Μείωση στη ποινή που επιβλήθηκε σε οδηγό οχήματος για θανατηφόρο τροχαίο, αποφάσισε το Ανώτατο Δικαστήριο μετά από έφεση.

Ο οδηγός άσκησε έφεση για τη ποινή του για τρεις λόγους. Συγκεκριμένα ως πρώτο λόγο προέβαλε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα κατέληξε ότι είχε ο ίδιος "καθαρό οπτικό πεδίο να αντιληφθεί την πεζή και ότι η οδική του συμπεριφορά συνιστούσε αλόγιστη, επικίνδυνη ή απερίσκεπτη οδήγηση". Δεύτερο λόγο ανέφερε ότι είναι εσφαλμένη η κατάληξη του ίδιου του Δικαστηρίου ότι απεδείχθησαν όλα τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος και εσφαλμένα ερμήνευσε ότι η οδήγηση του ήταν επικίνδυνη και τέλος ήταν εσφαλμένη η νομική ανάλυση και εφαρμογή του Άρθρου 210 του ΚΕΦ. 154 στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης και περαιτέρω ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο "αδιαφόρησε" για τις ενέργειες της πεζής οι οποίες ήταν ιδιαίτερα συνυφασμένες με την πρόκληση του δυστυχήματος.

Ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος στην κατηγορία πρόκλησης θανάτου λόγω αλόγιστης, απερίσκεπτης ή επικίνδυνης πράξης και του επιβλήθηκε χρηματική ποινή ύψους €3.000, 8 βαθμοί ποινής και αποστέρησης του δικαιώματος να κατέχει άδεια οδήγησης για περίοδο 6 μηνών.

Τα γεγονότα της υπόθεσης:

«Την 17.9.2013 και περί ώρα 18:00, ο κατηγορούμενος ήταν οδηγός του βυτιοφόρου οχήματος μεταφοράς καυσίμων το οποίο βρισκόταν σε αναμονή στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας της Λεωφόρου Ακροπόλεως στο Στρόβολο της Επαρχίας Λευκωσίας, σε σημείο που απείχε τουλάχιστον 1.90μ. από διάβαση πεζών που προηγείτο της εισόδου στην διασταύρωση της εν λόγω λεωφόρου με τις οδούς Καραϊσκάκη και Παναγιώτη Κασπή. Η είσοδος στην εν λόγω διασταύρωση σε σχέση με την πορεία του βυτιοφόρου οχήματος ρυθμιζόταν από φωτεινούς σηματοδότες των οποίων η ένδειξη ήταν κόκκινη.

 Με την ένδειξη να γίνεται πράσινη , η πεζή κοπέλα που βρισκόταν εκείνη την στιγμή στην άκρη του πεζοδρομίου και λοξώς αριστερά από τα μπροστινά φανάρια του βυτιοφόρου οχήματος , χωρίς να κοιτάξει προς τα δεξιά της, κινήθηκε για να εισέλθει στην διάβαση πεζών. Σχεδόν ταυτόχρονα και χωρίς να αντιληφθεί την παρουσία της πεζής και την κίνηση της ,παρά το ότι είχε καθαρό οπτικό πεδίο , ο κατηγορούμενος εκκίνησε το όχημα του και με πολύ χαμηλή ταχύτητα κατευθύνθηκε προς την διάβαση πεζών για να εισέλθει στην διασταύρωση. Διανύοντας απόσταση μεταξύ του σημείου αναμονής και της διάβασης πεζών και με την ορατότητα του προς τα εμπρός να περιορίζεται πλέον λόγω τυφλών σημείων που δημιουργεί το ύψος του βυτιοφόρου οχήματος, ο κατηγορούμενος μη αντιλαμβανόμενος τις προσπάθειες της πεζής να γίνει αντιληπτή από τον ίδιο αλλά και τις προειδοποιήσεις άλλων οδηγών μέσω κορναρισμάτων, συνέχισε την πορεία του με αποτέλεσμα να επέλθει επί της διάβασης επαφή του βυτιοφόρου οχήματος με την πεζή. Συνεπεία της επαφής αυτής , η πεζή κατέληξε, σε σημείο μετά την διάβαση πεζών και εντός πλέον της διασταύρωσης , κάτω από το βυτιοφόρο όχημα με αποτέλεσμα να βρει επί τόπου τραγικό θάνατο.»

Σύμφωνα με τη απόφαση του Ανώτατου Δικαστήριου, ο πρωτόδικος Δικαστής έκρινε ότι η οδήγηση του Εφεσείοντα ήταν επικίνδυνη διότι "... η παράλειψη του κατηγορούμενου να αντιληφθεί από απόσταση τουλάχιστον Ι.90μ. και με καθαρό οπτικό πεδίο την παρουσία της πεζής στην άκρη του πεζοδρομίου και αμέσως μετά την είσοδο ·της στην διάβαση πεζών, κατέστησε την οδήγηση του επικίνδυνη.

Ο άνω καταλογισμός ευθύνης παραγνωρίζει ένα σοβαρό παράγοντα που αποτελεί εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ότι δηλαδή σχεδόν ταυτόχρονα κινήθηκαν οι δύο, πεζή και εφεσείων και αμέσως επήλθε η σύγκρουση.  Λαμβάνοντας υπόψιν την μικρή απόσταση των 1.90μ και την μικρή ταχύτητα (επίσης ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου) με την οποία κινήθηκε προς τα εμπρός ο Εφεσείων όταν άναψε το πράσινο φως στη μεριά του, κρίνουμε ότι, υπό τις περιστάσεις, η οδήγηση του δεν ήταν επικίνδυνη, ως έκρινε το πρωτόδικο Δικαστήριο. 

Παρ΄ όλα ταύτα ο Εφεσείων είναι ένοχος για αμελή οδήγηση κατά παράβαση του Άρθρου 8 του Περί  Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κίνησης Νόμου του 1972 Ν.86/72.

Η νέα ποινή

Με δεδομένη την ακύρωση της καταδίκης του Εφεσείοντα για την πιο σοβαρή κατηγορία του Άρθρου 210 του ΚΕΦ. 154 και τη δική μας κρίση για επίδειξη υπό του Εφεσείοντα αμέλειας σύμφωνα με το Άρθρο 8 του Ν.86/72, για τους λόγους που έχουμε αναφέρει, μειώνουμε το επιβληθέν πρόστιμο σε €1.000 και τέσσερις βαθμούς ποινής.  Επίσης η στέρηση του δικαιώματος να κατέχει άδεια οδήγησης περιορίζεται σε δύο μήνες από 16.4.2018 που του επεβλήθηκε η ποινή.