Αναρωτήθηκε κανείς γιατί τα ασανσέρ έχουν καθρέφτες; Δεν είναι μόνο στυλιστική άποψη, έχει και ουσία.

Το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κανείς είναι το απλό, το αυτονόητο: Για να κοιταζόμαστε. Να φτιάξουμε το μαλλί, να διορθώσουν οι γυναίκες τα μακιγιάζ τους κτλ. Σωστό είναι. Αλλά υπάρχει story πίσω αυτό.

Ακούστε ή μάλλον διαβάστε… Όταν ξεκίνησαν στην «βιομηχανική εποχή» να χτίζουν ψηλά κτίρια και να ανταγωνίζονται οι κατασκευαστικές για το «ψηλότερο κτίριο του κόσμου», οι όροφοι πλήθαιναν, άρα και η «διαδρομή» προς τα πάνω.

Μόνο που υπήρχε ένα πρόβλημα. Τότε τα ασανσέρ, οι ανελκυστήρες ελληνιστί, ήταν αργοί, δεν είναι σε καμία περίπτωση οι σημερινοί. Έτσι, απαιτούνταν χρόνος για να φτάσεις πάνω στους ορόφους και ο κόσμος διαμαρτύρονταν για την χρονοτριβή.

Οι κατασκευαστές σκέφτηκαν πως ο κόσμος ήταν κάπως υπερβολικός, αλλά θα έπρεπε να κατευνάσουν τις φωνές του και -η αλήθεια είναι-να κάνουν κάτι με τη μονοτονία της διαδρομής. Οπότε… έβαλαν καθρέφτες.

Ο κόσμος σταμάτησε να διαμαρτύρεται τόσο, καθώς δεν περνούσε την ώρα του (χωρίς να το καταλαβαίνει) κοιτάζοντας τον εαυτό του στον καθρέφτη, περιποιώντας κάποια ατέλεια στο ντύσιμο ή το χτένισμά του. Η ώρα περνούσε και έφταναν στον όροφό τους δίχως να το καταλάβουν.

Είπαμε όμως, αυτός είναι ο προφανής λόγος. Υπάρχει ακόμα ένας που ο κόσμος δεν σκέφτεται ή δεν πάει το μυαλό του καν. Οι καθρέφτες τοποθετήθηκαν και για θέμα ασφάλειας, γλιτώνοντας τον κόσμο από πιθανές πτώσεις στο φρεάτιο.

Αν το ασανσέρ δε σταματούσε στο σημείο που έπρεπε και βρισκόταν χαμηλότερα ή ψηλότερα, με αποτέλεσμα ο αφηρημένος κόσμος ή αυτοί που κάνουν μηχανικά τέτοιες κινήσεις, να κινδυνεύουν με πτώση. Με την απουσία του καθρέφτη αυτός που κάθεται απέναντι και ετοιμάζεται να μπει μέσα στο ασανσέρ δεν αντικρίζει το είδωλό του, αλλά τον τοίχο.

Με τους καθρέφτες ο κόσμος βλέπει πλέον το είδωλό του, που σημαίνει πως το ασανσέρ είναι εκεί στη θέση του. Αν υπάρχει πίσω από την πόρτα μαύρο κενό, τότε υπάρχει κίνδυνος και… δεν μπαίνουμε.

Αυτά…

gazzetta.gr