Κωλοτούμπα για Γκίνες έκανε στην τελευταία Ολομέλεια της Βουλής ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ, ο οποίος χρειάστηκε κάτι λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα για να αλλάξει στάση στο κορυφαίο θέμα των εκποιήσεων. Ο κ. Σιζόπουλος μπορεί να ζήλεψε βλέποντας προηγουμένως την κωλοτούμπα του αβροδίαιτου κ. Τρυφωνίδη και να ήθελε να τον ξεπεράσει. Ομολογουμένως τα κατάφερε και πέραν από το ρεκόρ… κωλοτούμπας, έδωσε νέο νόημα και στους όρους «παρασκήνιο», «αναξιοπιστία» και «γελοιότητα».
Μας εκπλήσσει συνεχώς δυσάρεστα η κυπριακή Βουλή, η οποία αν δεν χειριζόταν τόσο σοβαρά θέματα που επηρεάζουν δραστικά τον καθημερινό μας βίο, θα ήταν μια «άλλη παράσταση, ωραία και κωμική, που θα γελάσει το παρδαλό κατσίκι». Δεν είναι όμως κωμικό έργο, αλλά τραγωδία αυτό που βλέπουμε και κάθε φορά το τέλος είναι πιο κακό από τo προηγούμενο.
Στη συζήτηση και στην ψηφοφορία για την αποκατάσταση του συνταγματικού δικαιώματος δανειοληπτών να προσφεύγουν στα δικαστήρια κατά της διαδικασίας εκποιήσεων, όπως προνοούσε η κοινή πρόταση δώδεκα βουλευτών, η κυπριακή Βουλή εξέπεμψε (ξανά) μια εικόνα θλιβερή και άκρως απογοητευτική. Ακόμα και ο πιο αδαής οπαδός της κομματικής νομενκλατούρας θα ανέμενε σε ένα τόσο σημαντικό θέμα να υπάρχει λίγη περισσότερη σοβαρότητα. Έστω μια κάποια σοβαροφάνεια και μια λογικοφανής επιχειρηματολογία. Αντ’ αυτού, κυριάρχησαν οι τακτικισμοί, οι κωλοτούμπες και οι σκιές για το τελικό αποτέλεσμα.
Ο Μαρίνος Σιζόπουλος στην κατ’ άρθρο ψηφοφορία τάχθηκε «υπέρ», αλλά στην ψηφοφορία για το σύνολο της πρότασης τήρησε «αποχή», για να ζητήσει αργότερα διόρθωση στα πρακτικά της Ολομέλειας ότι ψήφισε «κατά» της πρότασης (ρ/νο ΡΙΚ, 14 Ιουλίου)! Καταλάβετε τι έγινε; Ο άνθρωπος για το ίδιο θέμα κατάφερε το αδιανόητο: ψήφισε ταυτόχρονα «υπέρ-αποχή-κατά»! Για τόση σοβαρότητα μιλούμε.
Εξίσου… σοβαρός ήταν και ο βουλευτής της ΔΗΠΑ που συνυπόγραφε την κοινή πρόταση εκ μέρους του κόμματός του, ο Αλέκος Τρυφωνίδης. Απέσυρε την υστάτη την υπογραφή του, γιατί τάχατες ο σκοπός της πρότασης ήταν «να ενεργοποιήσει τους πάντες να φέρουν προτάσεις». Έτσι εννοεί ο τρυφηλός βουλευτής της ΔΗΠΑ την… υπεύθυνη συμπολίτευση. Μάλλον κάτι άλλο θα εννοούσε ο συναγωνιστής του Χρίστος Τσίγκης που φώναζε για τα «κολπάκια» κάποιων να τουμπάρουν το «αυτονόητο δικαίωμα του πολίτη να πάει στο δικαστήριο για να βγάλει απαγορευτικό διάταγμα στις περιπτώσεις των υπερχρεώσεων και των καταχρηστικών ρητρών» και με στόμφο διαβεβαίωνε ότι «δεν θα αναιρέσει την υπογραφή του ο κ. Τρυφωνίδης» (ρ/νο «Πολίτη», 10 Ιουλίου). Δεν ξέρω ποιους φωτογράφιζε ο γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΔΗΠΑ ότι κάνουν «κολπάκια», αλλά ελπίζω να τον ενημερώσει κάποια στιγμή ο κ. Τρυφωνίδης για την ομαδική… κωλοτούμπα που έκαναν στην παράταξή του.
Είναι δικαίωμα βεβαίως οποιουδήποτε βουλευτή και οποιουδήποτε κόμματος να αλλάζει άποψη. Θα ήταν καλύτερο αν την δικαιολογούσε με λογικά επιχειρήματα, όπως για παράδειγμα ότι θα καταρρεύσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Κύπρου αν δινόταν το δικαίωμα στους δανειολήπτες να αναζητούν το δίκαιο τους στα… δικαστήρια, όπως μας έλεγε ο Νικόλας. Αλλά ας μην βάζουμε τον πήχη τόοοοοσο ψηλά.
Αυτό όμως που δεν σηκώνει συζήτηση είναι η διαφάνεια της ψηφοφορίας. Εάν έγινε λάθος στην πρώτη ψηφοφορία, όπου ο βουλευτής Αντρέας Θεμιστοκλέους υποστηρίζει ότι δεν μέτρησε η δική του θετική ψήφος, τότε μιλούμε για αλλοίωση αποτελέσματος. Η ψήφος του κ. Θεμιστοκλέους θα ανέτρεπε την ισορροπία της πρώτης ψηφοφορίας, δημιουργώντας άλλη δυναμική για τη δεύτερη και καθοριστική ψηφοφορία. Πολύ βαριεστημένα όμως χειρίστηκε η Πρόεδρος της Βουλής αυτό το θέμα, που φαίνεται πως βιαζόταν περισσότερο να λήξει τη συνεδρία παρά να διασκεδάσει τις ανησυχίες για τη δημοκρατική διαδικασία. Είναι και θέμα προτεραιοτήτων.
Θα μπορούσαν βέβαια οι βουλευτές να αποδείξουν ότι ξυπνούν και κοιμούνται αγωνιώντας για την τύχη των ευάλωτων δανειοληπτών και τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, συνεχίζοντας εν μέσω θέρους τις συνεδρίες, ώστε όσο το δυνατό συντομότερα να ολοκληρωθεί επιτέλους το νέο νομοθετικό πλαίσιο για τις εκποιήσεις. Να διασκεδάσουν και τις ανησυχίες ότι δεν θα προλάβουν μέχρι το τέλος του Οκτώβρη (που εκπνέει η… χαριστική περίοδος από τράπεζες και ταμεία) να βρουν άκρη. Και είναι βάσιμες αυτές οι ανησυχίες γιατί ο πρώτος νόμος για τις εκποιήσεις ψηφίστηκε το 2014, βρισκόμαστε αισίως στο 2023 και ακόμα η Βουλή προσπαθεί να τετραγωνίσει τον… κύκλο.
Υστερόγραφο: Σε ένα μεγάλο βαθμό η Οικονομοκρατία έχει υποκαταστήσει τη Δημοκρατία και οι ειδικοί τους πολιτικούς και κατ’ επέκταση του πολίτες. Το φαινόμενο δεν είναι μόνο κυπριακό, αλλά όπως είπε και ο Κωστής Ευσταθίου, «η ψήφιση του νόμου που επιτρέπει στον δανειολήπτη την πρόσβαση στη Δικαιοσύνη είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε σαν Κοινοβούλιο μιας δημοκρατικής χώρας». Το ελάχιστο.
Δεν Ξεχνώ.
Γιώργος Αγαπίου
