Η ΕΕ δεν μπορεί να προστατέψει ΑΟΖ κράτους – μέλους της. Ούτε και να αποτρέψει τετελεσμένα. Μπορεί να τα καταδικάσει αλλά ως εκεί… . Η ΕΕ και να θέλει ούτε μπορεί ούτε είναι ικανή να επιβληθεί γεωστρατηγικά. Οι παίχτες σε αυτό το παιχνίδι είναι άλλοι…

ΓΡΑΦΕΙ Ο                                                                                                                                      ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ                                                                                                 Twitter: @tsangarisp

Πάει καιρός να ακούσω τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να τοποθετείται ρεαλιστικά. 

Και το έπραξε την περασμένη Δευτέρα (20/1) όπου σε δηλώσεις του στους δημοσιογράφους, προσερχόμενος στο Ίδρυμα Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ και κληθείς να σχολιάσει τις νέες τουρκικές έκνομες ενέργειες στην κυπριακή ΑΟΖ, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι «συνεχίζουν δυστυχώς τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, συνεχίζουμε και εμείς, βεβαίως, τις προσπάθειες μέσα από τις ενέργειες τις διπλωματικές και τις νομικές, να πετύχουμε αναχαίτιση αυτής της χωρίς προηγούμενο συμπεριφοράς». Ενώ ερωτηθείς αν θα πρέπει να υπάρξουν σκληρότερα μέτρα κατά της Τουρκίας από την ΕΕ, αφού όσα είχαν ανακοινωθεί ως σήμερα, δεν λειτούργησαν αποτρεπτικά, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είπε ότι «πιο δυναμικά, δεν θέλω να δημιουργώ ψευδαισθήσεις ή την εικόνα ότι η Ευρώπη είναι έτοιμη να αναλάβει τέτοια μέτρα, αυτή την ώρα τουλάχιστον. Συνεπώς, αυτό που λέω είναι ότι θα συνεχίσουμε με την ίδια αποφασιστικότητα και την υλοποίηση του ενεργειακού προγράμματος και τα διαβήματα προς κάθε κατεύθυνση, με την ελπίδα ότι αν επιθυμούν (η Τουρκία) την ειρήνη, αν επιθυμούν τη λύση του Κυπριακού θα πρέπει επιτέλους σε αυτά που αποτελούν και συνθέτουν τους κανόνες διεθνούς δικαίου».

Διατηρούμε και συντηρούμε, πράγματι μια σχετική ψευδαίσθηση με αυτή που είπε και ο Νίκος Αναστασιάδης. Ότι η ΕΕ μπορεί να μας προστατεύσει. Ότι η ΕΕ μπορεί να γωνιάσει την Τουρκία και να της επιβάλει τα διάφορα που εμείς, ως κράτος μέλος της, θεωρούμε πως πρέπει να της επιβληθούν. 

Αυτή είναι η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση που καλλιεργείται στον λαό μερικά χρόνια πριν την ένταξή μας στην ΕΕ και συνεχίζεται για 16 συναπτά έτη. 

Πρόκειται όμως όντως περί ψευδαίσθησης. Η ΕΕ και να θέλει ούτε μπορεί ούτε είναι ικανή να επιβληθεί γεωστρατηγικά. Ούτε καν να τοποθετηθεί δεν μπορεί σε θέματα στρατηγικής σημασίας στην σκακιέρα των διεθνών εξελίξεων. Σε αυτή την σκακιέρα, οι παίκτες είναι άλλοι. Και η ΕΕ, ως μία οντότητα, δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτούς. Είναι οι ΗΠΑ. Είναι η Ρωσία. Είναι η Μεγάλη Βρετανία. Είναι η Γαλλία. Αλλά όχι η ΕΕ. 

Κακώς θεωρούμε ότι η ΕΕ μπορεί να προστατεύσει την ΑΟΖ ενός κράτους μέλους της. Και κακώς αναμένουμε ότι μέσω της ΕΕ θα αναχαιτιστούν οι όποιες τουρκικές προκλήσεις. Ήταν σε ζωντανή μετάδοση, την ώρα του Συμβουλίου της ΕΕ, που έγινε η πρώτη προκλητική ένοπλη παρεμπόδιση από πλευράς της Άγκυρας στην Κυπριακή -κατά τα άλλα Ευρωπαϊκή- ΑΟΖ, του γεωτρύπανου της ΕΝΙ στο στόχο «Σουπιά» στο τεμάχιο 3, τότε τον Φεβρουάριο του 2018. 

Σταμάτησαν οι προκλήσεις; Και βεβαίως όχι. Τουναντίον αυξήθηκαν. 

Μπορεί η ΕΕ να λάβει κάποια τυπικά μέτρα κατά της Άγκυρας; Και βεβαίως μπορεί. Αλλά αυτά πρόκειται για ημίμετρα. Μπορεί η ΕΕ να μας ενισχύσει νομικά σε διάφορες παράνομες καταστάσεις και τετελεσμένα που προκαλεί η Άγκυρα; Και βεβαίως μπορεί αλλά ως εκεί. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Είναι μεν μια σημαντική βοήθεια και στήριξη, αλλά όχι η απόλυτη στήριξη. Όχι η καταλυτική στήριξη. Όχι η στήριξη τέλος πάντων που αποτρέπει προκλήσεις. Πρόκειται για στήριξη που απλώς καταδικάζει προκλήσεις.  

Κλείνω με μια παράγραφο από παλαιότερο άρθρο μου, 6 Οκτωβρίου 2019, όπου μεταξύ άλλων σημειωνόταν: Η Τουρκία είναι ο στόπερ της ΕΕ για τους πρόσφυγες. Και αν ο στόπερ θυμώσει και αφήσει τους πρόσφυγες να πάνε στην ΕΕ, οι μισές κυβερνήσεις -αν όχι οι περισσότερες- θα πέσουν. Η ΕΕ άγεται και φέρεται από Εθνικά Συμφέροντα των Κρατών - Μελών και όχι από Πανευρωπαϊκά συμφέροντα.

Και ενόσω δεν προχωρά στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση τουλάχιστον στον τομέα Άμυνας & Ασφάλειας τα κράτη της θα ψάχνουν, θα ενισχύουν και θα επιζητούν την συμμαχία με τις ΗΠΑ και ίσως σύντομα και με την Βρετανία. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ίδια την ΕΕ…