Το 2013 ήρθε το κούρεμα και η κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος σε μια νύχτα, επειδή κάποιοι έβαλαν «το πιστόλι στον κρόταφο» του τέως Προέδρου. Το 2020 έφτασε στην Κύπρο μια «απλή γρίπη» που εν τέλει εξελίχθηκε σε καταστροφική πανδημία. Και το 2022 ξεκίνησε η ανηφόρα των επιτοκίων και το Ουκρανικό, ανατρέποντας τον κόσμο όπως τον ξέραμε.
Την ίδια δεκαετία αυξήθηκαν με γεωμετρική πρόοδο οι τιμές των βασικών αγαθών, η τιμή του ρεύματος, οι δόσεις των δανείων, οι φόροι, τα πρόστιμα για τροχαίες παραβάσεις, το κυκλοφοριακό μπάχαλο, οι μεταναστευτικές ροές, οι χορηγίες των κομμάτων, τα χρυσά διαβατήρια, οι πύργοι της ελίτ, τα μπόνους των τραπεζιτών, οι γνωματεύσεις του νέου Εισαγγελέα, οι σύμβουλοι του Προέδρου, οι (υφ)υπουργοί της κυβέρνησης, τα δωμάτια του Προεδρικού και οι μίζες της διαπλοκής. Σταθερά παρέμειναν τα εφάπαξ των αξιωματούχων, οι υποσχέσεις για πάταξη της διαφθοράς και η απόσπαση του Τσιόλα στις Βρυξέλλες. Οι άλλες σημαντικές αλλαγές ήταν ο Χριστοδουλίδης στη θέση του Αναστασιάδη και ο Κασσελάκης στη θέση του Τσίπρα. Τον Κεραυνό δεν τον μετρούμε, γιατί μας ήλθε από άλλη δεκαετία.
Απολογούμαι αν ξέχασα κάτι σημαντικό, αλλά η λίστα είναι μεγάλη και η μνήμη ασθενής. Για να μην τα πολυλογούμε όμως, τα τελευταία δέκα χρόνια ο κόσμος ζει με τον εφιάλτη της επόμενης κρίσης, την αγωνία της επόμενης μέρας και τα σόου της επόμενης ώρας. Ευτυχώς που τα έχουμε και αυτά, γιατί η φτώχεια θέλει καλοπέραση, σαρκασμό και ειρωνεία.
Και είναι ευχής έργον ότι έχουμε έναν Πρόεδρο που συνομιλεί καθημερινά με τους πολίτες, όταν κόβει κορδέλες ή όταν μιλά σε εκδηλώσεις με μαγνητοσκοπημένο μήνυμα. Επειδή ακριβώς ο Πρόεδρος είναι παντού, γνωρίζει από πρώτο χέρι τι περνά ο κοσμάκης και τα πολλά (δικά μας) λόγια είναι φτώχεια. Ξέρει, δηλαδή, ο κύριος Χριστοδουλίδης και η κυβέρνησή του ότι η ακρίβια (με «γιώτα» και όχι «έψιλον γιώτα») έχει φτάσει στο… Έβερεστ, ότι τα έσοδα του κράτους από την ακρίβια (πάλι με «γιώτα», λέει ο Μπαμπινιώτης) έχουν ξεπεράσει κάθε προσδοκία και το ρεύμα θεωρείται αγαθό υπερ-πολυτελείας. Είναι πιο οικονομικό πλέον να αγοράζεις τσάντα Luis Vuitton, παρά να πληρώνεις τον λογαριασμό της ΑΗΚ. Γι’ αυτό ο κόσμος κάνει υπομονή, κάνει οικονομία, κόβει από δω, κόβει από εκεί, αλλά άσπρη μέρα δεν βλέπει.
Όπως δεν βλέπει και τα «πάρα πολλά μέτρα που ανακουφίζουν τα χαμηλά στρώματα και τις ευάλωτες ομάδες», τα οποία διατυμπάνιζε στην εκπομπή «Από Μέρα σε Μέρα» του ΡΙΚ ο υπουργός Οικονομικών Μάκης Κεραυνός. Ούτε μπορεί να περιμένει πότε θα δεήσει η κυβέρνηση να ολοκληρώσει τη μελέτη των μέτρων «τα οποία θα μπορούσαμε να ανακοινώσουμε μέσα στην επόμενη λίγη περίοδο», δηλαδή, «μετά την έγκριση του κρατικού προϋπολογισμού», όπως μας ενημέρωσε ο ίδιος υπουργός (αυτήν τη φορά μιλώντας στην Κατερίνα Αγαπητού στον Alpha).
Βέβαια, όσοι ζουν στην Κύπρο ξέρουν ότι είναι ψέματα ότι «η Κυβέρνηση δεν αφουγκράζεται την κραυγή της κοινωνίας». Τα γεγονότα άλλα δείχνουν και είναι κατανοητό. Κάποια πράγματα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Δεν μπορούν να χωρέσουν όλοι στο Προεδρικό, κάποιοι πρέπει να πληρώνουν τον λογαριασμό για την… αόρατη κυβέρνηση.
Υστερόγραφο: Είναι ανέκδοτο να μιλά ο κύριος Νίκος Χριστοδουλίδης για τη διαφάνεια. Είναι ο ίδιος που ως υπουργός έβλεπε τα διαβατήρια να περνούν, αλλά δεν είπε λέξη. Έβλεπε τη διαπλοκή να παρελαύνει, αλλά δεν είπε λέξη. Έβλεπε τα εκατομμύρια να πετούν, αλλά δεν είπε λέξη. Ούτε καν παραιτήθηκε για λόγους ευθιξίας. Ούτε ένα γράμμα, ούτε μια παραίνεση στον πατριάρχη της διαπλοκής. Αυτά για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους και να μην παίζουμε κρυφτούλι με ψέματα και μισές αλήθειες. Κρινόμαστε όλοι από την Ιστορία.
Κουμ-καν
