O Θεόδωρος Τράπαλης είναι νοσηλευτής. Εργάζεται στο Χειρουργείο του Γενικού Νοσοκομείου Λάρνακας. Από τη ημέρα της εξάπλωσης του COVID 19 και στην Κύπρο βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, εκεί που το καθήκον και η Υπηρεσία τον καλεί. 

Μιλώντας στην Offsite ξεδιπλώνει τα συναισθήματα και τις σκέψεις του και μας μιλά για τον «αόρατο κίνδυνο» που ονομάζεται κορωνοϊός: «Ένας αόρατος εχθρός ήρθε και χτύπησε την πόρτα μας. Τόσο καιρό ακούγαμε, γνωρίζαμε, παρόλα αυτά ό,τι κι αν ξέραμε τι συνέβαινε στον υπόλοιπο κόσμο, ήρθε η στιγμή να το ζήσουμε και να το αντιμετωπίσουμε.

Οι πρώτες στιγμές, οι πιο καθοριστικές και όλοι νιώσαμε το αίσθημα της ανασφάλειας, του φόβου, που ίσως έφτανε σε σημείο πανικού για το τι μπορεί να συμβεί. Αίσθημα ανησυχίας και αγωνίας καλύπτει την κάθε σκέψη μας, σε ό,τι αφορά πώς θα αντιμετωπιστεί αυτή η “επίθεση” που δεχτήκαμε».

Σωστή καθοδήγηση

Ο Θεόδωρος, που είναι επίσης μέλος του Δ.Σ. της ΠΑ.ΣΥ.ΝΟ., αναφέρει πως «η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη και  ο κάθε ένας από εμάς τη βιώνει ξεχωριστά αλλά σε έντονο βαθμό. Ερωτήματα κυριαρχούν, όπως αν λαμβάνονται τα σωστά μέτρα. Αν γίνονται οι σωστές κινήσεις; Πάντα για το καλό της δημόσιας υγείας και ασφάλειας. Το σίγουρο είναι ότι όλοι χρειαζόμαστε και αναζητούμε τη σωστή καθοδήγηση, με υπεύθυνες τοποθετήσεις από τα αρμόδια υπουργεία, τμήματα και υπηρεσίες. Αυτό που χρειάζεται να ξέρουμε είναι ότι, οι επίσημες δηλώσεις ακολουθούνται και από τις δέουσες πράξεις».

Αναφερόμενος στα μέτρα που λαμβάνονται και τι γίνεται με την προστασία των νοσηλευτών, ο κ. Τράπαλης αναφέρει: «Το πρώτο κύμα χτύπησε την κοινωνία, το σημείο 0 ήδη καταγράφηκε, πλέον το δεύτερο κύμα ξεκίνησε και βρίσκει το  νεοεισαχθέν Γενικό Σύστημα Υγείας να δοκιμάζει τις αντοχές του στον πιο υψηλό βαθμό επικινδυνότητας. Οι Υγειονομικές Υπηρεσίες του κράτους χτυπούν το “καμπανάκι κινδύνου”. Το πρόβλημα βρίσκεται ήδη εντός των “τειχών” των νοσοκομείων. Υπάρχει ανάγκη για εγρήγορση, χάθηκε το δικαίωμα του εφησυχασμού. Το σύστημα υγείας καλείται να παλέψει εντός των νοσοκομείων. 

Όλοι πλέον γνωρίζουν ότι οι επαγγελματίες υγείας χρήζουν της κατάλληλης προστασίας και διαφύλαξης της ακεραιότητας της σωματικής τους υγείας, αφού δικαιωματικά μάς αναλογεί ο  κυρίαρχος ρόλος, ώστε να φέρουμε σε πέρας αυτή τη δύσκολη αποστολή, τη διαφύλαξη της ασφάλειας της δημόσιας υγείας.

Ο επαγγελματίας υγείας κλήθηκε μέσα σε λίγες ώρες να σταθεί στην πρώτη γραμμή για να αντιμετωπίσει έναν “αόρατο εχθρό”, όπου μέρα με τη μέρα η κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία». Ψηλά το φρόνημα

Περιγράφοντας την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι νοσηλευτές, ο κ. Τράπαλης αναφέρει: «Αν και το φρόνημα είναι υψηλό, αν και αγωνιζόμαστε με αυταπάρνηση, τα εφόδια σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό προσφέρονται με το σταγονόμετρο. Πολεμάμε και ταυτόχρονα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ένα σύστημα με τις δυστοκίες του, κατά τη λήψη των αποφάσεων και μέτρων. Ο επαγγελματίας υγείας στέκεται στην πρώτη γραμμή του καθήκοντος για το καλό των πολιτών, των συναδέλφων και της κοινωνίας γενικότερα. Τον διακρίνει ένα αίσθημα άοκνης προσπάθειας, μέρα και νύχτα, να παλεύει για το καλό της ασφάλειας της δημόσιας υγείας. Το μόνο που ζητά από τους αρμόδιους είναι να πράξουν το αυτονόητο, να τον εξοπλίσουν και να τον θωρακίσουν».

Άνισος αγώνας

Kαταλήγοντας τονίζει πως «υπερβάλλουμε εαυτόν αυτές τις δύσκολες στιγμές, με οποιοδήποτε ρίσκο να επιβαρυνθεί η υγεία μας και χωρίς να ξέρουμε αν την επόμενη μέρα θα είμαστε πάλι παρόν στο καθήκον. Μάχη σώμα με σώμα, σε έναν άνισο αγώνα. Ο επαγγελματίας υγείας δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζει συμπεριφορές επιθετικές και αντιεπαγγελματικές,  αυτό που χρειάζεται είναι η υποστήριξη και ενθάρρυνση από όλους». 

«Μείνε σπίτι»

Επίσης καλεί τον κόσμο να μείνει στο σπίτι ώστε να περιοριστεί η εξάπλωση του ιού: «Ο κόσμος ξέρει ότι κάτι χρειάζεται παραπάνω για να αντιμετωπιστεί η όλη κατάσταση. “Μένω στο σπίτι” είναι το σύνθημα που κυριαρχεί. Οι πλείστοι το πράττουν και πειθαρχούν, κάποιοι άλλοι όχι. Οι επαγγελματίες υγείας δεν μένουμε σπίτι, πηγαίνουμε στο καθήκον για να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο, να προστατεύσουμε τον συνάνθρωπό μας. Το μόνο που ζητάμε είναι να μας θωρακίσει το σύστημα με τον κατάλληλο εξοπλισμό. Οι στιγμές είναι δύσκολες και όσο περνάνε οι μέρες θα δυσκολέψουν περισσότερο, όλοι είμαστε επί των επάλξεων, όλοι αγωνιζόμαστε καθημερινά με ένα χαμόγελο που μεταφράζεται σε κουράγιο και τόλμη. Οι συνθήκες είναι δύσκολες, κάποιοι θα λαβωθούν, κάποιοι θα αποσυρθούν, αυτοί που θα μείνουμε θα συνεχίσουμε, όμως δεν θέλουμε να γίνουμε ήρωες. Θέλουμε να κάνουμε το καθήκον μας με αυταπάρνηση, και να επιστρέψουμε στο σπίτι μας, τις οικογένειές μας, στους δικούς μας ανθρώπους.Τι χρειάζεται; Θωρακίστε μας με ότι πολυτιμότερο αυτή τη στιγμή. Δώστε μας τον εξοπλισμό και τις επαγγελματικές συνθήκες που δικαιούμαστε και μας αξίζει».