ενός συγκεκριμένου οπλικού συστήματος
• Πιθανόν γίνει πιο σκληρή η στάση Ερντογάν προς την Κύπρο μετά την ήττα στις Εκλογές
• Τι λέει για το ΝΑΤΟ και τη στάση του προς Τουρκία και Ελλάδα

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΤΕΡΕΝΣ ΚΟΥΙΚ

Η ισχυροποίηση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων με την πρόσκτηση προηγμένων υπερσύγχρονων οπλικών συστημάτων σε αέρα και θάλασσα, στην ουσία επιβεβαιώνουν την κατίσχυση (την επικράτηση) του ενιαίου αμυντικού δόγματος Ελλάδας-Κύπρου, αναφέρει μεταξύ άλλων σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του στην στην OffsiteNews ο τέως Υπουργός Άμυνας της Ελλάδας Νίκος Παναγιωτόπουλος, στα πλαίσια της εκπομπής «Πρόσωπα» με τον Τέρενς Κουίκ.

Ο κ. Παναγιωτόπουλος τονίζει ότι η απόκτηση από την Ελλάδα των υπερσύγχρονων γαλλικών φρεγάτων Belhara και των μαχητικών αεροσκαφών Rafale, δεν γίνεται για να τονωθεί η ναυτική παρουσία της Ελλάδος στο Αιγαίο, αλλά για να υπάρχει ισχυρή παρουσία και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ανατολική Μεσόγειος σημαίνει κατά βάση Κύπρος. 

Αποκαλύπτει ότι πάγια παρότρυνση της Ελλάδας προς την Κύπρο, είναι να επενδύσουμε περισσότερο όχι τόσο σε οπλικά συστήματα, αλλά σε υποδομές, έτσι ώστε να μπορούν αυτές οι υποδομές να φιλοξενήσουν και να υποστηρίξουν οπότε και όπως απαιτηθεί οπλικά συστήματα προηγμένα. Για παράδειγμα να υπάρχει μία ναυτική βάση στην οποία να μπορεί να προσεγγίσει και να ελλιμενιστεί ελληνική φρεγάτα ή άλλης συμμαχικής χώρας φρεγάτα. Ομοίως και στα αεροδρόμια και την αεροπορική βάση στην Πάφο όπως σημειώνει. 

Επιπλέον αναλύει τη στάση του ΝΑΤΟ και των συμμάχων έναντι στην Τουρκία και την Ελλάδα ενώ τονίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να συντονίσει τις δυνάμεις της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας για να αναπτύξουν και οι ευρωπαίκές χώρες τις δυνατότητές τους. Αναφέρθηκε για παράδειγμα και σε εφαρμογή ενός κοινού προγράμματος παραγωγής ενός συγκεκριμένου οπλικού ή αμυντικού συστήματος.

Δείτε στο πιο κάτω βίντεο και διαβάστε αυτούσια την πολύ ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική συνέντευξη του τέως ΥΠΑΜ της Ελλάδας Νίκου Παναγιωτόπουλου:

Ακολουθεί απομαγνητοφωνημένη αυτούσια η συνέντευξη του κ. Παναγιωτόπουλου:

ΕΡ.: Να υπενθυμίσω αρχικά κ.Παναγιωτόπουλε ότι σας έχουμε στο μυαλό μας τέσσερα χρόνια ως Υπουργό Άμυνας της Ελλάδας. Έχετε κάνει, πιστεύω, πολλά γι αυτό το νησί. Θα ξεκινήσω τη κουβέντα μας με τη δύσκολη ερώτηση. 

ΑΠ.: Την αγάπη μου στο νησί και στα αδέρφια μας. Ποιά είναι η ερώτηση; 

ΕΡ.: Τι έγινε το Αμυντικό  Δόγμα Αρσένη; Τι έγινε το Αμυντικό Δόγμα Θράκη - Αιγαίο - Κύπρος; Δεν βλέπω να τα ενεργοποιεί η Ελλάδα.

ΑΠ.: Θα πω ότι η έμφαση τα τελευταία χρόνια ήταν στην ουσία περισσότερο και λιγότερο στην ρητορεία και στα λεκτικά σχήματα. 

Η ισχυροποίηση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων με την πρόσκτηση προηγμένων υπερσύγχρονων οπλικών συστημάτων σε αέρα και θάλασσα, στην ουσία επιβεβαιώνουν την κατίσχυση του ενιαίου αμυντικού δόγματος Ελλάδας-Κύπρου. 

Οι φρεγάτες ας πούμε, που θα παραληφθούν, που θα αρχίσουν να παραλαμβάνονται από του χρόνου, οι υπερσύγχρονες γαλλικές Βelharra , δεν αποκτώνται για να τονωθεί η ναυτική παρουσία της Ελλάδος στο Αιγαίο, αλλά για να υπάρχει ισχυρή παρουσία και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ανατολική Μεσόγειος σημαίνει κατά βάση Κύπρος. 

Τα αεροσκάφη Rafale, η πρόσθεση των οποίων συμπληρώνεται αυτούς τους μήνες που διανύουμε μέχρι να φτάσουμε τον αριθμό των 24, επίσης αυτό το νόημα έχουν, με τα στρατηγικά όπλα τους και την διαφορά που κάνουν,  αφού οι Τούρκοι δεν έχουν ή δεν θα αποκτήσουν με τα δεδομένα τα σημερινά, νομίζω, αλλά και τα μελλοντικά παρόμοιου τύπου αεροσκάφος. Η συμμετοχή στην εκπαίδευση, στις ασκήσεις, επίσης συνεχίζεται.

Στην ουσία λοιπόν, η συνεργασία στον αμυντικό τομέα υπάρχει και εξελίσσεται. 

Βέβαια ενθυμούμενος από τις συνομιλίες που έκανα με τρεις ομολόγους μου Κυπρίους, τους οποίους έχω την χαρά και τιμή να θεωρώ πλέον και φίλους μου, θυμίζω ήταν στην αρχή ο Σάββας Αγγελίδης, ακολούθως ο Χαράλαμπος Πετρίδης και βέβαια ο Μιχάλης Γιωργάλλας, τον εν ενεργεία δεν το πρόλαβα, συνεργάζεται με τον νυν εν ενέργεια Έλληνα Υπουργό Εθνικής Άμυνας Νίκο Δένδια. Οι συνομιλίες λοιπόν κινήθηκαν ή κινούνταν σε κλίμα μάλλον απόλυτης σύμπνοιας και σύμπτωσης. 

Σε αυτό το πλαίσιο η δική μας πάγια παρότρυνση προς Κύπριους αδελφούς μας είναι να επενδύσουν περισσότερο όχι τόσο σε οπλικά συστήματα, αλλά σε υποδομές, έτσι ώστε να μπορούν αυτές οι υποδομές να φιλοξενήσουν και να υποστηρίξουν οπότε και όπως απαιτηθεί οπλικά συστήματα προηγμένα. Για παράδειγμα να υπάρχει μία ναυτική βάση στην οποία να μπορεί να προσεγγίσει και να ελλιμενιστεί ελληνική φρεγάτα ή άλλης συμμαχικής χώρας φρεγάτα. Ομοίως και στα αεροδρόμια. Και νομίζω ότι την παρότρυνση αυτή την την υλοποιούν σιγά-σιγά και στην Κύπρο.

Στην ουσία, λοιπόν, η αμυντική συνεργασία και δι’ αυτής το νέο αμυντικό δόγμα θα εξελιχθεί, νομίζω, σε αυτό το πλαίσιο.

ΕΡ.: Κύριε Υπουργέ μου είπατε δύο πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Ότι η παρότρυνση για ναυτική βάση για να μπορούν να προσεγγίζουν ελληνικά πολεμικά πλοία, αλλά και τα πολεμικά αεροπλάνα, προφανώς μιλάτε για τη βάση Παπανδρέου στη Πάφο. Σωστά; 

ΑΠ.: Ναι

ΕΡ.: Γιατί όμως δεν βρίσκονται ήδη δύο ελληνικά F16 στην Βάση Παπανδρέου;

ΑΠ.: Αυτό έχει να  κάνει περισσότερο με  τακτικά και επιχειρησιακά σχέδια. 

ΕΡ.: Για να μην τους τσιτώσουμε; (Τους Τούρκους)

ΑΠ.: Δεν υπήρχε ποτέ τέτοιο θέμα, στο πλαίσιο βέβαια της ύφεσης αν θέλετε στην ένταση σε διμερές επίπεδο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ίσως η πολιτική ηγεσία να εκτιμά ότι δεν είναι απαραίτητο αυτή τη στιγμή να υπάρχει μόνιμη  παρουσία ελληνικών μαχητικών στην Πάφο.

Αλλά μην ξεχνάτε ότι πλέον με τα υπερσύγχρονα μέσα, οι αποστάσεις είναι τόσο μικρές, που είναι θέμα λεπτών, κυριολεκτικά, η προσέγγιση.  Και ο θαλάσσιος χώρος, ο ναυτικός χώρος της νοτιοανατολικής Μεσογείου είναι πλέον όπως όλος ο κόσμος πολύ μικρότερος, φαντάζει μάλλον πολύ μικρότερος και επομένως προσεγγίσιμος.

ΕΡ.: Κύριε Υπουργέ, η παταγώδης αποτυχία στις εκλογές του Ερντογάν, φοβάστε ότι μπορεί να τον κάνει ένα θηρίο που θα βγάλει νύχια και θα βρυχάται και κυρίως θα ξεσπάσει επάνω στην Κύπρο; 

ΑΠ.: Υπάρχει αυτό σενάριο, όχι μόνο από μένα αλλά από αναλυτές που ξέρουν περισσότερα για την εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Τουρκία. Λένε, λοιπόν, ότι η πολιτική ήττα που υπέστη ο Ερντογάν στις δημοτικές εκλογές, ίσως να σηματοδοτήσει μία πιο σκληρή στροφή σε ζητήματα διεθνούς και εξωτερικής πολιτικής. Και αν αυτό δεν μπορεί να γίνει ενδεχομένως απέναντι στη Ρωσία, με το δεδομένο ότι επιχειρείται μία προσέγγιση με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, υπάρχει και η επικείμενη πρόσκληση στο Λευκό Οίκο, επομένως η Τουρκία αρχίζει ξανά να υποδύεται το καλό παιδί για την Δύση, όχι το προβληματικό παιδί που ήταν τα τελευταία χρόνια…

ΕΡ.: Ο λύκος με την προβιά…

ΑΠ.: Πάντα υπάρχουν επιφυλάξεις. Έχει βελτιωθεί το κλίμα ασφαλώς και σε διμερές επίπεδο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Αλλά είναι γνωστές και πάγιες οι στρατηγικές επιδιώξεις Τουρκίας. Και η βασική της στρατηγική στόχευση, με άρωμα αναθεωρητισμού. Η Τουρκία θεωρεί τον εαυτό της μεγάλη δύναμη, τοπική υπερδύναμη…

ΕΡ.: Γαλάζια πατρίδα μου λέτε…

ΑΠ.: Η Τουρκία θεωρεί ότι είναι κυρίαρχη δύναμη στην ανατολική Μεσόγειο και αισθάνεται αυτοπεποίθηση από την ενίσχυση της με στρατιωτικά μέσα και έτσι συμπεριφέρεται. Ποιο είναι το αντίδοτο; Να ενισχυόμεθα κι εμείς οι δύο στρατιωτικά.

ΕΡ.: Επειδή ήσασταν τέσσερα χρόνια Υπουργός Άμυνας, το ΝΑΤΟ, έχοντας βέβαια μέσα της (αριθμητικα) την δεύτερη δύναμη, πώς συμπεριφέρεται σε σχέση με Κύπρο και με Ελλάδα. Τον Στόλτενμπεργκ τον είχατε δει πολλές φορές. Θεωρείτε ότι είναι ισομερής και αντικειμενική η συμπεριφορά του; 

ΑΠ.: Όχι πάντα, αλλά αλλά δεν μπορώ να πω ότι είδα ή ανακάλυψα κακές προθέσεις. 

ΕΡ.: Τουρκόφιλος μου μοιάζει…

ΑΠ.: Κοιτάξτε. Το ΝΑΤΟ πάνω απ’ όλα ενδιαφέρεται για την διατήρηση της σταθερότητας και της συνοχής στον γεωστρατηγικά πολύ κρίσιμο νοτιοανατολικό του άξονα. Στο πλαίσιο αυτής της προτεραιότητας να διατηρηθεί η συνοχή, θα προσπαθήσει να μεσολαβήσει ώστε οι όποιες διαφορές από αυτή την συμπεριφορά της Τουρκίας, που μέχρι πρότινος ήταν και προκλητική και επιθετική, εκτός των άλλων, τουλάχιστον απέναντι στην Ελλάδα, να αμβλυνθεί κάπως.

Όπως καταλαβαίνετε μία στρατιωτική συμμαχία δεν προβλέπει κυρώσεις εις βάρος μελών της για κάποια συγκεκριμένη συμπεριφορά. Ούτε καν όταν ένας σύμμαχος φαίνεται ότι απειλεί άλλο σύμμαχο. Θα γίνουν οι παρασκηνιακές προσεγγίσεις προκειμένου να υπάρχει μία προσέγγιση,  πάνω απ’ όλα, ιδίως τώρα ενόψει της ανάφλεξης γεωπολιτικής στην ευρύτερη περιοχή, από την κατάσταση στη Γάζα, μέχρι βέβαια τον πόλεμο που μαίνεται σε ευρωπαϊκό έδαφος, τον πόλεμο στην Ουκρανία, με την εισβολή της Ρωσίας, το ΝΑΤΟ θα τα δώσει όλα, αν μου επιτρέπεται η έκφραση, ώστε το νότιο-ανατολικό σκέλος να είναι χωρίς προβλήματα. 

Από κει και πέρα βέβαια, εμείς οφείλουμε σε κάθε περίπτωση, να επικοινωνούμε τα επιχειρήματα μας και τα εθνικά μας δίκαια. Και νομίζω ότι επιτεύχθηκε μία καλύτερη επίδοση όσον αφορά το πώς μας καταλαβαίνουν οι άλλοι και δέχονται αυτά τα επιχειρήματα μας, όταν είπαμε τα τελευταία χρόνια, και υπήρχαν και τα αποδεικτικά στοιχεία για να το υποστηρίξουμε, ότι η συμπεριφορά αυτή Τουρκίας δεν ήταν μόνο προβληματική απέναντι σε Ελλάδα και Κύπρο, αλλά ήταν προβληματική απέναντι σε όλη την συμμαχία. Στην ουσία υπονόμευε την σταθερότητα της.

Αυτές οι παλινωδίες, κοιτάμε λίγο προς την Ανατολή, αλλά είμαστε Νατοϊκός σύμμαχος, τα έχουμε λίγο καλά με τους Ρώσους, αλλά δεν συμμετέχουμε στην επιβολή κυρώσεων, αλλά κατά τα λοιπά ότι πουν οι Αμερικάνοι κι αυτό το παιχνίδι των ισορροπιών που ασκούσε ή άσκησε τα τελευταία χρόνια ο Ερντογάν, όπως και να το κάνουμε έπληξαν λίγο την αξιοπιστία της Τουρκίας ως εταίρου στον οποίον πρέπει να υπολογίζει κανείς στο εσωτερικό της συμμαχίας. 

Γι’ αυτό και είδαμε την αναβάθμιση του γεωστρατηγικού ρόλου του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης στα βορειοανατολικά μας σύνορα, εκεί στον Έβρο, που στην ουσία ότι γίνεται εκεί, γίνεται γιατί υπάρχει στο πίσω μέρος στο μυαλό των νατοϊκών, ότι μπορεί κάποια στιγμή να πρέπει να παρακάμψουμε τα Στενά (Δαρδανέλεια). Ηδη το κάνουμε σε επίπεδο μεταφοράς και διακίνησης στρατιωτικού υλικού προς τα Βόρεια. 

Επομένως οι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ καταλαβαίνουν. Από την άλλη, βέβαια, εκτιμούν την Τουρκία ως μεγάλη σημασίας γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό οικόπεδο και κάποιοι ίσως υπερθεματίζουν στο δόγμα «οπωσδήποτε και με καμία κυβέρνηση μη χάσουμε την Τουρκία». 

Μη χάσουμε την Τουρκία προς τα πού; Προς την Ρωσία; Προς την Ανατολη; Προς τον μουσουλμανικό κόσμο;

Εγώ ισχυρίζομαι ότι έχει χαράξει και χαράζει ήδη την δική τους αυτόνομη πορεία, με ότι αυτό συνεπάγεται.

ΕΡ.: Το αντιλαμβάνομαι πλήρως. Αλλά επειδή μιλήσαμε για ΝΑΤΟ και πάμε για ευρωεκλογές, δεν βλέπω όμως, το πολιτικό σκέλος, δεν βλέπω την Ευρωπαϊκή Ένωση να είναι, ακόμα και σε επίπεδο κυρώσεων αυστηρή απέναντι στην Τουρκία. Και η Κύπρος είναι χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάτι δεν πάει καλά εκεί. Βέβαια έχουμε τα συμφέροντα των χωρών. Άλλα η Γερμανία, άλλα η Γαλλία, άλλα Ιταλία, άλλα η Ισπανία…Αλλά μπορούμε να αφήσουμε μια Ευρωπαϊκή Ένωση έτσι; Να βάζει κυρώσεις  στους Ρώσους,  να μη βάζει στους Τούρκους; 

ΑΠ.: Η Ευρώπη νομίζω προσπαθεί τώρα να βρει το δικό της σχηματισμό. Θεωρεί ότι τον έχει χάσει. Ίσως ο πόλεμος στην Ουκρανία να ήταν ένα πολύ βάναυσο  ξυπνητήρι αν μη τι άλλο για να πάρει τα μέτρα εκείνα για τη δική της ενιαία στρατιωτική ενίσχυση. Γιατί όπως καταλαβαίνετε από δω και πέρα το παιχνίδι παίζεται στην άμυνα και στην αμυντική βιομηχανία. Και έχουμε ήδη τις ορατές απειλές πλέον ή προκλήσεις στην ευρωπαϊκή ασφάλεια και την καταστροφή της αρχιτεκτονικής ασφαλείας που ίσχυε επί δεκαετίες, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. 

Σε αυτή τη βάση η Ευρώπη κοιτάει περισσότερο τώρα στο εσωτερικό της, προσπαθεί να συντονιστεί. Όχι για να αναπτύξει τον κοινό ευρωπαϊκό στρατό που ακούγαμε για πάρα πολύ καιρό στο πλαίσιο αυτής της επίτευξης της στρατηγικής της αυτονομίας, αλλά καταρχάς για να συντονίσει τις δυνάμεις της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, μήπως και μπορέσουμε ως ευρωπαίοι να αναπτύξουμε τις δικές μας δυνατότητες. 

Δεν είναι τόσο απλό γιατί υπάρχουν τα συμφέροντα των κρατών μελών ασφαλώς. Υπάρχουν οι βασικοί παίκτες. 

Κάθε χώρα προσπαθεί να αναπτύξει τις δικές της δυνατότητες, αλλά είναι πλέον απαραίτητο, να υπάρξει ένας συντονισμός και μία ικανοποίηση των αναγκών σε επίπεδο ενιαίας αγοράς. Δηλαδή πολλές χώρες να αγοράζουν το ίδιο σύστημα, προκειμένου να υπάρχει και μία ομοιομορφία στα χρησιμοποιούμενα συστήματα. Αυτό μέχρι στιγμής το βλέπουμε σε θεωρητικό επίπεδο, το βλέπουμε σε επίπεδο εξεύρεση πόρων χρηματοδότησης, δεν το βλέπουμε, όμως, ακόμα στην πράξη. Και αυτό είναι το βασικό ζητούμενο αυτή τη στιγμή. Αλλιώς, οι περισσότεροι θα προτιμούν αμερικανικής κατασκευής συστήματα. Δεν είναι τυχαίο και κρατήστε αυτό το παράδειγμα που σας λέω, ότι η πρώτη αγορά των Γερμανών μετά την  ιστορικής σημασίας απόφασής τους, να επενδύσουν 100 δισεκατομμύρια, σε βάθος χρόνου βέβαια, στην άμυνα τους για να επανεξοπλιστούν, ήταν να αγοράσουν αμερικανικής κατασκευής F35. 

Αυτό θα κοστίσει περίπου 20 δις και μένουν άλλα 80 δις για να δούμε αν θα χρηματοδοτήσουν ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία. 

Όμως αρχίζει κάτι να φαίνεται. Υπάρχει τουλάχιστον μια βούληση.  Για πρώτη φορά μπαίνει στο τραπέζι κάποια χαλάρωση των αυστηρών δημοσιονομικών περιορισμών, που θα έλεγα ότι είναι θέμα περισσότερο των χωρών του ευρωπαϊκού νότου, προκειμένου να υπάρξουν δαπάνες στην άμυνα. Και ακόμα υπάρχουν οι γνωστές αντιρρήσεις κάποιον βορείων συντηρητικών χωρών σε αυτή την οικονομική πολιτική. 

Τώρα όμως είναι η ώρα η Ευρώπη να καλύψει αυτά τα κενά. Ιδίως ενόψει μίας ορατής προοπτικής η Αμερική να σταματήσει να σηκώνει αυτό το μεγάλο βάρος άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν κερδίσει ο Τραμπ. Καια αυτό είναι ένα νέο σενάριο που είναι στο τραπέζι και ξέρετε ότι υπάρχει σοβαρή περίπτωση να εκλεγεί ο Τραμπ, στις εκλογές του επόμενου  Νοεμβρίου. Νομίζω λοιπόν ότι η ώρα είναι  τώρα.  Δεν υπάρχει περιθώριο για άλλη καθυστέρηση και για άλλες παλινωδίες.

Και βέβαια να θυμηθούμε ότι αυτό για να αποφέρει καρπούς, δηλαδή ευρωπαϊκά οπλικά συστήματα, ένα κοινό πρόγραμμα παραγωγής ενός συγκεκριμένου συστήματος, μιας κορβέτας για παράδειγμα.

Υπάρχει φέτος ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα της λεγόμενης κοινής ευρωπαϊκής κορβέτας. Η Ελλάδα είναι χώρα μέλος στην ανάπτυξη αυτού του προγράμματος μαζί με άλλες χώρες. 

Αν είναι να το δούμε αυτό στην πράξη, θα το δούμε σε αρκετά χρόνια από σήμερα.  Σήμερα όμως πρέπει να γίνει η αρχή.  Αρκετά οπλικά συστήματα δεν παράγονται από τη μία μέρα ή τον ένα μήνα στον άλλον.

ΕΡ.: Κύριε Υπουργέ σας ευχαριστώ θερμά για τη συζήτηση που είχαμε για την Κύπρο από το offsitenews. Σας ευχαριστούμε θερμά για την συμμετοχή σας στην εκπομπή.

Απ.: Ευχαριστώ,  ευχαριστώ για την φιλοξενία και πάλι την αγάπη μου στο νησί και στα αδέρφια μας