Εάν το έχουμε πάρει απόφαση να μετατρέψουμε την ελεύθερη Κύπρο σε μεταναστευτικό κέντρο, ας το κάνουμε οργανωμένα και συνετά. Εάν θέλουμε να αλλάξουμε αυτό που είμαστε και να μετασχηματιστούμε σε μια «διαφορετική πολυπολιτισμική» κοινωνία, ας το κάνουμε ειρηνικά. Εάν δεν μπορούμε να αντιταχθούμε στους τουρκικούς σχεδιασμούς, ας διαπραγματευτούμε τους όρους παράδοσής μας.
Εάν όμως δεν ισχύει τίποτα απ’ όλα αυτά, τότε θα πρέπει να προστατεύσουμε την ταυτότητά μας, τη δημογραφική μας σύνθεση, την πολιτισμική μας συνέχεια. Να προστατεύσουμε το «ποιοι είμαστε» χωρίς να επικροτούμε βαρβαρότητες και τραμπουκισμούς, αλλά και χωρίς να δικαιολογούμε δεκαετίες λανθασμένων χειρισμών, ανεπαρκών πολιτικών και ιδεοληπτικής ακράτειας. Είναι καιρός να βάλουμε όρια. Να βάλουμε μέτρο και κανόνες. Σε αυτά που λέμε και σε αυτά που κάνουμε.
Η πραγματικότητα είναι ότι δεν έχουμε ούτε την «ευρυχωρία», ούτε τις δυνατότητες να φιλοξενούμε επί μακρόν τόσες δεκάδες χιλιάδες μετανάστες. Όπως δεν μπορούμε να «ενσωματώσουμε» ανθρώπους που δεν έχουν σκοπό να ενσωματωθούν όσες γενιές και να περάσουν. Ούτε μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στην εργαλειοποίηση των μεταναστών από την Τουρκία.
Είτε αρέσει σε κάποιους, είτε όχι, το μεταναστευτικό στη σημερινή του μορφή και σύνθεση έχει καταστεί εθνικό πρόβλημα και ως τέτοιο οφείλουμε να το διαχειριστούμε.
Εάν αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα με ενοχικά σύνδρομα και ιδεοληψίες, τότε θα θερίσουμε και άλλες Χλώρακες στο σύντομο μέλλον. Και όσοι άκριτα υποστηρίζουν τις πολιτικές των ανοιχτών συνόρων, είτε σκοπίμως επιδιώκουν τον μετασχηματισμό της κοινωνικής σύνθεσης, είτε ανοήτως καλλιεργούν τη σύγκρουση και την ακρότητα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μετατρέψουμε την ελεύθερη Κύπρο σε εμπόλεμη ζώνη ή σε μεταναστευτικό κέντρο ή να μεταλλαχθούμε σε κάτι που δεν θέλουμε.
Και δεν μας φταίει ούτε η Ευρώπη, ούτε η Τουρκία αν εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τα απολύτως απλά. Όπως το διάταγμα του Έπαρχου Πάφου για λουκέτο στο συγκρότημα κατοικιών που παρανόμως είχαν εγκατασταθεί δεκάδες οικογένειες μεταναστών που βγήκε το 2021, αλλά χρειάστηκε σχεδόν τρία χρόνια για να εφαρμοστεί. Όπως είναι ακατανόητο, η Υπουργός Δικαιοσύνης και η ηγεσία της Αστυνομίας να πίνουν καφέ με τον υπό σύλληψη Σύρο που απειλούσε να τα κάνει γης Μαδιάμ στην Πάφο (έστω και αν πήγε «απρόσκλητος» ως ισχυρίστηκε κατόπιν εορτής η Υπουργός). Όπως επίσης είναι ανόητο να δίνεται προειδοποίηση 24 ωρών στους παράνομους να εξαφανιστούν πριν από την αστυνομική επιχείρηση-σκούπα.
Είναι καιρός η κυβέρνηση να σοβαρευτεί, γιατί η κοινωνία έχει πάρει πολύ σοβαρά τη μεταναστευτική κρίση εδώ και καιρό. Και ούτε πίνει καφέ, ούτε τρώει παξιμάδια με όσους απειλούν την κοινωνική ειρήνη και την κοινωνική συνοχή. Ούτε οι φιλήσυχοι πολίτες της διπλανής πόρτας, που είναι η μεγάλη πλειοψηφία, αποφάσισαν ξαφνικά να γίνουν «ρατσιστές».
Κύριε Πρόεδρε, τα πράγματα είναι οριακά και είμαστε στις καθυστερήσεις. Εφαρμόστε όσα υποσχεθήκατε προεκλογικά για την αντιμετώπιση ενός σύνθετου προβλήματος που ασφαλώς δεν επιλύεται με τη δημιουργία ενός ακόμα υφυπουργείου, ούτε με το ξήλωμα ενός φράκτη, αλλά ούτε και με όμορφα γραφικά. Διαφορετικά, η Χλώρακα θα είναι η καθημερινότητά μας και θα είναι παντού.
Υστερόγραφο: Αυτοί που σήμερα ανησυχούν δήθεν για την άνοδο της «ακροδεξιάς» ενόψει των διπλών εκλογών, ας μην ξεχνούν ότι θερίζουν ό,τι για δεκαετίες έσπειραν. Καλές οι θεωρίες, αλλά στην πράξη όλοι κρίνονται.
Υστερόγραφο 2: Αν η Αστυνομία συλλαμβάνει τον κάθε πολίτη που καθυβρίζει οργισμένος τις κυβερνητικές πολιτικές στα κοινωνικά δίκτυα, τότε θα χρειαστούμε άπειρα οικόπεδα για φυλακές. Άλλο οι ελεεινές… απειλές και άλλο η κριτική του κάθε αγανακτισμένου. Σοβαρευτείτε.
• Τρίχες κατσαρές.
