Οι Ομιλίες ΠτΒ και Αρχηγών Κομμάτων στη Βουλή για τις μαύρες επετείους
Οι πληγές και τα τραύματα επουλώνονται με σύμπνοια, σύνεση και συναίνεση, πρακτικές που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος σ’ ένα άστατο και ταραχώδες διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο απειλείται η ίδια η δημοκρατία και τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο, ανέφερε η Πρόεδρος της Βουλής Αννίτα Δημητρίου σε ομιλία της για τις μαύρες επετείους του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής κατά την ειδική συνεδρία της Ολομέλειας.
Δείτε εδώ όλη τη συζήτηση στην ειδική συνεδρία της Ολομέλειας:
Η Ολομέλεια τήρησε μονόλεπτη σιγή στη μνήμη των ηρώων και των μαρτύρων της πατρίδας που θυσιάστηκαν για τη δημοκρατία και την ελευθερία.
Η Πρόεδρος της Βουλής ανέφερε ότι «οφείλουμε ν’ αναμετρηθούμε με τα λάθη του παρελθόντος μόνο και μόνο για να τ’ αφήσουμε πίσω και να προχωρήσουμε μπροστά… Για να οικοδομήσουμε το μέλλον με ελπίδα και αισιοδοξία… Για να μην επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να διολισθαίνουν σε εγωιστικές, διχαστικές, επικίνδυνες συμπεριφορές».
Η 15η Ιουλίου σηματοδοτεί την απαρχή των δεινών του τόπου, σημείωσε. Πρόσθεσε ότι το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας των συνταγματαρχών και των συνεργατών τους, έδωσε στην Τουρκία την αφορμή για να θέσει σε εφαρμογή τα επεκτατικά της σχέδια εις βάρος της Κύπρου.
Σημείωσε ακόμα ότι οφείλεται φόρος τιμής σε όσους και όσες θυσιάστηκαν σε έναν άνισο και προδομένο αγώνα για την προάσπιση της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου και στους βετεράνους αγωνιστές της Κύπρου και της ΕΛΔΥΚ, οι οποίοι, θέτοντας το ιερό χρέος προς την πατρίδα και την αγάπη για την ελευθερία υπεράνω όλων, πολέμησαν με απαράμιλλη γενναιότητα και ηρωισμό. Αναφέρθηκε επίσης στους πρόσφυγες, που παραμένουν με τον πόθο της επιστροφής ανεκπλήρωτο· στους συγγενείς όλων εκείνων που ακόμη αγνοούνται· στους εγκλωβισμένους μας, που για σαράντα εννέα τώρα χρόνια έμειναν μόνοι να φυλάνε Θερμοπύλες.
Η κα. Δημητρίου ανέφερε ότι σαράντα εννέα χρόνια μετά, η Τουρκία εξακολουθεί να παραβιάζει κατάφωρα τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και το διεθνές δίκαιο.
Αναφέρθηκε στο εποικισμό, τα κατοχικά στρατεύματα, τις μονομερείς έκνομες ενέργειες, στην καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς στα κατεχόμενα, στην επιχειρούμενη αλλαγή του status quo στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου.
Σημείωσε ότι αποκορύφωμα της τουρκικής αδιαλλαξίας είναι η εμμονή στη λύση δύο χωριστών κυρίαρχων κρατών, προτάσσοντας ως όρο την κυριαρχική ισότητα των Τ/κ. Πρόσθεσε ότι Άγκυρα και κατοχικός ηγέτης, δυναμιτίζουν κάθε προοπτική επανέναρξης ουσιαστικών διαπραγματεύσεων και επιδεικνύοντας παράλληλα προκλητικά μηδενική βούληση για συνέχιση της προσπάθειας, στο συμφωνημένο πλαίσιο για εξεύρεσης δίκαιης και βιώσιμης λύσης. Την ίδια στιγμή, είπε, η Άγκυρα μεθοδεύει νέα τετελεσμένα στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου.
«Η επικείμενη παράνομη κάθοδος Ερντογάν στα κατεχόμενα ανήμερα της επετείου της τουρκικής εισβολής επιβεβαιώνει τις προθέσεις της κατοχικής δύναμης να ολοκληρώσει τα έκνομα σχέδια της για εποικισμό της πόλης και σφετερισμό των ελληνοκυπριακών περιουσιών, αδιαφορώντας για τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Αγνοώντας επιδεικτικά τις υποδείξεις της ΕΕ και της διεθνούς κοινότητας», ανέφερε.
Εξέφρασε ωστόσο, την ελπίδα ότι αυτή τη φορά η διάθεση για αναθέρμανση των ευρωτουρκικών σχέσεων όπως και το νέο θετικό κλίμα που σημειώνεται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, θα αποτυπωθεί και στη στάση της Άγκυρας σε σχέση με το κυπριακό.
Παράλληλα απηύθυνε έκκληση στην ΕΕ και τη διεθνή κοινότητα, ν’ αναλάβουν δράση ώστε η Κύπρος να πάψει να αποτελεί το μοναδικό ευρωπαϊκό κράτος που τελεί υπό καθεστώς κατοχής.
Η κα. Δημητρίου κάλεσε την ΕΕ και τη διεθνή κοινότητα, να εντείνουν και να συντονίσουν τις πιέσεις προς την Τουρκία προκειμένου να σεβαστεί τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, να τερματίσει τις παράνομες μεθοδεύσεις της και την προσπάθεια δημιουργίας νέων τετελεσμένων και να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με στόχο μια διαρκή συνολική διευθέτηση του Κυπριακού, που θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες ολόκληρου του κυπριακού λαού Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Αρμενίων, Μαρωνιτών και Λατίνων.
Η κα. Δημητρίου είπε ότι η διαίρεση και η διχοτόμηση δεν μπορεί να είναι το μέλλον αυτού του τόπου και του λαού μας.
«Οφείλουμε να δημιουργήσουμε προοπτική και να δώσουμε ελπίδα στις νέες και στους νέους μας. Και μόνο μέσα από τη σύμπλευση και την ενότητα, έξω από το κλίμα της αντιπαράθεσης και των αντεγκλήσεων, αφήνοντας πίσω μας τις σκιές του παρελθόντος και εκσυγχρονίζοντας τον πολιτικό μας λόγο, θα το κατορθώσουμε», ανέφερε.
Η κα. Δημητρίου ανέφερε ότι σήμερα που οι διεθνείς ισορροπίες διαταράσσονται επικίνδυνα όσο ποτέ άλλοτε, με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, «επιβάλλεται να λειτουργήσουμε μέσα από τη σύμπνοια και τη συλλογικότητα σε όλα τα επίπεδα, προβάλλοντας τα δίκαια αιτήματά μας. Αξιοποιώντας το μομέντουμ και τις ευκαιρίες που δημιουργούνται, καθώς η Ευρώπη και η διεθνής κοινότητα στέκονται απέναντι στον επεκτατισμό και την ωμή παραβίαση του διεθνούς δικαίου».
Σημείωσε ότι και στην περίπτωση της Κύπρου θα πρέπει να διεκδικηθεί το αυτονόητο, η απελευθέρωση και επανένωση της Κύπρου, ο πλήρης σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Θα πρέπει επίσης η Κύπρος να πείσει, είπε, ότι δεν μπορεί να συνεχίζεται η λογική των δύο μέτρων και δύο σταθμών, στην Ευρώπη των αρχών και των αξιών.
«Ως Βουλή των Αντιπροσώπων, δηλώνουμε απερίφραστα τη βούληση και την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε με κάθε μέσο να αγωνιζόμαστε, αξιοποιώντας κάθε ευρωπαϊκό και διεθνές βήμα που μας προσφέρεται μέσα από την ενίσχυση διμερών και πολυμερών σχέσεων, αλλά και την ενδυνάμωση της κοινοβουλευτικής διπλωματίας», ανέφερε.
Αυτούσιες οι ομιλίες:
ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΑΝΝΙΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΥΡΕΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥΣ
Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας,
Έντιμες κυρίες και έντιμοι κύριοι υπουργοί,
Αξιότιμες κυρίες και αξιότιμοι κύριοι βουλευτές,
Ημέρα μνήμης, τιμής και καταδίκης η σημερινή... Αλλά και αποτίμησης του παρελθόντος προσβλέποντας στο μέλλον. Μοναδικό θέμα της ημερήσιας διάταξης της ειδικής συνεδρίας της ολομέλειας οι μαύρες επέτειοι του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής.
Καλώ όλες και όλους να τηρήσουμε μονόλεπτη σιγή στη μνήμη των ηρώων και των μαρτύρων της πατρίδας που θυσιάστηκαν για τη δημοκρατία και την ελευθερία.
(Τήρηση μονόλεπτης σιγής)
Αιωνία τους η μνήμη!
Κυρίες και κύριοι,
Η Βουλή των Αντιπροσώπων συνέρχεται σήμερα σε ειδική συνεδρία της ολομέλειας για να καταδικάσει το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και τη βάρβαρη τουρκική εισβολή, αλλά και για να αποτίσει φόρο τιμής σε όσους και όσες θυσιάστηκαν για την προάσπιση της ελευθερίας, της νομιμότητας και της συνταγματικής τάξης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Την ίδια στιγμή ερχόμαστε αντιμέτωποι/ πες με την ιστορική μνήμη που είναι αμείλικτη υποδεικνύοντας τα τραγικά λάθη του παρελθόντος που υποθήκευσαν το μέλλον του τόπου στις τουρκικές επιβουλές.
Στις σελίδες της ιστορίας μας αποτυπώνονται ένδοξες στιγμές αλλά και στιγμές διχασμού και διχόνοιας… Όπως αυτές που άνοιξαν τις πύλες στον Αττίλα. Οφείλουμε ν’ αναμετρηθούμε με τα λάθη του παρελθόντος μόνο και μόνο για να τ’ αφήσουμε πίσω και να προχωρήσουμε μπροστά… Για να οικοδομήσουμε το μέλλον με ελπίδα και αισιοδοξία… Για να μην επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να διολισθαίνουν σε εγωιστικές, διχαστικές, επικίνδυνες συμπεριφορές.
Οι πληγές και τα τραύματα επουλώνονται με σύμπνοια, σύνεση και συναίνεση… Πρακτικές που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος σ’ ένα άστατο και ταραχώδες διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο απειλείται η ίδια η δημοκρατία και τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο.
Οι σειρήνες ήχησαν και σήμερα το πρωί. Ανατριχιαστική υπόμνηση του ολέθρου και της καταστροφής. Καλώντας μας ουσιαστικά σε εγερτήριο συνείδησης και απώθησης των ακροτήτων και του διχασμού που οδήγησαν στην τραγωδία και στη βίαιη διχοτόμηση της πατρίδας μας.
Η 15η Ιουλίου σηματοδοτεί την απαρχή των δεινών του τόπου. Το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας των συνταγματαρχών και των συνεργατών τους, έδωσε στην Τουρκία την αφορμή για να θέσει σε εφαρμογή τα επεκτατικά της σχέδια εις βάρος της Κύπρου. Με πρόσχημα την αποκατάσταση της έννομης τάξης, εισέβαλε, σκόρπισε τον θάνατο και την οδύνη και κατέλαβε και εξακολουθεί να κατέχει παράνομα το 37% του νησιού μας. Νεκροί, αιχμάλωτοι, αγνοούμενοι, πρόσφυγες, εγκλωβισμένοι: Φρικτά εγκλήματα που παραμένουν ατιμώρητα και θύματα που ακόμη αναμένουν δικαίωση.
Φίλες και φίλοι
Κάθε Ιούλιος… Κέντρισμα μνήμης για ολόχρονες οφειλές:
Τον φόρο τιμής σε όσους και όσες θυσιάστηκαν σε έναν άνισο και προδομένο αγώνα για την προάσπιση της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου, Στους ήρωες και ηρωίδες που αντιστάθηκαν στον Τούρκο εισβολέα και σε όλα τα θύματα της παράνομης εισβολής.
Την ευγνωμοσύνη στους βετεράνους αγωνιστές της Κύπρου και της ΕΛΔΥΚ, οι οποίοι, θέτοντας το ιερό χρέος προς την πατρίδα και την αγάπη για την ελευθερία υπεράνω όλων, πολέμησαν με απαράμιλλη γενναιότητα και ηρωισμό..
Τη σκέψη σε όλους τους πρόσφυγες μας, που παραμένουν με τον πόθο της επιστροφής ανεκπλήρωτο∙ στους συγγενείς όλων εκείνων που ακόμη αγνοούνται∙ στους εγκλωβισμένους μας, που για σαράντα εννέα τώρα χρόνια έμειναν μόνοι να φυλάνε Θερμοπύλες.
Μνήμες οδυνηρές… Τραύματα ανοικτά… που καλούμαστε να διαχειριστούμε με τρόπο που να μη διαιωνίζει τον διχασμό, αλλά να καλλιεργεί την ενότητα και να τροφοδοτεί την ελπίδα για το μέλλον.
Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες
Σαράντα εννέα χρόνια μετά, η Τουρκία εξακολουθεί να παραβιάζει κατάφωρα τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και το διεθνές δίκαιο. Εποικισμός, κατοχικά στρατεύματα, μονομερείς έκνομες ενέργειες συνοψίζουν το τραύμα της Κύπρου, που παραμένει ανοικτό: στα κατεχόμενα εδάφη μας συνεχίζεται η εγκληματική καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου επιχειρείται αλλαγή του status quo, η Λευκωσία παραμένει η μοναδική μοιρασμένη πρωτεύουσα ευρωπαϊκού κράτους, ενώ η προσάρτηση της κατεχόμενης πατρίδας μας στην Τουρκία επικρέμαται απειλητικά.
Αποκορύφωμα της τουρκικής αδιαλλαξίας η εμμονή στη λύση δύο χωριστών κυρίαρχων κρατών, προτάσσοντας ως όρο την κυριαρχική ισότητα των Τ/κ, Άγκυρα και κατοχικός ηγέτης, δυναμιτίζουν κάθε προοπτική επανέναρξης ουσιαστικών διαπραγματεύσεων και επιδεικνύοντας παράλληλα προκλητικά μηδενική βούληση για συνέχιση της προσπάθειας, στο συμφωνημένο πλαίσιο για εξεύρεσης δίκαιης και βιώσιμης λύσης.
Την ίδια στιγμή η Άγκυρα μεθοδεύει νέα τετελεσμένα στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου. Η επικείμενη παράνομη κάθοδος Ερντογάν στα κατεχόμενα ανήμερα της επετείου της Τουρκικής εισβολής επιβεβαιώνει τις προθέσεις της κατοχικής δύναμης να ολοκληρώσει τα έκνομα σχέδια της για εποικισμό της πόλης και σφετερισμό των ελληνοκυπριακών περιουσιών, αδιαφορώντας για τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Αγνοώντας επιδεικτικά τις υποδείξεις της ΕΕ και της διεθνούς κοινότητας.
Θέλουμε να ελπίζουμε, ωστόσο, ότι αυτή τη φορά η διάθεση για αναθέρμανση των ευρωτουρκικών σχέσεων όπως και το νέο θετικό κλίμα που σημειώνεται στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, θα αποτυπωθεί και στη στάση της Άγκυρας σε σχέση με το κυπριακό.
Κυρίες και κύριοι,
Η καταπάτηση ουσιωδών δικαιωμάτων και η παραβίαση στοιχειωδών ελευθεριών διεθνώς φαίνεται να επιστρέφουν την ανθρωπότητα σε ένα οδυνηρό παρελθόν, το οποίο πιστεύαμε ότι είχαμε αφήσει πίσω μας. Η συνεχιζόμενη κατοχή της μισής μας πατρίδας από την Τουρκία συνιστά τη δική μας τραγική πτυχή στο πισωγύρισμα της ανθρωπότητας. Σήμερα λοιπόν, που οι διεθνείς ισορροπίες διαταράσσονται επικίνδυνα όσο ποτέ άλλοτε, με τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, επιβάλλεται να λειτουργήσουμε μέσα από τη σύμπνοια και τη συλλογικότητα σε όλα τα επίπεδα, προβάλλοντας τα δίκαια αιτήματά μας. Αξιοποιώντας το μομέντουμ και τις ευκαιρίες που δημιουργούνται καθώς η Ευρώπη και η διεθνής κοινότητα στέκονται απέναντι στον επεκτατισμό και την ωμή παραβίαση του διεθνούς δικαίου.
Επιβάλλεται λοιπόν διαρκής αγώνας. Να διεκδικήσουμε και στη δική μας περίπτωση το αυτονόητο, την απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας, τον πλήρη σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Να πείσουμε ότι δεν μπορεί να συνεχίζεται η λογική των δύο μέτρων και δύο σταθμών, ειδικότερα μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, την Ευρώπη των αρχών και των αξιών.
Ως Βουλή των Αντιπροσώπων, δηλώνουμε απερίφραστα τη βούληση και την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε με κάθε μέσο να αγωνιζόμαστε, αξιοποιώντας κάθε ευρωπαϊκό και διεθνές βήμα που μας προσφέρεται μέσα από την ενίσχυση διμερών και πολυμερών σχέσεων, αλλά και την ενδυνάμωση της κοινοβουλευτικής διπλωματίας.
Καλούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη διεθνή κοινότητα, ν’ αναλάβουν δράση ώστε η Κύπρος να πάψει να αποτελεί το μοναδικό ευρωπαϊκό κράτος που τελεί υπό καθεστώς κατοχής. Να εντείνουν και να συντονίσουν τις πιέσεις προς την Τουρκία προκειμένου να σεβαστεί τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, να τερματίσει τις παράνομες μεθοδεύσεις της και την προσπάθεια δημιουργίας νέων τετελεσμένων και να επιστρέψει στο τραπέζι τον διαπραγματεύσεων, με στόχο μια διαρκή συνολική διευθέτηση του κυπριακού, που θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες ολόκληρου του κυπριακού λαού Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Αρμενίων, Μαρωνιτών και Λατίνων.
Κυρίες και κύριοι,
Η διαίρεση και η διχοτόμηση δεν μπορεί να είναι το μέλλον αυτού του τόπου και του λαού μας.
Οφείλουμε να δημιουργήσουμε προοπτική και να δώσουμε ελπίδα στις νέες και στους νέους μας. Και μόνο μέσα από τη σύμπλευση και την ενότητα, έξω από το κλίμα της αντιπαράθεσης και των αντεγκλήσεων, αφήνοντας πίσω μας τις σκιές του παρελθόντος και εκσυγχρονίζοντας τον πολιτικό μας λόγο, θα το κατορθώσουμε.
Και για να γυρίσει ο ήλιος… θέλει δουλειά πολλή! Και συλλογική!
Μέχρι τούτος ο τόπος και ο λαός να δικαιωθούν, ν’ ανασάνουν αέρα ελευθερίας, δεν θα πάψουμε ν’ αγωνιζόμαστε. Αυτή την υπόσχεση πρέπει να την κάνουμε πράξη ως χρέος στους ήρωες μας, στα θύματα της τουρκικής θηριωδίας, αλλά και στις μελλοντικές γενιές, οι οποίες αδίκως παρέλαβαν ένα μέλλον υποθηκευμένο.
Κυρίες και κύριοι,
Οραματιζόμαστε μια πατρίδα ελεύθερη, επανενωμένη, ειρηνική και ευημερούσα. Ο δρόμος για να το πετύχουμε είναι ανηφορικός και δύσβατος… Είναι όμως και μοναδική επιλογή. Δεν μας επιτρέπονται παρεκκλίσεις, γιατί αυτό το μέλλον αξίζει στον τόπο μας! Αυτό το μέλλον αξίζει στα παιδιά μας!
ΟΜΙΛΙΑ ΚΟΙΝ. ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΔΗΣΥ Ν. ΤΟΡΝΑΡΙΤΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΜΑΥΡΕΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥΣ
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ, κ. ΝΙΚΟΥ ΤΟΡΝΑΡΙΤΗ, ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ
15 ΙΟΥΛΙΟΥ 2023
Κύριε Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας,
Κυρία Πρόεδρε της Βουλής,
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Σχεδόν μισό αιώνα μετά – 49 ολόκληρα χρόνια πέρασαν – η μνήμη μας στρέφεται ξανά στις μαύρες μέρες του ‘74, το πραξικόπημα και την Τουρκική εισβολή.
Όσοι από εμάς βιώσαμε τα γεγονότα, άλλοι με αθώα παιδικά μάτια, άλλοι έφηβοι ή μεγαλύτεροι, ανακαλούμε τις εικόνες από την φρίκη του διπλού προσχεδιασμένου εγκλήματος που διαπράχθηκε σε βάρος του λαού μας.
Καταδικάζουμε απερίφραστα το προδοτικό πραξικόπημα που έδωσε στην Τουρκία την αφορμή να εισβάλει στο νησί μας και να επιβάλει τα διχοτομικά της σχέδια στην Κύπρο: τον βίαιο διαχωρισμό και τον στρατιωτικό έλεγχο της μισής μας πατρίδας. Καταδικάζουμε την Τουρκική εισβολή και τα εγκλήματα πολέμου που ακολούθησαν, τα χιλιάδες θύματα και ξεριζωμένους, τους εγκλωβισμένους, τους αγνοούμενους…
Δεν ξεχνούμε!
Δεν συμβιβαζόμαστε με την κατοχή!
Με όλη τη δύναμη της ψυχής μας, διατρανώνουμε τη θέληση μας να αγωνιστούμε για την αποτίναξη της τουρκικής κατοχής, την απελευθέρωση και την επανένωση της πατρίδας μας.
Κυρία Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι,
Στέκομαι με δέος σήμερα απέναντι στη φθορά του χρόνου.
Αισθάνομαι όσο ποτέ προηγουμένως το βάρος της ευθύνης, εκπροσωπώντας από αυτό το βήμα τον Δημοκρατικό Συναγερμό, την μεγαλύτερη πολιτική παράταξη του τόπου.
Αισθάνομαι ακόμα ότι εκπροσωπώ και μια γενιά Κυπρίων που ανάλωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της με το όραμα της λύσης. Οι γονείς μας φεύγουν αδικαίωτοι…
Μείναμε εμείς να κοιτάμε τα παιδιά μας που μεγαλώνουν με απορίες:
Άραγε είναι κι αυτά καταδικασμένα να ζήσουν σε «μισή πατρίδα»;
Αυτήν θα τους παραδώσουμε;
Οφείλουμε να αναστοχαστούμε, να αντλήσουμε μαθήματα από το παρελθόν, να αποφύγουμε τον φανατισμό και τα τραγικά λάθη. Δεν τα αντέχει ο τόπος μας.
Από αυτό το βήμα, θα ήθελα να υπενθυμίσω δύο θεμελιώδεις αρχές στο Κυπριακό που μας κληροδότησε ο Γλαύκος Κληρίδης:
ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΡΕΑΛΙΣΜΟ
και
ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΥΓΚΥΡΙΑΣ.
Θα αναφερθώ πρώτα στο δεύτερο: την αξιοποίηση της διεθνούς συγκυρίας.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Από τον Φεβρουάριο του 2022, την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, έχω την εκτίμηση ότι οι παγκόσμιοι συσχετισμοί άλλαξαν ριζικά και ότι αυτό επιδρά καθοριστικά στην γεωπολιτική σκακιέρα της Ευρώπης.
Σε αυτή την βαθιά αλλαγή, δημιουργείται μια ευκαιρία για την επίλυση του Κυπριακού, εντός του πλαισίου του ΟΗΕ και εντός της Δύσης, με την καθοριστική συμβολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν έχουμε άλλο την πολυτέλεια του χρόνου. Μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα ευρωπαϊκά μας ερείσματα, να επιχειρήσουμε τις κατάλληλες διασυνδέσεις και να αποκαταστήσουμε το συμφωνημένο πλαίσιο για την επίλυση του Κυπριακού.
Ο στόχος πρέπει να είναι η ενεργοποίηση του ΟΗΕ και η στενή συνεργασία με την ΕΕ για να κατευθύνουν μαζί τις διαπραγματεύσεις σε αίσιο τέλος – από εκεί που έμειναν στο Κραντ Μοντάνα.
Θυμίζω ότι στις Διασκέψεις για το Κυπριακό το 2017, στη Γενεύη και το Κραν Μοντάνα, ήταν παρούσα η ΕΕ στο πιο υψηλό πολιτικό επίπεδο.
Σήμερα όμως, χρειάζεται ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ!
Συγκεκριμένα, είναι δική μας ευθύνη να επαναβεβαιώσουμε την προσήλωση μας στις συμφωνίες και τις συγκλίσεις που πέτυχαν οι Αναστασιάδης – Ακιντζί και επέτρεψαν στον Γενικό Γραμματέα Αντόνιο Γκουτέρες να καταθέσει το γνωστό Πλαίσιο του – τα έξι σημεία.
Πρόκειται για το πιο προωθημένο κείμενο που συμφωνήθηκε ποτέ στο τραπέζι του ΟΗΕ.
Δεν μας ικανοποιεί σε όλα, αλλά ως σύνολο, είναι πολύ κοντά στις Ε/κ διεκδικήσεις. Δεν πρέπει να χαθεί σε αναζήτηση κάποιου άλλου πλαισίου που μπορεί να μην έρθει ποτέ.
Η τουρκική πλευρά, εδώ και καιρό προσπαθεί να φθείρει το διαπραγματευτικό κεκτημένο που πετύχαμε. Παίζει με τον χρόνο, εφαρμόζει τετελεσμένα.
Είναι δική μας ευθύνη, με συνέπεια και αποφασιστικότητα να ανακόψουμε την κατήφορο, να φράξουμε τον δρόμο της διχοτόμησης.
Αυτό το καθήκον επωμίζεται ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης στο πλαίσιο των ενεργειών που έχει αναλάβει προς την κατεύθυνση του ΟΗΕ και της ΕΕ.
Εκτιμώ ότι η παρούσα αδιάλλακτη στάση της Τουρκίας, θα μεταβληθεί με την πίεση που θα ασκήσουν συντονισμένα το Συμβούλιο Ασφαλείας και ισχυρές δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ και η ΕΕ.
Θεωρώ επίσης ότι το θετικό κλίμα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, η αποκλιμάκωση των εντάσεων και ο διμερής διάλογος στέλλουν θετικά μηνύματα.
Η θέση της Ελλάδας με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είναι σήμερα ενισχυμένη στην ΕΕ και την Δύση. Θα είναι δίπλα μας, γνήσιος συμπαραστάτης για να ξαναδημιουργήσουμε την ευκαιρία για την επίλυση του Κυπριακού.
Μισό αιώνα μετά το ’74, δεν πιστεύουμε πια σε άλλους μακροχρόνιους αγώνες.
Θεωρώ ότι σε αυτή την μακρά πορεία, παρά τα λάθη μας, η Κύπρος και ο λαός μας κατάφεραν αυτό που ήταν αδιανόητο: την ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πάνω σε αυτή την κατάκτηση μπορούμε να οικοδομήσουμε την Κύπρο, ελεύθερη και επανενωμένη, ειρηνική και συμφιλιωμένη, αλλά ταυτόχρονα και πολλαπλάσια ικανή να αναπτυχθεί και να ευημερήσει για το καλό όλων των Κυπρίων.
Θα σταθώ και στο περιεχόμενο της λύσης, γνωρίζοντας ότι κάποιες πολιτικές δυνάμεις διατηρούν επιφυλάξεις.
Το δίλημμα σήμερα δεν είναι Ομοσπονδία ή κάτι καλύτερο.
Το πραγματικό δίλημμα είναι Ομοσπονδία ή διχοτόμηση.
Η παράταση του στάτους κβο μάς παρασύρει στη δίνη της διχοτόμησης, φέρνει την Τουρκία των 80 εκατομμυρίων μόνιμα απέναντι μας στην οδό Λήδρας.
Για εμάς, η διασφάλιση της επιβίωσης του κυπριακού Ελληνισμού στη γη των πατέρων του θα επιτευχθεί μόνο μέσα από τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής, την άρση των επεμβατικών δικαιωμάτων και την αποχώρηση του κατοχικού στρατού, που θα επιτρέψουν τη δημιουργία συνθηκών για την ομοσπονδιακή επανένωση, την ειρηνική συμβίωση στο νησί, την συνεννόηση με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας.
Στον Δημοκρατικό Συναγερμό έχουμε επίγνωση των δυσκολιών της διαπραγμάτευσης.
Έχουμε, όμως, εμπιστοσύνη και αυτοπεποίθηση ότι από τη στιγμή που εμείς θα χαράξουμε πορεία, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μας στηρίξει για να φθάσουμε σε μια δίκαιη και λογική λύση.
Ως Δημοκρατικός Συναγερμός αναλαμβάνουμε την δική μας ευθύνη και θα λειτουργούμε υπεύθυνα από τη θέση της αντιπολίτευσης, με κριτική στήριξη των χειρισμών του προέδρου Χριστοδουλίδη.
Το οφείλουμε έναντι των μελλοντικών γενεών, οι οποίες μας προστάζουν να τους παραδώσουμε μια Κύπρο ελεύθερη και ενωμένη.
Μια πατρίδα οριστικά απαλλαγμένη από τα δεσμά της Τουρκικής κατοχής.
Μια Ενωμένη Κύπρο, στην Ενωμένη Ευρώπη.
Αυτό είναι το δικό μας χρέος σε όλους εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία και την δημοκρατία στην πατρίδα μας.
Ας είναι αιωνία η μνήμη των αγωνιστών της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας.
ΟΜΙΛΙΑ ΓΓ ΑΚΕΛ Σ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΜΑΥΡΩΝ ΕΠΕΤΕΙΩΝ
Ομιλία Γενικού Γραμματέα ΚΕ ΑΚΕΛ Στέφανου Στεφάνου
στην Ολομέλεια της Βουλής για την καταδίκη
του πραξικοπήματος και της εισβολής
Η δημοκρατική μου συνείδηση επιβάλλει να κάνω ένα σχόλιο εκτός κειμένου. Τον περασμένο Δεκέμβριο η Βουλή των Αντιπροσώπων ενέκρινε ψήφισμα για τη μνήμη της Δημοκρατικής Αντίστασης. Το ψήφισμα καλεί την πολιτεία να απέχει από εκδηλώσεις ηρωοποίησης όλων όσοι στράφηκαν κατά της δημοκρατικής νομιμότητας. Δεν μπορεί κανείς, πόσο μάλλον ο ίδιος ο Πρόεδρος, να αποδίδει τιμές ηρώων σε όσους επιτέθηκαν στο Προεδρικό και μάλιστα ανήμερα της επετείου που τιμούμε τους δημοκρατικούς αντιστασιακούς. Αυτό έγινε πριν από λίγο και κατά την άποψή μου αυτό συνιστά προσβολή στη μνήμη των αντιστασιακών και προπάντων στη μνήμη του Σωτήρη Αδάμου Κωνσταντίνου που αρνήθηκε να εκτελέσει τις διαταγές να επιτεθεί στο Προεδρικό και εν ψυχρώ δολοφονήθηκε. Σήμερα τον τιμήσαμε. Πώς μπορούμε να τιμούμε με δάφνινο στεφάνι αυτούς που επιτέθηκαν; Νομίζω ότι οι πολίτες θα ήθελαν να ξέρουν που στέκουν τα κόμματα που ψήφισαν το ψήφισμα, ειδικά όλα αυτά που στηρίζουν την κυβέρνηση.
Εξοχότατε Πρόεδρε της Δημοκρατίας,
Κυρία Πρόεδρε της Βουλής,
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω αυτή την επετειακή ομιλία με μια οφειλόμενη συγνώμη. Μια συγνώμη προς όλους όσοι θυσιάστηκαν για να μπορούμε σήμερα να βρισκόμαστε εμείς σε αυτή την αίθουσα, στο ναό της Δημοκρατίας.
Ως πολιτική ηγεσία αυτό είναι το λιγότερο που μπορούμε να πράξουμε: να αντικρίσουμε κατάματα την αλήθεια μας. Να παραδεχτούμε τα λάθη και τις παραλήψεις που οδήγησαν στην καταστροφή. Να υπερβούμε το κομματικό μας εγώ και ν’ αναγνωρίσουμε τις ιστορικές ευκαιρίες για επίλυση του κυπριακού που παρουσιάστηκαν και χάθηκαν με όποιο μερίδιο ευθύνης αναλογεί στον καθένα.
Αυτή η στάση πολιτικής ειλικρίνειας είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να τιμήσουμε τη μνήμη όσων έδωσαν τη ζωή τους για να υπερασπιστούν την ελευθερία και τη δημοκρατία, καθώς και την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Πρόκειται για μια οφειλόμενη συγνώμη η οποία όμως δεν αφορά μόνο τους νεκρούς ήρωές μας. Είναι και για τους πρόσφυγες, τους εγκλωβισμένους, τους συγγενείς των αγνοουμένων, τους παθόντες του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής.
Γιατί σαράντα εννιά χρόνια από το δίδυμο έγκλημα του 1974, το Κυπριακό βρίσκεται στη χειρότερή του φάση.
Γιατί αντιμετωπίζουμε το μακροβιότερο αδιέξοδο από ποτέ, με την Τουρκία να εκμεταλλεύεται την κατάσταση για να προκαλεί καινούρια κατοχικά και διχοτομικά τετελεσμένα.
Γιατί, καθώς ο χρόνος ροκανίζει τις αντοχές και τη μνήμη, εμείς, ως υπεύθυνη πολιτική ηγεσία του τόπου, έχουμε την ιστορική ευθύνη να εξαντλήσουμε κάθε προσπάθεια για επίτευξη λύσης του προβλήματος που ταλανίζει τον λαό μας.
Κυρίες και κύριοι,
Οι σειρήνες που ηχούν στις επετείους του πραξικοπήματος και της εισβολής δεν ξυπνούν μόνο τις επώδυνες μνήμες για ό,τι ζήσαμε και υποφέραμε το 1974. Οι σειρήνες αυτές πρέπει να ξυπνούν και τις συνειδήσεις. Γιατί οι επέτειοι αποκτούν πραγματικό νόημα μόνο όταν αναμοχλεύουν την πολιτική σκέψη για να προβαίνει σε αξιολόγηση και αναστοχασμό του παρελθόντος. Των όσων προηγήθηκαν και όσων ακολούθησαν της τραγωδίας που ζήσαμε το 1974. Των όσων εμείς κάναμε και δεν κάναμε όλα αυτά τα χρόνια. Έτσι προσεγγίζουμε εμείς τις μαύρες επετείους.
Από τη στιγμή που η χούντα των Αθηνών και η ΕΟΚΑ Β’ του ολετήρα της Κύπρου Γρίβα με το πραξικόπημα που διενήργησαν έστρωσαν το χαλί στην Τουρκία να εισβάλει, η κατοχική δύναμη εκμεταλλεύεται την παρέλευση του χρόνου για να παγιώνει τα διχοτομικά τετελεσμένα και συνεχώς να τα διευρύνει.
Ότι ένα πραξικόπημα πέραν κάθε αμφιβολίας θα έφερνε την Τουρκία στην Κύπρο ήταν γνωστό χρόνια πριν από τη διενέργειά του. Υπήρχαν πολλές δηλώσεις, προειδοποιήσεις, εκκλήσεις από τον Μακάριο, το ΑΚΕΛ και από άλλους. Η ακροδεξιά όμως προχώρησε. Αυτή της η πράξη μόνο ως προδοτική μπορεί να χαρακτηριστεί. Οι αναφορές σε «άφρον πραξικόπημα» ή πολύ χειρότερα σε «διχόνοια» και «αδελφοκτόνο σπαραγμό» όχι μόνο δεν αποδίδουν την πραγματικότητα αλλά σκόπιμα την διαστρεβλώνουν. Προσβάλλουν δε τη μνήμη όσων θυσιάστηκαν για την πατρίδα μας και τον λαό μας.
Η Τουρκία αναντίρρητα φέρει την πρωταρχική ευθύνη για την τραγωδία, για τη συνέχιση του απαράδεκτου κατοχικού στάτους κβο και για την παραβίαση του διεθνούς δικαίου στην Κύπρο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εμείς δεν έχουμε ευθύνες για όσα έγιναν. Αν έτσι είχαν τα πράγματα, τότε θα καταλήγαμε στο παράλογο συμπέρασμα ότι τις τραγωδίες που ζήσαμε δεν μπορούσαμε να τις αποφύγουμε. Και, επίσης, ότι δεν έχει καμία σημασία για το τι σχεδιάζουμε να κάνουμε απ’ εδώ και μπρος για να οδηγηθούμε σε λύση.
Είναι πεποίθησή μας ότι μπορούσαμε να αποφύγουμε τις τραγωδίες. Μπορούσαμε να αποφύγουμε την εισβολή αν προδότες δεν έκαναν το πραξικόπημα. Μπορούσαμε να αποφύγουμε τις διακοινοτικές συγκρούσεις αν κάποιοι δεν υπέσκαπταν το ανεξάρτητο δικοινοτικό κράτος που ιδρύθηκε με τις Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου, αφού το θεώρησαν σκαλοπάτι για την ένωση με την Ελλάδα. Κατά παρόμοιο τρόπο βέβαια, οι κυρίαρχοι κύκλοι στην τουρκοκυπριακή κοινότητα υπέσκαπταν το κράτος για να φτάσουμε στη διχοτόμηση.
Θα μπορούσαμε να αποφύγουμε τραγωδίες αν ακόμα και μετά τις διακοινοτικές συγκρούσεις με τη συμπεριφορά μας και τις ενέργειές μας κερδίζαμε την εμπιστοσύνη των Τουρκοκυπρίων πείθοντάς τους ότι εννοούμε την επιστροφή τους στη συνδιαχείριση του κοινού μας κράτους. Όχι μόνο δεν το πράξαμε αλλά με τις ενέργειες και αποφάσεις μας στέλναμε το αντίθετο μήνυμα. Επαναφέραμε το σύνθημα και τη ρητορική της ένωσης. Αποκρύψαμε κάθε τι που παρέπεμπε στον δικοινοτικό χαρακτήρα του κράτους μας. Με αυτή τη συμπεριφορά δώσαμε τα εκτός διεθνούς δικαίου πλην όμως χρήσιμα επιχειρήματα στην Τουρκία να προτάσσει το αφήγημα ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι τάχα εκλιπούσα και ότι τ’ όνομά της το σφετερίζονται οι Ελληνοκύπριοι.
Αν η μισαλλοδοξία, η βουλησιαρχία, οι ψευδαισθήσεις και η ασυνέπεια σ’ αυτά που συμφωνήσαμε δεν κυριαρχούσαν, δεν θα δίναμε κανένα περιθώριο στην Τουρκία να προωθήσει τους σχεδιασμούς της. Δεν θα περνούσαν οι ΝΑΤΟϊκοί σχεδιασμοί, όπως είχαν συμφωνηθεί στο Συμβούλιο Εξωτερικών στη Λισαβόνα το 1971. Δε θα χάναμε ευκαιρίες για επίτευξη λύσης, γιατί χάθηκαν ευκαιρίες όσο κι αν κάποιοι το αρνούνται.
Όποτε ο ορθολογισμός, ο ρεαλισμός που στηριζόταν σε αρχές και η διορατικότητα καθοδηγούσαν τις αποφάσεις μας, καταφέρναμε να αποκρούουμε σχεδιασμούς εναντίον του κράτους και του λαού μας και να κερδίζουμε για την Κύπρο μας.
Κυρίες και κύριοι,
Στο πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι που βρισκόμαστε, στο παρά πέντε της οριστικής διχοτόμησης, επιβάλλεται να διδαχθούμε από το παρελθόν. Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει να παραμείνουμε συνεπείς στη συμφωνημένη βάση λύσης της δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα όπως την περιγράφουν τα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ. Όσοι φανερά ή κρυφά αμφισβητούσαν ή απέρριπταν τη ΔΔΟ πρέπει να προβληματιστούν για τη στάση της τουρκικής πλευράς που πλέον ανοικτά την απορρίπτει. Η στάση της τουρκικής πλευράς έχει αναδείξει ένα γεγονός το οποίο τουλάχιστον εμείς ως Αριστερά πάντοτε επισημαίναμε: έτσι όπως διαμορφώθηκαν τα πράγματα με την προδοσία του 1974 που επέτρεψε στην Τουρκία να πατήσει πόδι στην Κύπρο, οι επιλογές που έχουμε μπροστά μας για λύση του Κυπριακού δεν είναι πολλές. Στην πραγματικότητα είναι μόνο μία και τίθεται διλημματικά: Είτε λύση ΔΔΟ είτε διχοτόμηση.
Υπάρχουν και αυτοί, που είτε καλόβουλα είτε κακόβουλα, υποβάλλουν το ερώτημα: είναι δυνατόν η Τουρκία, με τέτοια προκλητική συμπεριφορά, να αποδεχθεί λύση στη βάση της ΔΔΟ; Αν αποδεχθούμε τη λογική ότι η Τουρκία δεν πρόκειται ποτέ να δεχθεί αυτή τη λύση, τότε λογικά θα πρέπει να τερματίσουμε τις προσπάθειές μας. Τέτοιες προσεγγίσεις λειτουργούν ως αυτοεκπληρούμενες προφητείες. Και ως τέτοιες φυσιολογικά μετατρέπουν το φαινομενικά ανέφικτο σε πραγματικά ανέφικτο.
Τις ευκαιρίες τις δημιουργείς, δεν τις περιμένεις. Με ορθολογισμό και ρεαλισμό και χωρίς ψευδαισθήσεις. Παρότι η επετειακή σύνοδος της Βουλής δεν προσφέρεται για κριτική δεν μπορώ να μην επισημάνω ότι οι τελευταίες εξελίξεις έχουν αποδείξει πως η μονοδιάστατη επένδυση των προσπαθειών μας στην ΕΕ δεν αποδίδει. Ακόμα πιο έντονα ισχύει για τις προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν σχετικά με το ΝΑΤΟ, το οποίο στους χάρτες του σημειώνει την Κύπρο με συντεταγμένες απαξιώνοντας την Κυπριακή Δημοκρατία.
Αντί, λοιπόν, να μιλούμε για ορόσημα που ήδη διαψεύστηκαν οφείλουμε να εργαστούμε για να δημιουργήσουμε δυναμική λύσης. Αυτό πρέπει να κάνουμε. Πείθοντας τον διεθνή παράγοντα ότι είμαστε έτοιμοι να συνεχίσουμε τις διαπραγματεύσεις από το σημείο που διακόπηκαν το 2017 στο Κραν Μοντανά. Ότι είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε επί του Πλαισίου Γκουτέρες διαφυλάσσοντας τις συγκλίσεις που επιτεύχθηκαν. Αυτός είναι ο τρόπος για να συναντηθούμε με τη θέση του ΓΓ του ΟΗΕ, ενθαρρύνοντάς τον να αναλάβει πρωτοβουλία για συνέχιση των διαπραγματεύσεων.
Η προσπάθεια για σπάσιμο του αδιεξόδου πρέπει να στηριχθεί πάνω σε μια θετική ατζέντα ικανή να συγκινήσει την Τουρκία χωρίς να παραβιάζει τις κόκκινες μας γραμμές. Για τούτο το ΑΚΕΛ έχει καταθέσει σχετική πρόταση από τον Δεκέμβριο του 2020, πρόταση η οποία έγινε ακόμα πιο επίκαιρη εξαιτίας της ενεργειακής κρίσης.
Επιβάλλεται επίσης ως Κυπριακή Δημοκρατία να απευθυνθούμε προς τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας με πακέτο μέτρων για στήριξή τους.
Κυρίες και κύριοι,
Πριν κατέλθω του βήματος θεωρώ υποχρέωσή μου να επαναλάβω ότι το ΑΚΕΛ δεν πρόκειται ποτέ να συμβιβαστεί με τη διχοτόμηση. Γιατί αν το κάνουμε θα είναι σαν να καταδικάζουμε τον τόπο μας σε μαρασμό. Εγκλωβισμένο σε ένα αβέβαιο παρόν, χωρίς ανοιχτούς ορίζοντες.
Δεν μας αξίζει μια τέτοια μίζερη πραγματικότητα. Σίγουρα δεν αξίζει στους νέους μας και στις επόμενες γενιές που δικαιούνται να ζήσουν σε μια ειρηνική και ελεύθερη πατρίδα.
Αυτή την επένδυση στο μέλλον τη χρωστάμε σε όλους όσοι έδωσαν το αίμα τους για την Κύπρο μας. Αυτή είναι η υπόσχεσή μας για να συνεχίσουμε τον αγώνα τους αταλάντευτα.
Αιωνία η μνήμη στους ήρωες αντιστασιακούς ενάντια στο πραξικόπημα.
Αιωνία η μνήμη στους ήρωες που υπερασπίστηκαν την ελευθερία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΔΗΚΟ Ν. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΜΑΥΡΕΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥΣ
15 ΙΟΥΛΙΟΥ 2023
Η σημερινή ειδική συνεδρία της Βουλής των Αντιπροσώπων αποβλέπει στην καταδίκη του προδοτικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης Τούρκικης εισβολής.
Αποτελεί όμως ταυτόχρονα και εκδήλωση μνήμης.
Μνήμης των αιτίων των αποτρόπαιων αυτών εγκλημάτων, που διαπράχθηκαν σε βάρος της Κύπρου και του Κυπριακού Ελληνισμού.
Θυμόμαστε την εθνική συμφορά του 1974 - αναξέουμε τις ανοιχτές ακόμα πληγές στο ακρωτηριασμένο σώμα της πατρίδας μας.
Όσο όμως μεγάλη κι αν είναι η οδύνη της μεγάλης τραγωδίας μας, δεν επιτρέπεται να διακόπτεται ποτέ η μνήμη των αιτίων και πρωταιτίων του πιο φοβερού δράματος στην τρισχιλιετή Ιστορία μας.
Το πραξικόπημα και η εισβολή ήταν δύο προμελετημένα, αλληλένδετα και συνυφασμένα εγκλήματα.
Ο καθένας από εμάς ευθύνεται να μη λησμονεί τον φανατισμό, τον παραλογισμό, την παρανομία, τον κίβδηλο πατριωτισμό, την απάτη και την προδοσία, που δολοφόνησαν στις 15 του Ιούλη τη δημοκρατία και τη νομιμότητα.
Να μην απομακρύνουμε ποτέ από τη μνήμη μας το πραξικόπημα και την εισβολή.
Την κατοχή και τον ξεριζωμό, την αδικία και τον πόνο.
Τους νεκρούς και τους αγνοούμενους μας
Τα σκλαβωμένα χωριά και τις πόλεις μας.
Το χρέος της θύμησης των σκοτεινών ημερών εκείνου του εφιαλτικού Ιούλη, εμπερικλείει και τη μέγιστη ηθική υποχρέωση της διαρκούς απόδοσης τιμών σε κείνους που προασπίστηκαν τη δημοκρατία και την ελευθερία της πατρίδας μας.
Σε κείνους που με κίνδυνο της ζωής τους ή, και με τη θυσία της ζωής τους, περιφρούρησαν τον Εθνάρχη Μακάριο, και προσπάθησαν να αποτρέψουν το πραξικόπημα – τον προπομπό και το πρόσχημά της τουρκικής εισβολής.
Σε όλους αυτούς τους γενναίους, ζώντες και πεσόντες, επώνυμους και ανώνυμους, καταθέτουμε για μια ακόμα φορά την απέραντη αγάπη και τη βαθιά εκτίμηση μας.
Αν η αντίσταση και ο αγώνας τους δεν απέτρεψαν τελικά την συμφορά, οι ίδιοι αναδείχθηκαν στη συλλογική συνείδηση του λαού μας, γενναίοι προασπιστές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και εύτολμοι υπερασπιστές των ιδεωδών του Ελληνισμού.
Κυρία Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η μνήμη επιστρέφει συνεχώς στην εφιαλτική αφετηρία της συνεχιζόμενης ακόμα Κυπριακής τραγωδίας.
Μιας τραγωδίας που από κοινού συνέγραψαν και σκηνοθέτησαν το πραξικόπημα και η εισβολή.
Το χουντικό πραξικόπημα προλόγισε την τουρκική εισβολή.
Και η τουρκική εισβολή επιλόγησε το πραξικόπημα.
Πραξικόπημα και εισβολή, έγκλημα και προδοσία, ακρωτηρίασαν το σώμα της Κύπρου και βύθισαν τον Κυπριακό Ελληνισμό στην οδύνη, στο πένθος και στην αγωνία.
Η σημερινή συνεδρία λοιπόν αποτελεί ταυτόχρονα και εκδήλωση μνήμης και τιμής.
Μνήμη και τιμή, σε αυτούς που θυσίασαν το πολυτιμότερο τους αγαθό, τη ζωή τους, προασπιζόμενοι τη δημοκρατία, τη νομιμότητα και την ελευθερία.
Αγέραστη θα μείνει η μνήμη τους και αιώνια η ευγνωμοσύνη του Κυπριακού Ελληνισμού σε αυτούς που κέρδισαν την αθανασία δια του θανάτου τους.
Κυρία Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι συνάδερφοι,
Σαρανταεννέα χρόνια από τότε αναζητούμε ακόμα μια λειτουργική και βιώσιμη λύση του Κυπριακού προβλήματος,
Δεν έχουμε πλέον ψευδαίσθηση ότι η λύση του Κυπριακού θα είναι δίκαιη, αλλά επιζητούμε τουλάχιστον να είναι λειτουργική και βιώσιμη.
Λύση που θα επανενώσει το λαό και τη χώρα μας στη βάση των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών.
Αναζητούμε τα στοιχειώδη και τα αυτονόητα, τα φυσικά και ανθρώπινα δίκαια και δικαιώματα.
Ως ε/κ πλευρά έχουμε δεχθεί οδυνηρότατους συμβιβασμούς αυτά τα 49 χρόνια στη δική μας εναγωνιώδη προσπάθεια να ανατρέψουμε τα δεδομένα της καταστροφής του 1974.
Δυστυχώς όμως, βλέπουμε σήμερα να προβάλλεται απροκάλυπτα και ανερυθρίαστα από την τουρκική πλευρά η λύση της συνομοσπονδίας και των δύο κρατών.
Το 1974 είχε διαμηνύσει ο Κίσινγκερ στον Ετζεβίτ, υποδεικνύοντας του: «Να συνομιλείτε. Μόνο να συνομιλείτε. Όσο συνομιλείτε, κανείς δεν ενδιαφέρεται για το Κυπριακό».
Υποδεικνύοντας του έτσι πως η Τουρκία πρέπει να προσποιείται ότι θέλει λύση…
Πλέον η Τουρκία ούτε καν προσποιείται…
Η Τουρκία για χρόνια ακολούθησε την τακτική της κωλυσιεργίας και της παρέλκυσης.
Τρέναρε τις συνομιλίες με απώτερο στόχο να εδραιώσει τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής της.
Τώρα που τα έχει εδραιώσει, γίνεται πιο ειλικρινείς και ωμή και αποκαλύπτει τις πραγματικές της προθέσεις.
Δεν θέλει λύση αλλά διχοτόμηση.
Δεν θέλει επανένωση αλλά δυο κράτη.
Η Τουρκία, ούτε τότε, ούτε και τώρα επείγεται για διευθέτηση στο Κυπριακό.
Δεν βιάζεται.
Δεν επείγεται ούτε για την επανάληψη των συνομιλιών.
Αντίθετα, εκβιάζει. Απαιτεί ως αντάλλαγμα, απλά και μόνο για να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, την αλλαγή της βάση της συζήτησης.
Μας το λένε ξεκάθαρα.
Η βάση της λύσης που δέχεται να συνομιλήσει, είναι τα δύο κράτη, ή, ένα συνομοσπονδιακό μόρφωμα, που θα είναι χειρότερο και από τα δύο κράτη.
Επιδιώκει λύση νομιμοποίησης της εδαφικής και θεσμικής διχοτόμησης της Κύπρου.
Λύση, δηλαδή, ασύμβατη με τα ψηφίσματα του Σ.Α. των Η.Ε.
Λύση ασύμβατη με τις αρχές και αξίες της Ε.Ε.
Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως εμείς πρέπει να εγκαταλείψουμε τις προσπάθειες μπροστά στην τουρκική αδιαλλαξία.
Το αντίθετο. Εμείς επειγόμαστε για λύση.
Δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε τις προσπάθειες της επίλυσης του κυπριακού.
Εμείς πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι και διεκδικητικοί σε ότι αφορά, την άρση της κατοχής,
την κατοχύρωση της ασφάλειας όλων των κυπρίων πολιτών και τη συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Και σίγουρα δεν πρέπει να αποδεχθούμε αλλαγή της βάσης λύσης του Κυπριακού.
Κυρία Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το Δημοκρατικό Κόμμα είναι ξεκάθαρο.
Μόνο μέσω διαπραγματεύσεων μπορεί να λυθεί το κυπριακό.
Το αντικείμενο αυτών των διαπραγματεύσεων πρέπει να είναι:
Τα ψηφίσματα των ηνωμένων εθνών,
Οι συμφωνίες υψηλού επιπέδου,
Οι αρχές και αξίες της ευρωπαϊκής ένωσης,
Οι ομόφωνες αποφάσεις του εθνικού συμβουλίου,
η διασφάλιση της ασφάλειας του κράτους και των πολιτών, με μηδέν στρατούς, μηδέν εγγυήσεις,
αποκατάσταση και συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με λειτουργικό κράτος και με διασφάλιση της μη εμπλοκής της Ελλάδας και της Τουρκίας, άμεσα ή έμμεσα, στις υποθέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Μόνο έτσι μπορούμε να οδηγήσουμε, ολόκληρο τον κυπριακό λαό, ε/κ και τ/κ, σε συνθήκες ειρήνης και ευημερίας.
Θέλουμε να επαναρχίσουν οι συνομιλίες.
Και να διαπραγματευτούμε, όλα τα κεφάλαια του κυπριακού:
Και της διακυβέρνησης,
και της ασφάλειας,
και του εδαφικού,
και των εποίκων,
και των προσφύγων μας.
και όχι μόνο να συζητάμε την απαίτηση της τουρκικής πλευράς «να τετραγωνίσουμε τον κύκλο» που απλά αποτελεί την εκλογίκευση του παραλογισμού.
Γι’ αυτό και χαιρετίζουμε τις πρωτοβουλίες του ΠτΔ καθώς στόχος μας πρέπει να είναι να σπάσουμε το αδιέξοδο.
Συμφωνούμε με την εισήγηση να επιδιώξουμε ενεργότερη εμπλοκή της Ε.Ε. στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού, πάντα κάτω από το συμφωνημένο πλαίσιο και την εποπτεία των Η.Ε.
Ασφαλώς και αυτή η προσπάθεια εμπεριέχει μεγάλες δυσκολίες, και δύσβατος θα είναι ο δρόμος προς την επιτυχή κατάληξη της.
Και σίγουρα δεν πρέπει να δίνουμε κίνητρα ή ουσία χωρίς ανταλλάγματα, όπως πολύ ορθά έχει αναφέρει και ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης.
Είναι όμως προφανές πως δεν υπάρχουν πολλές επιλογές.
Είτε θα υπάρξουν πρωτοβουλίες, είτε δια της αδράνειας, θα εδραιώσουμε τα κατοχικά δεδομένα.
Κυρία Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Το μέγεθος της τραγωδίας που έχουν επιφέρει στην Κύπρο οι νυκτοβάτες της εοκαβήτα, η χούντα των Αθηνών και το μέγεθος της ευθύνης που μας έχουν κληροδοτήσει, αλλά και το δικό μας χρέος, είναι η αντίσταση και η συνέχιση του αγώνα για την απελευθέρωση και την επανένωση της πατρίδας μας.
Πεποίθηση μας είναι ότι η «λύση» δεν μπορεί να είναι συνώνυμο του κλεισίματος του Κυπριακού.
Αντίθετα, εμείς πιστεύουμε ότι η πραγματική λύση, κάτω από τις σημερινές συνθήκες και διεθνείς εξελίξεις, θα εξευρεθεί όταν τις ενέργειες και πρωτοβουλίες μας,
κατευθύνει η διεκδικητικότητα,
το αγωνιστικό σθένος,
το αδούλωτο πνεύμα,
το υψηλό φρόνημα,
η άρνηση στην υποταγή και την παράδοση,
η ακλόνητη πίστη στο καλύτερο μέλλον του βασανισμένου τόπου μας και του μεγαλομάρτυρα λαού μας.
Αυτά μας δίδαξαν και αυτά μας υπαγορεύουν οι θυσίες και το παράδειγμα των γενναίων υπερασπιστών της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας.
Αυτός ο λαός, που πριν 49 χρόνια προδόθηκε και σφαγιάστηκε δικαιούται μιας καλύτερης τύχης και αξίζει ένα καλύτερο μέλλον.
Γι’ αυτή την καλύτερη τύχη και το καλύτερο μέλλον του τόπου μας και του λαού μας, ας ενωθούμε στον κοινό αγώνα.
Αυτό επιτάσσει το ιστορικό μας χρέος.
ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΔΕΚ Μ. ΣΙΖΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΜΑΥΡΕΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥΣ
Η Κυπριακή Δημοκρατία ιδρύθηκε και διατηρήθηκε με θυσίες και αίμα ηρώων, δεν θα επιτρέψουμε να καταλυθεί με υπογραφή πολιτικών
Έντιμη κύρια Πρόεδρε,
Συναδέλφισσες, και συνάδελφοι,
Όταν η κατάσταση παραμένει αμετάβλητη, αμετάβλητες και σταθερές πρέπει να είναι και οι απόψεις και θέσεις-μας σε σχέση με τη συνεχιζόμενη δοκιμασία του λαού-μας και τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας. Ιδιαίτερα όταν αυτή η πολιτική προσλαμβάνει ιδιαίτερα προκλητικές διαστάσεις, λόγω της ουδετερότητας και της ποντιοπιλατικής πολιτικής του διεθνούς παράγοντα.
Η Ουκρανική κρίση, λόγω της εισβολής της Ρωσίας, έχει επιβεβαιώσει την συμφεροντολογική συμπεριφορά του διεθνούς παράγοντα και κύρια των ευρωπαίων εταίρων-μας.
Ενώ στη Ρωσία επιβάλλουν άμεσα κυρώσεις με σοβαρές επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο των λαών της Ευρώπης, στην Τουρκία δίνουν οικονομική στήριξη.
Για 49η χρονιά η Βουλή των Αντιπροσώπων συνέρχεται σε αυτή την ειδική συνεδρίαση για να τιμήσει τους υπερασπιστές της συνταγματικής νομιμότητας και να αποτίσει φόρο τιμής σε αυτούς που όρθωσαν το ανάστημά-τους, που υπερασπίσθηκαν τη δημοκρατία ενάντια στις συνωμοσίες της χούντας των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β., που αγωνίστηκαν εναντίον των τούρκων εισβολέων για την ελευθερία της πατρίδας-μας. Όμως το πατριωτικό-μας καθήκον δεν πρέπει να εξαντλείται σε ομιλίες και διαπιστώσεις. Για να έχει πραγματική αξία η απόδοση τιμής στους τιμώμενους σήμερα ήρωες, οφείλουμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμά-τους και έναντι οποιουδήποτε τιμήματος να συνεχίσουμε τον αγώνα-τους.
Σε μια περίοδο όπου επιχειρείται συστηματικά η παραχάραξη της ιστορίας, και τα χουντικά κατάλοιπα αναβιώνουν ενδεδυμένα τον εθνικό μανδύα, οφείλουμε να αναδεικνύουμε τα αίτια και τα αιτιατά που μας οδήγησαν στην τραγωδία του
1974, τις συνέπειες της οποίας εξακολουθούμε να βιώνουμε και σήμερα επικίνδυνες όσο ποτέ άλλοτε. Όπως είπε και ο δολοφονημένος ήρωας - ποιητής Δώρος Λοίζου η αλήθεια είναι πιο καυτή και από τη μήτρα του ήλιου.
Η 15η και η 20η Ιουλίου 1974 δεν ήταν δύο στιγμιαία γεγονότα. Ήταν οι δύο φάσεις του ίδιου εγκληματικού σχεδίου το οποίο είχε εκκολαφθεί από τους ΝΑΤΟικούς κύκλους και υλοποιήθηκε με τη συνεργασία Ελλήνων πολιτικών και στρατιωτικών και τη συνδρομή Κυπρίων συνοδοιπόρων.
Ήταν το αποκορύφωμα μιας 10ετούς συνωμοσίας η οποία αποσκοπούσε στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την επιβολή διχοτομικής λύσης. Άρχισε με την τουρκοανταρσία το Δεκέμβριο του 1963 και κλιμακωτά ολοκληρώθηκε με το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και την τουρκική εισβολή της 20ης Ιουλίου του 1974.
Τα αποτελέσματα αυτής της συνομωσίας επιχειρήθηκε να νομιμοποιηθούν το 2004 με το σχέδιο Ανάν, το οποίο ο λαός-μας με υπευθυνότητα απέρριψε διασώζοντας την Κυπριακή Δημοκρατία
Για την ΕΔΕΚ, τους ΕΔΕΚίτες και τον ιδρυτή και ιστορικό-της ηγέτη Β. Λυσσαρίδη σε αυτή τη διαδρομή δεν υπήρξαν διλήμματα. Από την πρώτη στιγμή αναμετρήθηκαν με τη συνομωσία και την παρανομία. Δεν επέλεξαν την εύκολη λύση είτε της συμπόρευσης, είτε της επιτήδειας ουδετερότητας για να εξασφαλίσουν εύνοια και λαφυραγωγία. Οργανωμένα και συντεταγμένα αντέδρασαν στις συνομωσίες με στόχο τη ματαίωσή-τους.
Το 1964 οι ηρωικοί Κοκκινοσκούφηδες απελευθέρωσαν τον Πενταδάκτυλο, ματαιώνοντας σε μεγάλο βαθμό τα διχοτομικά σχέδια της Τουρκίας
Στα χρόνια της χουντικής συνομωσίας στήριξαν αποφασιστικά και έμπρακτα τον Εθνάρχη Μακάριο, στο πρόσωπο του οποίου εκφραζόταν η δημοκρατία, η συνταγματική νομιμότητα και η κρατική κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για αυτή τη στάση κάποιοι αποκαλούσαν τους ΕΔΕΚίτες «ανθέλληνες» και κάποιοι άλλοι «εξτρεμιστές».
Στα χρόνια της παρανομίας και της οργανωμένης προσπάθειας για ανατροπή της συνταγματικής νομιμότητας, η ΕΔΕΚ κατέβαλε βαρύ αλλά περήφανο φόρο αίματος. Ο κύκλος των δολοφονιών των στελεχών της ΕΔΕΚ άρχισε με τον Κόκο Φωτίου τον Απρίλιο του 1973 για να κλείσει με το Δώρο Λοίζου στις 30 Αυγούστου 1974 κατά την απόπειρα δολοφονίας του ηγέτη της αντίστασης Βάσου Λυσσαρίδη. Η συγκάλυψη των ενόχων και στις δύο δολοφονίες, η φυγάδευσή-τους στο εξωτερικό και η μη προσαγωγή-τους στη δικαιοσύνη αποτελεί ακόμα ένα μελανό στίγμα του κράτους-μας.
Το πρωινό της 15ης Ιουλίου η ΕΔΕΚ ήταν το μοναδικό κόμμα που οργανωμένα αντιστάθηκε στο προδοτικό πραξικόπημα.
Όταν εκδηλώθηκε η τουρκική εισβολή οι ΕΔΕΚίτες ήταν και πάλι στην πρώτη γραμμή άμυνας για να αποτραπεί η κατάληψη της Λευκωσίας, όταν η χούντα στη συνάντηση της 19ης Ιουλίου στην Αθήνα με την Αμερικανική αντιπροσωπεία είχε συναινέσει στην κατάληψη κυπριακών εδαφών για να αποκτήσει έξοδο προς τη θάλασσα η τουρκοκυπριακή κοινότητα.
Και στις 15 Αυγούστου του 1974 στη γνωστή σύσκεψη του Γραφείου Δημοσίων Πληροφοριών ο Β. Λυσσαρίδης με τη γνωστή ομιλία-του απέτρεψε την παράδοση της πατρίδας-μας στα τουρκικά στρατεύματα και τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως ήταν η απαίτηση της Τουρκίας με τη στήριξη των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας για αποδοχή του σχεδίου Γκιουνές.
Οι ΕΔΕΚίτες όπως και τότε έτσι και τώρα θα συνεχίσουμε τον αγώνα των νεκρών και όχι μόνο συναγωνιστών-μας, με κάθε νόμιμο και δημοκρατικό τρόπο για
• να προστατεύσουμε τους δημοκρατικούς θεσμούς και την κοινωνία-μας από έκνομες δραστηριότητες
• να εξαλείψουμε κάθε προσπάθεια συγκαλυμμένης ή όχι παραπλάνησης του λαού-μας,
• να προστατεύσουμε την κρατική-μας οντότητα και
• να διεκδικήσουμε λύση που να απαλλάσσει την πατρίδα-μας από την κατοχή
Λύση η οποία να κατοχυρώνει ένα κράτος, ένα λαό και να ενισχύει τη συνεργασία των νόμιμων κατοίκων για τη διαμόρφωση του κοινού-τους μέλλοντος.
Μόνο η ιστορική αυτογνωσία, η σωστή διεκδίκηση των δικαίων-μας και η αγωνιστικότητα μπορούν να διορθώσουν την πορεία-μας, να ανατροφοδοτήσουν τους στόχους-μας
Ο ραγιαδισμός, ο ευσεβοποθισμός και η ηττοπάθεια μόνο σε καταστροφική λύση μπορούν να μας οδηγήσουν. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να είμαστε η τελευταία γενιά Ελλήνων στη μαρτυρική Κύπρο.
Στο όνομα των νεκρών αλλά και των ζώντων αγωνιστών της δημοκρατικής αντίστασης, τους οποίους τιμούμε σήμερα, στο όνομα των χιλιάδων επώνυμων και ανώνυμων ηρώων της κυπριακής ελευθερίας, στα αθώα θύματα και τους παθόντες της τουρκικής θηριωδίας, οφείλουμε να προστατεύσουμε και να ενισχύσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η Κυπριακή Δημοκρατία ιδρύθηκε και διατηρήθηκε με θυσίες και αίμα ηρώων. Δεν θα επιτρέψουμε να καταλυθεί με υπογραφή πολιτικών. Οφείλουμε να αγωνισθούμε και να την παραδώσουμε στις μελλοντικές γενιές και πάλι ελεύθερη και δημοκρατική, όπως την οραματίσθηκαν και για την πραγματοποίησή-της αγωνίσθηκαν μέχρι την τελευταία-τους πνοή οι ήρωες που τιμούμε σήμερα. Αυτή είναι και η καλύτερη υπόσχεση στη μνήμη -τους.
ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΔΗΠΑ - ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ Μ. ΚΑΡΟΓΙΑΝ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΜΑΥΡΕΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥΣ
Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε,
κυρία Πρόεδρε,
κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η Βουλή των Αντιπροσώπων συνέρχεται στη σημερινή ειδική συνεδρία για να καταδικάσει, για ακόμα μία χρονιά, το δίδυμο έγκλημα σε βάρος της Κύπρου και του λαού της, του Ιούλη του 1974, το προδοτικό πραξικόπημα και τη βάρβαρη τουρκική εισβολή.
Σαράντα εννέα χρόνια μετά την τραγωδία του πιο θλιβερού και τραγικού Ιούλη της κυπριακής ιστορίας ο λαός μας εξακολουθεί να βιώνει τις συνέπειες της εγκληματικής αφροσύνης και της μεγάλης προδοσίας.
Η μνήμη παραμένει νωπή και βαριά φορτισμένη, γιατί εκείνη η μεγάλη τραγωδία του Ιούλη του 1974 σκόρπισε αίμα, πόνο, πίκρα, δυστυχία και σφράγισε ανεξίτηλα τη ζωή μας, το παρόν και το μέλλον μας.
Μέρα μνήμης, τιμής και αγώνα η σημερινή.
Θυμόμαστε και τιμούμε τους ήρωες και τους μάρτυρες μας, τους υπερασπιστές και προασπιστές της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Τιμούμε όσους αντιστάθηκαν στο προδοτικό πραξικόπημα και υπερασπίστηκαν τη δημοκρατία και τη νομιμότητα.
Τιμούμε μαζί με όλους αυτούς τον αείμνηστο Εθνάρχη Μακάριο, που ήταν ο κύριος στόχος των πραξικοπηματιών. Τιμούμε τους αγώνες του και την προσφορά του προς την πατρίδα.
Τιμούμε τους αγνοούμενούς μας, τους παθόντες, τους εγκλωβισμένους, τις χιλιάδες των εκτοπισθέντων.
Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε,
κυρία Πρόεδρε,
κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Σχεδόν μισός αιώνας από τότε, πολλοί ήσαν οι σταθμοί που χαρακτήρισαν την πορεία της εθνικής μας υπόθεσης μέχρι σήμερα. Πολλοί κύκλοι διαπραγματεύσεων. Αρκετά χρόνια στασιμότητας και αδιεξόδων. Πολλές ανακατατάξεις στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Πολλές και αυξημένες προσδοκίες δημιουργήθηκαν κατά καιρούς για την επίλυση της. Αρκετές και οι απογοητεύσεις. Διαχρονική τουρκική αδιαλλαξία και επεκτατισμός.
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι κάναμε και λάθη, είχαμε και παραλείψεις, κάποιες στιγμές χάσαμε τον προσανατολισμό μας. Πρόσκαιρα και κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, δώσαμε την εντύπωση ότι μειώθηκε προς στιγμή η πίστη του λαού μας στο δίκαιο του αγώνα του.
Μπορεί τα σαράντα εννέα χρόνια να είναι πολλά. Και είναι. Αλίμονο, όμως, αν χάσουμε την πίστη στο δίκαιο του αγώνα μας, αν κουραστούμε, αν απογοητευτούμε, αν απελπιστούμε.
Σίγουρα δεν είναι εύκολος ο αγώνας μας. Ουδέποτε ήταν εύκολος. Όμως, κανένας δεν θα μας προσφέρει την ελευθερία και τα δικαιώματά μας αν εμείς δεν συνεχίσουμε να τα διεκδικούμε με σθένος, αποφασιστικότητα και επιμονή.
Πρέπει, επιτέλους να βρούμε το δρόμο της εθνικής συνεννόησης, της συναντίληψης, της συναίνεσης. Το δρόμο της ευθύνης και του καθήκοντος.
Μόνο έτσι μπορούμε με σιγουριά να χαράξουμε την πορεία προς ένα καλύτερο μέλλον.
Αυτές τις ώρες, αυτές τις μέρες ας επιχειρήσουμε να μπούμε σε ένα διάλογο με την Ιστορία.
Να διδαχθούμε από αυτήν. Να διδαχθούμε ακόμη και από τα λάθη μας. Και ας αρχίσουμε παράλληλα ένα συγκροτημένο διάλογο με το μέλλον. Κυρίως, όμως, ας αφουγκραστούμε τι μάς προστάζει ο λαός μας, τι αξιώνει, τι προσδοκεί από εμάς και σε ποιο μέλλον προσβλέπει.
Είναι η ώρα, που είτε θα συνειδητοποιήσουμε τους εθνικούς κινδύνους και να τους αντιμετωπίσουμε συλλογικά με σχέδιο, σωφροσύνη, υπευθυνότητα και διεκδικητικό ρεαλισμό, είτε θα αφεθούμε μοιρολατρικά στην τύχη μας και θα χαθούμε στον πάτο της ιστορίας.
Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε,
κυρία Πρόεδρε,
κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η ευθύνη για τη διαχείριση του κυπριακού προβλήματος είναι βαρύτατη. Το ιστορικό μας χρέος, τεράστιο.
Η Κύπρος και ο λαός της βρίσκονται σε ένα ιδιαίτερα κρίσιμο και επικίνδυνο σταυροδρόμι.
Σίγουρα, οι ευθύνες των Ηνωμένων Εθνών και γενικά της διεθνούς κοινότητας είναι τεράστιες για την πολύχρονη εκκρεμότητα του κυπριακού προβλήματος. Για σαράντα εννέα χρόνια ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής, ένα διεθνές έγκλημα παραμένει άλυτο και ατιμώρητο.
Αυτή η αδυναμία, αυτή αναποτελεσματικότητα, αυτή η υποκρισία των δύο μέτρων και των δύο σταθμών και η ανοχή της διεθνούς κοινότητας έχει αποθρασύνει την Τουρκία σε βάρος της Κύπρου, που θεωρεί το νησί μας γεωγραφική προέκταση της Ανατολίας και που επιδιώκει τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου και την ολοκληρωτική και ανέκκλητη μεταβολή του δημογραφικού της χαρακτήρα.
Έχουμε απέναντί μας μια τουρκική ηγεσία που θεωρεί τον εαυτό της κληρονόμο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και επιδιώκει την αναβίωσή της.
Εμείς, διεκδικούμε τα στοιχειώδη εκείνα δικαιώματα τα οποία είναι δεδομένα για τους άλλους λαούς.
Ζητούμε τα ελάχιστα και θεωρούμαστε αδιάλλακτοι, ζητούμε τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες και θεωρούμαστε ανένδοτοι, ζητούμε να φύγουν τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα και οι έποικοι και θεωρούμαστε απορριπτικοί.
Το δραματικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται σήμερα το κυπριακό πρόβλημα, με αποτέλεσμα την επέκταση των τετελεσμένων της εισβολής, στην Αμμόχωστο, στη Δερύνεια, αλλά και γενικότερα στις κατεχόμενες περιοχές μας, πρέπει να αρθεί.
Η πρόταση του Προέδρου Χριστοδουλίδη, για διασύνδεση του Κυπριακού με τα Ευρωτουρκικά και τη δημιουργία κινήτρων, που θα προωθήσει η ενεργότερη εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Κυπριακό, σε όλα τα στάδια και με κάθε μέσο – ως η πρόσφατη αναφορά στα Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου – κατά την άποψη μας συμβάλλει στο να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να επανέλθει το κυπριακό σε τροχιά συνομιλιών.
Και επειδή πολλά λέγονται, πολλά κυοφορούνται και μεθοδεύονται, για την πιθανή επανέναρξη της διαδικασίας των απευθείας διαπραγματεύσεων, οφείλουμε με σαφήνεια και κατηγορηματικότητα να επαναλάβουμε, ότι το Πλαίσιο Γκουτέρες παραμένει στο τραπέζι, ως μια καλή βάση για την επανέναρξη της διαδικασίας, από το σημείο που διακόπηκε στο Κρανς Μοντάνα.
Νοείται, φυσικά, ότι προσδοκούμε σε μια λύση αρχών, λύση που να εδράζεται στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τις Συμφωνίες Κορυφής και τις σχετικές αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με στόχο τη λύση Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, το μόνο πλαίσιο λύσης που η διεθνής κοινότητα αποδέχεται.
Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε,
κύριε Πρόεδρε,
κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η διαφύλαξη και η συντήρηση της ιστορικής μνήμης είναι ευθύνη και χρέος όλων μας.
Η ιστορική αλήθεια γύρω από τα τραγικά γεγονότα του Ιούλη του 1974 αποτελεί σταθερό βάθρο αυτογνωσίας. Η συντήρηση αλώβητης και ανόθευτης της αλήθειας για το παρελθόν αποτελεί προϋπόθεση για τη διαμόρφωση μιας ελπιδοφόρας πορείας για το σήμερα και το αύριο.
Δεν έχουμε δικαίωμα να ξεχάσουμε. Δεν έχουμε δικαίωμα να περιπέσουμε σε λήθαργο και να αφεθούμε σε μια πορεία αλλοτρίωσης.
Δεν έχουμε δικαίωμα να αφήσουμε τη μνήμη να εξασθενίσει ή να λοξοδρομήσει, γιατί οι πληγές που προκάλεσε το δίδυμο έγκλημα του Ιούλη του 1974 παραμένουν ακόμα ανεπούλωτες.
Γιατί η θυσία των ηρώων και των μαρτύρων μας παραμένει αδικαίωτη.
Γιατί ο αγώνας μας για αποκατάσταση των δικαίων και των δικαιωμάτων μας και για την εξεύρεση μιας δίκαιης, λειτουργικής και βιώσιμης λύσης δεν έχει ακόμα δικαιωθεί.
Γιατί το δικαίωμα των προσφύγων για επιστροφή στις πατρογονικές τους εστίες δεν έχει ακόμα διασφαλιστεί.
Γιατί η τύχη των αγνοουμένων μας δεν έχει ακόμα διακριβωθεί.
Γιατί το μέλλον των παιδιών μας παραμένει ακόμα επισφαλές.
Είμαστε χρεωμένοι από τους ήρωές και τους μάρτυρές μας, που σήμερα μνημονεύουμε και τιμούμε, είμαστε χρεωμένοι από την Ιστορία αλλά και από τις γενιές που θα έρθουν σ’ αυτή τη μαρτυρική πατρίδα μετά από εμάς να συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση.
Ο λαός, σίγουρα, το αναμένει. Το απαιτεί. Το αξιώνει.
Έχουμε την άποψη ότι μπορούμε να βλέπουμε με αισιοδοξία και ελπίδα το μέλλον, φτάνει όλοι να συνειδητοποιήσουμε τις ευθύνες μας προς τον τόπο και τον λαό μας και να πολιτευτούμε με τρόπο υπεύθυνο, σταθερό, συνεπή και ρεαλιστικό.
Μέσα σε αυτό το ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον, με τις παγκόσμιες συνθήκες να αλλάξουν με γρήγορους ρυθμούς, καθήκον μας είναι:
να αξιοποιήσουμε τα νέα γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά δεδομένα,
να διευρύνουμε τις στρατηγικές συνεργασίες μας με χώρες της περιοχής μας,
να επενδύσουμε στην εργατικότητα και τη δημιουργικότητα του λαού μας,
να εκσυγχρονίσουμε το κράτος και τους θεσμούς μας,
να αποφύγουμε λογικές και πρακτικές που αποδείχθηκαν ατελέσφορες, μακριά από παρωχημένες εμμονές, δογματισμούς και ιδεοληψίες. Μακριά από κενά συνθήματα και ανώφελους βερμπαλισμούς.
Η πολιτική ηγεσία του τόπου, όλοι εμείς καλούμαστε να αποδείξουμε ότι χωρίς τις νοοτροπίες και τα αυτοκαταστροφικά σύνδρομα του παρελθόντος, χωρίς να αναμοχλεύουμε μίση, πάθη, μικρότητες και παραταξιακές σκοπιμότητες, με τη σοφία και την εμπειρία που με τα χρόνια έχουμε αποκτήσει, μπορούμε να εμπνεύσουμε και να καθοδηγήσουμε τον λαό μας προς ένα καλύτερο αύριο.
Θα πρέπει με λίγα λόγια να αποδείξουμε στην πράξη ότι την Κύπρο μας την αγαπούμε. Ότι αυτήν υπηρετούμε. Και γι΄αυτή νοιαζόμαστε πραγματικά.
Οι απαντήσεις θα είναι πειστικές και άξιες λόγου, αν θα συνοδεύονται με τις ανάλογες πολιτικές υπερβάσεις και θα οδηγούν στην πραγματική ενότητα και την εθνική συνεννόηση για την από κοινού αντιμετώπιση των προκλήσεων, αλλά και των ευκαιριών και των νέων δυνατοτήτων που στην πορεία ενδεχομένως να δημιουργηθούν.
Από τις πράξεις μας θα κριθούμε όλοι.
Ας φροντίσουμε να αξιωθούμε τη θετική κρίση της Ιστορίας και την εκτίμηση και την ευγνωμοσύνη των μελλοντικών γενεών.
ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ Χ. ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΥ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΜΑΥΡΕΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥΣ
Πριν λίγες μέρες πήγα στο μνημόσυνο που έκανε η Αγλαντζιά για τους πεσόντες και τους αγνοουμένους στον πόλεμο του 1974.
Ανάμεσα τους ένα συμμαθητής μου και οι δύο μου παιδικοί φίλοι, οι κολλητοί μου, ο Δημήτρης Θεοδοσίου και ο Χάμπου Χαράλαμπος και οι δύο αγνοούμενοι.
Περνούσαμε ώρες μαζί σχεδόν κάθε μέρα, πηγαίναμε περιπάτους στη Λευκωσία και κάναμε εξερευνήσεις στο πάρκο Αθαλάσσας και στην περιοχή του ΡΙΚ που τότε είχε ένα μικρό στρατιωτικό αεροδρόμιο.
Το τάγμα του Δημήτρη το βρήκα και στην Ευρύχου αλλά όσο και να έψαχνα ανάμεσα στους στρατιώτες δεν τον έβρισκα.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε τον πόνο που ένιωσα όταν επέστρεψα πίσω και έψαχνα να τους βρω, είχα μείνει μόνος μου… έχασα τους φίλους μου.
Ένα πράγμα που βοήθησε στο να έχουμε αγνοούμενους ήταν και το ότι τότε δεν είχαμε μεταλλική ταυτότητα στο λαιμό. Μια μεταλλική ταυτότητα που θα άντεχε σε μια μάχη, ούτως ώστε αν σκοτωνόταν κάποιος κοντά σου, να μπορείς να πάρεις την ταυτότητα για απόδειξη του ποιος ήταν.
Από την άλλη μετά την κατάπαυση πυρός, κανένας δεν μας ρώτησε για οτιδήποτε πληροφορίες, τι έγινε, αν σκοτώθηκε κάποιος κοντά μας και ποιος ήταν κλπ.
Εδώ να πω ότι θα ήμουν και εγώ ανάμεσα στους αγνοούμενους ή τους νεκρούς, αλλά είμαι ακόμη ζωντανός γιατί δυο στρατιώτες μου έσωσαν τότε τη ζωή.
Την πρώτη μέρα της εισβολής ο λόχος μου κατέβηκε από τον Πενταδάκτυλο και προετοιμαστήκαμε να κάνουμε επίθεση για να καταλάβουμε το ύψωμα που δέσποζε στην περιοχή, το γνωστό Καλαμπάκι.
Σιγά σιγά μαζευτήκαμε στους πρόποδες του λόφου και όταν δόθηκε το σύνθημα αρχίσαμε την επίθεση τρέχοντας προς την κορυφή του λόφου φωνάζοντας "αέρα".
Θυμάμαι ακόμη πόσο πολύ φοβόμουν όταν έτρεχα προς τα πάνω με τους Τούρκους να μας πολυβολούν και να φωνάζουμε αέρα.
Αυτό ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έκανα ποτέ στη ζωή μου.
Να προσθέσω επίσης ότι ακόμη και στις ασκήσεις που κάναμε δεν μου άρεσε να φωνάζω την ώρα της επίθεσης … αλλά στα νιάτα μου δεν καταλάβαινα από ψυχολογία.
Γιατί όταν οι Τούρκοι είδαν να συνεχίζουμε να τρέχουμε προς τα πάνω τους φωνάζοντας και πριν πλησιάσουμε αρκετά, τα άφησαν όλα εκεί και έτρεξαν προς την πίσω πλευρά του λόφου να σωθούν.
Πιάσαμε όμως και δυο αιχμαλώτους που μετά από μια μέρα δραπέτευσαν γιατί δεν είχαμε κάποιο να τους προσέχει.
Πήραμε το ύψωμα και εγώ με το πολυβόλο και δύο άλλοι με ένα όλμο και βλήματα, κατεβήκαμε στην άλλη πλευρά του λόφου για να αμυνθούμε σε περίπτωση αντεπίθεσης.
Δυστυχώς όμως για μας, οι Τούρκοι είχαν οργανωμένη και δεύτερη γραμμή άμυνας και οι σφαίρες και τα βλήματα έπεφταν βροχή.
Βρήκαμε ένα μικρό κούφωμα στην πλαγιά του λόφου και μπήκαμε μέσα να γλυτώσουμε. Ήταν πολύ μικρό όμως για τρία άτομα και όπως έπεφταν οι σφαίρες και το κατάστρεφαν, δεν ξέρω πόσο ακόμα θα άντεχε να μας προστατεύει.
Πάνω από εμάς στην κορυφή του λόφου, υπήρχε ένα δέντρο και κάτω από το δέντρο κάποιος έστησε ένα πολυβόλο και άρχισε να βάλει κατά των Τούρκων.
Αυτό τράβηξε όλα τα πυρά τους εναντίον του, τα φύλα και τα κλαδιά του δέντρου έπεφταν κάτω από τις σφαίρες των Τούρκων που έρχονταν βροχή πάνω του, αλλά αυτός δεν φοβήθηκε και συνέχισε δεν τα κατάφεραν να τον κτυπήσουν, μέχρι που τους έκανε να φύγουν τρέχοντας.
Έτσι γλυτώσαμε από τα πυρά των Τούρκων.
Δεν ήξερα ποιος ήταν αυτός ο ατρόμητος στρατιώτης που μας έσωσε εκείνη τη μέρα, μέχρι που πριν λίγα χρόνια διάβασα την ιστορία στο Facebook και έμαθα ότι ήταν ο Μιχάλης Ποντικός.
Πάνω στο Καλαμπάκη όπως λεγόταν ο λόφος, χάσαμε ένα στρατιώτη και είχαμε και αρκετούς τραυματισμούς.
Φυσικά κανένας δεν ερχόταν να πάρει τραυματίες και ούτε μας έφερναν νερό ή φαγητό.
Περάσαμε πολλές μέρες χωρίς νερό ή φαγητό μέχρι να συναντήσω μια από τις μαθήτριες στο διπλανό χωριό το Σύσκληπο που μας έδωσαν νερό και ψωμί.
Η δεύτερη φορά ήταν λίγες μέρες μετά, όταν στην πεδιάδα στους πρόποδες του Πενταδακτύλου προς τη Λευκωσία, εμφανίστηκαν άρματα μάχης, βαρύ πυροβολικό, όλμοι και μεγάλα θωρακισμένα φορτηγά μεταφοράς προσωπικού.
Κατάφεραν να πάρουν πίσω το Καλαμπάκι και από αυτά, δύο άρματα και ένα φορτηγό μεταφοράς προσωπικού, πήραν το δρόμο και άρχισαν να ανεβαίνουν τον Πενταδάκτυλο και ερχόντουσαν πάνω μας.
Πάνω στο βουνό, δεν μας φόβιζαν και τόσο τα άρματα που δεν μπορούν να κάνουν και τίποτα σπουδαίο.
Μας φόβιζε όμως πολύ το αυτοκίνητο μεταφοράς προσωπικού, διότι αν έφτανε πάνω και έβγαιναν οι Τούρκοι στο βουνό θα ήταν το τέλος μας.
Αυτοί ήταν καλά εξοπλισμένοι, ήταν πολλοί και με κάλυψη των βράχων και τις βολές των αρμάτων δεν θα γλυτώναμε.
Τα έβλεπα να πλησιάζουν και ενώ έψαχνα να βρω ποιο θα ήταν το καλύτερο σημείο να πάρω θέση, βλέπουμε ξαφνικά το αυτοκίνητο μεταφοράς προσωπικού που όλοι φοβόμασταν μήπως μας φτάσει, να δέχεται ένα ισχυρό κτύπημα από βλήμα και να διαλύεται.
Αμέσως τα άρματα φοβήθηκαν και άρχισαν να πηγαίνουν πισινή μέχρι που απομακρύνθηκαν και γλυτώσαμε.
Τι έγινε;
Στην κορυφή του Πενταδακτύλου είχαμε τότε μια ισχυρή μονάδα πυροβολικού με πλήρη εξοπλισμό. Ο λόγος που είχε τοποθετηθεί εκεί χρόνια πριν η μονάδα, ήταν για να μας προστατεύει από εχθρικά πλοία που θα δοκίμαζαν να αποβιβαστούν στη θάλασσα της Κερύνειας.
Όταν όμως πλησίαζαν τα Τουρκικά πλοία έτοιμα για απόβαση δόθηκε η προδοτική εντολή να φύγουν από τον Πενταδάκτυλο.
Όπως λοιπόν έφευγε η φάλαγγα του πυροβολικού, ένας από τους στρατιώτες πρόσεξε από την απέναντι πλαγιά του βουνού ότι είμασταν παγιδευμένοι, σταμάτησε και έριξε ένα βλήμα ΠΑΟ 106 στο τουρκικό φορτηγό μεταφοράς προσωπικού και το διάλυσε.
Μόνο όταν είδαμε την έκρηξη κοιτάξαμε πίσω μας και είδαμε τη φάλαγγα του πυροβολικού μας να προχωρεί και ένα αυτοκίνητο σταματημένο και μετά να φεύγει και αυτό.
Χρόνια μετά έπιασα κουβέντα με κάποιο μέσα σε ένα ταξί που πηγαίναμε Λεμεσό του είπα την ιστορία και του είπα ότι αν δεν σταματούσε ο στρατιώτης του πυροβολικού για να ρίξει προς το όχημα των Τούρκων δεν θα ζούσα τώρα.
Αυτός με κοίταξε όλο χαμόγελο και μου είπε … εγώ ήμουν σας είδα ότι από την απέναντι πλαγιά του βουνού ότι δεν θα τα βγάζατε πέρα μαζί τους, σταμάτησα και έριξα ένα βλήμα και ευτυχώς το πέτυχα!
Δυστυχώς δεν κράτησα το όνομα του ..
Τα αναφέρω όλα αυτά για να αντιληφθούν όλοι, ότι οι στρατιώτες που υπηρέτησαν τότε έκαναν ότι μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τους εισβολείς.
Τα προβλήματα όμως που αντιμετώπιζαν ήταν πολλά.
Δεν έφερναν ποτέ φαγητό, σπάνια μεταφέρναν ασθενείς από το πεδίο της μάχης στο νοσοκομείο, ο εξοπλισμός ήταν του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και οι Τούρκοι ήταν πολλοί, με άρτιο εξοπλισμό, άρματα, πυροβολικό, οχήματα και μαχητικά και βομβαρδιστικά αεροπλάνα.
Οι στρατιώτες που το '74 ήταν 18, 19 και 20 χρονών είναι σήμερα πλέον συνταξιούχοι έχουν οργανωθεί σε σύνδεσμο και έχουν μια σειρά από αιτήματα που πρέπει να ικανοποιηθούν το συντομότερο, γιατί δεν έχουν ακόμη πολλά χρόνια ζωής μπροστά τους.
Μερικά από τα αιτήματα του συνδέσμου είναι:
Λόγω των πολύχρονων κακουχιών αντιμετωπίζουν πολλά κοινά ιατρικά προβλήματα και ζητούν ιατροφαρμακευτική και ιδιαίτερα ψυχολογική περίθαλψη.
Για όσες ηλικίες υπηρετούσαν τότε τη θητεία τους να απαλειφθεί το 12% από τις συντάξεις τους.
Για ορισμένους το τιμητικό επίδομα που παίρνουν είναι €5 ενώ άλλοι μπορεί να παίρνουν περισσότερα. Χρειάζεται να αυξηθεί το ποσό και να γίνεται πιο δίκαιη κατανομή
Ζητούν μια αναγνώριση από την πολιτεία όπως πχ ένα μετάλλιο ή ένα δίπλωμα.
Παρακαλώ την κυβέρνηση να δώσει σημασία στα αιτήματα τους και να δοθούν σύντομα λύσεις γιατί ο χρόνος λιγοστεύει…
