Όσα συμβαίνουν γύρω μας, στη Μέση Ανατολή αλλά και στην Ευρώπη, δεν είναι τίποτα άλλο από ενδείξεις πως μια εποχή έχει οριστικά τελειώσει και μια νέα αρχίζει. Όσοι πραγματικά πιστεύουν στη δημοκρατία και τις ελευθερίες, έχουν κάθε μα κάθε λόγο να ανησυχούν...
Σιγά - σιγά τα σύννεφα ξεκαθαρίζουν. Και όσοι μπορούν, όσοι μπορούν και θέλουν καλύτερα να δουν την εικόνα που διαγράφεται, μπορούν και να καταλάβουν ότι βρισκόμαστε στην απαρχή ενός νέου Ψυχρού Πολέμου.
Μόνο που αυτή τη φορά, ο Πόλεμος δεν ξεκινά από ιδεολογίες ή ιδεολογήματα αλλά έχει ως αφετηρίες του το φως και το σκοτάδι. Την ελευθερία και την ανελευθερία.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν στήριξε την Τρίτη δημόσια την επίθεση του Ιράν κατά του Ισραήλ αποκαλύπτοντας και στους πλέον αφελείς το ρόλο της Μόσχας στην απροκάλυπτη προσπάθεια αποσταθεροποίησης της Μέσης Ανατολής. Υποσχέθηκε δε στρατιωτική βοήθεια ακόμα και μαχητικά Su-35 στο Ιράν, το πιο απάνθρωπο αλλά και κυρίως το πιο επικίνδυνο καθεστώς του πλανήτη ενόσω μάλιστα αυτό βρίσκεται και υπό καθεστώς διεθνών κυρώσεων.
Όποιος θυμάται τον τρόπο με τον οποίο η Ρωσία «καταδίκασε» τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου και το γεγονός ότι εξ αιτίας της δικής της άρνησης το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν καταδίκασε τις θηριωδίες της Χαμάς, σίγουρα δεν ξαφνιάζεται.
Αλλά ακόμα και έτσι, τα πλήρη αποκαλυπτήρια της Ρωσίας και του ρόλου της στα όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή, όπως και στην Ευρώπη με τη στήριξη της ακροδεξιάς -εκτός από την ακροαριστερά- και γενικά οποιουδήποτε μπορεί να προκαλέσει ειδικά κακόβουλες και βαθιές ρωγμές στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα αλλά και να δημιουργήσει διαλυτικές τάσεις, κάπως δεν μπορεί παρά να σοκάρει.
Τελευταίο κρούσμα του είδους η δήλωση του πιστού φίλου της Μόσχας επίσης Βίκτορ Όρμπαν, ενάντια στην Ουκρανία την οποία αποκάλεσε προτεκτοράτο της Ευρώπης.
Τα proxies της Μόσχας στην Ευρώπη, εκ δεξιών οι ακραίοι εθνικιστές και οι ορκισμένοι αντιευρωπαϊστές και εξ αριστερών οι παθολογικά αντιδυτικιστές και οι προσκολλημένοι σε απολιθωμένες ιδεολογίες σύντροφοι βρίσκονται ξαφνικά μαζί στο ίδιο πολιτικό όρυγμα. Συνοδοιπόροι τους οι υπόλοιποι του άξονα που παίρνει πια σάρκα και οστά: οι μουλάδες του Ιράν, ο Ερντογάν και βεβαίως το αισταγές καθεστώς του Πεκίνου.
Παράδοξο μεν ιστορικό deja-vu δε, εάν μιλάμε για τους εξ αριστερών οι οποίοι τάχα κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Την ίδια ώρα που δεν ιδρώνει το αυτί τους όταν οι του Άξονα κρεμούν γυναίκες στo Ιράν γιατί διαδηλώνουν για τα αυτονόητα, σφάζουν και βιάζουν γυναίκες και παιδιά στο Ισραήλ ή εξαφανίζουν ανθρώπους, δολοφονούν δημοσιογράφους και αντιφρονούντες και ρίχνουν σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης μαζικά κόσμο, όπως τα καθεστώτα της Ρωσίας και της Κίνας. Για τον Ερντογάν δεν χρειάζεται να σπαταλήσουμε χώρο νομίζω.
Η σημερινή αριστερά λοιπόν, η οποία έχει ταυτιστεί με όλα αυτά γίνεται και πάλι η πλέον διάτρητη ηθικά πολιτική αντίληψη, ένα βασανιστικό και ατέλειωτο show πρόστυχης υποκρισίας η οποία επιμένει να εμφανίζει ευατόν ως προστάτη ελευθεριών. ενώ κάθε άλλο παρά τέτοια είναι. Στην πραγματικότητα λειτουργεί ως προαγωγός των θέσεων αυτών των δυνάμεων οι οποίες θέσεις και δυνάμεις, πραγματικά απειλούν την ελευθερία και τη δημοκρατία εκεί όπου δεν εξουδετερώθηκαν ήδη.
Αυτό που πραγματικά συμβαίνει αυτή τη στιγμή είναι πως τα δύο άκρα οι διαφορετικές τους αφετηρίες και η κοινή τους κατάληξη συνιστούν σοβαρή απειλή για τη δημοκρατία και την ελευθερία παντού. Και όσοι επιλέγουν να εξυπηρετήσουν αυτόν τον Άξονα, είτε από αφέλεια έως και κλινική πια ηλιθιότητα ή νοσηρό αντιδυτικισμό ή εξίσου νοσηρό εθνικισμό, είτε εκουσίως είτε διόλου αθώα, δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιμένουν ότι όσοι πραγματικά υποστηρίζουν τη δημοκρατία θα την αφήσουν να καταστραφεί στα χέρια όλων αυτών των επικίνδυνων δυνάμεων, εν ονομάτι της ελευθερίας της έκφρασης και της δημοκρατίας. Μαζί με τις ελευθερίες όλων μας.
Η υπόσκαψη και η προώθηση κατάλυσης του πολιτεύματος και των ελευθεριών που τόσο σκληρά αποκτήθηκαν δεν εμπίπτει ούτε και προστατεύεται από τη δημοκρατία. Όσοι δε γοητεύονται από τα ζώα της Χαμάς και τους «αγώνες» τους ή φτιάχνονται από τον πατερούλη Πούτιν και όποιον άλλον προσπαθεί να καταστρέψει τη Δύση και την ενοχλητική της ελευθερία, ας πάνε να ζήσουν στα καθεστώτα της αρεσκείας τους. Κανείς δεν τους κρατά.
Ο υπόλοιπος κόσμος είναι όμως σημαντικό να καταλάβει πως αυτό που ξεκίνησε είναι ένας πόλεμος ανάμεσα στην ελευθερία και την ανελευθερία και σ’ αυτόν το πόλεμο η ουδετερότητα δεν είναι επιλογή.
Όπως δυστυχώς, ούτε και η ελευθερία είναι εγγυημένη πια.
