Χρειάστηκαν πέντε μήνες, για να αναγνωρίσει επιτέλους ο ΟΗΕ, ότι ισραηλινές γυναίκες υπέστησαν σεξουαλική βία κατά την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου

Της Rotem Segev*

Στις 7 Οκτωβρίου, μαχητές της Χαμάς διείσδυσαν στο νότιο Ισραήλ από τη Λωρίδα της Γάζας, εξαπολύοντας μια άνευ προηγουμένου βιαιότητας επίθεση, εναντίον κυρίως άμαχων πολιτών. Νεαρές κοπέλες που διασκέδαζαν σε ένα μουσικό φεστιβάλ, γυναίκες που ζούσαν σε παρακείμενες αγροτικές κοινότητες και γυναίκες στρατιώτες που υπηρετούσαν σε μια κοντινή στρατιωτική βάση, έγιναν στόχος άγριων σεξουαλικών κακοποιήσεων και έπεσαν θύματα προμελετημένων και οργανωμένων βιασμών.

Στις 4 Μαρτίου 2024, το Γραφείο της Ειδικού Αντιπροσώπου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για τη Σεξουαλική Βία Σε Ένοπλες Συρράξεις έδωσε στη δημοσιότητα έκθεση - την πρώτη από τον ΟΗΕ- για τις φρικαλεότητες που διέπραξε η Χαμάς στις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου. 

Η έκθεση κατέληξε μεταξύ άλλων στα ακόλουθα συμπεράσματα:

Πρώτον, ότι «περιστατικά σεξουαλικής βίας – συμπεριλαμβανομένων ομαδικών βιασμών – σημειώθηκαν σε διάφορες τοποθεσίες κατά τη διάρκεια της επίθεσης που εξαπέλυσαν μαχητές της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου στο Ισραήλ”.

Δεύτερον, ότι συλλέχθηκαν «αξιόπιστες και εμπεριστατωμένες πληροφορίες, ενδεικτικές διαφόρων μορφών σεξουαλικής βίας, συμπεριλαμβανομένων του ακρωτηριασμού γεννητικών οργάνων, σεξουαλικών βασανιστηρίων ή σκληρής, απάνθρωπης και ταπεινωτικής μεταχείρισης».

Τρίτον, ότι συγκεντρώθηκαν «σαφείς και πειστικές πληροφορίες ότι ορισμένοι όμηροι που μεταφέρθηκαν στη Γάζα έχουν υποστεί διάφορες μορφές σεξουαλικής βίας» και υπάρχουν «βάσιμοι λόγοι να πιστεύουν ότι τέτοιους είδους βία μπορεί να συνεχίζεται».

Χρειάστηκαν πέντε μήνες, για να αναγνωρίσει επιτέλους ο ΟΗΕ, ότι ισραηλινές γυναίκες υπέστησαν σεξουαλική βία κατά την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου.

Αλλά, γιατί είναι τόσο δύσκολο για τον κόσμο να το πιστέψει; 

Γιατί κάποιοι αρνούνται να πιστέψουν ότι οι τρομοκράτες της Χαμάς, που έσφαξαν νήπια στα κρεβατάκια τους, που έκαψαν ανθρώπους ζωντανούς, που πήραν ηλικιωμένες γυναίκες ως ομήρους και εκτέλεσαν ολόκληρες οικογένειες στα σπίτια τους, πως οι ίδιοι θα μπορούσαν να διαπράξουν και εγκλήματα σεξουαλικής βίας;

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι πρόκειται απλώς για φήμες. Είναι πραγματικά σοκαριστικό με πόση ευκολία και αποφασιστικότητα σπεύδουν μερικοί να χαρακτηρίσουν το Ισραήλ ως καταπιεστή, ακόμη και όταν είναι το θύμα.

Ισραηλινές γυναίκες– από κοριτσάκια μέχρι ηλικιωμένες – υπέστησαν ομαδικούς βιασμούς, σεξουαλικούς ακρωτηριασμούς και εξευτελιστικές σεξουαλικές επιθέσεις. Οι περισσότερες δολοφονήθηκαν βάναυσα. Άλλες έχουν απαχθεί. Τα λιγοστά θύματα που έχουν επιζήσει από τις επιθέσεις, επιλέγουν να αποσιωπήσουν το τραυματικό συμβάν. Όμηροι που αφέθησαν ελεύθεροι μίλησαν για περιστατικά σεξουαλικής βίας κατά την διάρκεια της αιχμαλωσίας τους στη Γάζα. 

Και αναρωτιόμαστε: γιατί οι αναφορές για χρήση σεξουαλικής βίας εναντίον ισραηλινών γυναικών αντιμετωπίζονται διαφορετικά από περιστατικά με θύματα άλλες γυναίκες; Γιατί ο κόσμος παραμένει σιωπηλός, όταν ισραηλινές γυναίκες έχουν υποστεί τέτοιες φρικαλεότητες; Η επαίσχυντη σιωπή της διεθνούς κοινότητας και η απαξίωση των αναφορών για διάπραξη σεξουαλικών εγκλημάτων από τη Χαμάς, υποδηλώνουν βαθύτερες προκαταλήψεις και ασυνείδητες προδιαθέσεις. 

Από ηθικής άποψης, υπάρχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ της προσχεδιασμένης και εσκεμμένης άσκησης σεξουαλικής βίας από τη Χαμάς εναντίον ισραηλινών πολιτών και τον θάνατο παλαιστινίων αμάχων κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών επιχειρήσεων του Ισραήλ με στόχο την εξόντωση της Χαμάς στη Γάζα. Σαφώς και μπορούμε και πρέπει να θρηνήσουμε την απώλεια αμάχων, από όποια πλευρά, αλλά το να εξισώνονται αυτοί που διέπραξαν τέτοιες φρικαλεότητες, με αυτούς που δικαιολογημένα αντέδρασαν σε αυτή τη βαρβαρότητα, αποτελεί κατάφωρη προσβολή της μνήμης του θυμάτων, αλλά και των επιζώντων τέτοιων εγκλημάτων. Δεν αρκεί να αναγνωριστούν οι θηριωδίες που διαπράχθηκαν κατά των ισραηλινών γυναικών στις 7 Οκτωβρίου. Θα πρέπει να υπάρξει μια συντονισμένη προσπάθεια και να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να διωχθούν οι δράστες. Η διεθνής κοινότητα οφείλει να καταδικάσει με την μεγαλύτερη σαφήνεια και τον εντονότερο τρόπο τις βάρβαρες πράξεις σεξουαλικής βίας που διαπράχθηκαν από τη Χαμάς.

Οι ομαδικοί βιασμοί, οι ακρωτηριασμοί γεννητικών οργάνων, η χρήση έμφυλης βίας ως όπλα πολέμου αποτελούν παραβίαση του διεθνούς δικαίου - ανεξαρτήτως από ποιον ή που διαπράττονται. Χωρίς καμία εξαίρεση. 

Δεν υπάρχει «ναι μεν, αλλά» όταν πρόκειται για άσκηση βίας με βάση το φύλο. Αυτό είναι κάτι στο οποίο πρέπει όλοι και όλες να συμφωνήσουμε. Δεν είναι θέμα πλευρών ή απόψεων σε σχέση με την  σύγκρουση στη Μέση Ανατολή. Ανεξάρτητα από την πολιτική μας στάση ή συμπάθεια, η χρήση σεξουαλικής βίας εναντίον των γυναικών σε καιρό πολέμου αποτελεί παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ως διπλωμάτης και ως γυναίκα, νιώθω πως οι φωνές αυτών των γυναικών πρέπει να ακουστούν και να γίνουν πιστευτές. Η εμπειρία οποιασδήποτε γυναίκας με περιστατικά έμφυλης βίας, δεν πρέπει να παραγκωνίζεται ή να απαξιώνεται. Έχουμε υποχρέωση να μιλήσουμε για εκείνες που θα μείνουν για πάντα σιωπηλές. Είναι θέμα επείγουσας ανάγκης.

*Αναπληρώτρια Πρέσβυς του Ισραήλ στην Κύπρο