Ο κατά συρροή δολοφόνος κτύπησε ξανά.
Ο επιθεωρητής έτρεξε ασθμαίνοντας στον χώρο του εγκλήματος.
Βρήκε ήδη εκεί ένστολους με τα μούτρα κατεβασμένα. Αν δεν ήταν η θέση και ο ρόλος του αναμφισβήτητος, σαφέστατα δεν θα τον άφηναν να περάσει κάτω από τις κίτρινες κορδέλες.
Τον παρακολουθούσαν όμως προσεχτικά και ήταν έτοιμοι να παρέμβουν σε περίπτωση που η όποια κίνησή του θα έβαζε σε κίνδυνο την ισορροπία που επικρατούσε με την ανοχή όλων. Όλοι ήξεραν και όλοι έπαιζαν κρυφτό. Τα στοιχεία ήταν και πάλι αδιάσειστα. Ο θάνατος του παιδιού προήλθε για ακόμη μια φορά από τα γνωστά αίτια. Άσχετο αν διέφερε το όπλο του φόνου. Ενίοτε μαχαίρι, σφαίρα, οβίδα, πείνα, κακοποίηση, πύραυλος.
Ο δολοφόνος γνωστός. Κανείς όμως δεν μπορούσε να τον αγγίξει. Είχε και τις πλάτες και τις άκρες του. Ο επιθεωρητής τον κυνηγούσε από πάντα. Ήταν ο σκοπός της ζωής του να τον κλείσει πίσω από τα κάγκελα. Να τον εξαφανίσει. Να τον εξευτελίσει. Γελούσε ο δολοφόνος μαζί του. ‘Όπως ακριβώς ο Μοριάρτι με τον Σέρλοκ.
Μόνο που στην περίπτωση του επιθεωρητή μας δεν μιλούσαμε για μονοψήφιο αριθμό θυμάτων. Δεν αναφερόμαστε σε κάτι που όπως είχε αρχή θα είχε και τέλος. Ο φαύλος κύκλος του δικού μας κατά συρροή δολοφόνου δεν φαινόταν να υπάρχει η δυνατότητα να σπάσει, να διακοπεί. Δεν θα έμπαινε με άλλα λόγια τελεία και παύλα στη δράση του. Μετά την τελευταία μεγάλη του έξαρση που άφησε πίσω της πανωλεθρία, όλοι δεσμεύτηκαν πως θα τον σταματούσαν. Ενώθηκαν, υπόγραψαν, δημιούργησαν υποδομές παγκόσμιες. Ναι, κτυπούσε σε διάφορες γωνιές του πλανήτη.
Ο επιθεωρητής μας πίστευε πως έπρεπε να επικεντρωθούν στα αίτια. Να κτυπήσουν το κακό στη ρίζα του. Κανένας δεν τον άκουγε. Λειτουργούσαν πάντα κατασταλτικά ποτέ προληπτικά. Και ο κατά συρροή δολοφόνος μας κτυπούσε ξανά και ξανά και ξανά.
Το νέο του θύμα είναι ένα παιδί. Θα μπορούσε να είναι το δικό σου παιδί.
Ένα παιδί που αγαπούσε. Που ονειρευόταν. Που ήθελε να διαβάσει ιστορίες και να φάει όσα παγωτά άντεχε. Μπορεί να μην είχε προλάβει να κάνει τίποτα από αυτά.
«Φύλο;» Δεν έχει καμία σημασία, ούτε και η ηλικία, ούτε και η καταγωγή. Δεν είχε καν σημασία ο τρόπος του θανάτου του. Το μόνο που πρέπει να μετρά στο μυαλό και στη ψυχή και του επιθεωρητή και τη δική μας, είναι το τελεσίδικο. Το ότι είναι ένας οριστικός, ένας άδικος θάνατος. Ένας θάνατος που δεν καταφέραμε για ακόμη μια φορά να αποτρέψουμε. Και το χειρότερο; Δεν θα είναι καν ο τελευταίος.
«Πάμε πίσω στα κίνητρα; Στην αιτία που τον οδηγεί στο έγκλημα το επαναλαμβανόμενο;», ρώτησε κάποιος. Θα μπορούσε να είσαι εσύ.
«Τα εμπλεκόμενα συμφέροντα; Το νερό, το πετρέλαιο, το χρήμα η γη; Οι συμμαχίες που αλλάζουν ανάλογα με τις συνθήκες; Η θρησκεία; Το μίσος; Ο φανατισμός;»
Όλα μαζί και τίποτα ίσως. Η τρέλα και η παράνοια. Σίγουρα η έλλειψη σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή. Οι άνθρωποι ασπίδες δεν αξίζουν στο μυαλό όσων τις στήνουν απέναντι στον κατά συρροή δολοφόνο.
Τον οποίο υποθάλπουν, προστατεύουν, χρηματοδοτούν, οπλίζουν μέχρι που εννοείται πως δεν μπορούν να τον κάνουν ζάφτι. Και μετά τρέχουν να διορθώσουν τα αδιόρθωτα. Να στείλουν ανθρωπιστική βοήθεια. Να γράψουν ψηφίσματα.
Ένας κατά συρροή δολοφόνος, τον οποίο όλοι κατά καιρούς χρησιμοποιούν, κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Κάποιοι τον προσλαμβάνουν για να κερδίσουν νέες πατρίδες και κάποιοι άλλοι για να προστατέψουν την πατρίδα που έχουν. Επικαλούμενοι την αυτοάμυνα πολλοί αντιγράφουν τα αίσχη του.
Το ίδιο σκληρά και άδικα πάντα, όποια και αν είναι η αφορμή που επικαλούνται, οδηγεί ο κατά συρροή δολοφόνος, σε πολλούς, σε αμέτρητους άδικους θανάτους. Παιδιά και γυναίκες, νέους και ηλικιωμένους.
Στερεί από μανάδες τα παιδιά και από τα παιδιά τους πατεράδες τους. Αδέλφια δεν μεγαλώνουν ποτέ. Νεαρές γυναίκες δεν παντρεύονται. Επιστήμονες δεν φτιάχνουν το φάρμακο που θα σώσει. Ποιητές δεν γράφουν ποιήματα και ζωγράφοι δεν βάζουν στον πίνακα χρώματα. Μελωδίες δεν θα ακουστούν και στίχοι τραγουδιών δεν θα ταξιδέψουν. Καράβια δεν θα πιάσουν ποτέ λιμάνι και λόγια αγάπης δεν θα ειπωθούν. Ισοπέδωσε γειτονιές και χώρες ολόκληρες. Καταδίκασε στη φτώχια και στην απελπισία λαούς.
Στέρησε την ελπίδα από την ανθρωπότητα. Κατέστρεψε δημιουργήματα πολιτισμού.
Και συνεχίζει…
Υπογραφή
Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων
Υ.Γ. Να συλληφθεί πάραυτα.
