Θα πρέπει επιτέλους ο ΔΗΣΥ να τελειώσει το κεφάλαιο ενδοσκόπηση και να αποφασίσει να αναλάβει ρόλο στη συγκυβέρνηση της χώρας

Η κυβέρνηση φαίνεται πως στα μεγάλα δεν τα πάει κι άσχημα. Η κλασική όμως φράση του Μπρέχτ που λέει «Πάλεψα με τις τίγρεις και τα λιοντάρια και με έφαγαν οι κοριοί», ισχύει απολύτως στην περίπτωση μας.

Στην πολιτική, η καθημερινότητα δεν διακρίνει μικρά και μεγάλα. Αντίθετα αν δεν μπορείς να διαχειριστείς την καθημερινότητα αυτή σε καταπίνει. Κι εδώ από την Κυβέρνηση και τον Πρόεδρο, έχουμε κακή επίδοση. Δεν θα απαριθμήσω λάθη κι αστοχίες που δεικνύουν σοβαρή αδυναμία η οποία με οδηγεί σε ένα συμπέρασμα: Χρειάζεται στιβαρή διαχείριση την οποία δεν μπορεί να σηκώσει μόνος ο Πρόεδρος. 

Δεν μπορεί κανένας πρόεδρος, πόσο μάλλον ο Νίκος Χριστοδουλίδης που απέδειξε πως δεν μπορεί να συγκρουστεί, να κακοφανίσει ανθρώπους και να εφαρμόσει αντιλαικές, αλλά χρήσιμες πολιτικές. 

Να δώσω δύο μόνο παραδείγματα: Αυξήσεις είναι εύκολο να δίνεις. Περισυλλογή είναι δύσκολο να εφαρμόσεις.

Να αφαιρείς εξετάσεις από τα παιδιά επίσης είναι απλό. Να εφαρμόσεις πολιτική πραγματικής αξιολόγησης είναι το δύσκολο. 

Για να δουλέψει όμως με αυτό τον τρόπο ο Πρόεδρος χρειάζεται, πολιτική στήριξη, στην κοινωνία και τη βουλή. Δεν ξέρω τι λέει η κοινωνία, αλλά η Βουλή και οι κομματικοί μηχανισμοί που τον στηρίζουν δεν έχουν δείξει δείγματα σοβαρής γραφής. 

Για να το κάνω πιο λιανά και να το συνδέσω με τον ανασχηματισμό, ο Πρόεδρος δεν χρειαζόταν αντικαταστήσει τον κ. Χατζηζαχαρία με έναν άλλο καλύτερο Χατζηζαχαρία. 

Άλλα χρειαζόταν: 

Α. Πρώτα απ όλα, να μιλήσει σοβαρά με τον ΔΗΣΥ και ο ΔΗΣΥ να μιλήσει σοβαρά μαζί του για μία μορφή συγκυβέρνησης. Κι από την πλευρά του ο ΔΗΣΥ, είναι καιρός αφήσει πίσω του την περίοδο της ενδοσκόπησης και να προχωρήσει τολμηρά στο επόμενο βήμα. 

Φοβούνται στα ανώτερα δώματα του ΔΗΣΥ την κριτική για δύο λόγους: Α. Επειδή ο Νι. Χριστοδουλίδης, είναι υπεύθυνος για την ήττα στις Προεδρικές εκλογές. Ανεξαρτήτως σε ποιο βαθμό αυτό είναι αλήθεια ή όχι, (που πιστεύω ότι έχει μεγάλη δόση αληθείας), η ήττα του περασμένου Φεβρουαρίου ανήκει στο παρελθόν. Πέρασε ένας χρόνος, συζητήθηκε σχολιάστηκε, χάλασαν φιλίες για αυτήν, βγήκαν μαχαίρια… δεν υπάρχει κάποιος να πει ότι πρέπει επιτέλους να τελειώσει αυτό το βασανιστήριο; 

Δεν βλέπουν ότι χωρίς κανένα πραγματικό πολιτικό πλεονέκτημα από το ΑΚΕΛ και το ΕΛΑΜ τους δίνουν μία εκλογική νίκη στο πιάτο αν συνεχίσουν με αυτό το βιολί;

Και κατά την δική μου άποψη ο Πρόεδρος, έχει μερίδιο ευθύνης για την κρίση στον ΔΗΣΥ. Όχι όμως για την ήττα. Η ήττα ανήκει στον Αβέρωφ Νεοφύτου. Αυτός ήταν που δεν μπορούσε να κερδίσει. 

Β. Το δεύτερο είναι πως ο Νίκος Χριστοδουλίδης δεν διαχειρίζεται σωστά την Προεδρία. Κάνει λάθη!

Δεν διαφωνώ αλλά τα αντιστρέφω. Δεν στηρίζουμε κατ ανάγκην έναν Πρόεδρο που τα πάει περίφημα. Σε αυτή την περίπτωση ίσως και να μην μας χρειάζεται. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης χρειάζεται τον ΔΗΣΥ για να βελτιώσει τις επιδόσεις του, για να κυβερνήσει καλύτερα, για να εφαρμόσει το πρόγραμμα του ( που είναι και πρόγραμμα ΔΗΣΥ), εμπλουτισμένο με την πολύτιμη εμπειρία των ανθρώπων του ΔΗΣΥ.

Με άλλα λόγια δεν συνεργαζόμαστε κατ ανάγκην με κάποιον επειδή είναι πετυχημένος αλλά και το ανάποδο. Επειδή δεν δείχνει ικανός να αντεπεξέλθει χωρίς εμάς. Η πικρή ήττα δύσκολα ξεχνιέται, αλλά είναι αναγκαίο να ξεχαστεί. 

Για να το συντομεύω… ο ΔΗΣΥ οφείλει να πάρει την πλειοψηφία στην Κυβέρνηση. ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ και Χριστοδουλίδης να αποτελέσουν την τριπλέτα της διακυβέρνησης του τόπου.

Αυτό που άγαρμπα εισηγήθηκε κάποια στιγμή ο Πρόεδρος, πρέπει να τύχει επεξεργασίας σοβαρής και να υλοποιηθεί. 

Συμφέρει σε όλους:

• Στον Πρόεδρο που θα έχει μία ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και ανθρώπους ικανούς να τον στηρίξουν

• Στο ΔΗΚΟ που παραμένοντας ισχυρός παίχτης στην κυβέρνηση παραμερίζει τους ανταγωνισμούς με ΔΗΠΑ και ΕΔΕΚ και καθίσταται ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του ενδιάμεσου χώρου

• Στον ΔΗΣΥ που λύνει έναν Γόρδιο Δεσμό με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο και με τις λιγότερες θεωρώ απώλειες

Τέλος ανοίγει ο δρόμος για μία μακρά συνεργασία εκείνων που πραγματικά και όχι τεχνητά ευρίσκονται σε θέση συνεργασίας, που θα λύσει τα προβλήματα όλων ακόμη και αυτά της σύναψης συμμαχιών σε κάθε επίπεδο. Ποιο κοινό στοιχείο έχει για παράδειγμα το ΑΚΕΛ με το ΔΗΚΟ στις δημοτικές εκλογές και θα πρέπει σώνει και καλά να συνεργαστούν για να εκλέξουν δήμους; 

Ξεχάσαμε πόσο το ΑΚΕΛ αντιστάθηκε και σε αυτή τη μεταρρύθμιση με χιλιάδες ενστάσεις; Μέχρι και δημοψηφίσματα σε όλες τις πόλεις και χωριά εισηγήθηκε.

Υπάρχει ένα πρόβλημα: οι αντιστάσεις στον ΔΗΣΥ. Για να καμφθούν χρειάζονται δύο πράγματα. Ηγετικότατα από τον Πρόεδρο να δείξει από που προέρχεται και που θέλει να πάει και αντίστοιχη ηγετική τόλμη από την Αννίτα Δημητρίου να απαντήσει στις αντιδράσεις που σίγουρα θα προκληθούν.

Και κάτι ακόμα… επειδή σύντομα είναι δυνατόν να βρεθούμε ενώπιον σημαντικών εξελίξεων στο Κυπριακό, θα προτιμούσα χίλιες φορές, δίπλα από τον Προέδρο, αντί η ΔΗΠΑ και η ΕΔΕΚ να ήταν ο ΔΗΣΥ. Για τους γνωστούς λόγους και τις γνωστές θέσεις.

Σ.Σ.: Ο γράφων έχει πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι η πρόταση του δεν θα υλοποιηθεί για λόγους που εν μέρει αναφέρονται στο κείμενο. Θα έρθει όμως η ώρα που θα θεωρείται μία χαμένη ευκαιρία.