Για το δυτικό Τύπο το νέο επεισόδιο στον εναέριο χώρο της Μαύρης Θάλασσας που έφερε αντιμέτωπες τις ΗΠΑ με τη Ρωσία και είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια ενός πανάκριβου αμερικανικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους είναι μια εξέλιξη, η σημασία της οποίας δεν είναι δυνατόν να υποβαθμιστεί. «Η κατάρριψη ενός ακριβού μη επανδρωμένου αεροσκάφους πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα είναι ένα πράγμα, αλλά η καταστροφή ενός αεροσκάφους και εν μέσω πολέμου θα οδηγούσε σε μια πολύ πιο ασταθή κατάσταση», προειδοποίησε την προηγούμενη εβδομάδα ο βρετανικός Τύπος. 

Ο ξένος Τύπος την προηγούμενη εβδομάδα εστίασε και στην νέα γραμμή του Βερολίνου στο πεδίο της άμυνας. Σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο, η Γερμανία αφήνει πίσω της «τρεις δεκαετίες λανθασμένων επιλογών, οι οποίες είχαν οδηγήσει τη χώρα να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη Μόσχα για τις ενεργειακές της ανάγκες». 

Καθώς η προσοχή του δυτικού Τύπου παραμένει εστιασμένη στον πόλεμο της Ουκρανίας, ο Τύπος της Μέσης Ανατολής και της Ασίας αποδίδει μεγάλη σημασία στην πιο ενεργή εμπλοκή της Κίνας στα διεθνή διπλωματικά δρώμενα. 

Ο δυτικός Τύπος της προηγούμενης εβδομάδας

Σε άρθρο γνώμης με τίτλο «Κίνα, Ρωσία και Ιράν: Ουάσιγκτον: Ο άξονας των τυραννιών αποτελεί τεράστια πρόκληση για τα ελεύθερα έθνη» που δημοσιεύτηκε στις 14 Μαρτίου στην αμερικανική εφημερίδα «Washington Times», οι Rowan Scarborough και Peter Morici ανέφεραν τα εξής: «Σήμερα, ένας νέος άξονας έχει αναδυθεί. Θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε άξονα των τυραννιών. Σχηματίστηκε πριν από ένα χρόνο, όταν ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν υπέγραψαν συμφωνία στην οποία αναφέρεται ότι στο εξής δεν θα υπάρχουν "όρια στη σινορωσική σχέση". Ο άλλος μεγάλος τύραννος που συνεργάζεται με αυτόν τον άξονα είναι ο Ιρανός ανώτατος ηγέτης Αλί Χαμενεΐ. Ενώ διαφέρουν σε σημαντικούς τρόπους, όλοι αυτοί οι τύραννοι προσυπογράφουν ένα αυταρχικό και κολεκτιβιστικό όραμα της κοινωνίας. Όλοι είναι αμετάκλητα εχθρικοί προς την Αμερική και, πέραν αυτού, προς τις αξίες του Διαφωτισμού για τα ατομικά δικαιώματα και τη δημοκρατική διακυβέρνηση. Οι σύγχρονοι τύραννοι, όπως και οι αρχαίοι τύραννοι, διεξάγουν πόλεμο για να κερδίσουν τη δόξα. Αλλά οι σύγχρονοι τύραννοι έχουν επίσης μια ιδεολογική αποστολή. Απαιτούν τη βύθιση του ατόμου στη συλλογικότητα μέσω της προοδευτικής μεταμόρφωσης της ανθρώπινης φύσης». 

Σε ανάλυση με τίτλο «Η ρωσική κατάρριψη αμερικανικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους σηματοδοτεί την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης κοντά στην εμπόλεμη ζώνη» που δημοσιεύτηκε στη βρετανική εφημερίδα «TheGuardian» στις 14 Μαρτίου, ο Julian Borger επεσήμανε τα εξής: «Κάθε μέρα γύρω από τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας της Ουκρανίας, ρωσικά και νατοϊκά αεροσκάφη και ναυτικά σκάφη, επανδρωμένα και μη, τριγυρίζουν σε κοντινή απόσταση, μια σταθερή συνταγή για μια κρίση υπερδύναμης στα όρια ενός πολέμου. Το διακύβευμα αυξάνεται από το γεγονός ότι και οι δύο πλευρές διαθέτουν χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές ως όπλο έσχατης ανάγκης και οι κίνδυνοι αυξάνονται σημαντικά από την απερίσκεπτη συμπεριφορά. Η κατάρριψη ενός ακριβού μη επανδρωμένου αεροσκάφους πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα είναι ένα πράγμα, αλλά η καταστροφή ενός επανδρωμένου αεροσκάφους και η θανάτωση των πιλότων ή η αναγκαστική προσγείωση σε εχθρικό έδαφος εν μέσω πολέμου θα οδηγούσε σε μια πολύ πιο ασταθή κατάσταση, με πίεση στις άλλες πλευρές να δράσουν σκληρά. Υπάρχουν ανοιχτές στρατιωτικές γραμμές επικοινωνίας και μακροχρόνιοι μηχανισμοί αποκλιμάκωσης των συγκρούσεων για να σταματήσουν τα σενάρια να ξεφεύγουν από τον έλεγχο, αλλά κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, ο κόσμος καταναλώνει λίγο περισσότερο από την τύχη του».

Το γερμανικό δίκτυο «DW» στις 15 Μαρτίου δημοσίευσε την είδηση με τίτλο «Ενημέρωση για την Ουκρανία: Το Κίεβο επιμένει στην υπεράσπιση του Μπαχμούτ», η οποία ανέφερε τα εξής: «Οι κορυφαίοι στρατιωτικοί ηγέτες της Ουκρανίας είναι αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουν τη ρωσική επίθεση στο Μπαχμούτ (το οποίο) υπήρξε επί μήνες πεδίο έντονων μαχών με τη Ρωσία να πιέζει για την κατάληψη του ελέγχου της περιοχής στην επαρχία Ντονέτσκ της Ουκρανίας. Αν και θα αποτελούσε ένα σκαλοπάτι για τη Ρωσία προκειμένου να προχωρήσει προς δύο μεγαλύτερες πόλεις του Ντονέτσκ, το Κραματόρσκ και το Σλοβιανσκ, πολλοί αναλυτές έχουν επανειλημμένα πει ότι έχει μικρή στρατηγική αξία. "Νομίζω ότι έχει περισσότερο συμβολική αξία παρά στρατηγική και επιχειρησιακή αξία", δήλωσε ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Λόιντ Όστιν νωρίτερα αυτό το μήνα. Ο Valerii Zaluzhnyi, ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, ωστόσο, διαφωνεί. "Η αμυντική επιχείρηση στο (Μπαχμούτ) έχει ύψιστη στρατηγική σημασία για την αποτροπή του εχθρού. Είναι κλειδί για τη σταθερότητα της άμυνας ολόκληρης της γραμμής του μετώπου", δήλωσε κατά τη διάρκεια της συνάντησης με τον Ουκρανό Πρόεδρο».

Σε άρθρο γνώμης του Paolo Valentino που ήταν δημοσιευμένο στις 16 Μαρτίου στην ιταλική εφημερίδα «Corrieredela Sera» με τίτλο «Γερμανία, η Ostpolitik του SPD δεν κοιτάζει πλέον προς τη Μόσχα» επισημάνθηκαν τα εξής: «Η χειρονομία ήταν πανομοιότυπη, αλλά το μήνυμα εντελώς διαφορετικό. Όταν ο πρόεδρος του SPD, Lars Klingbeil, γονάτισε μπροστά στο μνημείο της εξέγερσης του γκέτο της Βαρσοβίας στην πολωνική πρωτεύουσα τη Δευτέρα, οι σκέψεις έτρεξαν αμέσως στον Willy Brandt. Ήταν ο τότε Γερμανός καγκελάριος που το έκανε για πρώτη φορά το 1970, δρομολογώντας τη συμφιλίωση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας με την Πολωνία και την Κεντρική Ευρώπη, που ήταν τα πρώτα θύματα του ναζισμού. Επακόλουθο μιας χειρονομίας που έμεινε στην ιστορία ήταν η Ostpolitik, η πολιτική του ανοίγματος προς την κομμουνιστική Ανατολή, η οποία έγινε μέρος του DNA της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας. Το ταξίδι του Lars Klingbeil στη Βαρσοβία στην πραγματικότητα κλείνει μια εποχή και ανοίγει μια άλλη. Η νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη πρέπει να έχει ως οδηγό της τα συμφέροντα των εθνών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, κυρίως της Πολωνίας και της Βαλτικής. Το SPD (αφήνει πίσω του) τρεις δεκαετίες λανθασμένων επιλογών, οι οποίες είχαν οδηγήσει τη Γερμανία να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη Μόσχα για τις ενεργειακές της ανάγκες». 

Ο τουρκικός και ιρανικός Τύπος

«Εκεχειρία Ιράν-Σαουδικής Αραβίας: Η αυξανόμενη επιρροή της Κίνας στη Μέση Ανατολή» είναι ο τίτλος της ανάλυσης του Muhittin Ataman που δημοσιεύτηκε στις 15 Μαρτίου στην αγγλόφωνη τουρκική εφημερίδα «DailySabah». «Την περασμένη Παρασκευή, το Ιράν και η Σαουδική Αραβία ανακοίνωσαν ότι συμφώνησαν να ξαναρχίσουν διπλωματικές σχέσεις και να τερματίσουν τις εχθροπραξίες. Η κινεζική κυβέρνηση μεσολάβησε για τη συμφωνία», γράφει ο κ. Ataman, ο οποίος προσθέτει τα εξής: «Σύμφωνα με τη συμφωνία που επιτεύχθηκε στο Πεκίνο, οι δύο χώρες συμφώνησαν να επιλύουν τις μεταξύ τους διαφωνίες μέσω διαλόγου, να σέβονται την κυριαρχία της άλλης και να μην παρεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών. Συμφώνησαν επίσης να συνεργαστούν σε συγκεκριμένους τομείς των διμερών τους σχέσεων. Επιπλέον, μαζί με την Κίνα, έχουν εκφράσει τη δέσμευσή τους για την προώθηση της περιφερειακής και διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας. Με τη νέα συμφωνία, το Πεκίνο αύξησε την επιρροή του τόσο στο Ριάντ όσο και στην Τεχεράνη. Πρόκειται για ένα σημείο καμπής, δεδομένου ότι η Κίνα έχει αρχίσει να αναλαμβάνει πολιτικές πρωτοβουλίες στη Μέση Ανατολή. Φαίνεται ότι η κινεζική επιρροή θα συνεχίσει να αυξάνεται εις βάρος της μείωσης της επιρροής των δυτικών χωρών».

Μια άλλη αγγλόφωνη εφημερίδα της περιοχής, η ιρανική «Teheran Times» στις 12 Μαρτίου φιλοξένησε την ανάλυση του Mehran Shamsuddin με τίτλο «Νέο κεφάλαιο στη διπλωματία», η οποία πρόβαλε τα εξής: «Τις τελευταίες εβδομάδες, το Ιράν ενίσχυσε τις διπλωματικές του προσπάθειες προς διάφορες κατευθύνσεις. Η νέα τάση στην ιρανική διπλωματία φαίνεται ότι ξεκίνησε με τη σημαντική συμφωνία στην οποία κατέληξε η Τεχεράνη με τη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ). Ιράν και ο ΙΑΕΑ συμφώνησαν σε έναν οδικό χάρτη για την αντιμετώπιση μιας σειράς ακανθώδους. Η συμφωνία Ιράν-ΙΑΕΑ συμπληρώνεται τώρα από ένα περιφερειακό ξεπάγωμα που φαινόταν απίθανο μόλις πριν από λίγες ημέρες. Μετά από επτά χρόνια διπλωματικού μποϊκοτάζ, η Τεχεράνη και το Ριάντ συμφώνησαν να αποκαταστήσουν τις διπλωματικές τους σχέσεις με τη μεσολάβηση της Κίνας. Μια ημέρα μετά τη συμφωνία, μια ιρανική κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία ταξίδεψε στο Μπαχρέιν, το οποίο επίσης διέκοψε τους δεσμούς με το Ιράν το 2016 σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τη Σαουδική Αραβία. Ο προφανής λόγος ήταν να συμμετάσχει σε διεθνή κοινοβουλευτική συγκέντρωση στη Μανάμα. Αλλά η συνάντηση που πραγματοποιήθηκε μεταξύ των αντιπροσωπειών του Ιράν και του Μπαχρέιν στο περιθώριο αυτής της συγκέντρωσης διευκολύνθηκε σίγουρα από τη συνολική ώθηση συμφιλίωσης στην περιοχή». 

Ο ασιατικός Τύπος

Η αγγλόφωνη ιαπωνική εφημερίδα «Japan Times» στις 14 Μαρτίου δημοσίευσε το άρθρο του Brad Glosserman με τίτλο «Τα πυρηνικά όπλα σε έναν κόσμο μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία». Στο άρθρο επισημάνθηκαν τα εξής: «Ένα χρόνο μετά, εξακολουθούμε να πασχίζουμε να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία.Παρόλο που ο πόλεμος θα συνεχιστεί πιθανότατα για κάποιο χρονικό διάστημα - ένα αιματηρό αδιέξοδο θα μπορούσε να διαρκέσει για χρόνια. Σε συζητήσεις που είχα πρόσφατα σε ένα συνέδριο στις Βρυξέλλες, ορισμένοι εμπειρογνώμονες έκαναν παραλληλισμούς με την κορεατική χερσόνησο. Τα ακόλουθα ξεχώρισαν: Πρώτον, έχουμε εξοικειωθεί εκ νέου με την πραγματικότητα του διακρατικού πολέμου. Δεύτερον, η πυρηνική αποτροπή αποτελεί και πάλι κομμάτι των διεθνών σχέσεων. Τρίτον, η πυρηνική πολιτική, οι αρχές και η δυναμική παραμένουν ελάχιστα κατανοητές μεταξύ των αξιωματούχων και του κοινού σε όλο τον κόσμο. Κάθε συζήτηση για τα πυρηνικά όπλα συνοδεύεται από το χάσμα μεταξύ των εμπειρογνωμόνων και των φορέων λήψης αποφάσεων. (Τέταρτον) η Δύση - οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στην Ευρώπη και την Ασία - ανασυγκροτούν την παγκόσμια τάξη ασφαλείας. Τέλος, παρ' όλη την προσοχή που θα δοθεί στα πυρηνικά όπλα, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε άλλες μορφές άμυνας και αποτροπής».

Η αγγλόφωνη κινεζική εφημερίδα «China Daily» στις 15 Μαρτίου φιλοξένησε το άρθρο του Ma Xiaolin με τίτλο «Η εκτόνωση Ριάντ-Τεχεράνης αποδεικνύει την ειρηνευτική διπλωματία της Κίνας». Ο αρθρογράφος τονίζει τα εξής: «Η Σαουδική Αραβία, το Ιράν και η Κίνα εξέδωσαν κοινή δήλωση στο Πεκίνο στις 10 Μαρτίου, με την οποία ανακοίνωσαν ότι οι δύο χώρες της Μέσης Ανατολής θα αποκαταστήσουν τις διπλωματικές τους σχέσεις και θα ενεργοποιήσουν σημαντικές διμερείς συμφωνίες που είχαν τεθεί σε αναμονή για επτά χρόνια. Η σπάνια, υψηλού προφίλ διπλωματική εξέλιξη, διευρύνει την παγκόσμια επιρροή του Πεκίνου. Το ότι θα συμβάλει στη σταθερότητα στη Μέση Ανατολή είναι δεδομένο. Το επίτευγμα της Κίνας είναι αξιοσημείωτο αφού ο κόσμος δεν τη θεωρούσε ως σημαντικό παράγοντα στη Μέση Ανατολή. Τα θετικά αποτελέσματα αυτής της εξέλιξης θα μπορούσαν επίσης να συμβάλουν στην εξομάλυνση των εύθραυστων σχέσεων μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ. Ομοίως, η εξέλιξη αυτή μπορεί να δημιουργήσει ευκαιρίες για τη Συρία, η οποία μαζί με το Ιράν αποτελεί μέρος της "σιιτικής ημισελήνου". Θα μπορούσε επίσης να ωθήσει την πολιτοφυλακή Χούτι στην Υεμένη, που λέγεται ότι βρίσκεται υπό την επιρροή του Ιράν, να αλλάξει στάση. Επιπλέον, με την αποκατάσταση των σχέσεων Σαουδικής Αραβίας-Ιράν, δύο ριζοσπαστικές πολιτοφυλακές που αντιτίθενται στο Ισραήλ -η λιβανέζικη Χεζμπολάχ και η παλαιστινιακή Χαμάς που ακολουθεί τη βούληση του Ιράν- ενδέχεται να διαγραφούν από τη μαύρη λίστα "τρομοκρατικών οργανώσεων" της Σαουδικής Αραβίας και της Αιγύπτου».

Ο ρωσικός και ουκρανικός Τύπος

«Αναπάντεχα;» είναι ο τίτλος του άρθρου γνώμης του Oleg Karpovich που δημοσιεύτηκε στις 15 Μαρτίου στη ρωσική εφημερίδα «Izvestia». Στο άρθρο ξεχώρισαν τα εξής: «Ρωσικά μέσα ενημέρωσης δημοσίευσαν ηχηρές πληροφορίες ότι Ουκρανοί στρατιωτικοί εκπαιδεύτηκαν από εκπαιδευτές του ΝΑΤΟ το 2018. Αυτό επιβεβαιώθηκε από μια σειρά φωτογραφιών που τραβήχτηκαν σε δυτικά στρατιωτικά κέντρα κατά τη διάρκεια της καθορισμένης περιόδου. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ως προς τον σκοπό της εκπαίδευσης. Αποδεικνύεται ότι η ουκρανική κρίση σχεδιάστηκε πριν από πολύ καιρό από χειριστές από την Ουάσιγκτον». Στη συνέχεια, ο αρθρογράφος καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: «Οι ειδικοί έχουν εδώ και καιρό καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Δύση δεν είναι έτοιμη για μια άμεση στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία και ότι η οικονομική και η τεχνολογική σφαίρα έχουν γίνει οι κύριες πλατφόρμες αντιπαράθεσης. Ταυτόχρονα, οι στόχοι της Δύσης για τη Μόσχα είναι η πρόκληση μιας "στρατηγικής ήττας", η τόνωση μιας εσωτερικής κοινωνικοοικονομικής κρίσης, η υποβάθμιση της οικονομίας και η εδραίωση της θέσης της ως τεχνολογικά καθυστερημένης δευτερεύουσας περιφερειακής χώρας. Όπως έχει δείξει η πρακτική, παρά τη σοβαρή οικονομική πίεση που ασκείται στη Ρωσία, η Δύση δεν κατάφερε να εφαρμόσει τα σχέδιά της».

«Πώς η έκβαση του πολέμου της Ρωσίας μπορεί να ανατρέψει τη διεθνή τάξη» είναι ο τίτλος του άρθρου γνώμης του Alexander Khrebet που ήταν δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα της αγγλόφωνης ουκρανικής ενημερωτικής ιστοσελίδας «Kyivindependent» στις 16 Μαρτίου. Στο άρθρο επισημάνθηκαν τα εξής: «Ένα χρόνο μετά την πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, δεν υπάρχει αμφιβολία στη Δύση ότι η Ουκρανία πρέπει να κερδίσει. Με επικεφαλής τις ΗΠΑ, η δυτική υποστήριξη βοήθησε την Ουκρανία να απωθήσει τις ρωσικές δυνάμεις και να εμποδίσει τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν να επιτύχει τους μεγάλους πολεμοκάπηλους στόχους του. Αλλά ο πόλεμος της Ρωσίας απέχει πολύ από το να τελειώσει. Ο τρόπος με τον οποίο θα τελειώσει θα καθορίσει την παγκόσμια τάξη πραγμάτων για τουλάχιστον μια γενιά που θα ακολουθήσει. Η νίκη της Ουκρανίας θα ενισχύσει τη διεθνή τάξη, θα αποφέρει σημαντικά οικονομικά οφέλη και στρατηγικά πλεονεκτήματα για τη διατλαντική κοινότητα και θα αποδυναμώσει τον εναγκαλισμό των αυταρχικών καθεστώτων. Η ήττα της Ουκρανίας, από την άλλη πλευρά, θα είχε ένα δυσβάσταχτο τίμημα για τα δημοκρατικά έθνη. Θα σήμαινε καταστροφή για τη διεθνή τάξη, ενθαρρύνοντας τη Ρωσία και άλλες αυταρχικές χώρες να εξαπολύσουν κατακτητικούς πολέμους χωρίς συνέπειες εναντίον των γειτόνων τους».

ΚΥΠΕ