Ως πολιτικός που ξέρει πότε δίνονται κανονικές μάχες και πότε ψεύτικες, δεν επανόρθωσε ποτέ για την αρλούμπα του. Ίσως επειδή το εννοούσε
Περιμέναμε τρεις μέρες αλλά ακόμα δεν δόθηκε στη δημοσιότητα οποιοδήποτε πρακτικό ή άλλο έγγραφο από το αρχείο της κυπριακής Βουλής, το οποίο να καταγράφει επί λέξει την εξής φράση: «Η μισή Κύπρος είναι ήδη τουρκική».
Μιλούμε για την προδοτική φράση που εκστόμισε στην ελλαδική Βουλή ο (υπουργός στην κυβέρνηση Μητσοτάκη) Χρήστος Στυλιανίδης, αλλά αντί να την ανασκευάσει άρον-άρον με σκυφτό το κεφάλι, κουνούσε το δάκτυλο σε όσους αντέδρασαν, μιλώντας για Χούντες, «fake μάχες», «ρεαλιστική πραγματικότητα», σκληρά διλλήματα του Ελληνισμού, αλλά και εξυμνώντας τους προσωπικούς του αγώνες. Α, μας είπε ακόμα ότι η επίμαχη (προφορική) φράση ήταν σε εισαγωγικά και ότι «με ακριβώς τις ίδιες λέξεις έχει διατυπωθεί πολλές φορές στην κυπριακή Βουλή χωρίς να προκληθούν αντιδράσεις».
Από τα συμφραζόμενα Στυλιανίδη, κάθε καλοπροαίρετος παρατηρητής κατανοεί ότι δεν μετάνιωσε για όσα είπε, αλλά τα είπε έχοντας σώας τα φρένας, επειδή ακριβώς είναι γνήσιος ρεαλιστής που δίνει πραγματικές (και όχι fake) μάχες για τον Ελληνισμό! Ο Στυλιανίδης μιλούσε ως βετεράνος «στις μάχες του Ελληνισμού», τονίζοντας ότι για να επιβιώσει ο κυπριακός Ελληνισμός πρέπει «να δώσει μάχες συνετές με επίγνωση του συσχετισμού δυνάμεων». Α και να μην ξεχάσουμε ότι «μεγάλωσε στην πράσινη γραμμή» και ξέρει πότε δίνονται κανονικές μάχες και πότε ψεύτικες!
Για να είμαστε σωστοί και δίκαιοι με τον Στυλιανίδη, δεν είχε άπλετο χρόνο για να εξηγήσει σε βάθος (και σε πλάτος) τη ρεαλιστική πολιτική που υπηρετεί και πώς αντιλαμβάνεται την απελευθέρωση της Κύπρου από την τουρκική κατοχή (δηλαδή, τα σκληρά διλλήματα που προκύπτουν από τον σημερινό συσχετισμό δυνάμεων και τη ρεαλιστική πραγματικότητα). Παλαιότερα πάντως που είχε τον χρόνο, λίγους μήνες πριν το ιστορικό δημοψήφισμα του 2004, όταν ως επικεφαλής πολιτικής κίνησης έλαβε 50.000 αμερικάνικα δολάρια από τη UNOPS για να μας πείσει να πούμε «ναι» στο διχοτομικό σχέδιο Ανάν, δεν τα κατάφερε. Η πολιτική του καριέρα, ωστόσο, υπήρξε λαμπρή.
Τόσο λαμπρή που μέχρι σήμερα, οι εν Κύπρω υποστηρικτές του πίνουν νερό στο όνομά του και για αυτό, μετά την αρλούμπα του στη Βουλή των Ελλήνων, σε χρόνο ρεκόρ διαβάσαμε πληθώρα άρθρων – ύμνων για τον υπουργό Ναυτιλίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, τον πολύπλευρο του αγώνα, την ντομπροσύνη του και άλλα παρόμοια σχόλια υπέρ του φανατικού οπαδού της λύσης και εναντίον των λυσσασμένων που αντέδρασαν στη δήλωσή του.
Αντί απολογίας και κριτικής, η προληπτική επίθεση. Ομολογώ ότι δεν το κατάλαβα αυτό, προφανώς, όπως και πολλοί άλλοι σε Κύπρο και Ελλάδα, έχω μειωμένη αντιληπτική ικανότητα και αδυνατώ να κατανοήσω το μέγεθος του πολιτικού εκτοπίσματος και του υπερφίαλου πολιτικού λόγου ενός Στυλιανίδη.
Στη δική μου περιορισμένη αντίληψη, η δήλωση Στυλιανίδη ήταν κάτι παραπάνω από προδοτική. Δεν αποτελεί στιγμιαίο ολίσθημα του προφορικού λόγου (άρα συγχωρετέο), αλλά είναι η θεμελιώδης βάση σκέψης, η οποία εκφράζεται με πολιτικές για… αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού. Είναι η σχολή που αναλύει τα γεγονότα με τρόπο δήθεν σύγχρονο και πολυδιάστατο, αλλά στην ουσία είναι μια ανάλυση στατική και πεπερασμένη. Μια ανάλυση που οδηγεί στη συνθηκολόγηση με οποιοδήποτε κόστος. Μια ανάλυση λανθασμένη και εθνικά επιζήμια.
Ο Χρήστος Στυλιανίδης είχε την ευκαιρία να επανορθώσει για τη βλακεία που είπε. Δεν το έκανε. Ούτε αμέσως, ούτε σε δεύτερο χρόνο. Και με βάση τη δική του φράση, μπορεί κάποιος να του απαντήσει ότι είναι μισός προδότης. Και μετά να το βάλει σε εισαγωγικά. Όχι επειδή εννοεί ότι είναι μισός προδότης, αλλά με την έννοια ότι δεν δίνει «μάχες συνετές με επίγνωση του συσχετισμού δυνάμεων».
Αυτός θα ήταν ένας λογικός αντίλογος στον «ορθό» λόγο Στυλιανίδη και λοιπών.
Υστερόγραφο: Την ίδια μέρα που ο Στυλιανίδης έλεγε από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων ότι «η μισή Κύπρος είναι ήδη τουρκική», μια εφημερίδα στη Βόρειο Ελλάδα κυκλοφορούσε πρωτοσέλιδα με το εξής μήνυμα: «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ. 1974 – 2024. 50 ΧΡΟΝΙΑ εισβολής και τουρκικής κατοχής είναι πάρα πολλά! Είναι η ΩΡΑ να αφυπνιστεί ο Ελληνισμός και να ανακόψει την πορεία τουρκοποίησης της Κύπρου. ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – η μόνη λύση». Δύο αντίθετοι κόσμοι. Ο ένας εκφράζει την ελίτ Αθηνών – Λευκωσίας και ο άλλος τις αγωνίες και τον πόθο του απλού λαού. Ο ένας μειοδοτεί και υποκλίνεται στον νεοσουλτάνο, ο άλλος επιμένει να αγωνίζεται. Ο ένας παρακαλεί την κατοχική Τουρκία για όποια λύση και ο άλλος διεκδικεί μια σωστή λύση για την πραγματική (όχι fake) επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού. Δεν φταίνε όμως οι ελίτ, εμείς φταίμε που της ανεχόμαστε.
Υστερόγραφο 2: Ούτε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ούτε η κυπριακή κυβέρνηση αντέδρασε στη δήλωση Στυλιανίδη. Την προσπέρασαν.
Υστερόγραφο 3: Στις 7 Δεκεμβρίου η κυβέρνηση Μητσοτάκη και οι οπαδοί της συνθηκολόγησης με κάθε κόστος, πανηγύριζαν για την «Διακήρυξη των Αθηνών», τη μη δεσμευτική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας. Έκτοτε, με εξαίρεση την κάπως πιο ήπια ρητορική, τίποτε δεν άλλαξε. Η Τουρκία εξακολουθεί να ασκεί την ίδια επιθετική πολιτική σε βάρος του Ελληνισμού σε όλα τα μέτωπα, αλλά κάποιοι -σε Αθήνα και Λευκωσία- ακόμα πανηγυρίζουν για μια διακήρυξη-δώρο στην Άγκυρα. Πολιτική/οί για τα πανηγύρια.
Το άσχετο: Γιούπι για για!
Χ: @agapiou1974
