Ο ΔΗΣΥ θα μπορούσε όμως να έλεγε ή να πει κάτι άλλο, που θα ήταν και πιο ειλικρινές και πιο ορθό: … ‘ως θέμα και θέση Αρχής δεν εισχωρώ σε καμία κυβέρνηση κανενός αποστάτη’. Αν και λίγο ‘πίκρικο’, εντούτοις -ας πούμε- ότι κάνει περισσότερο πολιτικό νόημα απ’ ότι το άλλο που λένε τώρα ότι ‘είμαι αντιπολίτευση αλλά βάζω πλάτες και στηρίζω την Κυβέρνηση στα δύσκολα’… Δεν μπορείς να είσαι αντιπολίτευση αλλά να συμφωνείς σε ΟΛΑ τα μεγάλα ζητήματα με την Κυβερνητική πολιτική και να την υπερψηφίζεις. Τόσο απλό.
Θα βάζει πλάτες η Αντιπολίτευση του ΔΗΣΥ στα δύσκολα θέματα της Κυβέρνησης Νίκου Χριστοδουλίδη, την οποία κυβέρνηση αντιπολιτεύεται η Αντιπολίτευση του ΔΗΣΥ!!!
Μάλιστα. Αυτή είναι η θεώρηση πραγμάτων στην Νήσο Κύπρο, μια θεώρηση, την οποία θέλουν να μας την παρουσιάσουν και ως ‘πολιτικά πολύ νορμάλ’ και ‘πολύ φυσιολογική’.
Δεν είναι όμως καινούργια θεώρηση στην Νήσο των Αγίων. Την ίδια θεώρηση προσπάθησε ο ΔΗΣΥ ‘να περάσει’ ως ‘φυσιολογική’ και ως δήθεν (άκουσον, άκουσον) ‘υποχρέωση’ της αντιπολίτευσης να βάζει πλάτες για τα δύσκολα θέματα του τόπου όταν στην Κυβέρνηση ήταν ο Νίκος Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ ήταν το μοναδικό κόμμα που στήριζε την Κυβέρνηση και έθεσε αυτή την διάσταση σε αρκετά θέματα –και θα θυμάστε- και επί Προϋπολογισμών, όπου τότε το ΔΗΚΟ έθεσε ως όρο την παράδοση των φακέλων πολιτογραφήσεων στον Γενικό Ελεγκτή για έλεγχο για να υπερψηφίσει τους Προϋπολογισμούς. Και τότε η Στήλη τοποθετήθηκε ότι πολιτικά το ΔΗΚΟ είχε κάθε δικαίωμα να το πράξει αφού τότε ήταν Αντιπολίτευση.
Και το σημειώνω εκ νέου: Η υποχρέωση δεν ήταν/είναι του ΔΗΚΟ και του κάθε ΔΗΚΟ που είναι στην αντιπολίτευση, αλλά της τότε Κυβέρνησης και της κάθε Κυβέρνησης να σχηματίζει συμμαχίες και πλειοψηφία στη Βουλή. Και όχι το αντίστροφο.
Διότι η Αντιπολίτευση ουσιαστικά οφείλει, να αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση. Άλλωστε αυτός είναι ο ρόλος της αλλά και ο στόχος της. Να αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση, με της οποίας την πολιτική διαφωνεί. Πόσο πιο ξεκάθαρο είναι; Διαφωνείς με την κυβερνητική πολιτική, άρα γιατί να εγκρίνεις το ‘Χ’ ή το ‘Ψ’ ή ακόμη και τον Προϋπολογισμό της Κυβέρνησης, με την οποία διαφωνείς. Δεν κάνει κανένα ορθολογιστικό πολιτικό νόημα. Πουθενά στον δυτικό κόσμο –αν όχι παγκοσμίως- δεν κάνει κανένα πολιτικό νόημα. Μόνο στην Κύπρο κάνει.
Υπάρχει όμως και η άλλη περίπτωση: Να συμφωνείς με την Κυβερνητική πολιτική αλλά να μην συμμετέχεις στην Κυβέρνηση. Είναι μεν πολιτικά παράδοξο, αν όχι και πολιτικά ανόητο, αλλά αυτό ζούμε σήμερα στην Κύπρο: Ο ΔΗΣΥ να μην συμμετέχει στην Κυβέρνηση του Νίκου Χριστοδουλίδη, αλλά να συμφωνεί σε όλα τα κεφαλαιώδη ζητήματα με την Κυβερνητική πολιτική του Νίκου Χριστοδουλίδη (!), αφού και ο δεύτερος μέχρι στιγμής ακολουθεί και συνεχίζει την πολιτική του Νίκου Αναστασιάδη και ΔΗΣΥ, τουλάχιστον στα μεγάλα ζητήματα.
Αυτό ομολογουμένως δεν είναι κάτι που έχουμε ξαναζήσει στην Κύπρο. Αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορείς να ονομάζεσαι αντιπολίτευση. Μπορεί να ονομάζεσαι πχ συμπολίτευση χωρίς συμμετοχή στην Κυβέρνηση, ή είσαι κάτι άλλο, πχ ‘φίλα προσκείμενο κόμμα στην Κυβέρνηση’ ή πχ ‘στρατηγικός εταίρος της κυβέρνησης’ ή πχ ‘συνεργάτης της Κυβέρνησης’. Μπορείς να ονομάζεσαι ό,τι θες, αλλά σίγουρα δεν μπορείς να ονομάζεσαι Αντιπολίτευση.
Στο Κυπριακό συμφωνείς, στην Οικονομική πολιτική συμφωνείς, στην Μεταναστευτική πολιτική συμφωνείς, στην ισορροπία του Νομοθετικού πλαισίου για τις εκποιήσεις συμφωνείς, στην Παιδεία συμφωνείς, στην Υγεία συμφωνείς, στις Κοινωνικές Παροχές συμφωνείς, στο μοντέλο των Μικρομεσαίων συμφωνείς, στον στρατηγικό προσανατολισμό προς ΗΠΑ και Δύση συμφωνείς, στην προσέγγιση με το Ισραήλ συμφωνείς, στα Ενεργειακά συμφωνείς, στο αναπτυξιακό μοντέλο συμφωνείς και για να μην γράψω όλα όσα ΔΗΣΥ και Κυβέρνηση συμφωνούν, θα ήταν καλύτερα να μας πει η Πινδάρου ΠΟΥ διαφωνεί. Το ότι πχ μας είπε ο ΔΗΣΥ ότι διαφωνεί για την επιδότηση στα καύσιμα, δεν τον κάνει και αντιπολίτευση.
Για να γίνει όμως ακόμη πιο ξεκάθαρο το τι είναι αντιπολίτευση, πρέπει να γίνει αντιπαραβολή με τις πολιτικές θέσεις του ΑΚΕΛ. Το ΑΚΕΛ είναι και μπορεί να ονομάζεται Αντιπολίτευση. Το ΑΚΕΛ διαφωνεί πχ με την δυτική προσέγγιση της Λευκωσίας. Διαφωνεί με την Ελληνοκεντρική Παιδεία, διαφωνεί με την πολιτική των εκποιήσεων, διαφωνεί με το οικονομικό μοντέλο της Κυβέρνησης, διαφωνεί με την μεταναστευτική πολιτική που εφαρμόζεται, διαφωνεί με την στρατηγική της Κυβέρνησης στο κυπριακό. Διαφωνεί σε κεφαλαιώδη ζητήματα, ουσιαστικά θέματα που είναι υψίστης σημασίας. Άσχετο αν είναι 'ικανή' ή όχι αντιπολίτευση. Είναι αντιπολίτευση.
Επιστρέφω όμως στο πρώτο. Ότι δηλαδή ο ΔΗΣΥ λέει πως για το καλό του τόπου θα βάλει πλάτες στηρίζοντας την Κυβέρνηση Νίκου Χριστοδουλίδη σε σημαντικά θέματα. Ας αντιστρέψουμε όμως λίγο την κατάσταση: Μήπως για το καλό του τόπου δεν οφείλει να βρεθεί και επίσημα στην ίδια πλευρά με την Κυβέρνηση του Νίκου Χριστοδουλίδη; Μήπως για το καλό του τόπου δεν θα έπρεπε να συμμετείχε ακόμη και στην Κυβέρνηση εμβολιάζοντας με τις δικές του ιδέες και θέσεις την Κυβερνητική πολιτική; Αφού είναι για το καλό του τόπου πώς και πότε θα είσαι πιο ωφέλιμος; Μένοντας εκτός ή συμμετέχοντας στην διαμόρφωση της πολιτικής;
Πολιτικά ομιλούντες λοιπόν είναι ξεκάθαρο πως αυτά που λέει ο ΔΗΣΥ δεν κάνουν νόημα. Κανένα πολιτικό νόημα. Ξέρετε γιατί; Διότι αποφεύγει να αντικρύσει και να πει την πραγματικότητα και προσπαθεί με διάφορες αμπελοφιλοσοφίες να μας πείσει ότι είναι στην ‘Αντιπολίτευση αλλά για το καλό του τόπου θα βάζει πλάτες’.
Ο ΔΗΣΥ θα μπορούσε όμως να έλεγε ή να πει κάτι άλλο, που θα ήταν και πιο ειλικρινές και πιο ορθό: Ότι ως θέμα και θέση Αρχής δεν εισχωρώ σε καμία κυβέρνηση κανενός αποστάτη’. Αν και λίγο ‘πίκρικο’, εντούτοις -ας πούμε- ότι κάνει περισσότερο πολιτικό νόημα απ’ ότι το άλλο που λένε τώρα ότι ‘είμαι αντιπολίτευση αλλά βάζω πλάτες και στηρίζω την Κυβέρνηση στα δύσκολα’.
Καταλήγοντας να σημειώσω το εξής: Οι Προεδρικές εκλογές πλήγωσαν τον ΔΗΣΥ. Διάσπασαν τον ΔΗΣΥ. Η νέα ηγεσία και κυρίως η Αννίτα Δημητρίου ας χαράξει μια νέα πορεία κλείνοντας πληγές, επανενώνοντας τα μέρη του ΔΗΣΥ. Οι πραγματικοί ηγέτες είναι αυτοί που ανοίγουν πορείες. Που ανοίγουν δρόμους, που χαράσσουν πολιτική, που δημιουργούν προοπτική. Όχι αυτοί που απλώς διαχειρίζονται την υπάρχουσα κατάσταση. Τάξη μέσα από το χάος και όχι συνέχιση και διαχείριση του χάους. Αυτή είναι η ουσία, αυτή είναι πεμπτουσία. Και όσο νωρίτερα το αντιληφθεί η Πρόεδρος του ΔΗΣΥ, τόσο πιο γρήγορα, τόσο το καλύτερο για την ίδια και το κόμμα της.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ / Twitter: @tsangarisp
