Από το Πάσχα του Μεταξά, στο Πάσχα του Covid19. Ο τίτλος αυτός μπορούσε να ήταν και ενός μυθιστορήματος. Ωστόσο, είναι η ωμή σκληρή πραγματικότητα. Τα τελευταία δυο χρόνια η μεγαλύτερη εορτή της Ορθοδοξίας γιορτάζεται μουδιασμένα. Όλοι θυμόμαστε την περσινή χρονιά και τον τιτάνιο αγώνα για τον εντοπισμό των πτωμάτων του κατά συρροή δολοφόνου, ο οποίος καταδικάστηκε σε εφτά φορές ισόβια. Ένας από τους ήρωες της Κόκκινης Λίμνης, της Λίμνης Μεμί του Ξυλιάτου, του μεταλλείου Μιτσερού είναι ο αφυπηρετήσαντας από τον περασμένο Αύγουστο διευθυντής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Μάρκος Τράγκολας.

>>> Τώρα η Offsite και σε app. Κατεβάστε ΕΔΩ για Android και ΕΔΩ για Ios <<<  

Σήμερα ένα χρόνο και μια ημέρα, (14 Απριλίου 2019) από τότε που εντοπίστηκε το πρώτο πτώμα της Mary Rose, στις 14 Απριλίου 2020, ο κ. Τράγκολας θυμάται τα όσα έγιναν στις λίμνες του… «θανάτου»

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του κ. Τράγκολα στην Οffsite είναι το ακόλουθο:

-Έκλεισε την Τρίτη 14 Απριλίου,  ένας χρόνος από τον εντοπισμό του πρώτου πτώματος στο φρεάτιο του Μιτσερού από τη δράση του Μεταξά. Ποιες μνήμες ξυπνούν σε εσάς, ένα από τους πρωταγωνιστές αυτής της τραγωδίας; 

-‘Εχει παρέλθει ήδη ένας χρόνος και οι μνήμες γίνονται εντονότερες. Απλούστατα γιατί δεν διαγράφονται ποτέ. Τα συναισθήματα ήταν τόσο πολύ έντονα από τις ενέργειες για την ανάσυρση των θυμάτων από τα φρεάτια και στη συνέχεια από τις λίμνες,  που θα με συνοδεύουν για όσα χρόνια μου απομένουν να ζήσω. Αγωνία, πίκρα, ευθύνη, απογοήτευση, πείσμα, λύπη αλλα και χαρά ,ελπίδα, είναι μερικά από τα κυρίαρχα αισθήματα που για 2.5 μηνες ζήσαμε κατά τη διάρκεια την ερευνών».

-Κύριε Τράγκολα, θεωρείτε ότι ήταν μια από τις δυσκολότερές σας αποστολές;

-Στην 40χρονη καριέρα μου ασφαλώς ήταν η δυσκολότερη αποστολή που ανέλαβα ως επικεφαλής συντονιστής. Οι λόγοι είναι δυο: O βαθμός δυσκολίας και επικινδυνότητας των τεράστιων διαστάσεων που πήρε η όλη υπόθεση. Το  χρονικό διάστημα που διήρκεσε μέχρι οι έρευνες να ολοκληρωθούν.

Αυτό με σημάδεψε

-Τι σας σημάδεψε από αυτή την περιπέτεια;

-«Αυτό που με σημάδεψε ειναι οι τελικές εικόνες των θυμάτων που αντίκρισα τόσο εγώ αλλά και όσοι είχαμε εμπλοκή στις έρευνες. Παρόλο που στην πολύχρονη καριέρα μου αντίκρισα πολύ σκληρές εικόνες, αυτές μαζί με τις εικόνες των συναδέλφων που χάσαμε στο Μαρί ,σημάδεψαν την ψυχή μου».

-Τι σας ανέφεραν οι συγγενείς των θυμάτων μετά τον εντοπισμό κάποιου αγαπημένου τους προσώπου;

Τους συγγενείς των θυμάτων αντίκρισα κατά τις κηδείες των δικών τους που παρευρεθήκαμε με τα υπόλοιπα μέλη των ομάδων έρευνας και με δάκρυα στα μάτια εξέφρασαν τις ευχαριστίες τους.

Οι κρισιμότερες στιγμές

-Θα θέλαμε κ. Τράγκολα να μας εξιστορήσετε την πιο συγκινητική ιστορία από τις «λίμνες του θανάτου»;

-«Για μένα προσωπικά κρισιμότερες στιγμές ήταν το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ του εντοπισμού ύποπτου αντικειμένου (και αυτό αφού η ορατότητα ήταν μηδενική), μέχρι να γίνει επιβεβαίωση (χωρίς τίποτα και αυτό παλι να ειναι σίγουρο) ,με την αφή ότι επρόκειτο για βαλίτσα. Μέχρι να ανασυρθεί στην επιφάνεια και να επιβεβαιωθεί ότι επρόκειτο για βαλίτσα και μάλιστα εντός της οποίας βρίσκεται θύμα, φάνταζε σαν να περνούσαν ολόκληρες ώρες και η αγωνία βρισκόταν στο απόγειο της».

Με τι ασχολείστε πλέον μετά τη συνταξιοδότησή σας;

«Απο την 1η Αυγούστου 2019 βρίσκομαι σε αφυπηρέτηση και προσπαθώ να προσαρμοστώ στη νέα ζωή. Ο  χρόνος μου μοιράζεται με τα παιδιά, τα εγγόνια και με φίλους.

Βγαίνω τακτικά με τα σκυλιά μου στο βουνό που πραγματικά απολαμβάνω και σε ημερήσια βάση άσκηση και περπάτημα».