Της Κωνσταντίνας Χατζηανδρέα

Τρία παλληκάρια… Τρία νεαρά παιδιά που, δυστυχώς, κολυμπούσαν στα βαθιά από πολύ μικροί… Δεν έζησαν όπως όλα τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας τους. Η παιδική τους ηλικία δεν ήταν γεμάτη ξεγνοιασιά όπως θα έπρεπε να είναι. Ήταν χρόνια δύσκολα…

Τα προβλήματα τους ξεκίνησαν πολύ νωρίς. Και δυστυχώς ακολούθησαν δύσκολο μονοπάτι, και βάδισαν στον δρόμο των ναρκωτικών. Χωρίς να έχουν ένα χέρι να τους σηκώσει όταν έπεφταν.

Στις 24 Ιουλίου αναφερθήκαμε με ρεπορτάζ μας στο πρόγραμμα της Αγίας Σκέπης για τους ανήλικους χρήστες. Προ ημερών επισκέφθηκα την Αγία Σκέπη. Γνώρισα τρεις λεβέντες, γεμάτους όνειρα και προσδοκίες για το μέλλον. 

Ένας 14χρονος, ένας 16χρονος και ένας 19χρονος μιλούν στην OffsiteNews και περιγράφουν όλα όσα έζησαν. Από την ημέρα που επέλεξαν να δοκιμάσουν τα όριά τους κάνοντας χρήση ναρκωτικών, τη στιγμή που πέρασαν το κατώφλι της Αγίας Σκέπης αναζητώντας βοήθεια, αλλά και για την πορεία τους προς την απεξάρτηση και την επανένταξη πίσω στην κοινωνία. 

«Στην Αγία Σκέπη ξαναγεννήθηκα»… Αυτό λένε και οι τρεις. Και αυτό είναι που φαίνεται στα μάτια τους τα οποία έλαμπαν… Θέλουν να ζήσουν τη ζωή που ονειρεύτηκαν. Μια ζωή καθαρή, χιλιόμετρα μακριά από τον κόσμο των ναρκωτικών! 

Α. 19 ετών

Είμαι ο Α, και είμαι 19 χρονών. Ήρθα στην Αγία Σκέπη γιατί έπιασα πάτο. 

Ξεκίνησα την χρήση ναρκωτικών από όταν ήμουν 15 χρονών. Στην αρχή ήταν όλα ωραία, ένιωθα cool, δυνατός να ξεπεράσω τις δυσκολίες μου. Το κενό που ένιωθα μέσα μου το γέμιζα με τις ουσίες.. 

Χωρίς να το καταλάβω, εθιζόμουν όλο και πιο πολύ, μέχρι που έχασα τον έλεγχο. Ξυπνούσα και η μόνη μου έγνοια ήταν να πιω. Δεν με ένοιαζε τίποτα για τους δικούς μου, πήγαινα να πουλήσω για να βγάλω τη χρήση μου μόνος μου και να μην έχω κανέναν ανάγκη. Ήμουν όλη μέρα στους δρόμους, κρατούσα μοτοσικλέτες, χωρίς να τις αποκτήσω με τον κόπο μου, τις έπαιρνα με τα λεφτά των ναρκωτικών. μια συνεχόμενη ψευτο-εικόνα που τάιζε το εγώ μου. Δεν εκτιμούσα τίποτα. Έπρεπε να φτάσω πάτο για να καταλάβω.. 

Πήγα ψυχιατρείο και ήταν η πιο άσχημη μου εμπειρία. Οι 6 χειρότερες μέρες της ζωής μου. Παρακαλούσα το Θεό κάθε μέρα να με βγάλει από εκεί…

Όσο είσαι μέσα στη χρήση παραμυθιάζεσαι, μουδιάζεις, νομίζεις ότι όλα είναι καλά ενώ στην πραγματικότητα δεν είσαι καλά, είσαι μέσα στην κατάθλιψη. Όσο ήμουν στα ψυχιατρείο με έσωσε η Αγία Σκέπη, είχα επαφή με τον σταθμό εφήβων κάθε μέρα και μου έδιναν ελπίδα.

Από εκείνη την ημέρα, μπήκα στην Αγία Σκέπη. Αρχικά το κίνητρο μου ήταν κυρίως να γλιτώσω την φυλακή. Στην συνέχεια άρχισα να γνωρίζω τον εαυτό μου.

Τρεις μήνες μετά, χαίρομαι γιατί είμαι πλέον καθαρός και έχω αληθινά συναισθήματα και όχι ψεύτικα. Εδώ έχω βρει μία οικογένεια που νοιάζεται αληθινά για μένα και νιώθω ασφάλεια. Έχω φίλους πραγματικούς που δεν με θέλουν για τη χρήση, δεν με θέλουν για τα λεφτά.

Θέλω να είμαι αυτός που είμαι χωρίς τη χρήση, ο Α ο αληθινός... 

Λ. 16 ετών

Είμαι ο Λ. και είμαι 16 χρονών. Γεννήθηκα στην Κύπρο αλλά 6 μηνών πήγα στην Ρουμανία και μεγάλωσα με τον παππού και την γιαγιά. Όταν ήμουν στο δημοτικό και οι δύο διαγνώστηκαν με καρκίνο. Έπρεπε να τους φροντίζω και παράλληλα να πηγαίνω σχολείο. 

Σιγά σιγά σταμάτησα να πηγαίνω στο σχολείο και έμενα σπίτι μαζί τους. Όταν ήμουν 13 χρονών πέθανε η γιαγιά μου. Έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου. Πονούσα πολύ μέσα μου και δεν ήξερα τι να κάνω.

Έμπλεξα με άτομα που έκαναν ναρκωτικά και ξεκίνησα κι εγώ να κάνω χρήση κάνναβης. Στην αρχή έκανα χρήση λίγες φορές την εβδομάδα. Μετά σχεδόν καθημερινά.. Ένιωθα πως χρειαζόμουν κάτι για να ξεφύγω από την μιζέρια μου και την θλίψη που ένιωθα. 

Λίγο καιρό μετά πέθανε και ο παππούς μου και επέστρεψα στην Κύπρο στην μητέρα μου. Δεν γνώριζα ελληνικά, πήγαινα σχολείο αλλά ένιωθα πολύ μόνος μου. Άρχισα να κάνω παρέα με άτομα που έκαναν χρήση και έτσι ξεκίνησα να κάνω χρήση άλλων ναρκωτικών. Ένιωθα πως είχα ανάγκη να κάνω χρήση για να μην νιώθω και να αντέχω τις δυσκολίες μου.

Με τους γονείς μου δεν είχα καλές σχέσεις, συνέχεια τσακωνόμασταν. Οι γονείς μου αντιμετώπιζαν και οι ίδιοι πρόβλημα με την χρήση ουσιών στο παρελθόν και όταν το έμαθα από αντίδραση ξεκίνησα να κάνω περισσότερη χρήση. 

Δεν πήγαινε άλλο, έπρεπε να κάνω κάτι για να βγω από αυτή την ζωή..

Στην Αγία Σκέπη δεν ήμουν σίγουρος αν θα τα καταφέρω.. τελικά μου άρεσε. Εδώ νιώθω αγάπη, νιώθω ότι έχω μια άλλη οικογένεια και ότι έκανα αληθινούς φίλους με τους οποίους δίνουμε τον ίδιο αγώνα, μοιραζόμαστε τις δυσκολίες μας και τις εμπειρίες μας. 

Βρήκα άτομα που θέλουν να με ακούσουν και προσπαθούν να με καταλάβουν και αυτό μου δίνει δύναμη να συνεχίσω τον αγώνα μου να μείνω καθαρός.

Α. 14 ετών

Είμαι ο Α. και είμαι 14 χρόνων. Μεγάλωσα με την μητέρα μου που ήταν χρήστης ουσιών. Ο πατέρας μου ζούσε στην Αγγλία μαζί με τα άλλα αδέλφια μου. Από μικρός ζούσα δύσκολες καταστάσεις μέσα στο σπίτι, την μητέρα μου δεν την ενδιέφερε για μένα και τον μικρό μου αδερφό. 

Στην γειτονιά που μεγάλωσα όλοι έκαναν χρήση. Έβγαινα έξω από το σπίτι και έβρισκα ναρκωτικά αμέσως… Ήταν πολύ δύσκολο να ξεφύγεις. Σιγά σιγά έμπλεξα κι εγώ…  

Ξεκίνησα με την κάνναβη και μετά έφτασα στο crystal, το χειρότερο.. 

Πέρασα μια φάση που έγινα πάρα πολλά ανεξέλεγκτος, το νόμο που με ένοιαζε ήταν να πίνω… τίποτε, μόνο να πίνω..

Στην ζωή πρέπει να φας δυνατό χαστούκι για να καταλάβεις. Για να έρθω στην Αγία Σκέπη έπρεπε να πιάσω πάτο… Τον Οκτώβρη όταν ήρθα πρώτη φορά στην Αγία Σκέπη έμπαινα, έβγαινα, συνεχώς. Δεν πίστευα ότι μπορώ να σωθώ και ότι αξίζει μου κάτι καλό. 

Τώρα είμαι ολόκληρος μέσα. Εδώ έχω να φάω, έχω να πιώ, να κοιμηθώ, να πάω πίσω στο σχολείο. Εδώ έχω παρέες, έχω άτομα που με αγαπούν για αυτό που είμαι και όχι για αυτό που ήμουν μέσα στη χρήση.

Θέλω να μείνω εδώ, να ολοκληρώσω το πρόγραμμα. Τώρα πλέον μπορώ να κάνω όνειρα για το μέλλον μου..