Τελικά ζούμε εμείς όλοι στην παράνοια και η ολιγαρχία στην ευμάρεια
- Καλά προς τι η έκπληξη από την ατιμωρησία των ενόχων της οικονομικής καταστροφής; Μα δεν συνηθίσατε το έργο δηλαδή; Μέχρι και οι ειδικοί του είδους σηκώνουν ψηλά τα χέρια από την ταινία που λέγεται Κύπρος. Περικλείει στην διάρκεια της όλα τα είδη του κινηματογράφου , από θρίλερ με συνωμοσίες, τραγωδία και τελικά κωμωδία, για την στάση των κατοίκων αυτής της χώρας, που προσδιορίζονται σαν πλάσματα άλλου πλανήτη με την ανοχή τους…Παίζει ακριβώς κάθε λίγα χρόνια σε επανάληψη .
- Αναπτύσσεται η χώρα, παράγουν οι πολίτες, έρχονται λεφτά στο κράτος είτε από συγκυρίες στην διεθνή πολιτική σκηνή, είτε από λαμογιές των Κυβερνήσεων μας, αβγατίζεται ο πλούτος και καταλήγει στα χέρια της ολιγαρχίας που διοικεί το κράτος μας.
- Και οι πολίτες παρακολουθούν ενεοί και αποσβολωμένοι, να διαλύονται τα όνειρα τους και να υφαρπάζονται οι οικονομίες που μάζεψαν με κόπο και μόχθο. Μετά, συρφετός, φωνές , πανζουρλισμοί από πολιτικούς ότι θα τιμωρηθούν οι ένοχοι και τελικά κάποιος δικαστής βρίσκει νομικό παράθυρο και απαλλάσσει τους κατηγορούμενους. Φωνάζουν οι πολίτες και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μέχρι να έρθει κάποιο ποδοσφαιρικό παιχνίδι και να τσακωθούν, οπόταν θα ασχολούνται μόνο με την ομαδάρα τους.
- Τελικά ζούμε εμείς όλοι στην παράνοια και η ολιγαρχία στην ευμάρεια. Τρέξτε λοιπόν και μαζέψτε πάλι χρήματα για να σας τα πάρουν σε λίγα χρόνια. Πρωταγωνιστές πάντα οι ίδιοι, απλώς αλλάζουν οι κομπάρσοι- κασκαντέρ πολιτικοί…
- Απίστευτο αλλά Κυπριστανικό: Η πεποίθηση του υποφαινόμενου ότι σ΄αυτή την ζωή μόνο η Θεία Δίκη μπορεί να τιμωρήσει τους ενόχους εδραιώνεται…
