Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,

να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις...

Από το Καστελόριζο έφτασε με "πανηγυρικό" τρόπο η κρίση των μνημονίων στην Ελλάδα και από την Ιθάκη μας αφήνει χρόνους και ένδεια.

Ο Αλέξης Τσίπρας σαν άλλος Γιώργος Παπανδρέου επιλέγει ένα αρκετά απομακρυσμένο νησί για να εξαγγείλει το τέλος των μνημονίων μετά από 9 χρόνια ανάμεσα σε Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες όπως θα έλεγε και ο Καβάφης.

Τα νησιά βλέπετε τα θυμούνται μόνο για να φέρουν τα μημόνια ή για να γιορτάσουν το τέλος του ταξιδιού. Τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου, των ετών, των αιώνων η Ελλάδα των νησιών και των βουνών είναι μακριά...

Μόνο που την Ιθάκη - όπως μας λέει και ο Αλεξανδρινός ποιητής - θα τη βρούμε φτωχική... Πως αλλιώς θα τη βρίσκαμε μετά από 9 χρόνια μνημονίων, Capital Control και λοιπών άλλων παρατράγουδων. 

Βέβαια, όπως μας γράφει και ο ποιητής ο δρόμος ήταν γεμάτος γνώσεις και περιπέτειες. Μάθαμε την ανεργία, το κατα κεφαλήν εισόδημα, το ελλειμματικό ισοζύγιο και λοιπά. Βέβαια και οι περιπέτειες δεν μας έλειψαν: Βέλγιο- Αθήνα ένα τσιγάρο δρόμος με το Βαρουφάκη, το Χαρδούβελη και όλους όσους κατά καιρούς έφτασαν στο βασίλειο των τραπέζών να καπνίζουν αρριμανίως.

Από το Καστελόριζο στην Ιθάκη ένα τσιγάρο δρόμος. Μόνο που το τσιγάρο δεν περιλάμβανε καρπούς από το νησί των Λωτοφάγων να καπνίσουμε και να ξεχάσουμε το μέλλον μας, το παρόν μας και το παρελθόν μας…

Τη βιώσαμε στο πετσί μας τη διαδρομή. Κάποιοι έφυγαν άλλοι άντεξαν και άλλοι όχι. Το μόνο που μας έμεινε είναι το τσιγάρο και η φτωχική Ιθάκη… Μόνο που ούτε η ελιά, ούτε η βάρκα ούτε το αμπέλι ξαναφτιάχνουν την Ελλάδα που ονειρεύτηκε ο Ελύτης.