Συνέντευξη στην Κωνσταντίνα Χατζηανδρέα

Χιλιάδες ερευνητές ανά το παγκόσμιο κάνουν τον δικό τους αγώνα δρόμου με μοναδικό στόχο να αλλάξουν τις ζωές των ανθρώπων που πάσχουν από καρκίνο. Μια νόσος η οποία είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα υγείας που παρατηρούνται σήμερα και προσβάλλει εκατομμύρια ενήλικες και παιδιά. 

Ανάμεσα στους ερευνητές, περιλαμβάνεται και ένας Κύπριος. Ο λόγος για τον Αλέξανδρο Steemers, με καταγωγή από την Λεμεσό αλλά και την Ολλανδία ο οποίος είναι υποψήφιος διδάκτωρ του μεγαλύτερου Παιδοογκολογικού Κέντρου της Ευρώπης και ενός από τα πέντε καλύτερα παγκοσμίως, του Princess Maxima Centre.

Με σπουδές στη Βιολογία και μεταπτυχιακό στην Ανοσολογία ο Αλέξανδρος πλέον βρίσκεται στην Ολλανδία και το Παιδοογκολογικό Κέντρο Princess Máxima στην Ολλανδία. Μιλώντας στην OffsiteNews αναφέρθηκε στην επιθυμία του να ερευνήσει τον καρκίνο και για πιο λόγο επέλεξε το Princess Máxima Center.

Το αντικείμενο της έρευνάς του αφορά το παιδιατρικό λέμφωμα, ένα είδος καρκίνου του ανοσοποιητικού συστήματος που κανονικά είναι υπεύθυνο για την άμυνα του οργανισμού. 

Παράλληλα, περιγράφει την καθημερινότητά του, η οποία περιλαμβάνει πολλά πειράματα, αναλύσεις δεδομένων αλλά και συζητήσεις των αποτελεσμάτων των πειραμάτων με τους συναδέλφους του. Ο Αλέξανδρος ολοκληρώνει τον διδακτορικό κύκλο σπουδών του το καλοκαίρι του 2026 και η επιθυμία του είναι να συνεχίσει να συνεισφέρει στην έρευνα για την αντιμετώπιση του καρκίνου.

Τέλος, περιέγραψε την ιστορία η οποία τον σημάδεψε, με πρωταγωνιστή ένα 10χρονο αγοράκι το οποίο έπασχε από λέμφωμα του Χότζκιν. «Η δουλειά που κάνω είναι σημαντική και ότι μπορώ πραγματικά να αλλάξω την ζωή αυτών των παιδιών», ήταν το καταληκτικό σχόλιο του Αλέξανδρου.

Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη του Ερευνητή Αλέξανδρου Steemers

- Ποια είναι η σχέση σου με την Κύπρο;  

Κατάγομαι από την Κύπρο και συγκεκριμένα από την Λεμεσό. Όμως μεγάλωσα σε μια δίγλωσση οικογένεια αφού ο πατέρας μου είναι Ολλανδός και η μητέρα μου Κύπρια. 

- Ποιο ήταν το αντικείμενο των σπουδών σου;

Αποφοιτώντας από το Λύκειο, μετακόμισα στο Ηνωμένο Βασίλειο για σπουδές. Πρώτα έκανα το προπτυχιακό μου στη Βιολογία στο Imperial College του Λονδίνου και μετά συνέχισα με μεταπτυχιακό στην Ανοσολογία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έπειτα, εργάστηκα ως βοηθός ερευνητής για δύο χρόνια στο Ινστιτούτο Wellcome Sanger στο Cambridge. 

- Πλέον είσαι υποψήφιος διδάκτωρ στο Παιδοογκολογικό Κέντρο Princess Máxima στην Ολλανδία. Για ποιο λόγο επέλεξες το συγκεκριμένο Κέντρο για το διδακτορικό σου;

Επέλεξα να κάνω το διδακτορικό μου στο Princess Máxima για δύο κυρίους λόγους. Πρώτον, ήθελα να ασχοληθώ με την έρευνα για τον καρκίνο και το Princess Máxima είναι το μεγαλύτερο Παιδοογκολογικό Κέντρο στην Ευρώπη με παγκοσμίως γνωστούς επιστήμονες. Δεύτερον, ήθελα να αποκτήσω εμπειρία και σε μια άλλη χώρα εκτός από το Ηνωμένο Βασίλειο, και λόγω της καταγωγής του πατέρα μου, και κατά συνέπεια δική μου, η Ολλανδία φαινόταν μια ελκυστική επιλογή. Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, ήμουν σίγουρος και έτοιμος για την πρόκληση. Το διδακτορικό μου αναμένεται να ολοκληρωθεί τον Ιούλιο του 2026.

- Ποιο είναι το αντικείμενο της έρευνάς σου;

Η έρευνά μου επικεντρώνεται στο παιδιατρικό λέμφωμα, ένα είδος καρκίνου του ανοσοποιητικού συστήματος που κανονικά είναι υπεύθυνο για την άμυνα του οργανισμού. Στην περίπτωση του λεμφώματος όμως, τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος μετατρέπονται σε παθολογικά και μη ικανά να επιτελέσουν την φυσιολογική τους λειτουργία. Αντιθέτως, πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα και δημιουργούν όγκους. Στο εργαστήριό μας, επεξεργαζόμαστε βιοψίες από παιδιά με λέμφωμα που νοσηλεύονται στο κέντρο. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιούμε την τεχνολογία “αλληλούχιση ολόκληρου του γονιδιώματος” (“whole genome sequencing”) για να διαβάσουμε όλα τα γράμματα του DNA, τόσο μέσα στα καρκινικά, όσο και στα φυσιολογικά κύτταρα. Αυτό μας δίνει την ευκαιρία να συγκρίνουμε τα δύο γονίδια και να καταλάβουμε ποιες αλλαγές γραμμάτων στο DNA, ή μεταλλάξεις, έχουν συμβεί κατά τη διάρκεια της ζωής του ασθενή. Mε αυτή την γνώση μπορούμε στο μέλλον να αναπτύξουμε πιο στοχευμένες θεραπείες για αυτά τα παιδιά. Δεν έχω αποφασίσει τι θα κάνω μετά την κατάκτηση του διδακτορικού τίτλου, αλλά αυτό που θέλω πολύ, είναι να συνεχίσω να συνεισφέρω στην έρευνα για την αντιμετώπιση του καρκίνου.

- Πώς είναι η καθημερινότητα ενός ερευνητή σε ένα Παιδοογκολογικό Κέντρο;

Η καθημερινότητά μου αποτελείται από πειράματα στο εργαστήριο αλλά και από αναλύσεις δεδομένων στον υπολογιστή μου. Επίσης, έχω συναντήσεις με συναδέλφους όπου συζητάμε τα αποτελέσματα μας και συζητάμε τυχόν νέες ιδέες. Επιπλέον, υπάρχουν συνεχώς σεμινάρια όπου συναναστρεφόμαστε ερευνητές και γιατροί, κάτι που ξεχωρίζει το Princess Máxima από άλλα ινστιτούτα. Πέραν από το διδακτορικό, προπονούμαι και αγωνίζομαι στην φοιτητική ομάδα υδατοσφαίρισής του πανεπιστημίου της Ουτρέχτης. 

- Ποια ήταν η δυσκολότερη στιγμή που βίωσες;

Αυτό που μου φάνηκε γενικά δύσκολο ήταν ότι όταν έφυγα από την Κύπρο άλλαζα συνεχώς πόλεις και χώρες. Από τη μια ένιωθα ότι ξεκινούσα συνεχώς από το μηδέν, αφού έπρεπε να προσαρμοστώ σε ένα νέο περιβάλλον και να δημιουργήσω καινούριες φιλίες. Από την άλλη όμως, πιστεύω ότι το γεγονός ότι έπρεπε να βγαίνω συνεχώς από τη ζώνη άνεσής μου, με έχει κάνει ανθεκτικό, ανοιχτόμυαλο και ευπροσάρμοστο. Επίσης, το γεγονός ότι εργάζομαι σε ένα ερευνητικό κέντρο που είναι ενσωματωμένο σε ένα Παιδοογκολογικό Νοσοκομείο σημαίνει ότι συναντώ συχνά παιδιά που είναι άρρωστα. Αυτό ήταν ιδιαίτερα δύσκολο όταν ξεκίνησα, αλλά το να γνωρίζεις ότι τους βοηθάς με την έρευνά σου είναι κίνητρο.

- Έχει σημειωθεί κάποιο περιστατικό στο Παιδοογκολογικό το οποίο σε σημάδεψε;

Πέρυσι το Princess Maxima διοργάνωσε ένα διασκεδαστικό και διαδραστικό “Σαββατοκύριακο επιστήμης”, σκοπός του οποίου ήταν να δείξει στα παιδιά το είδος της δουλειάς που κάνουμε στο ερευνητικό τμήμα του Νοσοκομείου. Μαζί με την ομάδα μου κάναμε επίδειξη πώς παγώνουμε τις βιοψίες με υγρό άζωτο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα 10χρονο αγοράκι το οποίο έπασχε από λέμφωμα του Χότζκιν να ήταν κατενθουσιασμένο και περήφανο που δώρισε ο ίδιος δείγματα λεμφαδένων, και συνέβαλε με τον δικό του τρόπο στην ερευνά μας. Αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι η δουλειά που κάνω είναι σημαντική και ότι μπορώ πραγματικά να αλλάξω την ζωή αυτών των παιδιών.