Φυσιολογικό, θα ήταν να καλούσαν τον Τουρκοκύπριο δημοσιογράφο Σενέρ Λεβέντ ή τον πρόεδρο της συντεχνίας των Τουρκοκύπριων δασκάλων Σενέρ Ελτζίλ σε μια -οποιαδήποτε και οπουδήποτε- αντικατοχική εκδήλωση. Παρά φύσιν, είναι να προσκαλούν τον Σουλεϊμάν Ουλουτσάι, τον εκπρόσωπο της κατοχής στην Αμμόχωστο σε μια αντικατοχική εκδήλωση για την Αμμόχωστο. Λες και καλούν τον Σουλεϊμάν σε κάποια συναυλία του Ρουβά στη ζώνη κατάπαυσης του πυρός ή σε δικοινοτικό πάρτι για το «άνοιγμα» της οδού Λήδρας.
Μπορεί να είναι φρικτό αυτό που συμβαίνει, αλλά δεν αποτελεί έκπληξη. Είναι η αναμενόμενη ροή των γεγονότων. Η μεθοδευμένη και επί χρόνια διαστρέβλωση της πραγματικότητας έχει οδηγήσει τα πράγματα εδώ που είμαστε σήμερα. Στην κανονικοποίηση του παρά φύσιν και στην υποκατάσταση της πραγματικότητας από μια φαντασιακή κατάσταση.
Το κυρίαρχο αφήγημα που στηρίζεται από τις ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ και άλλους κύκλους εντός και εκτός Κύπρου, στηρίζεται σε σαθρά θεμέλια. Τόσο σαθρά που όσες φορές δοκιμάστηκαν στην πραγματική ζωή κατέρρευσαν σαν παλάτια στην άμμο. Η αφελής και απλοϊκή προσέγγιση των πραγματικοτήτων δεν παραπέμπει σε ρεαλπολιτίκ, αλλά σε απολιτίκ.
Και είναι λογικό να δυσκολεύεται η πρόεδρος του ΔΗΣΥ (που ως πρόεδρος της Βουλής ήθελε να κάνει και εκστρατεία διαφώτισης για το Κυπριακό) να κατανοήσει «γιατί πήρε τόσες διαστάσεις» το ζήτημα με την πρόσκληση προς τον Τουρκοκύπριο ‘δήμαρχο’ της κατεχόμενης Αμμοχώστου. Λογικό είναι και η Πινδάρου να θεωρεί ότι «η συμμετοχή και Τουρκοκυπρίων σε μια τέτοια εκδήλωση, δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι και αυτοί καταδικάζουν την τουρκική εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή και ότι ενώνουν τη φωνή τους μαζί μας, για απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας.» Τουλάχιστον στην Εζεκία Παπαϊωάννου είναι πιο ξεκάθαροι: «Χαιρετίζουμε την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Αμμοχώστου να προσκαλέσει στην αντικατοχική του εκδήλωση, τον Δήμαρχο των Τουρκοκυπρίων της Αμμοχώστου. (…) Η συμμετοχή του Τουρκοκύπριου Δημάρχου σε μια τέτοια εκδήλωση δεν μπορεί παρά να δημιουργεί ελπίδα ότι ο στόχος για λύση είναι κοινός και μπορεί να γίνει εφικτός.»
Πόσο ωραία και στρογγυλά τα λένε! «Ο Σουλεϊμάν είναι ο Τουρκοκύπριος Δήμαρχος της Αμμοχώστου» και η συμμετοχή του στην αντικατοχική εκδήλωση θα στείλει το μήνυμα ότι καταδικάζει την κατοχή! Δηλαδή, είναι πολιτικά, συνταγματικά και ηθικά σωστό να προσκαλείς τον φορέα ενός παράνομου μορφώματος σε μια εκδήλωση καταδίκης αυτού που εκπροσωπεί. Και επειδή θα έρθει, σημαίνει ότι και αυτός καταδικάζει αυτό που εκπροσωπεί! Τόσο απλά είναι τα πράγματα, ανόητοι! Τρα-λα-λά, τρα-λα-λό…
Ο Σουλεϊμάν όμως ούτε συνταγματικά, ούτε πολιτικά, ούτε νομικά, αλλά ούτε και ηθικά, μπορεί να αναγνωριστεί ως επίσημος και κανονικός εκπρόσωπος οποιουδήποτε. Πόσω δε μάλλον όταν η λεγόμενη εκλογή του στηρίζεται σε παράνομες διαδικασίες ενός ψευδοκράτους. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσει αυτό το χονδροειδές ψέμα για τις λεγόμενες «τουρκοκυπριακές εκλογές» που δεν είναι ούτε «εκλογές», ούτε «τουρκοκυπριακές».
Όσοι πάντως θέλουν να συμβιβαστούν με την κατοχή ή είναι διατεθειμένοι να αποκτήσουν ταυτότητα του ψευδοκράτους, όπως ήθελε να κάνει παλαιότερα ο δημοτικός σύμβουλος του εθνικοφρόνος ΔΗΣΥ Νίκος Κάρουλλας, μπορούν να το πράξουν. Έχουμε δημοκρατία, δεν θα τους εμποδίσει κανείς. Ας μην προσπαθούν όμως με φτηνά κόλπα και ετσιθελικά να επιβάλουν σε όλους τους υπόλοιπους απόψεις που εκφράζουν τις κομματικές ελίτ και μεμονωμένους «πεφωτισμένους».
Σε κανένα σοβαρό κράτος δεν θα έκανε ασκήσεις εθνικής πολιτικής ένας δήμαρχος και ένας Κάρουλλας. Αυτά όμως συμβαίνουν όταν η κυβέρνηση ασχολείται με τις ανακαινίσεις, τα ταξίδια, τις φρουρές, τις κορδέλες και τα λαμπερά εξώφυλλα.
Υστερόγραφο: Λίγη σημασία έχει ότι τελικά δεν θα πήγαινε στην αντικατοχική της Αμμοχώστου ο Σουλεϊμάν. Η ζημιά έγινε. Σωστά κύριε Κόμπο;
Υστερόγραφο 2: Αντικατοχική (πλήρους περιεχομένου) είναι η πορεία της «Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού», με αφορμή τη συμπλήρωση 27 χρόνων από τη θυσία των δύο ηρώων της Αμμοχώστου. Υπό τον τίτλο «Για την πεντασύλλαβη Ε-λευ-θε-ρί-α».
Καλά ξεμπερδέματα στη συγκυβέρνηση και καλές διακοπές σε όλους τους υπόλοιπους.
