Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ

Ευτυχώς που ξυπνήσαν επιτέλους οι ταγοί μας, μετά και τις τουρκικές μεθοδεύσεις για εποικισμό των Βαρωσιών. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προτείνει τη δημιουργία μικτής επιτροπής για την Αμμόχωστο, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μάς λέει ότι «η κυβέρνηση προβαίνει σε όλα τα αναγκαία διαβήματα», το ΑΚΕΛ αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για καταγγελία της Άγκυρας στα διεθνή φόρα, η λοιπή αντιπολίτευση ζητά ενημέρωση και ο Συλλούρης,  αφού συνήλθε από το τζετ λαγκ του ταξιδιού στην Αυστραλία, βάζει τρικλοποδιές στον Γενικό Ελεγκτή για το οικονομικό… άβατο της Βουλής. Ο καθείς εφ’ ω ετάχθη.

Δυστυχώς, όμως, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι ικανό για να σταματήσει την τουρκική προέλαση. Είτε μιλούμε για το καφενείο του Spitfire στη ζώνη κατάπαυσης του πυρός, είτε μιλούμε για τα Βαρώσια και την κυπριακή ΑΟΖ, είτε μιλούμε για το Αιγαίο και τη Θράκη, η Τουρκία συνεχίζει τον αμανέ της. Ούτε οι ευρω-κυρώσεις που προσπαθεί ακόμα να επιβάλει ο ΥΠΕΞ εναντίον 2 (ολογράφως ΔΥΟ) Τούρκων αξιωματούχων για Φατίχ-Γιαβούζ, στάθηκαν ικανές να ανακόψουν την Τουρκία. Μάλιστα, όπως μας… ενημέρωσε ο Τσαβούσογλου, αν χρειαστεί θα στείλουν και τρίτο γεωτρύπανο, έτσι για να εμπεδώσουμε καλύτερα ποιος κάνει κουμάντο μέσα στο σπίτι μας.

Και για να μην σηκώνει μπαϊράκι ούτε η Αθήνα, που δεν δέχεται «μοιρασιά στην Ανατολική Μεσόγειο», η Άγκυρα πραγματοποίησε από την αρχή του χρόνου μέχρι την Πέμπτη, 100 (ολογράφως ΕΚΑΤΟ) παράνομες υπερπτήσεις στα ελληνικά νησιά, αριθμός πρωτόγνωρος ακόμα και για την Τουρκία. 

Απέναντι σε αυτή την πολύπλευρη πολιορκία, Λευκωσία και Αθήνα απαντούν με κορόνες. Αν απαντούσαν με… κορονοϊό μπορεί και κάτι να γινόταν, αλλά οι κορόνες, όπως αυτές που ρίχνει ο Κούσιος δεν αρκούν για να ιδρώσει το αυτί κανενός. «Έχουν συζητηθεί διάφορα μέτρα τα οποία θα γίνουν γνωστά εν καιρώ, ΕΑΝ ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ η Τουρκία θελήσει να προχωρήσει με τις απειλές της. Δεν πρόκειται να παραμείνουμε με τα χέρια σταυρωμένα και δεν πρόκειται να δεχθούμε νέα τετελεσμένα», μας είπε ο Κούσιος (17 Φεβρ., δελτίο ειδήσεων του Σίγμα με Χρ. Τσουρούλη).

Άμα μας διαβεβαιώνει και ο εκπρόσωπος ότι η κυβέρνηση κάνει τη γη-πηγή, όσο να ‘ναι κοιμόμαστε ήσυχοι γιατί, όπως έδειξε και το τελευταίο ευρωβαρόμετρο, έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση! Όπως έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στα κόμματα, στη Βουλή, στη Δικαιοσύνη και στον… ΟΗΕ. Τόση μάλιστα εμπιστοσύνη έχουμε στους θεσμούς που είμαστε βέβαιοι ότι «εάν και εφόσον» η Τουρκία τολμήσει να ξανακάνει σύσκεψη στη περίκλειστη περιοχή, θα στείλουμε το Σαρλ Ντε Γκωλ στο λιμάνι της Αμμοχώστου με τον ΥΠΑΜ μας επικεφαλής! Και εννοείται, με τις κάμερες συνοδεία…

Αν πάλι δεν πετύχουν τα μέτρα που ετοιμάζει η κυβέρνηση, που μεταξύ μας πιάστηκε εξ απήνης για την Αμμόχωστο, μπορούμε να εφαρμόσουμε το «σχέδιο βήτα». Αυτό που προτείνει ο Άντρος Κυπριανού πέντε φορές την ημέρα. «Να καταφέρουμε να επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις και να φτάσουμε σε λύση στο Κυπριακό». Πω, πω! Εδώ ισχύει το «τραλαλά-τραλαλό, είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα»!

Πάλι καλά όμως που έχουμε και τον Μουσταφά, που όσο να ‘ναι… αντιστέκεται στην Τουρκία και μοιράζει κορόνες καλύτερα από τον Κούσιο και τον Άντρο. Απορρίπτει την πρόταση Αναστασιάδη για μικτή επιτροπή για την Αμμόχωστο και επαναφέρει τη δική του πρόταση για άνοιγμα του αεροδρομίου της Τύμπου. Τόσο προοδευτικός είναι, που προτείνει έμμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους για να (ξεκινήσουμε να) κουβεντιάζουμε τι θα απογίνει η Αμμόχωστος. Να το καταγράψουμε και αυτό για να ξέρουμε πως ερμηνεύει ο Μουσταφά την όποια λύση, όπως και τις απειλές του για το φυσικό αέριο και άλλα πολλά. Μεταξύ μας, ας λέμε την αλήθεια.

Μπροστά στον καθρέφτη της πραγματικότητας τα δικά μας αφηγήματα και ονειρώξεις καταρρέουν. Οι επιλογές που έχουμε είναι λιγοστές, δεν είναι όμως αμελητέες και προπαντός, δεν είναι ανίσχυρες. Απέναντι στη δύναμη της ισχύος που επιβάλλει η Τουρκία, απέναντι στην παρανομία που γεννά… δίκαιο, έχουμε χρέος να αντισταθούμε. Ή έστω να… επιβιώσουμε.

Σήμερα είναι ένα καφενείο, μια πόλη – φάντασμα, ένα τεμάχιο στην ΑΟΖ. Αύριο θα ‘ναι το μισό Αιγαίο και ολόκληρη η Κύπρος. Καιρός να ξεβολευτούμε, καιρός να περισώσουμε όση αξιοπρέπεια μας απέμεινε, μπας και στο τέλος καταφέρουμε να σωθούμε. Το κλείσιμο των οδοφραγμάτων δεν είναι ασφαλώς η απάντηση στην πολύμετωπη τουρκική εισβολή. Είναι ένα πρακτικό μέτρο αντίδρασης, ένα πετραδάκι στη θάλασσα της διεθνούς υποκρισίας και απάθειας. Αν όμως εμείς δεν διεκδικήσουμε τα αυτονόητα, να μην περιμένουμε ότι θα το πράξουν οι ξένοι για εμάς. Στο δικό μας χέρι είναι να κάνουμε το πρώτο βήμα. 

Υστερόγραφο:  Αν έχουμε έστω και την παραμικρή αμφιβολία για το ποιόν της Τουρκίας και τα αποτελέσματα της διαχρονικής ελληνικής πολιτικής του «κρύψε να περάσουμε», αρκεί να κάνουμε μια σύγκριση. Το 1927 η ελληνική μειονότητα της Πόλης αριθμούσε περί τις 120.000 ψυχές (ολογράφως εκατόν είκοσι χιλιάδες). Σήμερα, με τους πλέον επιεικείς υπολογισμούς είναι το πολύ 2.000 (ολογράφως δύο χιλιάδες). Η Συνθήκη της Λοζάνης (1923) δεν απέτρεψε το σχέδιο εκκαθάρισης του ελληνικού στοιχείου από την Τουρκία που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Τα ίδια στο Ριζοκάρπασο, στην Ίμβρο, στο κατεχόμενο Κουρδιστάν. Η πολιτική της Τουρκίας δεν άλλαξε, εμείς αλλάξαμε.

Υποσημείωση: Έχουν περάσει δέκα μέρες από τότε που κυκλοφόρησε το κατάπτυστο βίντεο-παγίδα κατά της κοινοβουλευτικής συνεργάτιδας του Ευρωβουλευτή Δημήτρη Παπαδάκη, η επίσημη ΕΔΕΚ έχει βγάλει 20 ανακοινώσεις αλλά, ούτε μια που να καταδικάζει την ανήθικη αυτή πράξη. Γιατί;

Το άσχετο: Για ποιον κτυπά η καμπάνα;  

Καλή Κυριακή και Αγία Υπομονή…