Δεν υπάρχει Πολιτεία χωρίς πολίτες, δεν υπάρχουν κόμματα χωρίς ψηφοφόρους, δεν υπάρχει κοινωνία χωρίς ανθρώπους.
Δεν εξέπληξε η απάντηση που έδωσαν οκτώ στους δέκα πολίτες στην ερώτηση «πιστεύετε ότι σε γενικές γραμμές τα πράγματα στην Κύπρο πηγαίνουν προς την σωστή ή τη λανθασμένη κατεύθυνση;». Αν η απάντηση ήταν «στη σωστή κατεύθυνση», αυτή θα γινόταν αντικείμενο εμβριθούς πολιτικής ανάλυσης και απανωτών συζητήσεων στα τηλεοπτικά πάνελ. Η… σωστή απάντηση, όμως, ήταν ότι τα πράγματα οδηγούνται «προς τη λάθος κατεύθυνση». Αυτό μας είπε το 77% των πολιτών στη δημοσκόπηση της Prime Consulting, την οποία παρουσίασε αναλυτικά η Offsite την περασμένη Κυριακή.
Παρόμοιες απαντήσεις έδωσαν οι πολίτες σε όλες τις προηγούμενες δημοσκοπήσεις, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι πλέον δεν έχουμε να κάνουμε με μια «φωτογραφία της στιγμής», αλλά με μια παγιωμένη αντίληψη και οπτική της κοινής γνώμης. Γενικώς και ειδικώς. Οδηγούμαστε στα βράχια και για αυτό κατακρίνουμε (δημοσκοπικά) προέδρους, υπουργούς, κόμματα και θεσμούς, με τις λιγοστές εξαιρέσεις να επιβεβαιώνουν τη σταθερή πορεία πλεύσης.
Αν ο κόσμος ήταν αισιόδοξος για όσα έρχονται, μάλλον θα έπρεπε να πάει ομαδικά για ψυχανάλυση. Με όλα αυτά που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας, είναι φυσικό επακόλουθο οι πολίτες να νιώθουν ανασφάλεια και πεσιμισμό. Οι λόγοι αισιοδοξίας είναι λίγοι, σε αντίθεση με τα προβλήματα που διογκώνονται συνεχώς και ας προσπαθούν οι εκάστοτε κυβερνώντες να παρουσιάζουν μια εικονική πραγματικότητα με φανφάρες, επικοινωνιακά τεχνάσματα και λάιφ-στάιλ φωτογραφίες.
Ας μην πάμε όμως πολύ μακριά. Αρκεί μια ανάγνωση στους τίτλους των τελευταίων ημερών για να καταλάβουμε πού πάμε. Το νεοδιορισθέν διοικητικό συμβούλιο του ΡΙΚ και η διεύθυνση του κρατικού ιδρύματος, αποφάσισαν να προχωρήσουν με έφεση στην πρωτόδικη δικαίωση της Ευδοκίας Λοΐζου. Πόσο απάνθρωπο και σκληρό μπορεί να είναι ένα καθεστώς απέναντι σε μια πρώην υπάλληλό του, που εδώ και 17 χρόνια ανεβαίνει έναν Γολγοθά, εξαιτίας επικίνδυνων συνθηκών εργασίας στο κρατικό ίδρυμα; Και είναι πολύ λυπηρό ότι στο Συμβούλιο και στη Διεύθυνση του Ιδρύματος υπάρχουν πρόσωπα που δεν μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιες απάνθρωπες συμπεριφορές. Γιατί τώρα σιωπούν;
Το δεύτερο περιστατικό αφορά τα πεταμένα εκατομμύρια (όχι στραγάλια, εκατομμύρια!), που δόθηκαν ως χορηγία σε 152 ΜΗ δικαιούχες εταιρείες κατά την περίοδο της πανδημίας. Τα λεφτά δόθηκαν λανθασμένα, αλλά την ευθύνη την αναλαμβάνει ο… Κανένας. Κανένα διοικητικό ή πειθαρχικό μέτρο δεν λήφθηκε, γιατί ο αρμόδιος κρατικός αξιωματούχος βγήκε με σύνταξη! Δηλαδή, για την κάθε Ευδοκία το κράτος εξαντλεί την αυστηρότητα και την ισχύ του, αλλά για τον υψηλόβαθμο (και υψηλόμισθο) δημόσιο αξιωματούχο που ζήμιωσε το κράτος με εκατομμύρια, νίπτει τας χείρας του.
Όπως τα νίπτει και ο Γενικός Εισαγγελέας για τη στημένη υπόθεση της απαλλαγής του Τουρκοκύπριου δικηγόρου που κατηγορείται για σφετερισμό ελληνοκυπριακών περιουσιών. Ένα θέατρο η όλη υπόθεση από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά μας άφησαν να πιστεύουμε ότι μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη. Οι ελλιπείς χειρισμοί της Εισαγγελίας είναι εξόφθαλμοι: άφησε μια τέτοια υπόθεση να κλείσει, όταν γνώριζε ότι ο μοναδικός μάρτυρας απεβίωσε πέρσι.
Ασχολίαστο και το γεγονός ότι για το πολύκροτο θανατηφόρο του 2012 στη Λεμεσό, με θύμα ένα νέο παιδί, διώκεται ανακριτής για «εσκεμμένη παραμέληση καθηκόντων». Είναι βαριά, πολύ βαριά, η λέξη «εσκεμμένη», αλλά είναι πιο τραγικό να γνωρίζεις εκ των προτέρων το τέλος. Ακόμα και εάν αποδειχθεί ότι ο ανακριτής οδήγησε την υπόθεση σε λανθασμένο δρόμο, ουδέποτε θα λάμψει η αλήθεια. Και ουδέποτε θα τιμωρηθεί αυτός ή αυτή που ευθύνεται για τον αδόκητο θάνατο ενός νέου ανθρώπου εξαιτίας κακών (και ύποπτων) χειρισμών της Αστυνομίας. Τα γεγονότα βοούν. Δεν μιλούμε για λάθος, αλλά για εσκεμμένη πρόθεση να θαφτεί η υπόθεση.
Αυτά βλέπουν κάθε μέρα οι πολίτες, όπως βλέπουν τις τιμές των βασικών αγαθών να πετούν, τις χρεώσεις των τραπεζών να ανεβαίνουν, τις κύριες οδικές αρτηρίες να είναι απροσπέλαστες, τα φανάρια με κάμερες ένα μόνιμο άγχος γιατί δεν έχουν χρονοδιακόπτη και το Προεδρικό να χαριεντίζεται μονίμως με δεξιώσεις και στημένα σόου.
Η ίδια η ζωή μάς φωνάζει κατάμουτρα ότι πάμε λάθος. Και όπως πάμε, αργά ή γρήγορα, το τίμημα δεν θα είναι μόνο οικονομικό ή ψυχολογικό. Θα ξαναζήσουμε ένα Μαρί, θα ζήσουμε και εδώ τα Τέμπη, και τότε θα κλαίμε πάνω στα μνήματα. Πάμε λάθος, αλλά για αυτό φταίμε εμείς και μόνο εμείς. Εμείς, που από πολίτες καταντήσαμε ιδιώτες.
Δεν υπάρχει Πολιτεία χωρίς πολίτες, δεν υπάρχουν κόμματα χωρίς ψηφοφόρους, δεν υπάρχει κοινωνία χωρίς ανθρώπους. Τα πράγματα θα συνεχίσουν να πηγαίνουν λάθος, όσο επιλέγουμε πολιτικούς με βάση την εικόνα τους, όσο επιβραβεύουμε την ανικανότητα και τη διαπλοκή, όσο σκοτώνουμε το μόνο που μας απέμεινε. Την ελπίδα ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα.
Υστερόγραφο: Κατάπτυστη και προκλητική η δήθεν αυτεπάγγελτη έρευνα που γίνεται σε βάρος δημοσιογράφου, γιατί αποκάλυψε το σκάνδαλο με το αλκοτέστ της Επιτρόπου Νομοθεσίας. Αντί να παραιτηθεί και να πάει σπίτι της η κυρία Επίτροπος, απολαμβάνοντας την παχυλή σύνταξη που θα λάβει, η Αστυνομία ερευνά δημοσιογράφους γιατί ανέδειξαν το θέμα! Αυτά ούτε στη Βόρεια Κορέα δεν γίνονται. Ντροπή!
Το άσχετο: «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν»
[email protected]
Χ: @agapiou1974
