Δύο γεγονότα της περασμένης εβδομάδας, τα οποία εκ πρώτης φαίνονται άσχετα μεταξύ τους αλλά, σε δεύτερη ανάγνωση φανερώνουν το βαθύ ρήγμα που χωρίζει την πραγματική κοινωνία από τη θεσμική ελίτ. Δύο αποφάσεις που επιβεβαιώνουν ότι η κυπριακή νομενκλατούρα λειτουργεί με άλλους κανόνες, έχει άλλα μέτρα και θέτει άλλες προτεραιότητες από όσα απασχολούν, ανησυχούν ή και ταλαιπωρούν τον απλό κοσμάκη. Είναι σαν δύο κόσμοι που κινούνται παράλληλα στο ίδιο σύμπαν. Δεν είναι ασφαλώς η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό, αλλά κάθε φορά είναι χειρότερη από την προηγούμενη.
Η απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα να μην προχωρήσει σε δίωξη όσων ενέχονται στη δολοφονία του Θανάση αντιστρατεύεται κάθε έννοια δικαιοσύνης και προκαλεί ανήκεστο βλάβη στο «δημόσιο συμφέρον». Στην ουσία ο κ. Σαββίδης αντί να λειτουργήσει ως θεματοφύλακας του Δικαίου, λειτούργησε ως προστάτης του Αδίκου. Αποφάσισε και εκτέλεσε τη συγκάλυψη ενός εγκλήματος για το οποίο φέρει πολλαπλές ευθύνες η ίδια η Πολιτεία και για το οποίο όσα ξέρουμε, τα ξέρουμε μόνο χάριν στην επιμονή μιας χαροκαμένης μάνας που ποτέ δεν πίστεψε την επίσημη εκδοχή της Πολιτείας.
Ακόμα και σε ένα υποτυπώδες κράτος δικαίου, ο Εισαγγελέας –είτε λέγεται Σαββίδης, είτε Αγγελίδης– δεν δίνει συγχωροχάρτι σε δολοφόνους επειδή δεν υπάρχει επαρκής μαρτυρία ή επειδή πέρασαν πολλά χρόνια και είναι εξαιρετικά δύσκολο να στοιχειοθετηθεί η υπόθεση ενώπιον Δικαστηρίου. Δεν παραδίδεται αμαχητί μπροστά σε ένα πρωτοφανές έγκλημα που συντάραξε τα δημόσια πράγματα και κυρίως, δεν λειτουργεί ως (ακόμα ένας) Πόντιος Πιλάτος που δεν ξέρει, δεν είδε, δεν άκουσε. Και δεν μπορεί.
Στο κάτω- κάτω αν δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του, ας πάει σπίτι του. Γιατί δουλειά του είναι να υπηρετεί τη Δικαιοσύνη και αυτό που ορίζεται ως δημόσιο συμφέρον. Και «το δημόσιο συμφέρον έχει κοινωνικό χαρακτήρα και συνδέεται με την έννομη τάξη», όπως ο ίδιος ο κ. Σαββίδης μάς εξηγούσε πριν από δέκα μέρες, αλλά δεν μας εξήγησε ποτέ γιατί κουκούλωσε το σκάνδαλο με τις Κεντρικές Φυλακές, όπως κουκουλώνει τώρα τη δολοφονία του Θανάση.
Η αλήθεια είναι ότι η ηγεσία της Γενικής Εισαγγελίας αποδεικνύεται κατώτερη και του πιο χαμηλού πήχη προσδοκιών που προκάλεσε ο διορισμός της. Αυτά όμως συμβαίνουν σε ένα κράτος που οι θεσμοί λειτουργούν ως προέκταση προσωπικών συμφερόντων και κομματικού πάρε-δώσε.
Όπως μας προέκυψε δηλαδή ο διορισμός του υπουργού Οικονομικών, ο οποίος επιστρατεύτηκε από την εφεδρεία για να σώσει το κομματικό ισοζύγιο μιας κατ’ επίφαση ανεξάρτητης κυβέρνησης. Ούτε ο κ. Κεραυνός φαίνεται να αντιλαμβάνεται το «δημόσιο συμφέρον» με κοινωνικούς όρους, αλλά μόνο με όρους μαθηματικών πράξεων ενός εισπράκτορα. Απεφάνθη λοιπόν ο κύριος Υπουργός ότι το μέτρο της μερικής επιχορήγησης των πανάκριβων λογαριασμών ρεύματος τερματίζεται για να εξοικονομηθεί το αστρονομικό ποσό των €20 εκατ. επειδή «αυτές είναι οι οικονομικές δυνατότητες του κράτους».
Το μόνο που δεν μας είπε ο κύριος Υπουργός είναι: «πληρώστε κορόιδα το ρεύμα, όπως πληρώσατε το κούρεμα και όπως πληρώνεται τη σύνταξη σε 18μηνίτες Υπουργούς, τα παχυλά εφάπαξ σε διπλοθεσίτες βουλευτές, τις τριπλές συντάξεις σε αξιωματούχους, τις δωρεάν υπηρεσίες μπάτλερ και σωφέρ στην κομματική ελίτ, τις ανακαινίσεις στο Προεδρικό, την παχυλή ΑΤΑ στα ρετιρέ του δημοσίου, τους ρύπους της ΑΗΚ και τις υπερ-χορηγίες στα κόμματα». Για όλα αυτά έχει «δυνατότητες» το κρατικό ταμείο, αλλά για να στηρίξει τα νοικοκυριά που βάλλονται πανταχόθεν δεν έχει! Το «δημόσιο συμφέρον» εφαρμόζεται α λα καρτ.
Είναι πολλά τα παραδείγματα, δυστυχώς αναρίθμητα που επιβεβαιώνουν τον κυπριακό κανόνα των δύο όψεων και των δύο σταθμών.
Δεν είμαστε όμως πλέον στο 2008, ούτε καν στο 2020, είμαστε στο 2023 και ο πήχης ανέβηκε. Θα ήταν προς το δημόσιο συμφέρον εάν ο κ. Μάκης Κεραυνός αποφάσιζε να απελευθερωθεί αυτός από τα «τερτίπια» μιας κοινωνίας την οποία δείχνει να μην κατανοεί και σίγουρα δεν εκφράζει. Όπως θα ήταν προς το δημόσιο συμφέρον, εάν ο κ. Σαββίδης αποφάσιζε να κάνει χρήση της ισόβιας συνταξιοδότησής του, ασφαλώς μετά πολλών επαίνων.
Αρκετά μας υπηρέτησαν. Αρκετά υποφέρουμε. Αρκετά πάθαμε. Δεν υπάρχουν άλλες δυνατότητες.
Υστερόγραφο: Το καλό είναι ότι στο Προεδρικό έχουν όρεξη για γέλια. Μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να διαβαστεί ότι αποφάσισαν να λάβουν μέτρα για «διαφύλαξη του ονόματος της Κύπρου ως αξιόπιστο χρηματοπιστωτικό κέντρο». Αν δεν γνωρίζει κάτι ο Πρόεδρος για την κομπίνα με τα διαβατήρια, μπορεί να ρωτήσει τον Νικόλα. Αυτός ξέρει.
Το άσχετο: Muppet Show
Καλό μήνα & Αγία Υπομονή
Γιώργος Αγαπίου
