«Εις το πρόσωπό του η Κύπρος ευτύχησε να εύρει έναν ακαταπόνητον Ιεράρχη, η πολυσχιδής δράσης του οποίου τον ανέδειξεν ως μίαν εκ των πλέον διακεκριμένων εκκλησιαστικών μορφών, αλλά και ως μία καταξιωμένη πνευματική προσωπικότητα διεθνώς».

Aυτό ανέφερε στον επκήδειο λόγο του στην κηδεία του Αρχιεπισκόπου Β’ Χρυσοστόμου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης. Ο Πρόεδρος τόνισε: «Είχα την τιμή να γνωρίσω έναν Ιεράρχη που δεν εδίσταζε ευθέως να εκφέρει την άποψη του, ανεξαρτήτως εάν τούτο θα εδυσαρεστούσε τον συνομιλητή του ή και μέρος της κοινωνίας.

  Είναι εντός αυτών των πλαισίων που ανεπτύχθη μια άριστη και ειλικρινής μεταξύ μας συνεργασία, ακόμη και εκεί όπου ενδέχετο να υπήρχαν διαφωνίες ως προς χειρισμούς ή και αποφάσεις. Αυτό που υπερείχε των σχέσεων μας ήτο ο αλληλοσεβασμός».

>>>>Διαβάστε επίσης: Υπέγραψε το Βιβλίο συλλυπητηρίων ο ΠτΔ (ΦΩΤΟΣ)<<<<

Ολόκληρος ο επικήδειος

«Καρπός αυτής της πίστεως και του ιδικού του ενδιαφέροντος υπήρξε ο εντοπισμός και επαναπατρισμός σημαντικού μέρους κλαπέντων θρησκευτικών και άλλων θησαυρών της κατεχόμενης πατρίδος μας.

Εξοχοτάτη Πρόεδρε, Παναγιώτατε, κύριοι Πρέσβεις, Σεβαστοί Ιεράρχες,  Κυρίες και Κύριοι,

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος διεκρίθην και δια την λελογισμένην και συνετήν διαχείρισην των οικονομικών και περιουσιακών στοιχείων της Εκκλησίας της Κύπρου.

Χάριν στον δυναμισμόν και την αποφασιστικότητα του, αντιμετώπισε με τον πλέον επιτυχήν τρόπο την οικονομική κρίσην που η πατρίδα μας αντιμετώπισε σαν αποτέλεσμα της οποίας διετηρήθη παράλληλα με το αυτόκεφαλο της Εκκλησίας της Κύπρου και η οικονομική αυτοτέλεια και πάλιν προς όφελος του ποιμνίου του.

Είναι ακριβώς χάριν αυτής της ευρωστίας που ήτο πάντοτε αρωγός και προστάτης των οικονομικά ευάλωτων και δυσπραγούντων συνανθρώπων μας.

Δεν θεωρώ ότι θα ήτο η ιδική του επιθυμία να αναφέρω λεπτομέρειες της αρωγής που παρείχε σε πάσχοντες συνανθρώπους μας, όμως δεν μπορώ να παραλείψω την ευαισθησία που επεδείκνυε για τους νέους.

Η υπόμνηση και μόνο της ανέγερσης εστιών προς επίλυση των προβλημάτων στέγασης των φοιτητών, είναι ενδεικτική του κοινωφελούς κληροδοτήματος που καταλείπει ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος.

Είμαι απολύτως βέβαιος πως η πλεονάζουσα εκκλησιαστική, πνευματική και ανθρωπιστική δράσης του θα αναπτυχθεί εν εκτάσει από τον τοποτηρητή του Αρχιεπισκοπικού θρόνου, Μητροπολίτη Πάφου, Πανιέρωτατο κ.κ. Γεώργιο.

Αυτό που, ως προσωπική μαρτυρία, ο ίδιος θα ήθελα να επισημάνω, πέραν των όσων έχω προαναφέρει, είναι πως κατά την ενάσκηση των Προεδρικών μου καθηκόντων είχα το προνόμιο να γνωρίσω έναν Ιεράρχη που τον διέκρινε:

(α)  Η γνησιότητα και το ασυμβίβαστο ενός άκαμπτου πατριώτη, που κύρια έγνοια του ήταν η φυσική και εθνική επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού, χωρίς ποτέ να παραγνωρίζει τα δικαιώματα των Τουρκοκύπριων συμπατριωτών μας.

Επιθυμία του ήτο πάντοτε ήτο η ειρηνική επίλυση του Κυπριακού, που θα οδηγούσε στην επανένωση και απελευθέρωση της πατρίδος μας από τα κατοχικά στρατεύματα, τις όποιες ξένες εξαρτήσεις και τη δημιουργία ενός Κράτους που θα μπορούσε να λειτουργήσει με σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του συνόλου των πολιτών.

(β)  Είχα την τιμή να γνωρίσω έναν Ιεράρχη που δεν εδίσταζε ευθέως να εκφέρει την άποψη του, ανεξαρτήτως εάν τούτο θα εδυσαρεστούσε τον συνομιλητή του ή και μέρος της κοινωνίας.

(γ)   Είναι εντός αυτών των πλαισίων που ανεπτύχθη μια άριστη και ειλικρινής μεταξύ μας συνεργασία, ακόμη και εκεί όπου ενδέχετο να υπήρχαν διαφωνίες ως προς χειρισμούς ή και αποφάσεις. Αυτό που υπερείχε των σχέσεων μας ήτο ο αλληλοσεβασμός.

Εξοχοτάτη Πρόεδρε, Παναγιώτατε, Σεβαστοί Ιεράρχες,  Ελληνίδες και Έλληνες, Κύριοι,

Αναμφίβολα, ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β,’ διαδεχόμενος την πλειάδα των εκλεκτών και άξιων προκατόχων του στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο, έχοντας πλήρη συνείδηση της αποστολής του, επέτυχε να θέσει την ιδική του ανεξίτηλη προσωπική σφραγίδα και να δώσει συνέχεια στη μακραίωνη παράδοση που θέλει την Εκκλησία να συνδέεται άρρηκτα με τη φυσική και εθνική επιβίωση του Ελληνισμού της Κύπρου.

Η προσήλωση στις παρακαταθήκες, ως επίσης η συνέχεια του βηματισμού που ακολούθησε συνειδητά ο ακαταπόνητος Πρωθιεράρχης, αποτελεί τον γνώμονα και τον καλύτερο οδηγό εις την εκπλήρωση του ιδικού μας χρέους προς τη δοκιμαζόμενη μας πατρίδα.

Δια τούτο και βαθυτάτη θλίψη προκάλεσε η αποδημία σου  μακαριστέ Αρχιεπίσκοπε Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου. Είθε ο Πανάγαθος Θεός να κατατάξει την ψυχή σου εν σκηναίς δικαίων.

Αιωνία θα παραμείνει η μνήμη σου».