ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ / Twitter: @tsangarisp
Πολλά λέγονται, πολλά γράφονται
Μέσα σε όλα αυτά εμφανίστηκαν 3 μηνύματα του Νίκου Χριστοδουλίδη που αφορούσαν 3 δημοσιογράφους, ένας εξ αυτών ο γράφων.
Και για τους τρεις εμφανίζονταν συνομιλίες τύπου οδηγιών για το τι πρέπει να γράφεται και να λέγεται ώστε να πληγεί η αξιοπιστία τους.
Όπως και να έχει για εμένα προσωπικά, μια πολύ συγκεκριμένη αντίδραση σε αυτή την περίπτωση ήταν μονόδρομος. Έκανα αυτό που κάνω πάντα ως δημοσιογράφος. Δηλαδή:
Εμφανίζεται στον Τύπο ένα screenshot με ένα μήνυμα με φερόμενο συντάκτη τον Νίκο Χριστοδουλίδη και με συγκεκριμένο περιεχόμενο.
Η πρώτη ενέργεια που οφείλει ο οποιοσδήποτε να κάνει σε τέτοιες περιπτώσεις και πόσο μάλλον ένας δημοσιογράφος είναι:
Α/ Να εξακριβώσει κατά πόσο αυτό το screenshot είναι αυθεντικό,
Β/ κατά πόσο αυτό το μήνυμα γράφτηκε όντως από τον εμφανιζόμενο αποστολέα και,
Γ/ αν ισχύουν τα δυο πιο πάνω, προσπαθείς να μάθεις και τον λόγο που γράφτηκε.
Είναι αυτονόητο πως ο μόνος που μπορεί να δώσει όλες τις πληροφορίες για τα πιο πάνω τρία ερωτήματα είναι ο -μέχρι εκείνη τη στιγμή φερόμενος- συντάκτης και αποστολέας του μηνύματος, στην προκειμένη ο Νίκος Χριστοδουλίδης.
Επικοινώνησα με τον Νίκο Χριστοδουλίδη με τον οποίο είχαμε τακτική επικοινωνία (μπορεί και σχεδόν εβδομαδιαίως) από το 2012, ασχέτως αν από τον Οκτώβριο του 2021 η επικοινωνία μας διακόπηκε.
Αρχικά, του απέστειλα το screenshot του δημοσιεύματος του Π με το επίμαχο μήνυμα στο οποίο υπήρχε αναφορά στο όνομά μου και τον ρώτησα αν ισχύει. Την ίδια ώρα τον πήρα τηλέφωνο, το οποίο απάντησε άλλος και άφησα μήνυμα να επικοινωνήσει μαζί μου αν επιθυμεί.
Με την πάροδο κάποιων λεπτών ο Νίκος Χριστοδουλίδης με πήρε τηλέφωνο.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης ήταν ειλικρινής. Απολογήθηκε για το συγκεκριμένο μήνυμα λέγοντας πως έκανε λάθος και ήταν ένα μήνυμα που δεν θα έπρεπε να είχε αποσταλεί. Μιλήσαμε κι’ άλλο. Και για άλλα. Στα οποία δεν θα αναφερθώ. Γιατί; Διότι σε όσα αναφέρομαι, αναφέρομαι κατόπιν δικής του συναίνεσης. Κλείσαμε και μετέπειτα του απέστειλα μήνυμα μέσω του οποίου του ζητούσα αν επιτρέπει να δημοσιοποιήσω την απολογία του και ότι την αποδέχομαι μιας και σε λίγο θα ‘γράφαμε’ την εκπομπή Snipers με τον συνάδελφο Α. Παράσχο και αναπόφευκτα θα έπρεπε να αναφερθούμε και στο συγκεκριμένο θέμα. Τον πήρα ξανά τηλέφωνο μιας και μας πίεζε ο χρόνος για την εκπομπή και έπρεπε να ξέρω πως θα χειριστώ το ζήτημα. Δεν απάντησε οπόταν και αρχίσαμε την εκπομπή.
Στη διάρκεια της εκπομπής ο Νίκος Χριστοδουλίδης μου απέστειλε επιβεβαιωτικό μήνυμα ότι μπορώ να δημοσιοποιήσω ότι απολογήθηκε και ότι αποδέχτηκα την απολογία του και την ίδια ώρα με πήρε τηλέφωνο. Στο διάλειμμα τηλεφώνησα στον Νίκο Χριστοδουλίδη, ο οποίος μου επανέλαβε την απολογία του καθώς και ότι μπορώ να την δημοσιοποιήσω ενώ όταν του πρότεινα αν ήθελε να βγει στην εκπομπή είτε τηλεφωνικώς είτε μέσω skype μιας και είμαστε στα μέσα της εκπομπής μου απάντησε πως προτιμά να το κανονίσουμε μια άλλη φορά για να έρθει στο στούντιο. Του αποστάλθηκε πρόσκληση για την ερχόμενη Πέμπτη (22/9) αλλά και ανοικτή πρόσκληση όποτε επιθυμεί να παρευρεθεί στην εκπομπή, η οποία μεταδίδεται κάθε Τρίτη και Πέμπτη.
Θα σημειώσω δυο τρία πράματα.
Αρχικά για τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Ήταν ειλικρινής. Ειλικρινέστατος μπορώ να πω.
Δυο. Σε αυτό το κουρμπέτι οι καλές εξηγήσεις κάνουν τους καλούς φίλους. Όταν ο άλλος απολογείται και μάλιστα με ειλικρίνεια το θεωρώ μικροψυχία και αντιεπαγγελματικό να μην αποδεχτείς την απολογία του. Αν ήταν έτσι, κανένας πολιτικός δεν θα μιλούσε με κανένα δημοσιογράφο, και κανένας δημοσιογράφος δεν θα μιλούσε με κανένα πολιτικό.
Τρίτο και τελευταίο. Τα όσα ζούμε τις τελευταίες μέρες είναι ώρες, ώρες τραγικά. Ώρες, ώρες κωμικά. Ώρες, ώρες θλιβερά. Ώρες, ώρες γελοία. Μισαλλοδοξία, προκατάληψη, φανατισμός. Η ‘καφενοποίηση’ των πάντων.
